Θέλω να ξεκινήσω απ'το μηδέν.Μπορώ;

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1

Quote:

---

Originally posted by pad
φιλε συμφωνω με τα παιδια που σου ειπανε να μετρησεισ πρωτα τον εαυτο σου και μετα να κανεισ το οτιδηποτε αλλα εγω θα σου ελεγα μια που θεσ να φυγεισ απο την πολη σου και θα ξεκινησεισ απο το μηδεν αν μιλασ αγγλικα φυγε εξωτερικο οι ανθρωποι ειναι πιο ανοιχτοι και ευγενικοι και το σεξ πιο ευκολο για να κανεισ σεξ χρειαζεται μια μετρια προσ καλη εμφανιση και μια στοιχειωδη συζητηση στα αγγλικα οπου η αλλη μπορει να σου δινει πρασινο φωσ να προχωρησεισ και να μην το καταλαβαινεισ αλλα στο τελοσ γινεται το κονε γιατι δεν εχει κομπλεξ να καρφωθει η να σε πιασει αυτη απο τα μαλλια τοσο ευκολο ειναι πιστεψε με και επισησ θα εχεισ και λεφτα κι οταν ερχεσαι το καλοκαιρι θα το παιζεισ λεφτασ οποτε μπορει να πιασεισ κι ελληνιδα γκομενα για μενα παντωσ καλυτερα ξενη αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια

---

Pad,το εξωτερικό είναι ένας από τους μεγάλους μου στόχους.Δεν ξέρω πως θα γίνει,αλλά θέλω σίγουρα να δοκιμάσω και τον τρόπο ζωής σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης.Ίσως να παω για ένα διάστημα δοκιμαστικά,να βρω μια ψευτοδουλειά και να δω πως θα πάει.Έχω ακούσει ότι γενικά σε πολλές χώρες τα ήθη είναι πολύ πιο απελευθερωμένα σε σχέση με εδώ και γενικά γνωρίζεις κόσμο πιο εύκολα.Γαμώτο,αν είχα συγγενείς σε κάποια άλλη χώρα θα είχα φύγει εδώ και χρόνια.

---

εμενα παντωσ απο το χωριο μου υπαρχουν γνωστοι των γονιων μου που εχουν φυγει για σουηδια και ειναι σιγουρο οτι και απο το δικο σου χωριο καποιοσ θα υπαρχει που εχει φυγει εξωτερικο παρε μεγαλη αδεια μαζεψε λεφτα και πηγαινε εκει που θα ειναι αυτοσ καμια 15αρια μερεσ και οχι να του κατσικωθεισ αλλα να σε βοηθησει με τα βασικα και να σου πει πωσ την παλευουν και τετοια ασε που στη διαδρομη η εκει που θα πασ βρισκεισ και ελληνεσ που μπορεισ να πιασεισ συζητηση και που ξερεισ μπορει να πιειτε κι εναν καφε μαζι

Και η πλάκα είναι ότι πολλοί μου λένε \'μακάρι να ήμασταν στην ηλικία σου\'.Τί λέτε ρε παιδιά;Δηλαδή εγώ που διανύω τη χειρότερη περίοδο της ζωής μου(αφότου τελείωσα δηλαδή το φοιτητιλίκι και επέστρεψα δυστυχώς στην πόλη μου) θα έπρεπε να πανηγυρίζω κιόλας;Μα αφού δεν ζω τίποτα,όλη μέρα στεναχώρια και νεύρα,το βράδυ στο ποτό και πάει λέγοντας.Η ρουτίνα και η μοναξιά με διαλύουν αργά αλλά σταθερά.Δεν βλέπω ν\'αλλάζει τίποτα,τουλάχιστον όσο είμαι εδώ.Κλαίω κάθε μέρα,δεν αντέχω άλλο.Νομίζω ότι οδεύω προς την αυτοκτονία,δεν ξέρω τί άλλο να πω.

Το να πας σε ψυχολόγο το έχεις σκεφτεί?

