Δεν με αγάπησε ποτέ

Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

Κρυσταλλια μου κανει εντυπωση το πως αποφασισες να κανεις παιδι με εναν ανθρωπο που εδω και τοσα χρονια δεν τα πατε και πολυ καλα...εδω ανοιγουν σπιτια με τις καλυτερες συνθηκες ,και τα συννεφα εμφανιζοντε μολλις ερθουν τα παιδια.
Μεγαλωσα κι εγω σε ασχημο περιβαλλον και δεν κριβω οτι με το θεμα γαμο-αποκατασταση εχω ψυχολογικη αλλεργεια.Το μονο που σκεφτομαι ειναι το παιδακι σου,το μονο που δεν φταιει σε κατι.Εσενα ηταν απλως επιλογη σου.
Μπορει να ηθελες, ισως λογω ηλικιας ,παιδι.Δεκτο,αλλα γιατι με καποιον που δεν ειστε καλα μαζι?
Φιλικη συμβουλη:κοιτα το παιδακι σου(αφου εχεις και στιριξη) και μην ξανασχοληθεις μαζι του.

Quote:

---

Originally posted by VasilisA
Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

---

Βασίλη κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν με τη μορφή που το θέτεις.Θα μπορούσα να γράψω σεντόνι ολόκληρο ωστόσο επικεντρώθηκα σε πέντε βασικά πράγματα που με έκαναν να φύγω και έμεινα σε αυτά απλώς για να δώσω την εικόνα της κατάστασης.Φυσικά και φταίω δεν το αρνήθηκα.
Απ την άλλη θεωρώ το παράδειγμά σου ατυχές εφόσον δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο κουτσό ή τυφλό.Αλλά κι έτσι να ήταν, ούτε οι κουτσοί ούτε οι τυφλοί έχουν το ακαταλόγιστο, εκτός αν μιλάμε για παράφρονες.
Λες ότι δεν έχω ανάγκη από κήρυγμα κι απ την άλλη μου το κάνεις βάζοντας λόγια στα χέρια μου που δεν έχω γράψει.Έγραψα πουθενά ότι με εξανάγκασε να κοιμηθώ μαζί του; Έγραψα πουθενά ότι φταίει αυτός και μόνο; Έγραψα πουθενά ότι έκανα παιδί μαζί του για να τον κρατήσω όταν-τουναντίον- επισημαίνω ότι δεν είμαι αυτής της λογικής; Μπορείς αν θες να διαβάσεις ξανά το αρχικό μου κείμενο αλλά και τις περαιτέρω διευκρινίσεις, διότι είναι πασιφανές ότι δεν το έχεις κάνει.
Κατά τα άλλα θεωρώ πως για τη διάλυση μιας σχέσης φταίνε κι οι δυο. Το πόσο φταίει ο καθένας όμως διαφέρει.Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται και λάθη που στοιχίζουν τη σχέση ολόκληρη.Δική μου η ευθύνη που εθελοτυφλούσα και δική του η ευθύνη που φερόταν έτσι. Να μύριζα τα νύχια μου 5 χρόνια πριν ότι σε περίπτωση που έμενα έγκυος δεν θα σεβόταν -αν όχι εμένα-τουλάχιστον την κατάσταση; Ένας άνθρωπος που κερατώνεται για παράδειγμα και η σχέση διαλύεται, φταίει που του τα φόρεσαν επειδή ο άπιστος σύντροφός του \"ήταν συναισθηματικά τυφλός-κουτσός μωρέ άστον, εσύ φταις που δεν το είδες\"!! Να είμαστε και λίγο λογικοί......

Quote:

---

Originally posted by tzeni1985
Κρυσταλλια μου κανει εντυπωση το πως αποφασισες να κανεις παιδι με εναν ανθρωπο που εδω και τοσα χρονια δεν τα πατε και πολυ καλα...εδω ανοιγουν σπιτια με τις καλυτερες συνθηκες ,και τα συννεφα εμφανιζοντε μολλις ερθουν τα παιδια.
Μεγαλωσα κι εγω σε ασχημο περιβαλλον και δεν κριβω οτι με το θεμα γαμο-αποκατασταση εχω ψυχολογικη αλλεργεια.Το μονο που σκεφτομαι ειναι το παιδακι σου,το μονο που δεν φταιει σε κατι.Εσενα ηταν απλως επιλογη σου.
Μπορει να ηθελες, ισως λογω ηλικιας ,παιδι.Δεκτο,αλλα γιατι με καποιον που δεν ειστε καλα μαζι?
Φιλικη συμβουλη:κοιτα το παιδακι σου(αφου εχεις και στιριξη) και μην ξανασχοληθεις μαζι του.

