Printable View
ναι, κατά περιόδους αλλάζει αυτό το συναίσθημα. και επίσης να πω ότι δεν υπάρχουν αφορμές από την άλλη πλευρά, γι αυτό καταλήγω στο συμπέρασμα πως ξεκινάει από μέσα μου...Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Εχει τύχει ποτε να το συζητήσεις με τον συντροφο σου?Με την επιβεβαίωσή του δεν αλλάζει αυτό το συναίσθημα?
Το θεμα Κλαιρη δεν ειναι απο που ξεκιναει, αλλα το τι κανεις για αυτο
ναι, ασφαλως πιο σημαντικό είναι να βρεθεί η λύση. απλά προσπάθησα να απαντήσω και στην ερώτηση που μου έκανες, πως ξέρω ότι είναι δική μου χαμηλή αυτοπεποίθηση ή αν όντως ο αλλος συμβιβάζεται :)Quote:
Originally posted by Boltseed
Το θεμα Κλαιρη δεν ειναι απο που ξεκιναει, αλλα το τι κανεις για αυτο
δεν απαντησες ομως ακομα :P
πως το ξερεις λοιπον?
Οι ανασφάλειές σου,σε ποιον τομέα επικεντρώνονται?Τι σε κανει να νιώθεις άσχημα με ΕΣΕΝΑ μεσα σε μια σχέση?Νιωθεις οτι δεν εισαι ομορφη,δεν τα λες καλά,δεν εισαι αισιόδοξη,δεν εισαι καλός ανθρωπος (μερικά που σκεφτηκα μπαμ μπαμ)?τι?
η άλλη πλευρά με διαβεβαιώνει πως δεν υπάρχει θέμα συμβιβασμού. γενικά θα έπρεπε να δώσω πιο πολλά στοιχεία για να καταλάβεις, αλλά δεν νιώθω καθόλου άνετα να το κάνω.
οκ, μπορεί όντως ο άλλος να συμβιβάζεται και να μην το παραδέχεται. από την άλλη, σκέφτομαι πως ενώ δεν μου δίνει ο άλλος καμία αφορμή και μου φερεται καλά, εγώ νιώθω έτσι. άρα κάτι μέσα μου με κάνει να σκέφτομαι έτσι. αχ, δεν μπορώ να το εξηγήσω καλυτερα!
ότι δεν είμαι αρκετά έξυπνη και δραστήρια πχ. και ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω σε καταστάσεις!Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Οι ανασφάλειές σου,σε ποιον τομέα επικεντρώνονται?Τι σε κανει να νιώθεις άσχημα με ΕΣΕΝΑ μεσα σε μια σχέση?Νιωθεις οτι δεν εισαι ομορφη,δεν τα λες καλά,δεν εισαι αισιόδοξη,δεν εισαι καλός ανθρωπος (μερικά που σκεφτηκα μπαμ μπαμ)?τι?
Το να μπορεί κάποιος να ανταπεξέρχεται σε καταστάσεις δεν είναι θέμα μονο εξυπνάδας και δραστηριότητας, είναι και θέμα εμπειριών. Οπότε κοίτα να μαθαίνεις από τα λάθη σου. Επίσης μπορείς να μαθαίνεις και από τις εμπειρίες άλλων. Όταν σου τυχαίνουν καταστάσεις που για σένα είναι πρωτόγνωρες και δεν ξέρεις πως να τις αντιμετωπίσεις, μπορείς να ρωτάς φίλους και γνωστούς σου, μεγαλύτερους σε ηλικία, το google! Έτσι δεν θα χρειάζεσαι και τόση εξυπνάδα, αν δεν διαθέτεις όπως λες.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι κομμάτι από την \"εξυπνάδα\" του καθενός είναι εξυπνάδα και τι πείρα. Πείρα σημαίνει μαθαίνω από κάπου.
Και εγω πιστευω οτι η αυτοπεποιθηση πηγαζει απο μεσα σου, απο μεσα μας...ποσες φορες εχεις δει ανθρωπους που πραγματικα δεν εχουν και κατι σπουδαιο και ομως η αυτοπεποιθηση τους ειναι στην κορυφη...και το εκπεμπουν...ειναι σε ποιο σκαλοπατι εχεις εσυ καταταξει τον εαυτο σου...αναξια να αγαπηθει; αναξια να εχει αυτα που θα ηθελε; αναξια να μπορει να στεκεται ενας ανθρωπος διπλα σου;....κτλ...κτλ...
σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. αν μη τι άλλο με βάζουν σε σκέψη και προβληματισμό (κι άλλο προβληματισμο χαχα!)
Αυτο ακριβώς θα σου έγραφα και εγώ,και να προσθέσω οτι οι άνθρωποι μας αγαπούν ακόμα και αν δεν τα έχουμε όλα!!Quote:
Originally posted by lucifer
Το να μπορεί κάποιος να ανταπεξέρχεται σε καταστάσεις δεν είναι θέμα μονο εξυπνάδας και δραστηριότητας, είναι και θέμα εμπειριών. Οπότε κοίτα να μαθαίνεις από τα λάθη σου. Επίσης μπορείς να μαθαίνεις και από τις εμπειρίες άλλων. Όταν σου τυχαίνουν καταστάσεις που για σένα είναι πρωτόγνωρες και δεν ξέρεις πως να τις αντιμετωπίσεις, μπορείς να ρωτάς φίλους και γνωστούς σου, μεγαλύτερους σε ηλικία, το google! Έτσι δεν θα χρειάζεσαι και τόση εξυπνάδα, αν δεν διαθέτεις όπως λες.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι κομμάτι από την \"εξυπνάδα\" του καθενός είναι εξυπνάδα και τι πείρα. Πείρα σημαίνει μαθαίνω από κάπου.
Αλήθεια εισαι σιγουρη πως δεν είσαι εξυπνη?Ολο εύστοχες παρατηρήσεις κάνεις εδώ μέσα ...
Απλα ,ετσι ακριβώς..Quote:
Originally posted by anoiksi
Και εγω πιστευω οτι η αυτοπεποιθηση πηγαζει απο μεσα σου, απο μεσα μας...ποσες φορες εχεις δει ανθρωπους που πραγματικα δεν εχουν και κατι σπουδαιο και ομως η αυτοπεποιθηση τους ειναι στην κορυφη...και το εκπεμπουν...ειναι σε ποιο σκαλοπατι εχεις εσυ καταταξει τον εαυτο σου...αναξια να αγαπηθει; αναξια να εχει αυτα που θα ηθελε; αναξια να μπορει να στεκεται ενας ανθρωπος διπλα σου;....κτλ...κτλ...
Ξέχασε όσα σου λέμε εμείς οι άλλοι και βγάλε δικό σου συμπέρασμα. Ο ψυχολόγος να έχει μια άποψη, η άλλη πλευρά να λέει ψέματα, εγώ να έχω μια άποψη και ο τάδε μια άλλη. Τότε πράγματι είναι μπέρδεμα!Quote:
Originally posted by claireαυτό δεν μπορώ να το ξέρω με βεβαιότητα.
η άλλη πλευρά με διαβεβαιώνει οτι δεν ισχύει.
με ψυχολόγο που το είχα κουβεντιάσει καταλήγαμε ότι όλα ξεκινούν απο εμένα. σκέτο μπέρδεμα!
Και η προσωπική μου γνώμη είναι ότι το 95% των ψυχολόγων δεν μπορεί να βοηθήσει. Μπορώ να το εξηγήσω αναλυτικά, αλλά καλύτερα να παραθέσω μια πραγματική κουβέντα (αντιγραφή από το βιβλίο \"Η αναγκαιότητα της Αλλαγής\" του Krishnamurti, μετάφραση/εκδόσεις Καστανιώτη):
Στο διπλανό, μικρό δωμάτιο, είπε: \"Εμείς οι ψυαναναλυτές βοηθούμε τους αρρώστους να προσαρμοστούν σε μια ακόμη πιο άρρωστη κοινωνία και μερικές φορές, ίσως πολύ σπάνια, το επιτυγχάνουμε. Αλλά στην πραγματικότητα η τυχαία επιτυχία είναι επίτευγμα της ίδιας της φύσης. Έχω ψυχαναλύσει πολλούς ανθρώπους. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, αλλά θα πρέπει να κερδίσω τα προς το ζειν και υπάρχουν τόσοι πολλοί άρρωστοι άνθωποι. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να τους βοηθήσουμε πάρα πολύ, παρ\' όλο που, φυσικά διαρκώς δοκιμάζουμε νέα φάρμακα, χημικά κατασκευάσματα και θεωρίες. Αλλά πέρα από τους αρρώστους, και εγώ η ίδια αγωνίζομαι να είμαι διαφορετική, διαφορετική από τον συνηθισμένο άνθρωπο\".
