Quote:
Originally posted by tHe_V1rus
Εχεις δικαιο σε αυτο.
Αυτη δεχτηκε οτι μεγαλωσε κ δεν ειναι πια 18.
Ξερω οτι δεν πρεπει να κοιταω πισω αλλα δν το θελω...
Κατι με τραβαει στο παρελθον οπως λες.
απο οσο καταλαβα, ο φοβος για το μελλον.
Εκτος απο αναπαντητα ερωτηματα που εχουν μεινει απο τη στιγμη που χωρισαμε.
Οπως Γιατι?Γιατι τοσο ξαφνικα?Με ειχε αγαπησει ολα αυτα τα χρονια?Ποτε σταματησε να νιωθει ετσι και γιατι?Γιατι εκοψε καθε επικοινωνια? και αλλα πολλα που δεν μπορεσα να δωσω απαντηση ολο αυτο τον καιρο...
Πως γινεται καποιο να τον αγαπας και ξανικα να σταματησεις να νοιαζεσαι?γινεται αυτο?με διακοπτη δουλευει?
δεν υπαρχουν με ακριβεια οι απαντησεις που ζητας,
πιστευω δε οτι αν της εκανες στην ιδια,
θα την εφερνες σε δυσκολη θεση γιατι πιθανον να μην ειχε
με ακριβεια κατι να σου πει.
Σταματησε να σε αγαπαει, σαφως γιατι μεγαλωσε.
Φαντασου οτι εισαι με ενα παλιο φιλο και μεγαλωνετε.
Εσυ ξαφνικα ακους ροκ μουσικη ενω αυτος σκυλαδικα.
Πως ομως εγινε αυτο και γιατι?
Ετσι εγινε, δεν υπαρχει εξηγηση.
Αυτοματα ομως αυτο σας δημιουργει ενα μικρο χασμα.
Και μετα βρισκεται κατι αλλο που βαθαινει το χασμα....
Ετσι ακριβως και η πρωην σου.
Αλλα ολα αυτα πιστεψε με μεχρι καποια ηλικια ειναι φυσιολογικα.
Ας υποθεσουμε οτι αυριο γνωριζεις μια καινουρια κοπελα.
Και υποθετουμε, οτι ειστε απλοι ανθρωποι και αγαπιεστε τρελα....
Ξαφνικα μετα απο ενα χρονο, η νεα σου σχεση αρχιζει και την ενδιαφερει η τεχνη, μουσικη, κεραμικα, μουσεια κλπ.
Εσενα αυτα σου ειναι αδιαφορα και εκεινο που σε φτιαχνει ειναι φτιαχνεις την μηχανη σου και να κανεις βολτες και ταξιδια με αυτην.
Για αυτη ομως το να ειναι καβαλα σε μια μηχανη ειναι ανυποφορο....
Και σου λεει αντε γεια, χωριζουμε.
Γιατι χωρισατε λες?
Βλεπεις που ειναι ο διακοπτης?
Ακριβως αυτα που σκεφτομαι συνεχεια ειναι ολη η διαδρομη απο τη στιγμη που την ειδα τυχαια στο δρομο - που την γνωρισα - που τα φτιαξαμε-που συζουσαμε μεχρι και την μερα που χωρισαμε...σαν ταινια στο μυαλο μου...και το χειροτερο ειναι οτι τα θυμαμαι ολα πεντακαθαρα.
αρα εκεινο που ειναι σαφες οτι η κοπελα αλλαξε κατι που ειναι φυσιολογικο, αλλα εσυ οχι ακομα.
Θες καποιο κλικ μεσα σου για να ολοκληρωσεις μια εικονα.
Οι σκεψεις ομως που κανεις δεν οδηγουν πουθενα.
Απο την αλλη δν μου αρεσει καθολου που μεγαλωνω.
χαιρομαι που εγραψες αυτη την προταση.
Γιατι εδω αρχιζει το ζουμι και το σημειο που πρεπει να αφοσιωθεις.
Τα πραγματα χειροτερευουν,τα προβληματα μεγαλωνουν χρονο με το χρονο,οι ανθρωποι πλεον ειναι πιο κουμπωμενοι και λογω ηλικιας και λογω οτι εχουν αλλαξει οι εποχες αρκετα.
εχεις δικαιο σε αυτο,
εχω γραψει και αλλου οτι μεγαλωνουμε σε ενα πλανητη,
που μονο καλα δεν μας επιφυλασει.
Ωστοσο οι μαχες για τον εαυτο μας,
δεν σταματανε ποτε.
Βλεπεις τους γυρω σου και εινια κουμπωμενοι,
εχεις δικαιο.
Ειναι κουμπωμενοι γιατι φοβουνται το μελλον.
Μην κανεις το ιδιο λαθος.
Να συνεχισεις να εισαι απλος και αυθορμητος,
κατανοητος και ανθρωπινος για τους γυρω σου.
Βγες εξω και επικοινωνησε,
μιλας με ολους και μην αφηνεις το φοβο να σε κυριεύσει.
Θα σου πω ομως, οτι οπως εσυ,
υπαρχουν χιλιαδες νεοι με τους ιδιους φοβους.
Βγες απο αυτο το τριπακι και ζησε την ζωη σου.
Αφιερωσε καθε μερα που εχεις δυναμεις να την χαιρεσαι οσο καλυτερα μπορεις.
Ασε που οσες ξερω στην ηλικια μου η εκει γυρω εχουν παρει τουλαχιστον μια φορα την καρδια τους σε χαρτοσακουλα...οπως και εγω...και αυτο σε κανει πιο κυνικο και πιο σκληρο.
ο φοβος μας κανει και σκληρους και κυνικους.
Ολοι κουμπωνομαστε ξερεις.
Ομως καποια στιγμη θα κανεις μια γνωριμια και θα νιωσεις ετοιμος,
να μην εισαι ετσι τσιτωμενος.
Τελος μην φοβασαι να παιξεις και να πληγωθεις.
Καθε σου μετεωρο βημα ειναι ενα βημα προς τα εμπρος,
ενα βημα προς την ολοκληρωση σου σαν ανθρωπος.
Σημασια ξερεις δεν εχει ποσες φορες πεφτεις, αλλα ποσες φορες σηκωνεσαι.
Εγω λεω οτι αμα πεφτεις 7 φορες και τσακιζεσαι, ειναι μια χαρα, αρκει να σηκωνεσαι 8!
Αυτες ειναι οι σκεψεις μου τον τελευταιο καιρο....
νομιζω οτι οι σκεψεις σου ειναι μια χαρα και να τις συνεχισεις....
