Το να πεις στους αλλους οτι πασχεις.........

Καλά θα ήταν να πάς σε έναν ψυχολόγο.Μπορεί και να βασανίζεσαι άδικα και να μήν το έχεις και απλά να είναι έντονο άγχος.Επίσης και να το έχεις δέν έγινε και τίποτα.Σήμερα έμαθα ότι μια γυναίκα από την γειτονιά μου έχει καρκίνο σε πνεύμονα αίμα και στήθος.Είναι μόλις 30 ετών με 2 παιδάκια κάτω των 5.Εχθές έμαθα ότι η μόλις 5 μηνών κόρη του μανάβη μας έχει επίσης καρκίνο στο κεφάλι.Και μετά σκέφτομαι και λέω δεν πάει στο δ....... κάθομαι και σκάω για ψυχολογικά και αρρώστιες και δίπλα μου υπάρχουν νέοι άνθρωποι που περνάνε πραγματικά δύσκολα.

προσωπικα ζητηματα συζητηση κομενη . Δεν υπαρχει καποια αναγκη να συζητας και να ανακοινωνεις τα προσωπικα σου στον καθενα .........ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙς ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙς ΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ .............................Τωρα οσον αφορα πολυ κοντινους φιλους (κολητους ) εραστες ερωμενες κλπ ισχυει το παρομοιο : ΣΕ ΟΠΟΙΟΟΥς ΑΡΕΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥς ΑΛΛΟΥς ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ . ________τελεια και παυλα________μη μασας , ξεκολα , ασχολησου με τα πραγματικα προβληματα σου και ασε τους αλλους να ασχοληθουνε με κανα αλλο κουτσομπολιο ,,, μην τους δινεις υλικο !!!

Συμφωνώ με την πελιοψηφία. Το να λες σε όλους για τα πάντα είναι κάτι ακραίο. Επίσης το να τα κρατάς όλα για τον εαυτό σου είναι επίσης κάτι ακραίο. Και καλό είναι να μην βρισκόμαστε στα άκρα γιατί εκεί βρίσκονται πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Σου προτείνω να το πεις σε αυτούς που εμπιστεύεσαι και σ\' αυτούς που πραγματικά νοιάζονται για σένα. Αν είναι πραγματικοί φίλοι δεν θα σε παρεξηγήσουν. Για να γράφεις αυτό το μύνημα σημαίνει ότι θα ήθελες να το πεις σε μερικούς ανθρώπους κι αυτό είναι το φυσιολογικό. Θέλουμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας με τους άλλους ανθρώπους και να ζητάμε τη βοήθειά τους όταν την έχουμε ανάγκη. Ξεπέρασε λοιπόν το φόβο σου με μικρά βήματα. Για παράδειγμα(παράδειγμα λέω, δεν σου λέω τι ακριβώς να κάνεις) μπορείς να το πεις πρώτα στον καλύτερό σου φίλο. Απ\' τις αντιδράσεις του θα καταλάβεις ότι δεν είναι και τόσο σοβαρό όσο νόμιζες κι έτσι θα χαλαρώσεις. Επίσης μπορεί να νιώσεις ένα καταπληκτικό αίσθημα αισιοδοξίας και περηφάνιας αφού θα έχεις ξεπεράσει το πρώτο εμπόδιο. Μετά πες το στο αγόρι σου και πάει λέγοντας. Με τέτοιους τρόπους θα ξεπεράσεις το φόβο σου σιγά σιγά. Τώρα αν πιστεύεις πως θα υπάρξει στο μέλλον μία κατάσταση που δεν θα φοβάσαι μόνο με διαλογισμό αυτό δεν ισχύει. Για να ξεπεράσεις το φόβο σου πρέπει να πράξεις. Πάρε λοιπόν μία βαθειά ανάσα και αντιμετώπισε τους φόβους σου. Και την επίμαχη στιγμή, όπως λέει κι ο Paulo Coelho πρέπει να χρησιμοποιήσεις μία στάλα τρέλας. Έτσι θα ξεπεράσεις το φόβο σου. Τώρα στη χειρότερη περίπτωση θα το μάθουν κάποιοι και θα σε κοροίδεύουν. Ακόμα κι έτσι να γίνουν τα πράγματα μην δώσεις καμία σημασία. Από σένα εξαρτάται η ψυχολογία σου, μην τους αφήσεις να στη χαλάσουν. Ένας άλλος τρόπος για να βοηθηθείς καθώς ξεπερνας το φόβο σου είναι να σκεφτείς το χειρότερο και να συμφιλιωθείς με αυτό.

