Ζητώ βοήθεια

Rain and wind,

τον εκφράζω τον θυμό μου στο ατομο που πρεπει αλλα αυτό που με προβληματίζει έιναι οτι δεν ξεσπάω και ηρεμώ αλλά ειμαι γενικά σε ενταση..... αυτό με ενοχλεί περισσότερο....δηλαδή δεν μου περνάει......

Η γιατρός μου μου ειπε οτι θα κάνουμε καποιες \'νευροφυτικες\' αν το λεω σωστα ασκήσεις που θα με βοηθήσουν να εξαλείψω αυτή την ένταση.

lightbluepath,
Δυστυχώς και η μητέρα μου με την ίδια τακτίκή παίζει το παιχνιδι των τυψεων οπως αυτό που έγραψες..... ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ? Αν το πάρουμε έτσι.... ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ? Δεν με ενδιαφερει να μπω σε αυτο το τρυπάκι..... Κι εγω θα μπορουσα να παιζω με τις τυψεις αλλα δεν μου αρεσει να εκμεταλλευομαι τον αλλον για να εξασφαλιζω τις δικές μου αναγκες.

Εντάξει βρε συ, δεν νομίζω ότι σε βασανίζει κιόλας anyway. Δεν είπες και κάτι για τον πατέρα σου ότι αυτός σε είχε αντικαταστήσει με τη μητέρα σου; Τώρα λες ότι η μητέρα σου στα έκανε αυτά; Anyway, πάω για ύπνο άμα καταφέρω να κοιμηθώ θα τα δω μετά.

Θεοφανία μου

Η ψυχοθεραπεία μου ήταν ειλικρινά λύση ζωής, δεν θα μπορούσα να την σταματήσω γιατι πραγματικά με βοηθάει.


Είναι μεγάλη βάση στήριξης.

φρει,
η αγαπη και πως αυτη παιρνει σαρκα και οστα,
ειναι πολυ διφορουμενη σαν εννοια.

Υπαρχει αγαπη που οταν υπαρχει ικανοποιει εσενα,
και υπαρχει αγαπη που ικανοποιει τριτους.
Την δευτερη ειναι πολυ δυσκολη να την βρεις.
Και αυτο γιατι ξερεις, την πρωτη ειναι πολυ ευκολη να την στησεις...

Το ξέρω κρίνο

το θέμα είναι να μην είμαι μόνο στην αγάπη που ικανοποιεί μόνο τους άλλους αλλά να ικανοποιεί λίγο κι εμένα.

Έχεις σκεφτεί ποτέ πως ζούσες όλη σου τη ζωή με ένα άτομο θυμωμένο;(o θυμός της ήταν ο τρόπος της να αντιμετωπίσει την ακύρωση που εισέπραξε από τη διάλυση του γάμου της).Δε σου φαίνεται λογικό να έχεις \"ρουφήξει\"σαν παιδί το πρότυπο αυτό της αιώνια θυμωμένης γυναίκας;Θα χρειαστεί να κάνεις υπομονή μέχρι να μάθεις καινούργια μοντέλα συμπεριφοράς.Δε θα φύγει αυτό που έμαθες με τη μία,απλά σταδιακά θα εξασθενίζει καθώς τη θέση του παλιού μοντέλου θα πάρουν άλλες δικές σου συμπεριφορές,που στην ουσία τώρα τις διδάσκεσαι.Μαθήτρια είσαι,μην περιμένεις να γίνεις καθηγήτρια με τη μία.:P

μα εσυ εισαι ο θερμαστης που βαζει την φωτια μεσα σου,
η και εκεινος που την παραταει και σβηνει....


Πριν αρχισεις να κοιτας απεναντι σου με παραπονεμενο βλέμμα,
κοιτα μεσα σου.

Rain and wind

Είμαι πολύ χαρούμενη που εχω μπεί εστω και σε αυτή τη διαδικασία της εκμάθησης!!!! Και που έχω την δυνατότητα να αλλάξω αυτά που προγραμματίστηκα λάθος.

Απλώς στενοχωριέμαι (αν και παράλογα το ξέρω) που δεν είναι αλλιώς τα πράγματα.

κρινο μου

αυτό κάνω πλέον, κοιτάω μέσα μου....κοιτάω και τις δικές μου αναγκες.... απλώ ακόμα είμαι στην προσπαθεια να βρω ισορροπία στα καινουρια δεδομένα! Για να αγαπάς σωστα πρεπει να υπάρχει εσωτερική ισορροπία.

Quote:

---

Originally posted by frei

Απλώς στενοχωριέμαι (αν και παράλογα το ξέρω) που δεν είναι αλλιώς τα πράγματα.

---

Όχι παράλογα.....Ξέρεις πόσες φορές έχω προβληματιστεί πόσο διαφορετικός άνθρωπος θα ήμουν αν ήταν αλλιώς τα πράγματα στα παιδικά μου χρόνια? Νιώθω πολύ παραπονεμένη κάτι τέτοιες στιγμές...
Απο την άλλη, τις προάλλες αισθάνθηκα οτι αν δεν είχα περάσει όλα αυτά δεν θα ήμουν σίγουρα ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Και τώρα πια δεν θα με άλλαζα με τίποτα.