---

Δεν το αποφάσισα. Δεν είπα \"σήμερα είμαι σε γόνιμες ημέρες έλα\".Έτυχε.Κι αφού έτυχε ακόμη και με κάποιον που δεν ήμουν καλά μαζί, δεν ήθελα να το ρίξω ακριβώς επειδή το παιδάκι δεν φταίει σε κάτι. Σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές! :)

Quote:

---

Originally posted by koulh

Quote:

---

Originally posted by VasilisA
Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

---

Βασίλη κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν με τη μορφή που το θέτεις.Θα μπορούσα να γράψω σεντόνι ολόκληρο ωστόσο επικεντρώθηκα σε πέντε βασικά πράγματα που με έκαναν να φύγω και έμεινα σε αυτά απλώς για να δώσω την εικόνα της κατάστασης.Φυσικά και φταίω δεν το αρνήθηκα.
Απ την άλλη θεωρώ το παράδειγμά σου ατυχές εφόσον δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο κουτσό ή τυφλό.Αλλά κι έτσι να ήταν, ούτε οι κουτσοί ούτε οι τυφλοί έχουν το ακαταλόγιστο, εκτός αν μιλάμε για παράφρονες.
Λες ότι δεν έχω ανάγκη από κήρυγμα κι απ την άλλη μου το κάνεις βάζοντας λόγια στα χέρια μου που δεν έχω γράψει.Έγραψα πουθενά ότι με εξανάγκασε να κοιμηθώ μαζί του; Έγραψα πουθενά ότι φταίει αυτός και μόνο; Έγραψα πουθενά ότι έκανα παιδί μαζί του για να τον κρατήσω όταν-τουναντίον- επισημαίνω ότι δεν είμαι αυτής της λογικής; Μπορείς αν θες να διαβάσεις ξανά το αρχικό μου κείμενο αλλά και τις περαιτέρω διευκρινίσεις, διότι είναι πασιφανές ότι δεν το έχεις κάνει.
Κατά τα άλλα θεωρώ πως για τη διάλυση μιας σχέσης φταίνε κι οι δυο. Το πόσο φταίει ο καθένας όμως διαφέρει.Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται και λάθη που στοιχίζουν τη σχέση ολόκληρη.Δική μου η ευθύνη που εθελοτυφλούσα και δική του η ευθύνη που φερόταν έτσι. Να μύριζα τα νύχια μου 5 χρόνια πριν ότι σε περίπτωση που έμενα έγκυος δεν θα σεβόταν -αν όχι εμένα-τουλάχιστον την κατάσταση; Ένας άνθρωπος που κερατώνεται για παράδειγμα και η σχέση διαλύεται, φταίει που του τα φόρεσαν επειδή ο άπιστος σύντροφός του \"ήταν συναισθηματικά τυφλός-κουτσός μωρέ άστον, εσύ φταις που δεν το είδες\"!! Να είμαστε και λίγο λογικοί......

---

Καλησπέρα Κρυσταλλια
Εγώ απλά σου είπα την άποψη μου και δικαίωμα σου να την αμφισβητείς όσο θέλεις.
Θα σε παρακαλούσα όμως να αφήσεις στην άκρη τους χαρακτηρισμούς για το αν είμαι λογικός η όχι…

Quote:

---

Originally posted by VasilisA

Quote:

---

Originally posted by koulh

Quote:

---

Originally posted by VasilisA
Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