Σας ευχαριστω ολους ειλικρινα για τις απαντησεις σας!!

Προς το παρον η αληθεια ειναι οτι δεν νιωθω ετοιμη να το πω σε κανεναν. (ειδικα στους γονεις μου.... Ισως ακουγεται παραδοξο, αλλα δεν εκμυστηρευομαι τιποτα στους γονεις μου! Και λογικα δεν θα τους το ελεγα, γιατι θα ανησυχουσαν μετα και θα ενιωθα πιεσμενη.)

Τελος παντων... Ισως ο λογος που νιωθω την αναγκη να το πω καπου ειναι επειδη αισθανομαι οτι το να ειμαι σε θεση να το παραδεχτω στους αλλους ειναι ενα βημα στο να το αποδεχτω πληρως αυτη την κατασταση και τον εαυτο μου οπως ειναι και να ειμαι, και να το αντιμετωπισω.

{{{Ισως ο λογος που νιωθω την αναγκη να το πω καπου ειναι επειδη αισθανομαι οτι το να ειμαι σε θεση να το παραδεχτω στους αλλους ειναι ενα βημα στο να το αποδεχτω πληρως αυτη την κατασταση και τον εαυτο μου οπως ειναι και να ειμαι, και να το αντιμετωπισω. }}}-------------------------------------------------------------------------------------------Σωστη η σκεψη σου , πλην ομως ενα πραγμα ειναι να το συζητησεις μ εναν ανθρωπο που εμπιστευεσαι (και περιμενεις και καποια στηριξη απ αυτον ενοειται, και οχι επιπλεον πιεση -οπως λες με τους γονεις σου-),,,,,,,και ενα αλλο ειναι να το διατυμπανησεις, να το διαρευσεις προς τους αλλους γενικα, προς καθε κατευθυνση ..........

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
:)
βρε καλη-καλε μου ξερεις ποσοι εχουν ιδψ κ πολλα αλλα κ δεν εχουν ιδεα γιαυτο?
να μην ντρεπεσαι για τιποτα!ολα για μας ειναι λενε στο χωριο μου..
επισης δεν αναγκη να το πεις κ καπου,οχι επειδη ειναι κατι το οποιο θα σε κανει να ντραπεις,αλλα να..
εδω στην ελλαδα την ψυχικη υγεια την αντιμετωπιζουν σαν την λεπρα :)
αν απο την αλλην θες καπου να το εμπιστευτεις περαν της οικογενειας σου.κοιτα να ειναι σε αυτους που πραγματικα σε αγαπουν κ μπορουν να σε καταλαβουν..
θυμηθηκα τωρα οταν με ειχαν πρωτοπιασει οι κρισεις πανικου το ειχα εμπιστευτει σε κατι φιλους..(ο θεος να τους κανει!)
ξερεις πως με αντιμετωπισαν?σαν την τρελη του χωριου!το ειπα σε λαθος ανθρωπους!
να μην ντρεπεσαι για τιποτα..

---

Δώρα συμφωνούμε ωστόσο καταλαβαίνεις ότι δεν μπορεί να πει το πρόβλημα της και στη κουτσή Μαρία…
Όντως η λέξη και μόνο στο άκουσμα της προκαλεί την δυσαρέσκεια ανθρώπων που θεωρούσες και φίλους…

Εγώ θα έλεγα να είσαι αρκετά προσεχτική με αυτό το κομμάτι γιατί δυστυχώς όλοι παραμονεύουν στην γωνία για να σε «φάνε»

Quote:

