Άλλη μια φορά.

\'Ημερολόγιο Καταστρώματος\', βδομάδα 2η... νιώθω την Ιθάκη μου να ξεμακραίνει. Οι Σειρήνες με καλούν από παντού και νομίζω πως μόνος εγώ τις ακούω. Τραγούδι γλυκό σα πιοτί. Απόσταγμα αναμνήσεων, θολερά τοπία και μια θάλασσα τόσο ήρεμη και κρύα σα γυαλί χρωματιστό, εκεί στο ακροτύρι του μυαλού μου που ακόμη με παλεύει και με πολεμά σα Κίρκη.
Μιλάω μονάχος για να καλύψω το τραγούδι τους και γερά το τιμόνι, μη μου φύγει το βάρος στο κεφάλι και αλλάξω πλεύσης γραμμή, τώρα που άδειασαν οι σκέψεις και ο καπνός δε μου μαυρίζει την ψυχή.
Να η Πηνελόπη, μου γνέφει με συγκατάβαση, αργεί η η κούραση κι ο γάτος νωχελικά την ουρά στο κατάστρωμα κουνάει.
Μυρίζω δύναμη, μπόρες πολλές πέρασα και η νηνεμία μία. Ζέφυρος και Σείριος στο κατόπι μου κι εγώ όπου νά \'ναι φτάνω στης Αριάδνης την άκρη και ανασταίνομαι...

:)

Μόνο κατασταλτικά.
Τίποτα άλλο.
Το μόνο που με φοβίζει λίγο είναι ότι κάποιες στιγμές, όπως αυτή εδώ για παράδειγμα, νιώθω πολύ καλά.
Σκέφτομαι όμως τι με περιμένει και προσγειώνομαι.
Μια δίνη συνεχόμενη χωρίς όρια.
Εχθές κατάφερα να κοιμηθώ κατά τις 3:00.
Σήμερα σέρνομαι αλλά νιώθω καλά.
Για να δούμε που θα μας βγάλει όλο αυτό.

Alobar λες οι ψυχές να συναντιούνται όταν δεν έχουν τι άλλο να κάνουν.....?????
Να πιάνουν ας πούμε κουβεντούλα και να λένε τα δικά τους...?????

Εγώ Κνουλπ το μόνο που λέω είναι ότι σε καταλαβαίνω τώρα που με θυμάμαι να σέρνομαι για 5 ολάκερους μήνες απ\' την αϋπνία. Κι ίσως όχι μόνο γι\' αυτό... ;) ... αν οι ψυχές συναντιούνται, τότε πολύ καλά κάνουν. Γιατί φτερουγίζει η ψυχή και εμπνέεται από ανθρώπων λόγο. Και λίγο χαμογέλιο το μπορεί!...

:)

Quote:

---

Originally posted by Alobar
Εγώ Κνουλπ το μόνο που λέω είναι ότι σε καταλαβαίνω τώρα που με θυμάμαι να σέρνομαι για 5 ολάκερους μήνες απ\' την αϋπνία. Κι ίσως όχι μόνο γι\' αυτό... ;) ... αν οι ψυχές συναντιούνται, τότε πολύ καλά κάνουν. Γιατί φτερουγίζει η ψυχή και εμπνέεται από ανθρώπων λόγο. Και λίγο χαμογέλιο το μπορεί!...

:)

---

Οι ψυχές ταξιδεύουν και συναντιούνται στα όνειρά μας.
Το χαίρομαι αυτό.
Για να είμαι ειλικρινής ελπίζω σε αυτό γιατί δεν έχει μείνει και κάτι άλλο να ελπίζω.
Προσπαθώ να συνδεθώ με το συνειδητό και ξεχνώ το ασυνείδητο. Αυτό που με οδηγεί και με ορίζει.
Εγώ τουλάχιστον πιστεύω πως από εκεί ξεκινάνε τα προβλήματά μου.
Και το ασυνείδητο συνδέεται άμεσα με την ψυχή.

Πριν από λίγο μίλησα με έναν πελάτη. Με ρώτησε τι κάνω και του απάντησα πολύ αυθόρμητα.
Περιμένω την σειρά μου.
Έτσι νιώθω τελικά.

Εγώ δε περιμένω τίποτα Κνουλπ. Ελπίζω μόνο σε αυτό που έλεγες. Στην ψυχή. Μπας και τα βάλει με το νου επιτέλους, για να της ξαναδώσει πίσω αυτά που ο ίδιος έθαψε και κλείδωσε. Μου θυμίζει το σεντούκι της γιαγιάς ο νους. Πράματα που ξεχάσαμε και τώρα μας φαίνονται παράξενα και σπάνια. Και δε θέλει τίποτα. Λίγο αεράκι να μπει να τα φρεσκάρει στης καρδιάς το παραθύρι απλωμένα...

:)

Quote:

---

Originally posted by Alobar
Εγώ δε περιμένω τίποτα Κνουλπ. Ελπίζω μόνο σε αυτό που έλεγες. Στην ψυχή. Μπας και τα βάλει με το νου επιτέλους, για να της ξαναδώσει πίσω αυτά που ο ίδιος έθαψε και κλείδωσε. Μου θυμίζει το σεντούκι της γιαγιάς ο νους. Πράματα που ξεχάσαμε και τώρα μας φαίνονται παράξενα και σπάνια. Και δε θέλει τίποτα. Λίγο αεράκι να μπει να τα φρεσκάρει στης καρδιάς το παραθύρι απλωμένα...

