Printable View
Καημερα παιδια. Νικο το remeron \'\'συμπτωματικα\'\' ηταν το φαρμακο που επεμενε να παιρνω :) Ειναι και αρκετα ακριβο αν θυμαμαι καλα ε; / Βασιλη δυστυχως ναι παιρνω πολλα χρονια φαρμακα και αυτο προδιδει ταυτοχρονα ποσο δυσκολα εχω περασει ολα αυτα τα χρονια γιατι να ξερεις οτι κανενας δεν τα παιρνει απο χομπι. Γι\'αυτο να μην λετε μεγαλα λογια του τυπου \'\'ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ ΦΑΡΜΑΚΑ\'\' Τα λεγανε κι αλλοι αυτο αλλα οπως λενε ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΟΥΚΙΑ ΦΑΕ ΜΕΓΑΛΟ ΛΟΓΟ ΜΗΝ ΛΕΣ . . . . . . . . . . .
Quote:
Originally posted by silveroula
Καημερα παιδια. Νικο το remeron \'\'συμπτωματικα\'\' ηταν το φαρμακο που επεμενε να παιρνω :) Ειναι και αρκετα ακριβο αν θυμαμαι καλα ε; / Βασιλη δυστυχως ναι παιρνω πολλα χρονια φαρμακα και αυτο προδιδει ταυτοχρονα ποσο δυσκολα εχω περασει ολα αυτα τα χρονια γιατι να ξερεις οτι κανενας δεν τα παιρνει απο χομπι. Γι\'αυτο να μην λετε μεγαλα λογια του τυπου \'\'ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ ΦΑΡΜΑΚΑ\'\' Τα λεγανε κι αλλοι αυτο αλλα οπως λενε ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΟΥΚΙΑ ΦΑΕ ΜΕΓΑΛΟ ΛΟΓΟ ΜΗΝ ΛΕΣ . . . . . . . . . . .
Δεν μπορω να το καταλαβω και εγω αυτο το μην παιρνεις φαρμακα. Δικιο εχει η Σιλβερουλα.
Σιγουρα μπορεις να πεις σε καποιον που ειναι πολυ ασχημα να τον εξετασει ειδκος και ισως να χρειαστει να παρει φαρμακα.
Σιγουρα ειναι καποιοι που ειναι υγιεις και δεν χρειαζονται φαρμακα.
Σιγουρα ειναι καποιοι αλλοι που εχουν \"κατι\" αλλα για τον α΄ ή β΄λογο δεν παιρνουν φαρμακα.
Τωρα πως αυτο το κατι που εχω εγω επειδη εχει μια συγκεκριμενη ταμπελα...το δινω ως λυση στους αλλους με την ιδια ταμπελλα δεν μπορω να το καταλαβω.
Εκατομμυρια ανθρωποι υποφερουν απο κρισεις πανικου και ο καθενας σε διαφορετικη κλιμακα...
Μπορει να παιρνουν απο απλα αντιαγχολυτικα...μεχρι αντιψυχωτικα...μεχρι τιποτα.
Και οχι μονο γιατι ο καθενας ειναι διαφορετικος αλλα γιατι υπαρχουν πολλες διαβαθμισεις της ασθενειας.
Το ιδιο ειναι να σε πιανει τρεμουλο σε πολυσυχναστο δρομο μερικες φορες πχ και το ιδιο να μην τολμας να ξεμυτισεις απο το σπιτι σου...στα ορια λιποθυμιας?
Οκ εχω ψυχωση και ακολουθησα μια συγκεκριμενη πορεια και μπορω να πω οτι ειμαι παρα πολυ καλα ,σαν να μην εχω τιποτα.
Μπορω να δωσω καποιες συμβουλες απο την εμπειρια μου και το τι περασα.
Αλλα δεν σημαινει οτι ειμαι πλεον ειδημων και θα πω ακολουθησε εκεινο το βημα..το αλλο...και θα γινεις περδικι.
Να με κανουν ψυχιατρο τοτε λολ.
Τεσπα ας μην μακρυγορω...νομιζω γινομαι κατανοητος στο τι θελω να πω.
Δηλαδη ρε Silveroula δεν θα μας φυγει ποτε αυτο που εχουμε?????????Αμα 13 χρονια παιρνεις φαρμακα 2 πραγματα μπορω να καταλαβω......Η οτι επεσες σε μ@λ@κες γιατρους η οτι αυτο δεν φευγει ποτε...