---

Βασίλη κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν με τη μορφή που το θέτεις.Θα μπορούσα να γράψω σεντόνι ολόκληρο ωστόσο επικεντρώθηκα σε πέντε βασικά πράγματα που με έκαναν να φύγω και έμεινα σε αυτά απλώς για να δώσω την εικόνα της κατάστασης.Φυσικά και φταίω δεν το αρνήθηκα.
Απ την άλλη θεωρώ το παράδειγμά σου ατυχές εφόσον δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο κουτσό ή τυφλό.Αλλά κι έτσι να ήταν, ούτε οι κουτσοί ούτε οι τυφλοί έχουν το ακαταλόγιστο, εκτός αν μιλάμε για παράφρονες.
Λες ότι δεν έχω ανάγκη από κήρυγμα κι απ την άλλη μου το κάνεις βάζοντας λόγια στα χέρια μου που δεν έχω γράψει.Έγραψα πουθενά ότι με εξανάγκασε να κοιμηθώ μαζί του; Έγραψα πουθενά ότι φταίει αυτός και μόνο; Έγραψα πουθενά ότι έκανα παιδί μαζί του για να τον κρατήσω όταν-τουναντίον- επισημαίνω ότι δεν είμαι αυτής της λογικής; Μπορείς αν θες να διαβάσεις ξανά το αρχικό μου κείμενο αλλά και τις περαιτέρω διευκρινίσεις, διότι είναι πασιφανές ότι δεν το έχεις κάνει.
Κατά τα άλλα θεωρώ πως για τη διάλυση μιας σχέσης φταίνε κι οι δυο. Το πόσο φταίει ο καθένας όμως διαφέρει.Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται και λάθη που στοιχίζουν τη σχέση ολόκληρη.Δική μου η ευθύνη που εθελοτυφλούσα και δική του η ευθύνη που φερόταν έτσι. Να μύριζα τα νύχια μου 5 χρόνια πριν ότι σε περίπτωση που έμενα έγκυος δεν θα σεβόταν -αν όχι εμένα-τουλάχιστον την κατάσταση; Ένας άνθρωπος που κερατώνεται για παράδειγμα και η σχέση διαλύεται, φταίει που του τα φόρεσαν επειδή ο άπιστος σύντροφός του \"ήταν συναισθηματικά τυφλός-κουτσός μωρέ άστον, εσύ φταις που δεν το είδες\"!! Να είμαστε και λίγο λογικοί......

---

Καλησπέρα Κρυσταλλια
Εγώ απλά σου είπα την άποψη μου και δικαίωμα σου να την αμφισβητείς όσο θέλεις.
Θα σε παρακαλούσα όμως να αφήσεις στην άκρη τους χαρακτηρισμούς για το αν είμαι λογικός η όχι…

---

Καλημέρα Βασίλη.
Σ\' ευχαριστώ για την τοποθέτηση σου την οποία δεν αμφισβητώ, απαντώ σε αυτήν κυρίως επειδή ειπώθηκαν πράγματα που δεν έγραψα και μάλιστα με μια δόση επιθετικότητας και ειρωνίας για το ποιός φέρνει τα παιδιά αν όχι ο πελαργός ή μυρίζοντας τον κρίνο!!
Όσο για τον \"χαρακτηρισμό\" λυπάμαι που το πήρες έτσι. Αν διαβάσεις, γράφω σε πληθυντικό αριθμό και όχι σε δεύτερο ενικό και κυρίως όπως πολύ καλά γνωρίζεις πρόκειται για μεταφορά, για μια έκφραση που οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε χωρίς να σημαίνει πως αποκαλούμε τους άλλους τρελούς.
Αν επιθυμείς να τοποθετηθείς περαιτέρω ευχαρίστως. Αν όχι καλό θα ήταν να μην δημιουργείς εντυπώσεις για χαρακτηρισμούς που δεν σου έδωσα.

Κρυσταλία...... (καταρχήν περίεργο, αλλά συμφωνώ 100% με τον βασίλη Α)

Μην εκνευρίζεσαι, πρέπει να ακούσεις και γνώμες που δεν θα σε ευχαριστήσουν αν θες να δεις με θάρρος την πραγματικότητα.
Είπες πως ξυπνούσες και περίμενες να βρεις ξανά τον άνθρωπο που αγάπησες. Ξέρεις, πολλές φορές το θέλω από την πραγματικότητα απέχει πολύ μακριά.
Λες πως τα τελευταία χρόνια δεν τα πηγαίνατε καλά, σε πρόσβαλε, αδιαφορούσε ήσουν δυστυχισμένη. Γιατί επέμενες λοιπόν να μένεις σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση?
Λες πως το παιδί ήρθε κατά τύχη. Είσαι 38 χρονών, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αντισύλληψη και ακόμη περισσότερο ήξερες πως μπορεί να συμβεί και αυτό.
Νομίζω πως κατά βάθος έλπιζες πως αυτό το παιδί θα γυρίσει τούμπα όλη την κατάσταση και βρήκες θάρρος να φύγεις πιστεύοντας πως θα τον κλονίσει το γεγονός πως παίρνεις ένα κομμάτι του μαζί σου και θα τρέξει από πίσω σου αλλάζοντας τα όλα.
Μη θυμώνεις με αυτά που σου λέω, απλά σκέψου τα.
Τώρα, αν ήμουν στη θέση σου δεν θα του ζήταγα απολύτως τίποτα, ούτε καν να το αναγνωρίσει. Θα του έδειχνα πως πρώτα απ όλα έχω αλλάξει εγώ και δεν τον έχω καμία απολύτως ανάγκη.
Γνώμη μου....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Κρυσταλία...... (καταρχήν περίεργο, αλλά συμφωνώ 100% με τον βασίλη Α)