:)

---

Αυτό που περιμένω εγώ Alobar είναι το τέλος, μήπως μέσα από αυτό δοθούν οι λύσεις στα ερωτήματα – προβλήματά μου.

Knoulp,καλησπέρα σου.:)
Γιατί όταν νιώθεις καλύτερα,κατευθείαν σε προσγειώνεις,με μία αρνητική προσμονή άλλων δεινών;Nιώθεις ενοχές όταν αισθάνεσαι ανακούφιση,πως δεν την αξίζεις μήπως;

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Knoulp,καλησπέρα σου.:)
Γιατί όταν νιώθεις καλύτερα,κατευθείαν σε προσγειώνεις,με μία αρνητική προσμονή άλλων δεινών;Nιώθεις ενοχές όταν αισθάνεσαι ανακούφιση,πως δεν την αξίζεις μήπως;

---

Κάπως έτσι …………!!!!!!!!!
Ίσως και η δύναμη της συνήθειας.
Όταν η ψυχή έχει περάσει από αυτό το μονοπάτι, δεν το ξεχνά και πάντα το ανακαλεί.
Ακόμη και σε άσχετες στιγμές.
Αυτό συμβαίνει με εμένα.

Ναι,έχεις δίκιο.Κι εγώ έχω περάσει από κει.Στην περίοδο που ήμουν σε κατάθλιψη έκανα αγώνα για να \"αποκρούω\"τις αρνητικές σκέψεις.Δεν το κατάφερνα πάντα.Αλλά σιγά σιγά οι φορές που το κατάφερνα αυξάνονταν.Μπορείς να εστιαστείς στο να μην σου βάζεις ο ίδιος εμπόδια να βιώνεις τη χαρά,έστω κι αυτή την πρόσκαιρη,γιατί σου αφαιρείς το δικαίωμα να αλαφρύνεις και αυτομπουκοτάρεσαι.Η πρόσκαιρη σήμερα θα γίνει στην πορεία και μόνιμη,αν εσύ συνειδητά αποφασίσεις πως το αξίζεις,πως το θες και το μπορείς.Μην απελπίζεσαι knoulp.Μπορείς να ανταπεξέλθεις.Έχεις βυθιστεί στην αυτολύπηση και δε βλέπεις φως,όμως το φως υπάρχει.Και θα το βρεις.Θέλησέ το δυνατά.:)

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Ναι,έχεις δίκιο.Κι εγώ έχω περάσει από κει.Στην περίοδο που ήμουν σε κατάθλιψη έκανα αγώνα για να \"αποκρούω\"τις αρνητικές σκέψεις.Δεν το κατάφερνα πάντα.Αλλά σιγά σιγά οι φορές που το κατάφερνα αυξάνονταν.Μπορείς να εστιαστείς στο να μην σου βάζεις ο ίδιος εμπόδια να βιώνεις τη χαρά,έστω κι αυτή την πρόσκαιρη,γιατί σου αφαιρείς το δικαίωμα να αλαφρύνεις και αυτομπουκοτάρεσαι.Η πρόσκαιρη σήμερα θα γίνει στην πορεία και μόνιμη,αν εσύ συνειδητά αποφασίσεις πως το αξίζεις,πως το θες και το μπορείς.Μην απελπίζεσαι knoulp.Μπορείς να ανταπεξέλθεις.Έχεις βυθιστεί στην αυτολύπηση και δε βλέπεις φως,όμως το φως υπάρχει.Και θα το βρεις.Θέλησέ το δυνατά.:)

---

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό θα αλλάξει μετά από 43 ολόκληρα χρόνια συνεχούς λειτουργίας του οργανισμού με τον ίδιο τρόπο.
Τι θα κάνει τα φαντάσματα να φοβηθούν και να φύγουν.
Ποιος θα σταματήσει τα όνειρα.
Ποιος θα σταματήσει τις φωνές.
Μπορεί να μην το ήθελα ή να μην προσπάθησα αρκετά ή με τον σωστό τρόπο.
Όμως εγώ μέχρι τώρα αυτό κατάφερα.

Μέχρι τώρα έβλεπα την στροφή και έκοβα ταχύτητα.
Τώρα μπαίνω με όσο με παίρνει και δεν λογαριάζω τίποτα.
Κάποια στιγμή απλά φοβάμαι ότι θα ξεχάσω να στρίψω.

Επανέρχομαι στα ίδια ακολουθώντας μία άτακτη περιοδικότητα με λίγο πιο επιβαρημένα συμπτώματα την κάθε φορά.
Έχει όλο αυτό γίνει μια ρουτίνα ζωής που με ακολουθεί. Κάτι σαν καθεστώς.

Μπήκαμε αισίως στην Τρίτη εβδομάδα..
Μια από τα ίδια.....
Τίποτα το διαφορετικό.
Θλίψη και μοναξιά.

Έχεις κάνει ποτέ CBT?Να ανακαλύψεις ποια γνωστικά σχήματα οδηγούν σε απρόσφορο τρόπο σκέψης που σε εγκλωβίζει πιθανόν σε τέτοιους κύκλους επαναφοράς σε διαδρομές είτε δυσθυμίας είτε κατάθλιψης;Πιστεύω πως όταν κάτι επιμένει,είναι γιατί οι τρόποι που σκεφτόμαστε,που επεξεργαζόμαστε τα γεγονότα στη ζωή μας,δεν έχουν αλλάξει,είναι άκαμπτοι,δεν προσαρμόζουμε τη σκέψη μας με εναλλακτικούς τρόπους ερμηνείας άρα εμμένουν οι καταστάσεις που μας ταλανίζουν χρόνια.