Νικο δεν ειναι κατι ανιατο, συφωνα με τα λεγομενα των γιατρων. Στην δικη μου περιπτωση πιστευω φταιει το γεγονος οτι αργησα περιπου 2 χρονια να παω σε νευρολογο-ψυχιατρο κι αυτο εκανε βαθειες ριζες μεσα μου. Επι 2 χρονια ειχα περασει απο πολλες ειδηκοτητες γιατρων και ενω δεν βρισκανε τιποτα παθολογικο, κανενας τους δεν μου προτεινε να παω σε ψυχιατρο. Εγω τοτε δεν ηξερα οτι υπαρχει τετοια ψυχικη ασθενεια για να σκεφτω οτι μπορει εχω παθει αυτο. Οταν λοιπον εμπλεξα με νευρολογους και ψυχιατρους, αρχισα να μαθαινω για την αγχωδη διαταραχη την φοβικη νευρωση κτλ. Αργοτερα που εβλεπα οτι δεν γινομουν καλα, ενω μου λεγανε οτι ειναι κατι θεραπευσιμο, ρωτησα και εμαθα οτι οσο πιο αργα πας τοσο πιο δυσκολο ειναι να θεραπευτει πληρως, χωρις αυτο να σημαινει οτι γινεναι ανιατο. Απλα θελει πολυ μεγαλυτερη προσπαθεια, κοπο, \'\'πονο\'\', επιμονη, υπομονη, κουραγιο και δυναμη. Ολα αυτα ομως μαλλον δεν τα εχω και γι\'αυτο δεν μπορω να νικησω \'\'το θηριο\'\'. Μην απογοητευεσαι βλεποντας οτι εγω ειμαι 13 χρονια σε αυτην την κατασταση. Δεν ειμαι ο κανονας αλλα η εξαιρεση. Εχω φιλη που πριν 4 χρονια επαθε το ιδιο και μολις ειδα τα συμπτωματα την πηγα εγω η ιδια στο γιατρο και με το ζορι πηρε τα φαρμακα γιατι ελεγε οπως και πολλοι αλλοι οτι δεν ηθελε να παρει ψυχοφαρμακα, αλλα με ενα χρονο φαρμακευτικης αγωγης εγινε καλα και εχει 3 χρονια που ειναι χωρις φαρμακα και ειναι καλα.
Silveroula κουραγιο και μην το βαζεις κατω...Μην σε παιρνει απο κατω,θα ερθει η ωρα που θα το νικησεις το \"θηριο\".Παντος σημερα πηγα να κανω γυμναστικη και εφυγα παλι....Τι πραγμα ειναι αυτο????Μια δυσπνοια και μια ζαλαδα που μου κοβει τα ποδια!!!!
nikolara σου εστειλα u2u
Καλησπερα. Νικο αυτο κανω τοσα χρονια ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ :) Στο γυμναστηριο οταν ενιωσες αυτα τα συμπτωματα αμεσως εφυγες;
Συμφωνώ. Δεν είναι κάτι ξένο. Και νομίζω ότι καλό είναι που υπάρχει γιατί μας σώζει κατά κάποιο τρόπο.Quote:
Originally posted by shifter
Δέν είναι κάτι ξένο παιδία αυτό για να φύγει.Ούτε και μας χτυπάει επειδή δέν του αρέσουμε ουτε τίποτα.Εμείς είμαστε και στο ένα άκρο και στο άλλο.Και μάλλον η μαγκιά είναι να τα βρούν αυτοί οι δύο αντί να φοβάται ό ένας τον άλλο.
Και τα \"δύο άκρα\" νομίζω ότι δεν φοβούνται το ένα το άλλο. Νομίζω ότι δεν καταλαβαίνονται. Το καθένα έχει τη δική του άποψη και δεν συνενοούνται.
Οχι....το παλευω κανα 15λεπτο και μετα δεν αντεχω!!!Μολις ανεβουν οι παλμοι με πιανει μια δυσπνοια και μια ζαλαδα και καθομαι γιατι νιωθω οτι θα πεσω κατω!!!!Ειμαι ετοιμος να πω στον γυμναστη να παρει τηλ το 166,αλλα δεν το κανω και φευγω μολις ηρεμησω λιγο....Αστα γαμησε τα!!!!
