σεξουαλική κακοποίηση, μετατραυματικό στρές

analogws biskotaki..oi gurw mou me lene oti exw polu wraio proswpo kai swma..egw sunhthws niotho asxhmh kai anasfalhs...dhladh sxedon pada...

κανε υπομονη σεπια θελει δουλεια να ξεπερασεςι τους φοβους σου.....θα αναγεννηθεις αλλα θελει προσπαθεια.θα σου δωσω μια συμβουλη.εμπιστευσου τον ψυχολογο σου και αρχισε σιγα σιγα να ανοιγεσαι στους δικους σου ανθρωπους...μπορει στην αρχη να ειναι δυσκολο ομως θα αρχισεις σιγα σιγα να αισθανεσαι μελοσ του συνολου.δεν εισαι μονη σου να ξερεις.οπως επισης και να ξερεις οτι αυτο που λες οτι κοιτας τους γυρω σου και ολοι ειναι μια χαρα εκτος απο εσενα ειναι μια μεγαλη ψευδαισθηση την οποια κατα καιρους νιωθω κι εγω.ολοι εχουν τα προβληματα τους και καποιοι μαλιστα ειναι και πολλοι ικανοι στο να το παιζουν μια χαρα ενω ειναι σκατα.μην συγκρινεσαι με τους γυρω ειναι ανιση η μαχη και μακροπροθεσμα θα βγαινεις χαμενη.ειμαστε εδω να σε στηριξουμε εσενα και οποιον αλλον χρειαστει.
δυστυχως εδω μπαινουμε ανωνυμοι..εμεις εδω ειμαστε οι ανθρωποι που συναντιωμαστε στο μετρο στα λεωφορεια στους δρομους και σκαναρουμε ο ενας τον αλλον.μπορει και να εχουμε συναντηθει και να μην το ξερουμε και να εχουμε πει ο ενας για τον αλλον\'κοιτα ποσο καλα φαινεται αυτη η κοπελα δεν εχει τα προβληματα που εχω εγω...\' αν γινοταν μια ομαδικη συναντηση απο ολους του φορουμ θα εβλεπες κανονικους ανθρωπους σαν αυτους που κοιτας και λες .....\'ολοι δειχνουν να περνανε τοσο καλα...γιατι οχι κι εγω...??\'

τι να πώ ρε συ...απο χθές που έκανα εγγραφή εδώ κάτι τέτοιο έχω αρχίσει και καταλαβαίνω...δεν είμαι μόνη τελικά....και αν έμενα με έχουν κακοποιήσει, κάποιους αλλους τους έχουν κακόποιησει και μετά κάψει...και ίσως τελικά να μαι καλά...πολλά χρόνια έχασα με τον πούστη...θα τον ξεπεράσω..........που θα πάει και τότε θα γέλαω πιο πολύ απο όλους αυτούς στο μετρό....γιατι δεν φοβάμαι τίποτα πια...η τουλάχιστον σήμερα...

μπράβο βρε Sepia! είσαι πολύ δυνατός άνθρωπός και δεν το βάζεις κάτω με τίποτα - φαντάσου ότι αφού κατάφερες να ξεπεράσεις αυτό και να συνεχίσεις κανονικά τη ζωή σου - πόσα πράγματα μπορείς να καταφέρεις!!!!! όλοι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας είναι απόλυτα φυσιολογικό μην θυμώνεις γι\' αυτόν τον άνθρωπο μόνο να τον λυπάσαι ..... φτιάξε τον δικό σου κόσμο και γεμισέ τον όπως θέλεις εσύ με φίλους με αγάπη με γέλιο απογευματινες βόλτες και ρομαντικά ραντεβου και άφησε απέξω όλη τη μιζέρια και τη μαυρίλα του παρελθόντος - ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει SUPERMAN!!! έτσι δεν λένε???

ναι μπισκοτάκι...δεν το΄χω ξεπεράσει βέβαια ακόμα...αλλα το χω συνηδητοποιήσει...κάτι είναι και αυτό...σήμερα νιώθω πάρα πολύ καλά...πεζει να μην ξυπνήσω το βράδυ...:) πφφ...σε ευχαριστώ...