Μην εκνευρίζεσαι, πρέπει να ακούσεις και γνώμες που δεν θα σε ευχαριστήσουν αν θες να δεις με θάρρος την πραγματικότητα.
Είπες πως ξυπνούσες και περίμενες να βρεις ξανά τον άνθρωπο που αγάπησες. Ξέρεις, πολλές φορές το θέλω από την πραγματικότητα απέχει πολύ μακριά.
Λες πως τα τελευταία χρόνια δεν τα πηγαίνατε καλά, σε πρόσβαλε, αδιαφορούσε ήσουν δυστυχισμένη. Γιατί επέμενες λοιπόν να μένεις σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση?
Λες πως το παιδί ήρθε κατά τύχη. Είσαι 38 χρονών, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αντισύλληψη και ακόμη περισσότερο ήξερες πως μπορεί να συμβεί και αυτό.
Νομίζω πως κατά βάθος έλπιζες πως αυτό το παιδί θα γυρίσει τούμπα όλη την κατάσταση και βρήκες θάρρος να φύγεις πιστεύοντας πως θα τον κλονίσει το γεγονός πως παίρνεις ένα κομμάτι του μαζί σου και θα τρέξει από πίσω σου αλλάζοντας τα όλα.
Μη θυμώνεις με αυτά που σου λέω, απλά σκέψου τα.
Τώρα, αν ήμουν στη θέση σου δεν θα του ζήταγα απολύτως τίποτα, ούτε καν να το αναγνωρίσει. Θα του έδειχνα πως πρώτα απ όλα έχω αλλάξει εγώ και δεν τον έχω καμία απολύτως ανάγκη.
Γνώμη μου....

---

Αυτό δεν είναι απλά περίεργο είναι ιστορικό γεγονός…

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Κρυσταλία...... (καταρχήν περίεργο, αλλά συμφωνώ 100% με τον βασίλη Α)

Μην εκνευρίζεσαι, πρέπει να ακούσεις και γνώμες που δεν θα σε ευχαριστήσουν αν θες να δεις με θάρρος την πραγματικότητα.
Είπες πως ξυπνούσες και περίμενες να βρεις ξανά τον άνθρωπο που αγάπησες. Ξέρεις, πολλές φορές το θέλω από την πραγματικότητα απέχει πολύ μακριά.
Λες πως τα τελευταία χρόνια δεν τα πηγαίνατε καλά, σε πρόσβαλε, αδιαφορούσε ήσουν δυστυχισμένη. Γιατί επέμενες λοιπόν να μένεις σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση?
Λες πως το παιδί ήρθε κατά τύχη. Είσαι 38 χρονών, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αντισύλληψη και ακόμη περισσότερο ήξερες πως μπορεί να συμβεί και αυτό.
Νομίζω πως κατά βάθος έλπιζες πως αυτό το παιδί θα γυρίσει τούμπα όλη την κατάσταση και βρήκες θάρρος να φύγεις πιστεύοντας πως θα τον κλονίσει το γεγονός πως παίρνεις ένα κομμάτι του μαζί σου και θα τρέξει από πίσω σου αλλάζοντας τα όλα.
Μη θυμώνεις με αυτά που σου λέω, απλά σκέψου τα.
Τώρα, αν ήμουν στη θέση σου δεν θα του ζήταγα απολύτως τίποτα, ούτε καν να το αναγνωρίσει. Θα του έδειχνα πως πρώτα απ όλα έχω αλλάξει εγώ και δεν τον έχω καμία απολύτως ανάγκη.
Γνώμη μου....

---

Θεοφανία καλή σου μέρα.

Να ξεκαθαρίσω πως το θέμα μου δεν έχει να κάνει με την αντίθετη γνώμη.Εαν δεν επιθυμούσα απόψεις πάσης φύσεως απλώς δεν θα εξεθετα το πρόβλημά μου εδώ.Αλλά όπως προείπα ζήτησα απόψεις, ούτε κριτική ούτε ειρωνίες για πράγματα που δεν έγραψα.