αυτο ειναι αρρωστο αγχος, υπερβολικο αγχος. κακως, που στο πας γυμναστηριο. μη παιρνεις τετοιο ρισκο μπορει να ζαλιστεις και να πεσεις κατω.. κανονικα επρεπε να καθοσουν σε καρεκλα να παιρνεις ανασες. μη καθεσαι αλλο σπιτι πηγαινε σε γιατρο, ειναι κριμα να υποφερεις αλλο ετσι. βαλε ενα στοπ στο προβλημα σου να χαρει η ψυχη σου. αυτο το αγχος πουβιωνεις διαβρωνει τη ζωη σουQuote:
Originally posted by nikolaras
Οχι....το παλευω κανα 15λεπτο και μετα δεν αντεχω!!!Μολις ανεβουν οι παλμοι με πιανει μια δυσπνοια και μια ζαλαδα και καθομαι γιατι νιωθω οτι θα πεσω κατω!!!!Ειμαι ετοιμος να πω στον γυμναστη να παρει τηλ το 166,αλλα δεν το κανω και φευγω μολις ηρεμησω λιγο....Αστα γαμησε τα!!!!
ενα στοπ στο προβλημα του!Quote:
Originally posted by selas-selas
αυτο ειναι αρρωστο αγχος, υπερβολικο αγχος. κακως, που στο πας γυμναστηριο. μη παιρνεις τετοιο ρισκο μπορει να ζαλιστεις και να πεσεις κατω.. κανονικα επρεπε να καθοσουν σε καρεκλα να παιρνεις ανασες. μη καθεσαι αλλο σπιτι πηγαινε σε γιατρο, ειναι κριμα να υποφερεις αλλο ετσι. βαλε ενα στοπ στο προβλημα σου να χαρει η ψυχη σου. αυτο το αγχος πουβιωνεις διαβρωνει τη ζωη σουQuote:
Originally posted by nikolaras
Οχι....το παλευω κανα 15λεπτο και μετα δεν αντεχω!!!Μολις ανεβουν οι παλμοι με πιανει μια δυσπνοια και μια ζαλαδα και καθομαι γιατι νιωθω οτι θα πεσω κατω!!!!Ειμαι ετοιμος να πω στον γυμναστη να παρει τηλ το 166,αλλα δεν το κανω και φευγω μολις ηρεμησω λιγο....Αστα γαμησε τα!!!!
οχι στην ζωη του κ τις δραστηριοτητες του!
μην σταματας νικο!να συνεχιζεις κ το γυμναστηριο κ οτι αλλο κανεις..
μην μπεις στο τριπακι να κλειστεις σπιτι.
βαριεμαι της παραθεσεις. καλο θα ηταν να επισκευτει ενα γιατρο πρωτα και μετα της δραστηριοτητες του. οταν το προβλημα του νικου γινεται τοσο ακραιο, με ζαλαδες κλπ διατρεχει κινδυνο ατυχηματος. στο γυμναστηριο συμβαινουν ατυχηματα και χωρις ζαλαδες, ποσο μαλλον με αυτες. 8 χρονια στο γυμναστηριο εχω δει αρκετα περιστατικα.
Ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω......Μια λεω οτι θα τα γ@μησω ολα και απο την αλλη λεω μημπως πρεπει να το αφησω μεχρι να γινω καλα?????Κανω πανω απο 10 χρονια γυμναστικη και ειναι η μιση ζωη μου...χωρις αυτην νιωθω αδειος!!!Εχω παει σε γιατρο και παιρνω αντικαταθληπτικα εδω και 2 βδομαδες.....αλλα δεν νιωθω καλυτερα αλλα χειροτερα!!!Πριν τουλαχιστον ειχα τα κωλοσυμπτωματα αλλα την εβγαζα την γυμναστικη.
Λοιπον θα εξιστορισω ενα προσωπικο βιωμα γιατι και εγω επασχα απο αγχωδεις διαταραχες και καταθλιψη........