Paolo, είμαστε ακριβώς το ίδιο, γύρισα στην πόλη μου από σπουδές και δεν έχω κανέναν, αλλά δεν θέλω να το ρίξω στην αυτοκτονία.

Quote:

---

Originally posted by lightbluepath
Paolo, είμαστε ακριβώς το ίδιο, γύρισα στην πόλη μου από σπουδές και δεν έχω κανέναν, αλλά δεν θέλω να το ρίξω στην αυτοκτονία.

---

Ναι,αλλά λες όμως ότι δεν αλλάζεις την πόλη σου με τίποτα.Άρα δε θα είσαι και τόσο χάλια όσο εγώ.Προφανώς κάτι θα σε κρατάει εκεί.

Quote:

---

Originally posted by melissa
Το να πας σε ψυχολόγο το έχεις σκεφτεί?

---

Τί να μου κάνει ο ψυχολόγος;Αφού ξέρω τί μου χρειάζεται αλλά δεν έχω τίποτα από αυτά(κοπέλα,μεγάλο κοινωνικό κύκλο,να κάνω ταξίδια κλπ).

μα, να χτισεις δεξιοτητες για να χτισεις κοινωνικο κυκλο, να βρεις κοπελα κλπ!

με αλλα λογια τι σε μπλοκαρει απο το να βρεις κοπελα κ παρεες? η επαρχια απο μονη της δεν ειναι λογος.
υπαρχουν ανθρωποι κοινωνικοτατοι με ευρυ κυκλο κ ζουν επαρχια οπως υπαρχουν κ σουπερ μονοχνωτοι με τεραστια δυσκολια στα διαπροσωπικα στις μεγαλες πολεις (αθ, θες).

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Μα αφού δεν ζω τίποτα,όλη μέρα στεναχώρια και νεύρα,το βράδυ στο ποτό και πάει λέγοντας.Η ρουτίνα και η μοναξιά με διαλύουν αργά αλλά σταθερά.Δεν βλέπω ν\'αλλάζει τίποτα,τουλάχιστον όσο είμαι εδώ.Κλαίω κάθε μέρα,δεν αντέχω άλλο.Νομίζω ότι οδεύω προς την αυτοκτονία,δεν ξέρω τί άλλο να πω.

---

απο μονο του τιποτα δεν αλλαζει. πρεπει να αλλαξεις εσυ πρωτα, να κανεις διαφορετικες κινησεις κ μετα θα αλλαξουν κ τα πραγματα.

εντιτ: συγγνωμη αν ακουγεται πολυ μιζερο αυτο, αλλα ετσι ειναι.

τα ευχαριστα νεα ειναι οτι (αν θελεις) ΜΠΟΡΕΙΣ να αλλαξεις τον εαυτο σου! :)

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
με αλλα λογια τι σε μπλοκαρει απο το να βρεις κοπελα κ παρεες? η επαρχια απο μονη της δεν ειναι λογος.
υπαρχουν ανθρωποι κοινωνικοτατοι με ευρυ κυκλο κ ζουν επαρχια οπως υπαρχουν κ σουπερ μονοχνωτοι με τεραστια δυσκολια στα διαπροσωπικα στις μεγαλες πολεις (αθ, θες).

---

Μα εκεί είναι το θέμα όπως έγραψα και πιο πάνω,ότι από μικρός ήμουν σχετικά αντικοινωνικός και έκανα παρέα με ελάχιστα άτομα.Το θέμα όταν ζεις σε μικρό μέρος είναι το πως θα σε χαρακτηρίσουν και όχι αυτό που πραγματικά είσαι.Εγώ δεν φρόντισα να κάνω μεγάλο κύκλο γνωριμιών μικρός γιατί μου έφτανε αυτός που είχα και δεν είχα τότε το μυαλό να καταλάβω ότι αυτό θα το πλήρωνα αργότερα.Τώρα βέβαια που μεγάλωσα κατάλαβα ότι ο κοινωνικός κύκλος είναι το πρώτο πράγμα που κοιτάει κάποιος σε σένα(δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι).Ε όταν δεν πολυβγαίνεις,δε σε βλέπουν με πολύ κόσμο αλλα συνεχώς με τους ίδιους και τους ίδιους και γενικα φαίνεσαι συνεχώς πεσμένος,τότε κανεις δεν θέλει να σου κάνει παρέα,τουλάχιστον σε μικρή πόλη.Γι\'αυτό και η φυγή σε κάποια μεγάλη πόλη,όπου θα είμαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων,ίσως με βοηθήσει να γνωρίσω καινούρια άτομα πιο εύκολα.