Επέμενα να μένω σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση γιατί τον αγαπούσα και περίμενα ότι μπορεί κάτι να άλλαξει. Μπορει να μην το δέχεσαι ως αιτία αλλά δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο.Αυτή ήταν η αιτία αυτή μπορώ να δώσω.Δεν μπορώ να απαντήσω ότι επέμενα μέχρι να καταφέρω να κάνω παιδί γιατί δεν είναι αυτή η αλήθεια.Αν ήταν έτσι, θα είχα μείνει έγκυος εξ αρχής και όχι τόσα χρόνια μετά.

Ναι ξέρω πως γίνονται τα παιδιά και γνωρίζω καλά ότι υπάρχει αντισύλληψη αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ειπώνεται αυτό. Πουθενά δεν έγραψα πως είτε με βίασαν είτε με εκμεταλλεύτηκαν άρα μετάνιωσα για την εγκυμοσύνη για την οποία να σημειωθεί πως δεν μετανιώνω. Εκτός αν εννοείς πως αυτό σημαίνει ότι μου αξίζει μια κακή συμπεριφορά άρα καλά να πάθω που δεν πρόσεξα. Εν πάσει περιπτώσει, κάθε συνθήκη είναι ξεχωριστή και ειδική.Μου είναι αδύνατον να μπω σε λεπτομέρειες για να αναιρέσω αυτό που λες.

Νομίζεις πως κατά βάθος ήλπιζα....το έχω ξεκαθαρίσει 500 φορές ότι δεν ήλπιζα κάτι τέτοιο ότι δεν είμαι αυτής της λογικής, δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου, αλλά εσείς εκεί...ότι ήλπιζα....τί να πω; Μάλλον γνωρίζετε καλύτερα από\' μένα την ίδια τί ήλπιζα.....καταλαβαίνεις φαντάζομαι πως δεν θυμώνω με αυτά που μου λες αλλά με το γεγονός ότι για κάποιο λόγο που αδυνατώ να καταλάβω, αγνοείτε επιδεικτικά αυτά που ξεκαθαρίζω και επιμένετε να μιλάτε για λογαριασμό μου.

Σας ευχαριστώ για τις απόψεις σας αλλά τελικά μάλλον έκανα λάθος που απευθύνθηκα εδώ.Το έκανα γιατί νόμιζα πως θα βοηθηθώ και θα πάρω πέντε απόψεις ως προς του τί να κάνω από δω και πέρα. Χωρίς επικριτική διάθεση για το αν ξέρω πώς γίνονται τα παιδιά ή πως επιτυγχάνεται η αντισύλληψη, χωρις ειρωνίες και εξυπνάδες, χωρίς να μου χρεώνονται λόγια που δεν είπα ή αρχές και νοοτροπίες που δεν ήταν ποτέ κομμάτι μου.Νόμιζα πως απευθύνομαι σε ενήλικες ίσως πιο ώριμους από μένα για να δώσουν μια σωστή κατεύθυνση, εκτός αν είμαι η μοναδική στον κόσμο που έχασε τον δρόμο της. Μάλλον έκανα λάθος.Σας ευχαριστώ.

το παιδι λες οτι το θελεις. το κρατησες να υποθεσω χωρις να παρεις τη συγκαταθεση του. πολυ φοβαμαι οτι μαλλον θα πρεπει να το μεγαλωσεις μονη σου, οχι μονο γιατι πρακτικα προφανως δεν μπορεις να πεισεις καποιον να αναλαβει τις ευθυνες του αν δεν θελει, αλλα κ γιατι αναρωτιεμαι σε αυτην την περιπτωση, αν και φυσικος πατερας του παιδιου, ποσο εχει ευθυνες για αυτο το παιδι αν ο ιδιος δεν συμμετειχε στην αποφαση να κρατηθει η οχι το παιδι? (απο τη στιγμη που λες οτι ηταν ατυχημα, (αφηνω ασχολιαστο το περι αντισυλληψης) κ οχι κοινη αποφαση να κανετε παιδι). ξερεις, ενα παιδι θελει δυο για να γινει/μεγαλωσει, ακομα κ αν εγινε απο ατυχημα. δεν μπορεις εσυ να λες οτι το θελεις κ εμμεσα να τον εκβιαζεις να γινει πατερας με το ζορι κ το στανιο.