---

Originally posted by VasilisA

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
:)
βρε καλη-καλε μου ξερεις ποσοι εχουν ιδψ κ πολλα αλλα κ δεν εχουν ιδεα γιαυτο?
να μην ντρεπεσαι για τιποτα!ολα για μας ειναι λενε στο χωριο μου..
επισης δεν αναγκη να το πεις κ καπου,οχι επειδη ειναι κατι το οποιο θα σε κανει να ντραπεις,αλλα να..
εδω στην ελλαδα την ψυχικη υγεια την αντιμετωπιζουν σαν την λεπρα :)
αν απο την αλλην θες καπου να το εμπιστευτεις περαν της οικογενειας σου.κοιτα να ειναι σε αυτους που πραγματικα σε αγαπουν κ μπορουν να σε καταλαβουν..
θυμηθηκα τωρα οταν με ειχαν πρωτοπιασει οι κρισεις πανικου το ειχα εμπιστευτει σε κατι φιλους..(ο θεος να τους κανει!)
ξερεις πως με αντιμετωπισαν?σαν την τρελη του χωριου!το ειπα σε λαθος ανθρωπους!
να μην ντρεπεσαι για τιποτα..

---

Δώρα συμφωνούμε ωστόσο καταλαβαίνεις ότι δεν μπορεί να πει το πρόβλημα της και στη κουτσή Μαρία…
Όντως η λέξη και μόνο στο άκουσμα της προκαλεί την δυσαρέσκεια ανθρώπων που θεωρούσες και φίλους…

Εγώ θα έλεγα να είσαι αρκετά προσεχτική με αυτό το κομμάτι γιατί δυστυχώς όλοι παραμονεύουν στην γωνία για να σε «φάνε»

---

μα βασιλη εγω αυτο ειπα..να ειναι προσεκτικη.
αν και κατ\'εμε καλυτερα να το κρατησει για τον εαυτο της,δεν ειναι απαραιτητο να ξερουν τα παντα για μας.

Υπάρχει μια προκατάληψη και ένας στιγματισμός για τα άτομα τα οποία πάσχουν από ψυχολογικές διαταραχές και γενικά ψυχοπαθολογία, αυτό είναι δυστυχώς ένα γεγονός. Κυρίως δημιουργείται από την άγνοια καθώς και τον παράλογο φόβο, όπως και κάθε προκατάληψη εξάλλου.
Θεωρώ πως κάποιος ο οποίος πάσχει από την οποιαδήποτε διαταραχή ή φοβία δεν θα πρέπει να ντρέπεται για αυτό, καθώς δεν είναι κάτι το οποίο επέλεξε, αλλά τον επέλεξε.
Δεν υπάρχει λόγος να το διατυμπανίζουμε και να αναφερόμαστε στον καθένα για αυτό που μας συμβαίνει, αλλά είναι υποχρέωση μας κατά κάποιο τρόπο να το μοιραζόμαστε με άτομα τα οποία νοιαζόμαστε και μας νοιάζονται, τις περισσότερες φορές ξαφνιαζόμαστε από τον τρόπο που όντως αντιδρούν και εκεί που ίσως περιμέναμε μια απόρριψη , να έρθει η καλύτερη στήριξη.

Βασικα θα ελεγα οτι εισαι αυτος που δειχνεις...δηλαδη εαν εισαι σωστος τοτε και οι αλλοι ειναι σωστοι απεναντι σου.

Βεβαια αναθεωρω γιατι μαλλον δεν ειναι παντα το τι δειχνεις αλλα το φαινεσθαι , ολα ειναι του φαινεσθαι και αυτο εχει σημασια γιατι αυτο φαινεται τελικα.

Δεν ξερω , ωραια θα ηταν να ελεγε ο καθενας τα προβληματα του θα πηγαινε και κατα διαολου το στιγμα γιατι ειμαστε μιλιουνια λολ ...αλλα ετσι οπως εχει ισως να μην χρειαζεσαι περισσοτερους μπελαδες ε?

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Βασικα θα ελεγα οτι εισαι αυτος που δειχνεις...δηλαδη εαν εισαι σωστος τοτε και οι αλλοι ειναι σωστοι απεναντι σου.

Βεβαια αναθεωρω γιατι μαλλον δεν ειναι παντα το τι δειχνεις αλλα το φαινεσθαι , ολα ειναι του φαινεσθαι και αυτο εχει σημασια γιατι αυτο φαινεται τελικα.