Σ\' αυτόν τούτο τον αγώνα για να είστε διαφορετική, δεν είστε ίδια σαν τους άλλους; Και γιατί όλος αυτός ο αγώνας;
\"Αλλά αν δεν αγωνιστώ, αν δεν παλαίψω, θα είμαι όπως η συνηθισμένη αστή νοικοκυρά. Θέλω να είμαι διαφορετική και αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλω να παντρευτώ. Αλλά βρίσκομαι πραγματικά σε μοναξιά και είναι η μοναξιά μου που με ώθησε σ\' αυτή την εργασία\".
Επομένως αυτή η μοναξιά σιγά-σιγά σας σπρώχνει προς την αυτοκτονία, έτσι δεν είναι;
Κατένευσε καταφατικά. σχεδόν έκλαιγε!
Ολόκληρη η κίνηση της συνειδήσεως δεν οδηγεί στην απομόνωση, στο φόβο και σ\' αυτόν τον αδιάκοπο αγώνα να είναι κανείς διαφορετικός; Όλο αυτό αποτελεί μέρος της παρόρμησης για εκπλήρωση, της συνταύτισης του εαυτού με κάτι, ή της συνταύτισης με αυτό που κανείς είναι. Οι περισσότεροι από τους ψυχαναλυτές έχουν τους δασκάλους τους, σύμφωνα με των οποίων τις θεωρίες και τις καθιερωμένες σχολές εργάζονται, απλώς τροποποιώντας και προσθέτοντας ένα καινούριο νήμα σ\' αυτές.
\"Ανήκω στη νέα σχολή. προσεγγίζουμε χωρίς το σύβμολο και αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι. Έχουμε απορρίψει τους προηγενέστερους δασκάλους με τα σύμβολά τους και βλέπουμε το ανθρώπινο ον έτσι όπως είναι. Αλλά όλο αυτό είναι κάτι που γίνεται μια ακόμα σχολή, και δεν ήρθα εδώ να συζητήσω τις διάφορες σχολές, θεωρίες και διδασκάλους, αλλά μάλλον γι να μιλήσω για τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι να κάνω\".
Δεν είστε και εσείς τόσο άρρωστη όσο και οι ασθενείς τους οποίους προσπαθείτε να θεραπεύσετε; Δεν αποτελείτε μέρος της κοινωνίας -που ίσως βρίσκεται σε μεγαλύτερη σύγχυση και είναι πιο άρρωστη από εσάς; Επομένως το ζήτημα είναι πιό βασικό, δεν είναι;
Είστε το αποτέλεσμα αυτού του τεράστιου βάρους της κοινωνίας, με τον πολιτισμό της και τις θρησκείες της, και σας κατευθύνει τόσο οικονομικά, όσο και εσωτερικά. Θα πρέπει ή να έρθετε σε συμβιβασμό με την κοινωνία, που σημαίνει να δεχτείτε τις αρρώστιες της και να ζήσετε με αυτές, ή να την αρνηθείτε ολοκληρωτικά και να βρείτε ένα καινούριο τρόπο ζωής. Άλλά δεν μπορείτε να βρείτε τον καινούριο τρόπο, αν δεν εγκαταλείψετε τον παλιό.
Εκείνο που πραγματικα θέλετε είναι η εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αυτό επιδιώκει όλη η έρευνα της σκέψης. να είστε διαφορετική, να είστε πιο έξυπνη, πιο οξυδερκής, πιο ευφυής. Σε αυτή την κίνηση προσπαθείτε να βρείτε μια βαθύτερη εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αλλά υπάρχει στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο; Η εξασφάλιση αρνείται την τάξη. Δεν υπάρχει εξασφάλιση στις σχέσεις, στην πίστη, στη δράση και επειδή κανείς αναζητεί δημιουργεί αταξία. Η εξασφάλιση γεννά την αταξία και όταν αντιμετωπίζετε την διαρκώς αυξανόμενη αταξία μέσα στον εαυτό σας θέλετε να δώσετε ένα τέλος σε όλο αυτό.