εσυ τι υποστηρικτικο πλαισιο μπορεις να εχεις απο εδω κ περα για σενα κ το παιδι σου? αυτον ξεχνα τον, μαλλον την ενεργεια σου χαλας. συγγενεις σου? φιλοι? καποια κοινωνικη οργανωση για βοηθεια σε μονες μητερες? (καλα στο ελλαντα ζουμε, μην ξεχνιομαστε, αλλα μια σκεψη κανω).

προσπαθησε να πορευτεις με τα μεσα που διαθετεις η με καινουργια μεσα που μπορεις να βρεις διαθεσιμα, κ οχι να φθειρεσαι προσπαθωντας να πεισεις ανθρωπους που δεν θελουν.

τελος ασχετο μεν, αλλα διαβασα τα παραπανω μνμ κ δεν θεωρω οτι σε ειρωνευτηκε κανεις.

Quote:

---

Originally posted by koulh


Έχεις δίκαιο.Ευτυχώς έχω όπλα στα χέρια μου.Θα μπορούσα να ήμουν άστεγη αυτή τη στιγμή και να αναγκαζόμουν να ανεχτώ μια κατάσταση.Νιώθω όμως τελείως απογοητευμένη.Στα 38 μου χρόνια να υπάρχει η προοπτική να πρέπει να μείνω με τη μητέρα μου. Στα 38 μου χρόνια να γίνομαι μητέρα και αντί να είμαι χαρούμενη να είμαι σκ...τά.Να σκέφτομαι οτι στο μαιευτηριο ολα τα μωρά θα εχουν μπαμπάδες και το δικό μου επισκέπτη.Να γυρίσω από το μαιευτήριο και να το θηλάζω χωρίς τη παρουσία του πατέρα του δίπλα.Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι στο πλάι το δικό μου και του παιδιού μου να λείπει από το πλάνο και να μην υπάρχει κανείς να μοιραστεί μαζί μας στιγμές που δεν θα ξαναρθουν.Είναι τώρα ζωή αυτή;

---

το παιδί έχει πατέρα κι ας μην είστε παντρεμένοι. το γεγονός ότι εσείς οι δύο δεν τα βρίσκετε δεν σημαίνει κάτι για το παιδί.

Καταρχήν,σίγουρα σε αγάπησε αφού έμεινε μαζί σου τόσα χρόνια...Δεν τον είχες δεμένο με αλυσίδες,ούτε καν με γάμο,αν και πάλι θα έφευγε αν δεν γούσταρε.Οπότε ηρέμησε και μην αναλώνεσαι σε τέτοιες σκέψεις.Οι άνθρωποι με τα χρόνια αλλάζουν,αλλάζουν και οι ανάγκες τους.Εσύ μπορεί να θεωρείς ότι ήσουν η ίδια όλα αυτά τα χρόνια,αυτός από την πλευρά του να μην το έβλεπε έτσι...Μπορεί κι αυτός να πάλευε να κρατήσει μια σχέση που δεν τον ικανοποιούσε είτε γιατί σ αγαπούσε είτε γιατί είσασταν τόσα χρόνια μαζι...Οι΄άντρες δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.Πολλές φορές το κάνουν με το λάθος τρόπο..Τώρα ομως εσύ πρέπει να είσαι ήρεμη,έχεις ένα μωράκι μέσα σου και αυτό το πλασματάκι μόνο ευτυχία θα σου χαρίσει.Σκέψου ότι όλα γίνονται για κάποιο λογο και ποτέ δεν ξέρεις τι καλό σου επιφυλασσει το μελλον.Σκέψου θετικά,μόνο έτσι πάνε καλά τα πράγματα και μην προδικαζεις τίποτα.Ολα μπορεί να τα αντιμετωπισει ο άνθρωπος,μην πανικοβαλλεσαι.Και να μην τα βρείτε με το συγκεκριμένο άνθρωπο δε θα πεθάνεις κιόλας,δεν ειναι ένας άντρας όλη σου η ζωή.Τόσες γυναίκες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους..Στο κάτω κάτω είσαι πολύ νέα ακόμα,μπορεί να βρεις την αγάπη σε άλλον άντρα που μπορεί να σου ταιριάζει περισσότερο..Ξέρω πως είναι δύσκολη η κατασταση στην οποια βρίσκεσαι όμως θα περάσει,θέλει υπομονή και δύναμη..Σιγουρα φανταζόσουν αλλιως τα πραγματα όμως τώρα έτσι είναι,πρέπει να φανείς δυνατή,το χρωστάς και στο ανθρωπάκι που έχεις μέσα σου..Κοίτα τώρα να γεννήσεις το μωρό σου,συμμάζεψε μετά λίγο τη ζωή σου και μη ΄φοβασαι τίποτα.Ψηλα το κεφάλι΄πάντα...