αυτο που λες οτι στο παρελθον σου δεν ησουν πολυ κοινωνικος, δεν νομιζω οτι ειναι προβλημα για το παρον σου. αφου τοτε σου φτανανε οι φιλοι που ειχες, γιατι θα επρεπε τοτε να εχεις παραπανω? καλα εκανες κ ειχες οσους ειχες αναγκη τοτε. σε καθε περιοδο λειτουργουμε με τις αναγκες της εκαστοτε περιοδου, οχι με το πως ειμασταν παλια η πως θα ειμαστε στο μελλον! (δλδ εγω που ειμαι τωρα στα 30, να αγορασω απο τωρα το μπαστουνακι για τα γεραματα? η τωρα που δεν θελω να κανω παιδι, παρολα αυτα να κανω, γιατι που ξερεις, μπορει στα 48 μου να αλλαξω γνωμη κ να λεω: \"ρε δε χτυπαγα ενα παιδι στα 30, θα χα τωρα ενα 18χρονο\"! αφου στα 30 δε θελω, δεν κανω, κ στα 48 θα δω τι θα κανω αναλογα με τις ορεξεις των 48)

οποτε το σημαντικο θεμα ειναι οτι τωρα που θελεις γνωστους ειναι καιρος να κανεις κατι γι αυτο στο εδω κ τωρα. νομιζω οτι αν υπαρχει ηδη ενας κοινωνικος κυκλος, ισως βοηθαει κ για περαιτερω γνωριμιες, αλλα κατα τη γνωμη μου, δεν ειναι απαραιτητος. αλλωστε ολοι απο καπου ξεκιναμε, καποιοι εχουμε μετακομισει πχ για σπουδες σε ξενα μερη, εχουμε μετακομισει λογω δουλειας, εχουμε αλλαξει σχολειο, με λιγα λογια υπαρχουν χρονικες στιγμες για αρκετους ανθρωπους που χανουν μαζικα τους παλιους γνωστους κ μενουν χωρις κοινωνικο κυκλο. κ φτιαχνουν κυκλο απο την αρχη.

ακομα κ αν σε ξερουν οι πιο πολλοι στην πολη σου ως μοναχικο ανθρωπο, στο χερι σου ειναι να αλλαξεις κ να γινεις πιο κοινωνικος κ θα σε ξεμαθουν απο μoναχικο κ θα σε γνωρισουν κ ως κοινωνικο, γιατι οχι? θυμαμαι μια συμμαθητρια μου στο σχολειο, ειμασταν μαζι κ δημοτικο κ γυμνασιο/λυκειο κ παραδοσιακα την ξεραμε σαν μια πολυ κλειστη κ ησυχη κοπελιτσα κ στις τελευταιες ταξεις του λυκειου ειχε αλλαξει τελειως! ειχε γινει σουπερ κοινωνικη κ σουπερ στις γκομενοδουλειες! :) ας λεγανε οι αλλοι ο,τι θελανε, μιση ντροπη δικη της, μιση δικη τους!

εγω απο προσωπικη εμπειρια εχω περασει φασεις που ημουνα πιο κοινωνικη κ φασεις τελειως κλειστουρας κ μπορω να σου πω οτι η μια φαση ηταν ανεξαρτητη της αλλης, δλδ η φαση κλειστουρας δεν επηρεαζε αρνητικα τη φαση κοινωνικης ορεξης. απλα στις φασεις κλειστουρας, δεν επαιρνα πρωτοβουλιες, απεφευγα κοσμο, δεν απαντουσα σε προσκλησεις η ελεγα \"οχι ευχαριστω\", κ στις φασεις κοινωνικοποιησης εκανα ακριβως τα αναποδα. αυτο το γραφω μηπως σου φυγει καπως απο το μυαλο αυτη η πεποιθηση οτι πρεπει ηδη να εισαι με κοινωνικο κυκλο για να σε κανουν παρεα.