Δεν ξερω , ωραια θα ηταν να ελεγε ο καθενας τα προβληματα του θα πηγαινε και κατα διαολου το στιγμα γιατι ειμαστε μιλιουνια λολ ...αλλα ετσι οπως εχει ισως να μην χρειαζεσαι περισσοτερους μπελαδες ε?

---

Το να μην αναφέρεσαι πότε σε κάποιο πρόβλημα δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα, αρκετές φορές το κάνει ακόμα χειρότερο από ότι ήδη είναι.
Σίγουρα δεν θα βγεις με την ντουντούκα και θα το κάνεις βούκινο σε όλη την γειτονία, αλλά θα το μοιραστείς με τους ανθρώπους που τους θεωρείς δικούς σου.

Ίσως φταίει το γεγονός πως όταν σκεφτόμαστε την ψυχική ασθένεια στο μυαλό μας έχουμε ανθρώπους δεμένους σε κρεβάτια μέσα σε άσπρα κτήρια που ζουν στον \"κόσμο\" τους (κάτι που φυσικά δεν είναι 100% αλήθεια).

Καλα, εννοειται οτι δεν θα το ελεγα στον οποιονδηποτε! Ουτως ή αλλος δεν εχω παρεες! Βασικα, εχω δυο-τρια ατομα που κανω παρεα και καμποσους φιλους. Αν το ελεγα καπου νομιζω θα ηταν μονο στον φιλο μου, για αρχη τουλαχιστον, γιατι πλεον μονο σε αυτον μιλαω.

Μεχρι σχετικα προσφατα ειχα μια ταση να ανοιγομαι στους αλλους, με λιγα λογια να λεω πολλα! :Ρ Πρεπει να ημουν τυχερη, γιατι δεν μου εχει βγει σε κακο μεχρι τωρα. Ισως φταιει και το οτι δεν ειμαι και πολυ ενδιαφερον ατομο για \"κοντρες\".... Δεν ειναι πολυ ευκολο να με δελεασεις σε καυγα και δεν με συγκινουν οι κατινιες. Χωρια το οτι δεν εχω μεγαλες παρεες... Τωρα το τι γινεται πισω απ την πλατη μου, εφοσον δεν το μαθαινω δεν μπορει να με πληγωσει! ;)

Πλεον δεν μιλαω σε κανεναν οταν με απασχολει κατι. Για καποιον λογο νιωθω καπως....διαφορετικα, ακομα και με τους φιλους μου. Απ την μια αμφιβαλω αν θα με καταλαβουν και απ την αλλη δεν θελω να αρχισουν να ρωτανε! Δεν θελω πολλες αναλυσεις, γι αυτο αφηνω τους προβληματισμους για τον εαυτο μου... Νομιζω οτι φταιει μια φιλικο-ερωτικη απογοητευση που ειχα απο ενα ατομο με το οποιο ειχα δεθει παρα πολυ και τελικα ειχα ερωτευτει, αλλα τελικα αποδειχτηκε οτι τα συναισθηματα δεν ηταν αμοιβαια και ακομα και η φιλια ηταν περαστικη.

Μια φορα ειχα φτασει αρκετα κοντα στο να πω στον φιλο μου οτι εχω ΙΔΨ.... Ημουν ασχημα ψυχολογικα, τα ειχα τσουξει κιολας...... εμπηξα και τα κλαματα σε καποια φαση.... Και προσπαθουσε ο καημενος να καταλαβει γιατι ημουν ετσι στεναχωρημενη... Τι \"νορμαλ\" και χαρουμενος ανθρωπος που ειναι, παρεπιπτοντως! Ειναι λιγο αγχωδης αλλα τιποτα δεν τον στεναχωρει! Γι αυτο του ειναι μαλλον τοσο δυσκολο να καταλαβει πώς γινεται να στεναχωριεμαι χωρις οφθαλμοφανη αιτια (να εχει πεθανει καποιος ή να κατι τετοιο τραγικο! φτου φτου, σκορδα! :P). Του ειπα οτι εχω καποια \"θεματακια\" με τα ψυχολογικα μου και ηταν προθυμος να ακουσει, αλλα εγω του ειπα οτι προς το παρον δεν θελω να του πω! Απ την μια ηθελα να ξερει, γιατι μου ελεγε να δουμε αν μπορουμε να το λυσουμε και ηταν θετικος οταν ειχα παει στην ψυχολογο, αλλα απ την αλλη ενιωθα τοσο αβολα στην σκεψη οτι θα ξερει και οτι θα αναγνωριζει τα συμπτωματα! Ειναι χαζο γιατι δεν φοβαμαι οτι θα με κοροιδεψει ή θα με θεωρησει τρελη, αλλα ντρεπομαι που θα ειναι σε θεση να ξερει καθε φορα οτι α, αυτο ειναι ψυχαναγκασμος!