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
το παιδι λες οτι το θελεις. το κρατησες να υποθεσω χωρις να παρεις τη συγκαταθεση του. πολυ φοβαμαι οτι μαλλον θα πρεπει να το μεγαλωσεις μονη σου, οχι μονο γιατι πρακτικα προφανως δεν μπορεις να πεισεις καποιον να αναλαβει τις ευθυνες του αν δεν θελει, αλλα κ γιατι αναρωτιεμαι σε αυτην την περιπτωση, αν και φυσικος πατερας του παιδιου, ποσο εχει ευθυνες για αυτο το παιδι αν ο ιδιος δεν συμμετειχε στην αποφαση να κρατηθει η οχι το παιδι? (απο τη στιγμη που λες οτι ηταν ατυχημα, (αφηνω ασχολιαστο το περι αντισυλληψης) κ οχι κοινη αποφαση να κανετε παιδι). ξερεις, ενα παιδι θελει δυο για να γινει/μεγαλωσει, ακομα κ αν εγινε απο ατυχημα. δεν μπορεις εσυ να λες οτι το θελεις κ εμμεσα να τον εκβιαζεις να γινει πατερας με το ζορι κ το στανιο.

εσυ τι υποστηρικτικο πλαισιο μπορεις να εχεις απο εδω κ περα για σενα κ το παιδι σου? αυτον ξεχνα τον, μαλλον την ενεργεια σου χαλας. συγγενεις σου? φιλοι? καποια κοινωνικη οργανωση για βοηθεια σε μονες μητερες? (καλα στο ελλαντα ζουμε, μην ξεχνιομαστε, αλλα μια σκεψη κανω).

προσπαθησε να πορευτεις με τα μεσα που διαθετεις η με καινουργια μεσα που μπορεις να βρεις διαθεσιμα, κ οχι να φθειρεσαι προσπαθωντας να πεισεις ανθρωπους που δεν θελουν.

τελος ασχετο μεν, αλλα διαβασα τα παραπανω μνμ κ δεν θεωρω οτι σε ειρωνευτηκε κανεις.

---

Καλημέρα Lou.
Όχι το παιδί το κράτησα με τη δική του συγκατάθεση αλλά έτσι κι αλλιώς, η τελική απόφαση είναι εκ φύσεως εκείνου που κυοφορεί.Αν για παράδειγμα δεν το ήθελε (υποθετικά πάντα) αλλά εγώ το ήθελα, τί θα γινόταν; Θα μου το έβγαζε απ\' την κοιλιά με το ζόρι; Δέχομαι ότι εκείνος μπορεί να μην θέλει να γίνει πατέρας με το στανιό αλλά είναι πιο δίκαιο τότε, να κάνω εγώ έκτρωση και να το σκοτώσω με το στανιό; Στην τελική μαζί το κάναμε, δεν το έκανα μόνη μου. Όσο δεν πρόσεξα, δεν πρόσεξε!
Εν πάσει περιπτώσει δεν τίθεται τέτοιο θέμα και δεν εκβιάζω κανέναν, δεν είμαι γυναικούλα.Υπήρχε εξαρχής η συγκαταθεση του και το πρόβλημα όπως έχω πει δεν είναι αυτό αλλά η συμπεριφορά του απεναντί μου. Υποστηρικτικό πλαίσιο είναι η μητέρα μου και εκείνος.Δέχτηκε να αναλάβει τις ευθύνες του θεωρητικά πάντα διότι στην πράξη ποτέ κανείς δεν ξέρει.Αυτό όμως δεν αναιρεί το πόσο άδεια αισθάνομαι για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες φέρνω ένα παιδί στον κόσμο και τις οποίες απευχόμουν ούτε το πόσο πληγωμένη νιώθω από την συμπεριφορά του. Αν φερ΄ειπείν πούμε υποθετικά ότι μετάνιωσε και δεν θέλει τελικά να γίνει πατέρας, πόσο τον δικαιολογεί αναφορικά με την συμπεριφορά του απέναντι σε μια έγκυο γυναίκα; Ποσο μάλλον όταν δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα απλούστατα γιατί έχει συναινέσει και μάλιστα με χαρά!

