Oriaki proswpikothta???

Θα συμφωνήσω με την Ηρώ πως πολλά από τα στοιχεία της συμπεριφοράς σου παραπέμπουν σε οριακή προσωπικότητα. Εννοείται πως τη διάγνωση μπορεί να την κάνει μόνο ειδικός, αλλά καθώς πάσχω κι εγω από τη συγκεκριμένη διαταραχή, πιστεψέ με οι δικές σου συμπεριφορές μου είναι πολύ οικείες...Δεν θα σου πω πόσο καταστροφικές είναι για εμάς τέτοιου είδους συμπεριφορές-το γνωρίζεις καλά κι επίσης ξέρω από πρώτο χέρι πως είναι σχεδόν αδύνατον να τις ελέγξεις. Μπορεί όμως να σε οδηγήσουν στο τέλμα της κατάθλιψης και εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό-ψάξε να βρεις κάποιον καλό, λάθος χειρισμοί μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Στο αιγινήτειο νοσοκομείο έχουν κλινική που ασχολείται με τη συγκεκριμένη διαταραχή, ρώτα εκεί. Η αποψή μου είναι πως το διαλυμένο και αδύναμο εγώ μας, θα το ξαναχτίσουμε μόνες μας μέσα από τη ψυχοθεραπεία. Κανένας άλλος, όσο κι αν μας αγαπήσει δεν μπορεί να το κάνει για εμάς. Ξέρω το μέγεθος του πόνου, έχω ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ.

Δεν μπορω άλλο.... Στο Αιγινήτειο μου εκλεισαν ραντεβού στις 29 οκτώβρη.... Μεχρι τότε δεν θέλω να φανταστώ σε τι σημείο θα έχω φτάσει....
Πηγα σήμερα στη ψυχίατρο του ΙΚΑ περίμενα και της ζήτησα βουρκωμένη απο την ψυχολογική φόρτιση να την απασχολήσω για 15 λεπτά και το μόνο που είχε να μου πει ηταν \" λυπάμαι σχόλασα δεν σκοπεύω να δω άλλον\".
Και κανένα εφημερεύον νοσοκομείο δεν έχει ψυχιατρικό τμημα. Ετσι τουλάχιστον μου είπαν οταν πήρα να ενημερωθώ...

ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ....! Δεν μπορώ αλλο έτσι τον εαυτό μου. Θέλω να απαλλαγωώ.. Πονάω όλη μερα...Τι άλλο να κάνω?
Δεν θέλω να φτάσω σε ακραίες λύσεις. Παλέυω όλη μερα με τον εαυτό μου..

Εχω κουραστεί, δεν μπορω να φάω (επιβάλλω στον εαυτό μου κάτι με το ζόρι). Θέλω να κοιμάμαι όλη μέρα. Νιωθώ απίστευτα κουρασμένη κ εξαντλημένη. Στιγμες που κάθε 5 λεπτά αλλαζει η ψυχολογία μου και με κουράζει αυτό ακόμη περισσότερο.
Δεν μπορω να σηκωθώ απο τον καναπέ μου να κάνω τίποτα στο σπίτι έστω για να ξεχαστώ λίγο..Τιποτα. Δεν θέλω να ζω έτσι θέλω να βρώ τον αισιόδοξο εαυτο μου. Να ανέβω και να ξαναρχίσω να ζω φυσιολογικά...

Nolita μου, υπομονή. Ξέρω πως νιώθεις. Ξέρω τον πόνο. Όλα αυτά που περιγράφεις τα έχω περάσει. Θα νιώσεις καλύτερα, θα περάσει, θέλει κουράγιο και δύναμη. Τα έχεις.
Ο πόνος που περιγράφεις με έφτασε πολλές φορές στα επείγοντα τους τελευταίους μήνες. Όμως τώρα είμαι καλύτερα, ούτε εγω το πίστευα ότι θα μπορούσα να ξανανιώσω καλά και δυνατή. Πρέπει να βρεις ειδικούς να σε βοηθήσουν. Καλά έκανες και έκλεισες ραντεβού στο αιγηνίτειο, έστω και τότε. Μπορείς επίσης να δεις πότε εφημερεύει-σίγουρα μέσα στην εβδομάδα-και να πας στα εξωτερικά ιατρεία ή να πάρεις τηλ και να ζητήσεις να μιλήσεις με έναν γιατρό. Αν θελήσεις περισσότερη βοήθεια στείλε μου προσωπικό μήνυμα. Δεν είσαι μόνη.

Αλλη μια μέρα πέρασε, έλπιζω η αυριανή να είναι καλύτερη... Αυτη τη στιγμη αισθάνομαι αισιόδοξα κ προσπαθώ να ηρεμώ μόνη μου τον εαυτό μου.. Θα το παλέψω όσο ακόμα αντέχω...

Quote:

---

Originally posted by Nolita
Πηγα σήμερα στη ψυχίατρο του ΙΚΑ περίμενα και της ζήτησα βουρκωμένη απο την ψυχολογική φόρτιση να την απασχολήσω για 15 λεπτά και το μόνο που είχε να μου πει ηταν \" λυπάμαι σχόλασα δεν σκοπεύω να δω άλλον\".

---

Γνωστός μου ψυχίατρος που τυχαίνει να δουλεύει στο ΙΚA. Αφού δουλέψει το ωράριό του στο ΙΚA, τα απογεύματα δουλεύει στο προσωπικό του ιατρείο. Και δουλεύει ως τις 10 το βράδυ, πολλές φορές και αργότερα. Είναι τόσο απασχολημένος που δεν έχει ούτε 15 λεπτά χωρίς να χτυπήσει το τηλέφωνό του. Κυκλοφορεί μόνιμα με ακουστικό στο αυτί. Δέχεται ραντεβού στο ιατρείο του και σε κάθε 45-λεπτο ραντεβού το τηλέφωνο χτυπά 4-5 φορές και συνολικά μιλάει περίπου 5-20 λεπτά της ώρας στο τηλέφωνο (στο 45-λεπτο εννοώ). Ο άνθρωπος αυτός δεν έχει χρόνο να ακούσει κανέναν, πόσο μάλλον να προσέξει κάποιον. Πληρώνεται 70 ευρώ την επίσκεψη στο ιατρείο του. Φαντάζεσαι τώρα, αν για 70 ευρώ δεν μπορεί να δώσει προσοχή για 45 λεπτά, πόσο μάλλον στο IKA που δεν κερδίζει τίποτα παραπάνω από το μισθό του που έτσι κι αλλιώς τον έχει σίγουρο. Η ψυχίατρος που σου απάντησε \"λυπάμαι σχόλασα δεν σκοπεύω να δω άλλον\", φαντάζομαι σε παρόμοιο επίπεδο θα είναι.
Μην σου πω επίσης ότι έχουν δει τόσα δύσκολα περιστατικά, τόσα προβλήματα, που έχουν κατά κάποιο βαθμό αναισθητοποιηθεί (κάποιοι το ονομάζουν έντεχνα \"απ-ευαισθητοποίηση\"). (Είναι μια έκφραση που άκουσα από κάποια: προσπαθώ να κάνω \"σταδική απευαισθητοποίηση\").
Άποψή μου: μην πας.
Τώρα μπορώ να σου πω και προσωπικά, ότι με όμοιο τρόπο βασίστηκα σε ανάλογους ανθρώπους. Τελικά περισσότερο κακό έπαθα παρά καλό.