Έχεις τη σωστή στάση-προσωπική μου άποψη-για να το ξεπεράσεις.Ακολούθησε τον ίδιο δρόμο,δίχως να σε πιέζεις υπερβολικά.Θέλει το χρόνο του το πράγμα,να μη σε τιμωρείς όταν πέφτεις ψυχολογικά ή ακόμη κι αν κάνεις και κάποια πισωγυρίσματα.Το μπροστά μπορεί να περιέχει και λίγα βηματάκια προς τα πίσω,να πάρεις βοήθεια από ειδικό για να σε στηρίζει και όλα θα πάνε καλά.Στο εύχομαι από καρδιάς!:)

\"Το μπροστά μπορεί να περιέχει και λίγα βηματάκια προς τα πίσω\"


έχεις τόσο δίκιο....και όντως νιώθω τύψεις όποτε πέφτω...καμμία μέρα δεν είναι ίδια...μια είμαι σούπερ μια μαυρίζω...

Δεν πειράζει.Δε σε απειλεί η κάθε σου εναλλαγή διάθεσης αν την αγκαλιάσεις και την αποδεχτείς σαν κάτι που θα περάσει,σαν μία φάση που κάνει τον κύκλο της δίνοντας τη θέση της σε κάτι άλλο.Μη φοβάσαι,θα τα καταφέρεις!

:)

Sepia ειλικρινά έχω πάθει ΣΟΚ.
Είσαι το δεύτερο άτομο που μαθαίνω ότι είχε μπλοκάρει τα πάντα. Απο τα 12 έως τα 26.
Το πρώτο είμαι εγώ!!!!!
Είμαι 40 χρονών τώρα. Και μένα με κακοποιουσε σεξουαλικά ο παππούς μου απο τα 2 μου και με βιασμο πια απο τα 8 έως τα 12. Πρώτη φορά ξεκινησα ψυχοθεραπεία στα 19 μου αλλά τα παρατησα. Συνέχισα στα 27 όπου και επετρεψα να \"θυμηθώ\". Ολα όσα γράφεις πιο πάνω τα έχω βιώσει. ΜΑ ΟΛΑ ΟΜΩΣ.
Κάνω ψυχοθεραπεία απο τότε εως τώρα με διακοπές στο σύνολο 5 χρόνια. Οχι όλα μαζί όμως. Φέτος και συγκεκριμένα τώρα έχω μπει στη διαδικασία του \"κλεισίματος\" πια. Δούλεψα μέχρι εκεί που αντεχα το θέμα με τον ακατανομαστο. Αποφάσισα ότι δε μπορώ να ταλαιπωρούμαι αλλο. Οτι βγήκε βγήκε. Απο εδω και πέρα θα ζω για μένα.
Να σου πω ότι σαφώς μέσω της ψυχοθεραπείας ΑΛΛΑΖΕΙΣ. Θα καλυτερέψει η ζωή σου. Καταφερα επιτέλους να κάνω μια συναισθηματική σχέση με άντρα και όχι σεξουαλική ώστε να μπορέσω να πάρω και λίγο συναισθημα. Παντρευτηκα και είμαι ακόμα δηλαδή μετά απο 7 χρόνια. Ωχ! 7 χρόνια έγραψα? Λες να με πιάσει το 7 χρόνια φαγούρα:D εχω και 2 παιδιά.
Στα γράφω αυτά μόνο και μόνο για να σου πω ότι υπάρχει και συνέχεια αρκεί να μην τα παρατήσεις.
Δε θα σου πω ότι θα βρεις δρόμο στρωμένο με πέταλα ούτε ότι όλα θα είναι ρόδινα, όμως μπορούν να αλλάξουν οι καταστάσεις στη ζωή σου.
Υπάρχουν πολλά ακόμα αλλά δε νιώθω και πολύ ανετα να τα γράψω εδω. Αν θες στείλε μου πμ. να τα πούμε. Εστω και μέσω μηνυμάτων. Είμαι σίγουρη ότι η κοντινότητα δεν είναι και το πιο δυνατό σου σημείο. Ούτε και το δικό μου γι\'αυτό μη σε νοιάζει. Καταλαβαίνω.;)

sepia , efh

σας θαυμάζω !!!πολύ πάρα πολύ!!!!

μακάρι να έκαναν το ίδιο και κάποια δικά μου άτομα που τα αγαπώ.

ευχομαι να μην σας εγκαταλείψει το σθένος για ζωή ποτέ!!!

να χουμε ενα γαλήνιο βράδυ!!

ΣΕΠΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΙΣΤΕ ΗΡΩΙΔΕΣ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ! ΘΕΛΕΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ.ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ.ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΣΩ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΟΤΙ ΒΛΕΠΩ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΜΠΛΕΞ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΙΔΙΚΟΥ.

θέλω να το σβήσω....πώς το σβήνω..*;

Μπράβο στον αγώνα σου, αλλά προσοχή. Μην πιστεύετε αυτά τα πράγματα. Τα έχω ξαναπεί άλλωστε (και δεν θυμάμαι αν είχε πάλι σχέση με σένα sepia) Δεν υπάρχει καμία επιστημονική ένδειξη η απόδειξη για δήθεν "απωθημένες τραυματικές αναμνήσεις" από την παιδική ηλικία. ΌΛΕΣ οι περιπτώσεις που εξετάστηκαν επιστημονικά μέχρι τώρα αποδείχθηκαν ψευδείς, με τις δήθεν "απωθημένες αναμνήσεις βιασμού" να είναι δημιούργημα της "ψυχοθεραπευτικής" διαδικασίας και όχι το αντίθετο. Η μία πολύ γνωστή όπου η κοπέλα είχε πάει τον πατέρα της στο δικαστήριο στην Αμερική για ολόιδια περίπτωση (και δυστυχώς κέρδισε την δίκη) αποδείχτηκε μετά από πολλά χρόνια ότι αυτά που έλεγε δεν θα μπορούσαν να στέκουν, γιατί οι λεπτομέρειες του ζωντανού επεισοδίου που έδινε αποδείχτηκαν ότι δεν θα μπορούσαν να είναι αλήθεια για την χρονική στιγμή και τον χώρο όπου υποτίθεται ότι συνέβη το περιστατικό.


Το άτομο προσπαθώντας να βρει κάποιο αίτιο στις χρόνιες συναισθηματικές δυσκολίες απευθύνεται σε ένα θεραπευτή (συνήθως ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης) και μέσα από την συζήτηση και την όλη διαδικασία μπορεί ξαφνικά να "βομβαρδιστεί" από ολοζώντανες εικόνες (σχεδόν πάντα) βιασμού. Ο εγκεφαλικός μηχανισμός φαίνεται να είναι ολόιδιος με τον μηχανισμό "υπνωτισμού" όπου προκαλεί σε κάποιον να έχει ολοζώντανες εμπειρίες προηγούμενων ζωών και να μιλάει δήθεν σε "αρχαίες γλώσσες". Η αλήθεια είναι ότι το άτομο "ζει" ένα δημιούργημα της φαντασίας του όπως στον ύπνο R.E.M με ιστορίες "εμπνευσμένες" (χωρίς το ίδιο το άτομο να το καταλάβει) από ιστορίες που έχει διαβάσει και ακούσει παλιά ενώ οι δήθεν "αρχαίες γλώσσες" δεν βγάζουν απλά κανένα νόημα και δεν σημαίνουν τίποτα.


Έτσι ακριβώς συμβαίνει και σε κάποιες ψυχοθεραπευτικές διαδικασίες με υποτιθέμενους βιασμούς η άλλα «τραυματικά» γεγονότα. Οι δήθεν "απωθημένες" αναμνήσεις είναι δημιούργημα-κατασκευή και όχι μνημονική ανάκληση. Το άτομο μπορεί όντως να πάθει "μετατραυματικό-άγχος" όχι επειδή "θυμήθηκε" αλλά επειδή "πίστεψε" ότι η εμπειρία που είχε ήταν αληθινή και όχι ουσιαστικά ένα όνειρο. Αυτό έχει κάνει κάποιους να δεχθούν μια ιατρογενή διαταραχή με το όνομα "false memory syndrome" όπου το άτομο ουσιαστικά αποκτά μετα-τραυματικό στρες λόγω των "ζωντανών εικόνων" που έχει και που οδηγείται να πιστέψει μόνος του και μέσα από την θεραπευτική διαδικασία. Οι περιπτώσεις που όντως μια γυναίκα μπορεί να έχει αμνησία από ένα βιασμό είναι όταν υπάρχει χτύπημα στο κεφάλι/τραύμα κάτι που είναι πάρα πολύ συχνό σε τέτοιες περιπτώσεις. Όταν δεν υπάρχει εγκεφαλικός (μικρο) τραυματισμός, πάντα το άτομο θυμάται και μάλιστα όχι μόνο θυμάται αλλά με όλες τις ζωντανές λεπτομέρειες. Αυτό είναι και το αληθινό μετα-τραυματικό στρες, όπου το άτομο βομβαρδίζεται σε άκυρες στιγμές από τις εικόνες του περιστατικού ξανά και ξανά, έχει εφιάλτες και υπερβολική σωματική εγρήγορση όπως ταχυκαρδία, κόπωση και υπέρταση (το σύνδρομο των βετεράνων του πολέμου). Είναι γνωστό πλέον από τις νευροεπιστήμες ότι η συναισθηματική ένταση ΠΑΝΤΑ αυξάνει την μνήμη.