Quote:

---

Originally posted by claire

Quote:

---

Originally posted by koulh


Έχεις δίκαιο.Ευτυχώς έχω όπλα στα χέρια μου.Θα μπορούσα να ήμουν άστεγη αυτή τη στιγμή και να αναγκαζόμουν να ανεχτώ μια κατάσταση.Νιώθω όμως τελείως απογοητευμένη.Στα 38 μου χρόνια να υπάρχει η προοπτική να πρέπει να μείνω με τη μητέρα μου. Στα 38 μου χρόνια να γίνομαι μητέρα και αντί να είμαι χαρούμενη να είμαι σκ...τά.Να σκέφτομαι οτι στο μαιευτηριο ολα τα μωρά θα εχουν μπαμπάδες και το δικό μου επισκέπτη.Να γυρίσω από το μαιευτήριο και να το θηλάζω χωρίς τη παρουσία του πατέρα του δίπλα.Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι στο πλάι το δικό μου και του παιδιού μου να λείπει από το πλάνο και να μην υπάρχει κανείς να μοιραστεί μαζί μας στιγμές που δεν θα ξαναρθουν.Είναι τώρα ζωή αυτή;

---

το παιδί έχει πατέρα κι ας μην είστε παντρεμένοι. το γεγονός ότι εσείς οι δύο δεν τα βρίσκετε δεν σημαίνει κάτι για το παιδί.

---

Σε αυτό έχεις δίκιο δεν το είχα σκεφτεί έτσι ειδικά στην κατάσταση πανικού που βρισκόμουν τις πρώτες μέρες.

Quote:

---

Originally posted by smaragda30
Καταρχήν,σίγουρα σε αγάπησε αφού έμεινε μαζί σου τόσα χρόνια...Δεν τον είχες δεμένο με αλυσίδες,ούτε καν με γάμο,αν και πάλι θα έφευγε αν δεν γούσταρε.Οπότε ηρέμησε και μην αναλώνεσαι σε τέτοιες σκέψεις.Οι άνθρωποι με τα χρόνια αλλάζουν,αλλάζουν και οι ανάγκες τους.Εσύ μπορεί να θεωρείς ότι ήσουν η ίδια όλα αυτά τα χρόνια,αυτός από την πλευρά του να μην το έβλεπε έτσι...Μπορεί κι αυτός να πάλευε να κρατήσει μια σχέση που δεν τον ικανοποιούσε είτε γιατί σ αγαπούσε είτε γιατί είσασταν τόσα χρόνια μαζι...Οι΄άντρες δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.Πολλές φορές το κάνουν με το λάθος τρόπο..Τώρα ομως εσύ πρέπει να είσαι ήρεμη,έχεις ένα μωράκι μέσα σου και αυτό το πλασματάκι μόνο ευτυχία θα σου χαρίσει.Σκέψου ότι όλα γίνονται για κάποιο λογο και ποτέ δεν ξέρεις τι καλό σου επιφυλασσει το μελλον.Σκέψου θετικά,μόνο έτσι πάνε καλά τα πράγματα και μην προδικαζεις τίποτα.Ολα μπορεί να τα αντιμετωπισει ο άνθρωπος,μην πανικοβαλλεσαι.Και να μην τα βρείτε με το συγκεκριμένο άνθρωπο δε θα πεθάνεις κιόλας,δεν ειναι ένας άντρας όλη σου η ζωή.Τόσες γυναίκες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους..Στο κάτω κάτω είσαι πολύ νέα ακόμα,μπορεί να βρεις την αγάπη σε άλλον άντρα που μπορεί να σου ταιριάζει περισσότερο..Ξέρω πως είναι δύσκολη η κατασταση στην οποια βρίσκεσαι όμως θα περάσει,θέλει υπομονή και δύναμη..Σιγουρα φανταζόσουν αλλιως τα πραγματα όμως τώρα έτσι είναι,πρέπει να φανείς δυνατή,το χρωστάς και στο ανθρωπάκι που έχεις μέσα σου..Κοίτα τώρα να γεννήσεις το μωρό σου,συμμάζεψε μετά λίγο τη ζωή σου και μη ΄φοβασαι τίποτα.Ψηλα το κεφάλι΄πάντα...

---

Πράγματι φανταζόμουν αλλιώς τα πράγματα.

Να είστε όλοι καλά σας ευχαριστώ :)