Καλημερα εψιλον , καλυτερα δεν ξερω αμα ειμαι , σιγουρα εχω περιορισει τους αυτοτραυματισμους μου επειδη το υποσχεθηκα στον μεγαλο μου γιο και στον αντρα μου . Απο εκει και περα διανυω μια εντονα υπομανιακη περιοδο που σχεδον ρομποτικα επιβαλω στον εαυτο μου να κανει διαφορα πραγματα, ευτυχως οχι κατι επιβλαβες , ισως λιγακι κουραστικα και εξουθενωτικα αλλα οχι κατι κακο . Ευτχως κραταω γερα και στις καταθληπτικες φασεις εχω μαθει να προσπαθω να αντιδραω οσο το δυνατον περισσοτερο . Ειναι ολα ζητημα εκπαιδευσης τελικα και ο θεραπευτης μου εχει κανει καλη δουλεια σε αυτο . Συνεχιζω την θεραπεια μου και υπαρχουν μερες που αισθανομαι σχεδον φυσιολογικη . Αυτο που με χαρακτηριζει ειναι εντονη επιθυμια απομονωσης απο τον φιλικο κυκλο , αρνηση συχνης επικοινωνιας και γενικοτερα μια ζωη μεσα στα πλαισια του αυστηρα οικογενειακου κυκλου ( παιδια - αντρας ) , παραμενω αρκετα κλεισμενη στο σπιτι και βγαινω μονο για αθληση , εντονη αθληση . Δεν μπορω να συγκεντρωθω για να διαβασω τα αγαπημενα μου βιβλια και αρνηση να γραψω τα βιβλια μου (ααυτο κανει κυκλους ) .Quote:
Originally Posted by Epsilon
