θεραπεία ντροπαλότητας

δεν υπαρχει θεραπεια για τη ντροπαλοτητα αλλο η κοινωνικη φοβια αλλο η ντροπαλοτητα.
και εγω ειμαι ντροπαλη αλλα δεν εχω κοινωνικη φοβια,στις παρεες μου ειμαι λιγομιλητη, οταν ειμαι με κοσμο που δεν ξερω μπλοκαρω και κοκκινιζω αλλα δεν θα λεγα οτι αυτο δυσκολευει τις κοινωνικες μου σχεσεις.οι φιλοι μου με ξερουν και με δεχονται ετσι.τι να κανουμε ειμαστε ντροπαλοι οχι και να αλλαξουμε και στοιχεια του χαρακτηρα μας που μπορει να ναι θετικα ,και για καποιους ακομη και ελκυστικα..
εγω θα ελεγα να δεχτεις τη ντροπαλοτητα του χαρακτηρα σου σαν κατι θετικο,να αγαπησεις αυτο ακριβως το χαρακτηριστικο σου,να νιωθεις ομορφα εσυ πρωτα με τον εαυτο σου και να εχεις αυτοπεποιθηση.οτι εκπεμπουμε αυτο εισπρατουν οι αλλοι..

Ναι είναι και θέμα θέλησης, αυτοπεποίθησης. Να ξεπεραστεί βήμα προς βήμα. Είναι΄και ζήτημα εμπειρίας, μόνο που αυτό αποκτάται με την τριβή. Κάποιες φορές νοιώθω ότι πρέπει να κάνω κινήσεις άλματα, κάτι πολύ περισότερο από αυτά τα βήματα και εκεί είναι που μπλοκάρω πραγματικά. Βήματα κάνω καθημερινά, βλέπω βελτίωση. Το πρόβλημα είναι εκεί που βλέπω κοπέλες που μ ΄αρέσουν και κομπλάρω ,ίσως από φόβο, να τις πλησιάσω και να ζητήσω ευθέως δεσμό ή να κάνω κάποια επαγγελματικά άλματα ή να διοργανώσω κάτι για μια παρέα με άτομα που απλά σχετίζομαι μαζί τους. Εδώ είναι το πρόβλημα.

Quote:

---

Originally posted by ioannis2

ίσως από φόβο, να τις πλησιάσω και να ζητήσω ευθέως δεσμό

---

καλα και εσυ δεν δαγκωνουν....
απο την αλλη, το πλησιαζεις μεχρι το ζητας δεσμο, ε οκ εισαι υπερβολικος.

Πλησιαζεις σημαινει γνωριζεις, οχι να παντρευτεις.

η διαφορα ντροπαλοτητας και κοινωνικης φοβιας ειναι οτι στην κ.φ εχω ενταση στην επαφη με κοσμο ειδικα σε στατικο επιπεδο πχ ενα τραπεζι με κοσμο που δεν γνωριζω ,ενοχλουμαι οταν νοιωθω να με κοιταζουν και εχω αγχος που εκφραζεται με κοκκινισμα με τρεμουλιασμα φωνης και γενικα δεν νοιωθω χαραρα να σηκωθω να χορεψω χωρις να σκεφτομαι οτι θα με κοιταζουν και οτι θα φανω γελοιος με καποιο τροπο.Το αντιδοτο δεν ειναι να αποφευγω τις επαφες αλλα να επιδιωκω να βρισκομαι σε συγκεντρωσεις να μιλαω και αν φοβαμαι μηπως κοκκινισω η κατι παρομοιο,να λεω μεσα μου τωρα θα τους δειξω ποσο θα κομπλαρω,επισης η χαλαρωση με αναπνοες κλπ

Να πω κατι που σκεφτομαι οταν διαβάζω τετοια θέματα?
Δεν ξερω πως εξηγείται επιστημονικά,αλλα πιστευω οτι τη δυσκολια στις συναναστροφες την προκαλει σε ενα μεγάλο βαθμό η αποχή.
δηλ. οταν ενας ανθρωπος για κάποιο λόγο κλειστει και δεν εχει επαφη με κόσμο ειναι σαν να ατροφεί αυτή η δεξιότητά του και γι αυτό συστηνεται σαν \"θεραπεία\" να κανει αυτό που αποφεύγει..
Ιωάννη μου ,εγω θα σου προτεινα να αποφασισεις να αφεθείς στις \"επαφες\" καλες και κακές.

ειναι και θεμα ιδιοσυγκρασιας για εναν εξωστρεφη τυπο ειναι πιο ευκολες οι επαφες οπως και ναχει ο καθενας εχει τα δικα του χαρακτηριστικα

Πιστεύω από προσωπική μου εμπειρία ότι στην κορυφή των όποιων διαταραχών όπως της ντροπαλότητας βρίσκεται ο φόβος, είναι αυτό που κινεί όλους τους αρνητικούς μηχανισμούς. Μια μέθοδος καλή νομίζω είναι η έκθεση και αντιμετώπιση σ΄ αυτά που μας φοβίζουν όσο δύσκολη κι αν είναι. Έτσι ενδυναμώνεται η αυτοπεποίθηση, γινόμαστε πιο τολμηροί και βοηθά στο να ξεμπλοκάρουμε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Είναι και θέμα λίγων καλών φίλων στο πλευρό μας και κάποιου καλού θεραπευτή.