Η παλιά «ψυαναλυτική» έννοια της «απώθησης» και «διάσχισης» ισχύει μόνο για συγκεκριμένα άτομα (με «διασχιστικές» τάσεις) και άσχετα με το αν είχαν άσχημες εμπειρίες η όχι. Π.χ. στις ελάχιστες περιπτώσεις που το άτομο δεν θυμάται και δεν υπάρχει εγκεφαλική βλάβη (ψυχογενής αμνησία) δεν είναι απαραίτητο να έχει υπάρξει τραυματικό γεγονός η οτιδήποτε. Απλά σε κάποια άτομα για κάποιο λόγο συμβαίνει αυτό το πράγμα.


Προσωπικά τέτοιες προσεγγίσεις μόνο κακό κάνουν για μένα. Εκτός το ότι απλά δεν ισχύουν (κατα πάσα πιθανότητα) τι μπορεί να κερδίσει κάποιος μαθαίνοντας κάτι τέτοιο? Θα αλλάξει ξαφνικά η ζωή του η θα αποδώσει όλα τα κακά της μοίρας του σε ένα δήθεν βιασμό/τραυματικό περιστατικό ενός τρίτου και μετά όλα μέλι-γάλα? Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Μάλιστα όσο πιο πολύ το σκέφτεται κάποιος έτσι τόσο ποιο δύσκολα θα τα βλέπει "να πάρει γιατί σε μένα, έγινε αυτό το κακό και με άφησε πίσω σε όλα και μπλα μπλα". Το θέμα είναι να γίνουν οι αλλαγές σε εμάς που θα μας βελτιώσουν στην ζωή μας.


Πρόσεχε μην έχεις μπει σε κακό τριπάκι.

Πετράν Καλησπέρα, μαλλόν μπερδέυτηκες και δεν κατάλαβες οτι απάντησες σε παλαιότερο μύνημα. Μου είχες απαντήσει και τότε και σε ευχαριστώ πολύ. Και είχες αναφέρει ακριβώς τα ίδια...Δεν ξέρω τις πηγές σου, δεν ξέρω τι σε κάνει τόσο σίγουρο...
Να ξέρεις πως ακόμα δεν γνωρίζω τι υσχίει και τι όχι απο όλα αυτα που λες. Αλλά θέλω να σου αναφέρω πως άθελα σου τότε με έκανες να νιώσω πολυ πιο μπερδεμένη...Πάλεψα να ξετυλίξω το κουβάρι που περνούσα τότε.
Μπήκα σε αυτό το φόρουμ για να βοηθηθώ και δυστυχώς ένιωσα πολυ χειρότερα διαβάζοντας απο κάποιον με τόση επιμονή ότι τίποτα δεν υσχίει...ένιωσα πολύ χαζή και νιώθω και πάλι άσχημα που τα ξαναδιάβασα...
Κατα τα λεγομενά σου αυτό που έψαχνα τόσα χρόνια τελικά δεν υσχιεί και περνάω νύχτες και νύχτες να σκέφτομαι και να προσπάθω να ξεμπερδέψω ποιές είναι αληθινές μνήμες και ποιές οχι..Και το στενάχωρω είναι οτι μάλλον δεν τα μάθω ποτέ...Εξάλλου σταμάτησα και τη ψυχοθεραπεία μιας και ο ψυχολόγος μου δεν θα μου πει ποτέ αν αυτό ειναι τελικά ενα τρικ η αν ισχύει και συμβαίνει..
Μακαρί να μην διάβαζα ποτέ το πόστ σου. Τουλάχιστον θα πίστευα κάτι...θα ήξερα...
Λυπάμαι αν σε προσέβαλα...τον ιούνιο δεν είχα το κουράγιο να στα πώ αυτά..Λυπάμαι ειλικρινά..Για όλα.

*Θέλω να το σβήσω εννοούσα την ιστορία μου..Δεν θέλω να υπάρχει εδώ.