Είναι δίκοπο μαχαίρι, από την μια νιώθεις μια ασφάλεια του να κρατάς πράγματα για τον εαυτό σου, από την άλλη όμως δεν νιώθεις το βάρος αυτών ;
Προσωπικά είμαι εσωστρεφής προσωπικότητα και δύσκολα λέω το οτιδήποτε στον άλλον για μένα, για τις σκέψεις μου και για όσα γενικά με προβληματίζουν, παρόλα αυτά χαίρομαι όταν μπορώ να μοιραστώ προβληματισμούς μου με καλούς φίλους, μετά από κάθε συζήτηση μου φαίνονται λιγότερο τραγικά ή βλέπω μια άλλη όψη του προβλήματος που ίσως να μην είχα επικεντρωθεί προηγούμενος.
Αλήθεια, πόσο χρονών είσαι ;
Κι αν θες να το μοιραστείς, τι είδους ιδεο-ψυχαναγκασμό έχεις ;

Η καλύτερη μου φίλη έχει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή με την τάξη, της αρέσει όλα τα πράγματα να είναι στην θέση τους και καλά στοιχισμένα, όταν δεν το κάνει αυτό δεν μπορεί να ηρεμήσει , μπορεί π.χ. να μην κοιμηθεί αν δεν στοιχήσει τα ζευγάρια παπουτσιών στο χολ και αν προσπαθήσει να το αγνοήσει η ιδέα πως τα παπούτσια είναι «ακατάστατα» δεν την αφήνει.
Εγώ από την άλλη έχω ένα θέμα με το πλύσιμο των χεριών, τα πλένω πολύ συχνά ειδικά όταν πριν από αυτό έχω αγγίξει κάποιο αντικείμενο, για κάποιο λόγο θέλω να σκοτώσω όλα τα μικρόβια που κουβαλάω μαζί μου :P

Soul, ειμαι 20 χρονων.
Τελευταια εχω παρατηρησει οτι με αναστατωνει πολυ οταν αλλαξει το προγραμμα μου, αμα τυχει κατι εκτακτο ας πουμε, ή αν αλλαξουν καποια σχεδια που ειχα κανει για το κοντινο μελλον. Με \"χαλαει\" και σπαζομαι, και προσπαθω να φανταστω πως θα ηταν αν δεν ειχαν αλλαξει, ή πως μπορουν να γινει τα πραγματα ωστε να τα προσαρμοσω ολα στο καινουριο προγραμμα.
Οταν διαβαζω κολλαω σε καποια προταση ή φραση και πρεπει να την διαβασω ξανα και ξανα.
Αγγιζω τα μαλλια μου με συγκεκριμενο τροπο.
Οταν κοιταζω καποια αντικειμενα προσπαθω να τα ευθυγραμμισω μεταξυ τους οπτικα.
Διαφορες τετοιες χαζομαρες! Κυριως μικροκινησεις με το σωμα μου...
Α, εχω ενα παααρα πολυ σπαστικο τωρα τελευταια, για καποιο λογο κραταω την ανασα μου! Εντελως ακυρο....

Η αδερφη μου πλενει τα χερια της, δεν θελει να την αγγιζουν και αμα την αγγιξουν νομιζει οτι την \"βρωμισαν\" και μυριζει συνεχεια τα χερια και την μπλουζα της.
Η μανα μου κανει και αυτη διαφορες μικροκινησεις, σχεδον αμελητεες... Εγω ομως το καταλαβαινω καθε φορα και με εκνευριζει απιστευτα να την βλεπω! Α, ειναι και υποχονδρια.... Για αρκετο καιρο ετρεχε στους καρδιολογους, νομιζε οτι εχει προβλημα... Της κοβοταν η ανασα και ζαλιζοταν και διαφορα τετοια.... Φυσικα, δεν ειχε τιποτα!