Ολα ξεκινησαν απο καρδιακες αρρυθμιες,νομιζα οτι θα παθω ανακοπη και οτι καθε λεπτο που ζουσα θα ηταν και το τελευταιο...οι γνωστες κρισεις πανικου!!!επισκεφτηκα 3 καρδιολογους και επαιρνα ενα 1/4 ιντεραλ χαπακι(φεβρουαριος-2 λυκειου)....Εγω που στο σχολειο πηγαινα και γελουσα με τα φιλαρακια μου,ξαφνικα δεν μπορουσα να σκασω ουτε 1 χαμογελο....Περασαν 10 μερες δεν αντεχα αλλο και επισκευτηκα ενα νευρολογο,ο οποιος μου εδωσε τα xanax 1/2 πρωι-μεσημερι-βραδυ..Η απολυτη καταστολη,επειτα,απλα η καρδια μου σταματησε να κανει αυτες τις διακοπες και εγω στην παρεα,στο φροντιστηριο στο σχολειο,υπηρχα μονο σωματικα.Στο σπιτι ειχαν ολοι φρικαρει,αλλα επειδη πριν απο 6 χρονια ειχε περασει και ο πατερας μου κατι παρομοιο,διατηρουσαν την ψυχραιμια τους..Τι ειχε αλλαξει???Γιατι δεν με ενδιαφεραν πια μαθηματα,γκομενες,γηπεδα,μ� �υσικες........?Ηταν πρωι δευτερας οταν πηρα την μητερα μου τηλεφωνο στο κινητο και της ειπα απλα<<μανα,σωσε με>>.
Και καπου εκει περα,το σκηνικο αλλαζει.....ερχεται απο τη δουλεια και παμε σε ιδιωτικο ψυχειατρο..Δεν το πιστευα οτι εγω,στα 17 περιμενα στο σαλονακι της γιατρου,και μαλιστα μιας ψυχιατρου,αλλα δεν ειχα αλλη επιλογη.Μου ειπε οτι ειχα καταθλιψη λογω της αγχωδους διαταραχης και οτι η κατασταση μου ηταν για χαπια.Δεν αντεχα αλλο αυτο το μαρτυριο....επρεπε να τα παρω!!!μεσα σε 20 μερες ολα αλλαξαν...τα ειχα ολα και ξαφνικα δεν με γεμιζε τιποτα!περιττο να πω οτι για 1 μηνα σταματησα το σχολειο,νομιζα οτι δεν θα ξαναγινω καλα,ηθελα να αυτοκτονησω,δεν ηθελα να δω κανεναν και πιστευα οτι θα τρελαθω.........Μετα το πρωτο μηνα και αφου συνδειασα φαρμακα-ψυχοθεραπεια αρχισα να γινομαι οπως παλια......εκανα σταθερα και μεγαλα βηματα βελτιωσης.Επαψαν οι κρισεις πανικου,η αποπραγματωση,η στενοχωτια.κουφαλα επιστημη......ευχαριστω γιατρε που περασα αυτο το γολγοθα,ευχαριστω μαμα,μπαμπα,και 3-4 φιλους που τα ξερουν ολα αυτα........σταματησα τη θεραπεια μετα απο 1,5 χρονο,τη μερα που εμαθα οτι εβγαλα 18
600 πανελλαδικες.Η γιατρος μου ειπε οτι δεν υπαρχει λογος να τα συνεχισω,τωρα φοιτω στο πολυτεχνειο.......μεγαλο σχολειο η καταθλιψη,ο πρωτος κρισιμος μηνας της θεραπειας ηταν ο χειροτερος της ζωης μου...
Τωρα ολα ειναι μια αναμνηση,σαν να μη το περασα ποτε.....στα 19 μου χρονια εχω να σας πω,οτι η ζωη ειναι ωραια,απολαμβανω καθε στιγμη,εκτιμω προσωπα και καταστασεις και το κυριοτερο δεν αγχωνομαι.....ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ.Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ....Συγνωμη που σας κουρασα,καντε κουραγιο......
..................................Νιωθω πιο δυνατος απο ποτε μετα απο ολα αυτα................
Διαφωνω κατηγοριματικα με τον/την selas στο να σταματησεις Νικο το γυμναστηριο. Προχτες σε ρωτησα αν φευγεις μολις νιωσεις τα συμπτωματα γιατι απλα ηθελα να σου πω να μην φευγεις. Να καθεσαι να ηρεμεις λιγο και να συνεχιζεις την γυμναστικη σου σε χαλαρο ρυθμο. Ξερω οτι ειναι ευκολο να τα λεμε αλλα η πραξη ειναι πραγματικα πολυ δυσκολη. Σου τα λεω ομως και να τα κανεις γιατι τα πρωτα χρονια που μου τα ελεγε ο γιατρος εγω δεν τα εκανα, αφηνοντας περιθωρια στον φοβο να μεγαλωνει και πλεον να φοβαμαι τα παντα και να χριεαζεται μα προσπαθω ακομα και για τα πιο γελοια πραγματα.