ακριβως!
η εσωτερικη ισορροπια ειναι η βαση για να μπορεσεις να αποκτησεις οτι ζητας.
Εισαι σε καλο δρομο, συνεχισε ετσι.

frei καλώς ήρθες:)

διαβασα τα οσα εγραψες και νιωθω πώς εχεις κανει την δικη σου εσωτερικη διαδρομη, ψαχνωντας κ ανακαλυπτοντας εσενα και την σχεση σου με τον πρωτο στενο ανθρωπο που μαθαινουμε να συμβιωνουμε (συνηθως), την μητερα μας. Απο προσωπικη εμπειρια, νιωθω πώς αυτο σαν διαδικασια εχει σημαντικη δυσκολια. Καταρχην στην αναγνωριση των συναισθηματων που μας κατακλυζουν.

Ειναι λοιπον πολυ σημαντικο, κατα την γνωμη μου, να ανακαλυπτεις κ να βλεπεις καθε φορα τι νιωθεις μεσα σου ζωντας με την μητερα σου. Ο θυμος, γενικα κατατασσεται στα απαγορευμενα συναισθηματα, ομως μπορει να ειναι κ ενας πολυ χρησιμος οδηγος για το πώς βλεπεις καταστασεις, τί σου ταιριαζει και τί οχι. Τί σε εκφραζει μεσα στις σχεσεις κ τι σε κρατα δεσμια.

Τελος να σου πω, πώς ισως ο θυμος σου να εκφραζει κ μια πτυχη του εαυτου σου που ακομα δεν μπορει να αποδεχτει την υπάρχουσα σχεση με τη μαμα σου. Πολλες φορες θυμωνουμε, οταν τα πραγματα δεν γινονται ή δεν ειναι οπως θα θελαμε να ειναι. Ποσο μαλλον, οταν αυτο αφορα κατι τοσο σημαντικο, τη σχεση με την μανα.Ισως βοηθαει να σκεφτεις αλλα κ να νιωσεις, οτι σε μια σχεση πραγματικα δεν μπορεις να κανεις ολη τη δουλεια. Δεν εξαρτωνται ολα απο 1. Ξερω οτι ειναι πιο απλο σαν σκεψη κ πολυ πιο δυσκολο σαν αισθηση.

Καλη συνεχεια στην προσπαθεια σου που μοιαζει να εχει καρπους:)

Σας ευχαριστώ παρα πολύ όλους σας για την υποστηριξη!

Kαλημέρα σας.

Εχθές είχα καινουριο επεισόδιο με την μάνα μου.

Εχω μετακομίσει εδώ και 2 χρόνια από το πατρικό μου, ο παππούς μου δεν ξέρει οτι εχω μετακομίσει αφου μένει στον κάτω όροφο, γιατί η μάνα μου τον γεμίζει με ψέμματα για να μην ακουει την μουρμουρα του. Θα εβρισκε λεει τροπο να του το πει. Αυτη τη στιγμή ειμαι αρραβωνιασμένη και θέλω να του μιλησω, και εχω την μάνα μου να με πιεζει να το αφησουμε λιγο ακομα και η ερωτηση της ήταν \'Μα καλα τωρα ξαφνικά σε επιασε?\' \'Τι ξαφνικά, εδω και 2 χρόνια σου αφήνω το περιθώριο να του το πεις\'

Ειχαμε τρικουβερτο τηλεφωνικο καβγα μιαμισης ωρας εχθες, με ακουσε η γειτονια ολη. Μετα απο μιαμιση ωρα αποφασιζει να του το πω εγω αλλα με τον δικό της τροπο, να παω δηλ απο το σπιτι να δολιοπλοκησουμε παρεα, για να βρουμε εναν τροπο που ουσιαστικα θα βολευει τη μανα μου! Τοσα χρόνια όλα γινονται για να βολευτει η μάνα μου! Μου παρουσιαζει τον παππου μου ως μπαμπουλα (ο οποιος ποτε δεν μου εχει πει τιποτα, δεν εχει γκρινιαξει, δεν εχει φωνάξει, δεν με εχει κριτικαρει), οποτε κραταμε μυστικα. Κρατάμε και καλα μυστικά απο ολους, σαν τα παιδάκια. Παιζουμε σαν τα παιδάκια!!!!! Κανουμε συμμαχίες!

Κι εγω ειμαι θυμωμένη μαζι μου γιατί ουσιαστικά απο τα 9 μου χρόνια παιζω το παιχνίδι της χωρις ποτε να το εχω θεωρησει σωστο. Αντιδρω πολυ έντονα τα τελευταία χρόνια και της κακοφαίνεται. Στο τέλος φαίνομαι εγώ η κακιά, η αντιδραστική, η υπερβολική, γιατί η μάνα μου παιρνει αυτο το κακόμοιρο υφος και αρχιζει την κλάψα του στυλ, σε αγαπάω πολύ, εισαι το παιδάκι μου, εγω τα παιδιά μου δεν τα πετάω και τετοιου ειδους σάχλες.

Πάλι εκνευρισμένη είμαι! Και είμαι ουσιαστικά με μένα, γιατί αντί να πάω μια και καλη στον παππού μου να του πω πως είναι η κατάσταση, την πήρα τηλ να την ρωτήσω αν ειναι κάτι που θα κάνει αυτή (αφου αυτή το ξεκίνησε) ή εγω.....! Και η απάντηση που πήρα είναι οτι θα το κανεις εσυ αλλα με τον δικό μου τρόπο γιατι εγω ξέρω καλύτερα!!!!!!