{{{Του ειπα οτι εχω καποια \"θεματακια\" με τα ψυχολογικα μου και ηταν προθυμος να ακουσει, αλλα εγω του ειπα οτι προς το παρον δεν θελω να του πω! Απ την μια ηθελα να ξερει, γιατι μου ελεγε να δουμε αν μπορουμε να το λυσουμε και ηταν θετικος οταν ειχα παει στην ψυχολογο, αλλα απ την αλλη ενιωθα τοσο αβολα στην σκεψη οτι θα ξερει και οτι θα αναγνωριζει τα συμπτωματα! Ειναι χαζο γιατι δεν φοβαμαι οτι θα με κοροιδεψει ή θα με θεωρησει τρελη, αλλα ντρεπομαι που θα ειναι σε θεση να ξερει καθε φορα οτι α, αυτο ειναι ψυχαναγκασμος! }}}<<<<<<<<<<<&lt ;<<<<<<<<<<<<& lt;<<<<< μην ξεχνας οτι στην ερωτικη σου σχεση δεν μπορεις να απομυθοποιηθεις ετσι απλα μπροστα στον αλλο . Θα καταστρεψεις το αθωο μυστηριο που χρειαζεται καθε ερωτικη σχεση ,,με κινδυνο να καταστρεψεις και την ιδια την σχεση . Ο αλλος παρ ολο που ειναι εκει για να μας στηριξει και νατον στηριξουμε ,,,δεν σταματαει επισης να θελει να μας βλεπει δυνατους, ακμαιους ,,,,να του προκαλουμε το θαυμασμο και την ζηλια..........

Quote:

---

Originally posted by path
{{{Του ειπα οτι εχω καποια \"θεματακια\" με τα ψυχολογικα μου και ηταν προθυμος να ακουσει, αλλα εγω του ειπα οτι προς το παρον δεν θελω να του πω! Απ την μια ηθελα να ξερει, γιατι μου ελεγε να δουμε αν μπορουμε να το λυσουμε και ηταν θετικος οταν ειχα παει στην ψυχολογο, αλλα απ την αλλη ενιωθα τοσο αβολα στην σκεψη οτι θα ξερει και οτι θα αναγνωριζει τα συμπτωματα! Ειναι χαζο γιατι δεν φοβαμαι οτι θα με κοροιδεψει ή θα με θεωρησει τρελη, αλλα ντρεπομαι που θα ειναι σε θεση να ξερει καθε φορα οτι α, αυτο ειναι ψυχαναγκασμος! }}}<<<<<<<<<<<&lt ;<<<<<<<<<<<<& lt;<<<<< μην ξεχνας οτι στην ερωτικη σου σχεση δεν μπορεις να απομυθοποιηθεις ετσι απλα μπροστα στον αλλο . Θα καταστρεψεις το αθωο μυστηριο που χρειαζεται καθε ερωτικη σχεση ,,με κινδυνο να καταστρεψεις και την ιδια την σχεση . Ο αλλος παρ ολο που ειναι εκει για να μας στηριξει και νατον στηριξουμε ,,,δεν σταματαει επισης να θελει να μας βλεπει δυνατους, ακμαιους ,,,,να του προκαλουμε το θαυμασμο και την ζηλια..........

---

Συμφωνώ μαζί σου πως οι άλλοι συνήθως θέλουν να μας βλέπουν δυνατούς, ακμαίους , θαρραλέους κ.ο.κ. και τους «χαλάσει» όταν τυχαίνει ορισμένες φόρες αν δεν είσαι έτσι και αν αγχώνεσαι, προβληματίζεσαι, νιώθεις αδυναμία κτλ.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πέπλο μυστήριου, μπορεί για κάποιον να είναι ένα μυστήριο το «δράμα» του άλλου ; (προτείνεις δηλαδή να μην το αναφέρει στην υποψηφία σχέση της; )
Από την άλλη δεν θεωρώ πως με το να έχει κάποιος ιδεοψυχαναγκασμό χάνει τον θαυμασμό των άλλων, είναι ένα κομμάτι του, όχι όλο του το είναι, πόσο μάλλον όταν είναι, ας πούμε ,«ελαφριάς μορφής»