αυτο που οντως αποθαρυνει κ θα συμφωνησω μαζι σου ειναι: 1) το να φαινεσαι πολυ πεσμενος κ μιζερος (το να συμβει καμια φορα δεν πειραζει, αλλα αν ειναι ο κανονας δεν ειναι θετικο), οπως κ 2) το να φαινεσαι πολυ κλειστος, σαν να εχεις μια συμπεριφορα που διωχνει τους αλλους, σαν να τους λες, \"ευχαριστω πολυ αλλα μην με πλησιαζετε γιατι δεν ενδιαφερομαι\". ομως αυτα μπορεις καπως να τα αλλαξεις, σωστα? στο χερι σου ειναι.

για το (1): με μετρο λοιπον μπορεις την απολυτη μιζερια να την αφησεις για το σπιτι σου κ τις ιδιωτικες σου στιγμες. αλλωστε κ τα συναισθηματα εχουν διακυμανσεις, δεν ειμαστε συνεχεια στον πατο. δε σου λεω να εισαι ψευτικος κ γενικα ενω αισθανεσαι down, να υποκρινεσαι οτι πετας απο τη χαρα σου, αλλα θα μπορουσες να παρουσιασεις μια πιο μετριοπαθη συναισθηματικη εικονα, αντι της απολυτης μιζεριας. πχ \"γεια τι κανεις?\" \"καλα, εκανα αυτο κ χαρηκα, αλλα σκεφτομουνα κ το αλλο κ με χαλασε καπως\".

για το (2): προσπαθησε να παιρνεις κ εσυ καποιες πρωτοβουλιες, η εστω να δινεις κ στους αλλους το σημα οτι ενδιαφερεσαι να κανεις παρεα μαζι τους. κανε κ εσυ τις επιλογες σου κ προσπαθησε να εισαι δεκτικος με ατομα που σου κανουν θετικη αισθηση/κλικ σε μια δεδομενη χρονικη στιγμη. αν δεν βγαινεις καθολου απο το σπιτι σου, δεν παρεις κανεναν τηλ, πως θα το ξερουν κ οι αλλοι οτι ενδιαφερεσαι? οπως κ εσυ, ετσι κ αυτοι δεν εχουν τρελη ορεξη να τρωνε χυλοπιτα κ να ακουνε \"οχι\". (δεν το λεω μονο για τα γκομενικα, κ για επιπεδο απλης παρεας ισχυει). αν βλεπουν καποιον κλεισμενο στον εαυτο του, το πιθανοτερο ειναι οτι δεν σκεφτονται τις δικες σου δυσκολιες να προσεγγισεις τους αλλους κ τη μοναξια σου κ το ποσο χαλια νιωθεις. σκεφτονται πολυ απλα, \"αυτος δεν μας θελει\". οποτε ισως η συμπεριφορα σου να δινει λαθος μηνυματα στους αλλους κ να πρεπει να την αλλαξεις λιγο.

το 1 κ το 2 πιστευω οτι ισχυουν κ αθηνα κ επαρχια εξισου. βεβαια επαρχια δεν εχω ζησει, αλλα αθηνα που ζω καπως ετσι τα βλεπω τα πραγματα. επισης κ καλιφορνια που ζουσα, το κοινωνικο παιχνιδι με τον ιδιο τροπο παιζοταν με ελλαδα. η μεγαλη διαφορα στα αποτελεσματα ηταν η δικη μου σταση κ οχι το μερος.

