silver, δεν ξέρω αν πιστεύεις στο θεό ή κάνεις πλάκα.
εγώ πάντως το θυμάμαι σαν χθες κι ας περάσαν 5 χρόνια, που μια κυρία στη ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόμουν, καθόταν πάντα σε μία γωνία και προσευχόταν.
δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον.
ερχόταν η κόρη της και την έβλεπε καθημερινά.
μια μέρα ήρθε και την είδα βουρκωμένη.
τη ρώτησα τί έχει.
μου απάντησε πως οι γιατροί τελικά αποφάνθηκαν πως η μητέρα της είναι ανίατη περίπτωση και δεν θα επανέλθει ποτέ.
την απόγνωση στο βλέμμα της δεν μπορώ να την ξεχάσω.