...
Μια αδυναμια της ψυχολογιας πιστευω ειναι οτι δεν εχει αρκετα δεδομενα στην διαθεση της για να σκεφτει.
Δεν μπορεις να θεσεις ατελειωτους μικρους κανονες πολλες φορες.
Ακουει μεν εσενα και τα προβληματα με τη σχεση, αλλα δεν βρισκεαι μες την σχεση.Ακουει τα προβληματα του αλλου με την φιλικη του παρεα αλλα δεν βρισκεται μεσα στην φιλικη παρεα.
Οχι βρισκεται μεσα σε ενα γραφειο και ακουει εσενα με μια εντελως διαφορετικη δυναμικη του χωρου...εισαι και εσυ διαφορετικος εκει, ενας αλλος εαυτος.
Δεν ειναι συνοιδιπορος και ειναι κατι που δεν μπορει να γινει ουσιαστικα ακομα και αν ειναι διπλα σου (που θα ηταν και το τελειοτερο που θα μπορουσε να επιτυχει).
Σε εναν κατακλυσμο πληροφοριων που λαμβανουμε, σε εναν εγκεφαλο (οποιουδηποτε ανθρωπου) που περνει 1000 στροφες το λεπτο...επεξεργαζομενος τις πληροφοριες που λαμβανει απο το περιγυρο (κινησεις σωματος,τονο ομιλιας τα παντα) και σε μια υποκειμενικοτητα των πραγματων μιας και η πραγματικοτητα η ιδια ειναι πολυ ρευστη καταλαβαινεται οτι τα πραγματα δεν ειναι καθολου μα καθολου απλα , για εναν αλλο εγκεφαλο να γινει συνιδοιπορος μας.
Συνηθως την ακρη παλι μονοι μας θα την βρουμε, ισως λεγοντας κατι παραπανω σε καποιον , ισως γραφοντας ενα κειμενο παραπανω, καπως ετσι, μια ωθηση προς τα μπροστα ατελειωτα κλικ του μυαλου.
Χμ,αυτό το ερώτημα είναι κομματάκι δύσκολο,γιατί έχει πολλές συνισταμένες.Γενικά,όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου,δεν γεννώνται καν ερωτήματα για το αν αρκώ,με καταλαβαίνεις;Mου αρκώ εγώ και αυτό το περνάω στον δίπλα μου και στον μαζί μου.
Η ανάγκη για αποδοχή υπάρχει σε όλους μας,αλλά εάν ξεφεύγει από το μέτρο,τότε γίνεται κυνήγι.Κυνηγώ την αποδοχή,σημαίνει βάζω τον εαυτό μου συνέχεια κάτω από το μικροσκόπιο και αντί να με αγκαλιάσω,με κρίνω και με βρίσκω λειψή.
Ο ψυχολόγος έχει δίκιο,ξεκινάει από εμένα καθετί που θέλω να διαπραγματευτώ,αλλάζω λοιπόν τη δική μου εικόνα για τον εαυτό μου.
Βρίσκω τα καλά μου και τα καλλιεργώ,ενώ προσπαθώ τα \"πονεμένα\"μου να τα στρώσω.Έτσι,με τον καιρό,η ζυγαριά αρχίζει και γέρνει προς την πλευρά μου που γουστάρω,οπότε και αρχίζω να με χαιδεύω λιγάκι,να πάψω να με βαφτίζω ως ελλιπή,μη αρκετή για τους άλλους.
Έχουμε και λέμε λοιπόν,εγώ μέσα από τα posts σου βλέπω ένα άτομο ειλικρινές και έξυπνο.Εσύ βλέπεις ένα με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αβέβαιο για την αξία του.Γιατί;
Γιατί εσύ κοιτάς τα μείον σου,ενώ εγώ τα plus σου.Να κοιτάς περισσότερο τα συν σου και να τα εκμεταλλευτείς.Nα καλλιεργήσεις τομείς που νιώθεις πως έχεις κλίση.Αν σου αρέσει η μαγειρική,μάθε περισσότερα και κάνε τραπέζια σε φιλαράκια και εκπλήξεις γεύσης στο αγόρι σου.Καταλαβαίνεις το σκεπτικό;
Μαθαίνουμε να τροποποιούμε τα ζύγια μας.
;)