βασικα με την ψυχοθεραπεια ουσιαστικα προσπαθει καποιος να εντοπισει ολα αυτα τα πνευματικα εμποδια που κουβαλαει στο κεφαλι του κ να τα αποβαλλει ετσι ωστε να μπορει να κανει τα πραγματα που θελει, στο μετρο των δικων του παντα ικανοτητων (πχ εγω αν ηθελα να γινω αρσιβαριστρια, θα μπορουσα μεν, αλλα θα σηκωνα 20 κιλα κ οχι 200 οπως ο πυρρος δημας). διοτι πολλα απο τα πνευματικα εμποδια ειναι ανυπαρκτα στην πραγματικοτητα, κ τα πιστευουμε απο καποιες ριζωμενες πεποιθησεις που κουβαλαμε. καποια εμποδια φυσικα ειναι ρεαλιστικα. μαθαινει καποιος να ξεχωριζει τι ειναι ρεαλιστικο, κ τι \"στο κεφαλι του\".

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
αυτο που λες οτι στο παρελθον σου δεν ησουν πολυ κοινωνικος, δεν νομιζω οτι ειναι προβλημα για το παρον σου. αφου τοτε σου φτανανε οι φιλοι που ειχες, γιατι θα επρεπε τοτε να εχεις παραπανω? καλα εκανες κ ειχες οσους ειχες αναγκη τοτε. σε καθε περιοδο λειτουργουμε με τις αναγκες της εκαστοτε περιοδου, οχι με το πως ειμασταν παλια η πως θα ειμαστε στο μελλον! (δλδ εγω που ειμαι τωρα στα 30, να αγορασω απο τωρα το μπαστουνακι για τα γεραματα? η τωρα που δεν θελω να κανω παιδι, παρολα αυτα να κανω, γιατι που ξερεις, μπορει στα 48 μου να αλλαξω γνωμη κ να λεω: \"ρε δε χτυπαγα ενα παιδι στα 30, θα χα τωρα ενα 18χρονο\"! αφου στα 30 δε θελω, δεν κανω, κ στα 48 θα δω τι θα κανω αναλογα με τις ορεξεις των 48)

ακομα κ αν σε ξερουν οι πιο πολλοι στην πολη σου ως μοναχικο ανθρωπο, στο χερι σου ειναι να αλλαξεις κ να γινεις πιο κοινωνικος κ θα σε ξεμαθουν απο μoναχικο κ θα σε γνωρισουν κ ως κοινωνικο, γιατι οχι? θυμαμαι μια συμμαθητρια μου στο σχολειο, ειμασταν μαζι κ δημοτικο κ γυμνασιο/λυκειο κ παραδοσιακα την ξεραμε σαν μια πολυ κλειστη κ ησυχη κοπελιτσα κ στις τελευταιες ταξεις του λυκειου ειχε αλλαξει τελειως! ειχε γινει σουπερ κοινωνικη κ σουπερ στις γκομενοδουλειες! :) ας λεγανε οι αλλοι ο,τι θελανε, μιση ντροπη δικη της, μιση δικη τους!

---

Ναι αλλά ξεχνάς ότι σε μικρό μέρος είσαι αναγκασμένος να συναστρέφεσαι με τα ίδια άτομα συνεχώς από μικρή ηλικία(παλιούς συμμαθητές κλπ).Εγώ όμως με τους περισσότερους δεν χαιρετιέμαι καν ή στην καλύτερη έχω ένα απλό \'γεια\'.Πώς θα γίνει ξαφνικά να αρχίσω να κάνω παρέα μαζί τους;Απλώς δεν γίνεται.Κι εδώ που τα λέμε,δεν το πολυθέλω κιόλας,γιατί θέλω να ξεχάσω οτιδήποτε που να μου θυμίζει τη σχολική περίοδο.Νιώθω πραγματικά εγκλωβισμένος,θέλω να ξεφύγω απ\'αυτό το μέρος,και από όλους όσους μένουν εδώ.Κάθε μέρα που περνάει τη νιώθω σαν πισογύρισμα.

κατ αρχην αυτους που λες απο παλια, θα τους εκανες κεφι να τους κανεις παρεα απο οσο τους γνωριζεις? αν οχι, δεν το συζηταμε καν! δε θα σε συμβουλευα εγω προσωπικα να κανεις παρεα καποιον που στο μεγαλυτερο ποσοστο δεν τον κανεις κεφι!

αν τωρα τους κανεις κεφι, νομιζω ο,τι γινεται.

ομως σε τοσο μικρη πολη μενεις που δεν υπαρχει καινουργιος κοσμος που δεν γνωριζεις? πχ μια τυπικη επαρχιακη πολη εχει γυρω στις 40,000 κοσμο, αποκλειεται να γνωριζεις ολους τους συνομηλικους σου απο 40,000!
αν οντως οι ανθρωποι εχουν τελειωσει, τοτε να μετακομισεις καπου αλλου θα ειναι μια λυση. αλλα ειναι σιγουρα μονο αυτο? η μηπως με το που θα πατησεις το ποδαρι σου στην αθηνα, θα σε πιασουν οι ιδιες αναστολες κ κολληματα που εχεις κ στο μερος σου?

κοιτα δεν υπερασπιζομαι την επαρχια, εγω ειμαι λατρης της αθηνας κ των μεγαλων πολεων γενικα. κ προσωπικα, στην επαρχια θα μαραζωνα (η επαρχια καλη για εκδρομες τα σ/κ). απλα εχω καταλαβει οτι καποια κουλα μας τα παιρνουμε μαζι μας. προσπαθω να σου επιστησω την προσοχη μηπως υπαρχει κ καποιο αλλο εμποδιο πισω απο τη δυσκολια σου να γνωριζεις κοσμο (πλην του μερους).

αν πιστευεις πως οχι, τοτε φτιαξε ενα πλανο να κανεις καποια βηματα να μετακομισεις.

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1

---

Εντάξει,δε λέω, έχω τη δουλειά αλλά η ζωή μου αυτή τη στιγμή είναι σπίτι-δουλειά-ύπνος.Δηλαδή ζωή ενός ανθρώπου 40-50 χρονών που έχει ζήσει τη ζωή του και δεν έχει πλέον απαιτήσεις.Για μένα όμως που ακόμα θεωρούμαι νέος και θέλω να ζήσω πράγματα,δεν είναι ζωή αυτή.Επειδή δεν έχω ζήσει και όλα όσα θα ήθελα,δε θέλω να με πάρουν τα χρόνια και να μου έχουν μείνει απωθημένα για πράγματα που θα έπρεπε να ζήσω μικρότερος.Και επειδή οι μεγαλύτεροι μου,μού λένε συνεχώς πως ότι είναι να κάνεις το κάνεις στα νιάτα σου,τόσο είναι που απελπίζομαι γιατί στην ουσία αυτή τη στιγμή δεν ζω τίποτα.Και φοβάμαι πως αν με πάρουν τα χρόνια η κατάστασή μου θα γίνει χειρότερη.Γι\'αυτό και είμαι σε αδιέξοδο. [/quote]

για αρχή να σου πω πως για μένα ο συλλογισμός σου είναι λάθος. το να έχει κάποιος μια ευχάριστη ζωή που τον γεμίζει δεν είναι θέμα ηλικίας. (στο μεταξύ 40-50 είναι ακόμα νεότατοι οι άνθρωποι και φυσικά δεν συμβιβάζονται με το τρίπτυχο δουλειά-σπίτι-ύπνος). αυτή η συλλογιστή που κάνεις, επίσης σε γεμίζει απίστευτο άγχος, \"αν δεν ζήσω τώρα που είμαι νέος, πότε θα ζήσω? στα 40?\". γενικά ναι να διεκδικήσεις τη ζωή σου αλλά όχι με αυτό το άγχος.

κατά τα άλλα, προσωπικά θα έφευγα από την πόλη μου αν δεν με κρατούσε τίποτα εκεί. όχι ότι στην αθήνα θα σου έρθουν εύκολα. κι εκεί θα πρέπει να κάνεις προσπάθεια για να αποκτήσεις κοινωνικό κύκλο, αλλά τουλάχιστον θα είσαι σε μια καινούρια κατάσταση και δεν θα νιώθεις ότι βάλτωσες.

άρχισε να ψάχνεις για δουλειά σε άλλη πόλη και μόλις βρεις την κάνεις. καλή επιτυχία από εμένα.