πως να τον πεισω?

Πιστεύει ότι χαλιέται από ιτς ουσίες γιατί εγώ το προκαλώ, ότι τον έχω απορρίψει σαν προσωπικότητα, ότι του χαλάω επίτηδες τα πράγματα, πχ. ότι του πειράζω τις κλωστίτσες από τις τσάντες και ότι του λερώνω την τσάντα με στιλό, ότι του κάνω μάγια για να μην πάει με άλλη γυναίκα, ότι όταν τον ρωτάω να μου επαναλάβει κάτι που δεν κατάλαβα ή δεν άκουσα καλά παίζω θέατρο και το κάνω επίτηδες για να του σπάσω τα νεύρα, και ότι θα τον αποκλείσω από το παιδί και θα κάνω ότι έκανε η μάνα του δηλαδή θα στρέψω το παιδί εναντίον του πατέρα του (αν είναι δυνατόν!!!), ότι δεν του έχω εμπιστοσύνη σαν άντρα, και κάνω εχθροπραξίες εναντίον του και άλλα τέτοια παρόμοια και ανήκουστα. Ναι δεν του έχω εμπιστοσύνη όσον αφορά τις ουσίες γιατί πολλές φορές έχω ακούσει υποσχέσεις και δεν έχουν τηρηθεί και δεν είναι τόσο το θέμα των ουσιών αυτών καθεαυτών (ξέρω πολλούς που πίνουν και είναι εντάξει) όσο η επίδραση που έχουν επάνω του, αλλά κατά τ\' άλλα δε νομίζω να έχει υπάρξει άλλος άνθρωπος που να τον έχει πιστέψει και να τον έχει παραδεχθεί τόσο όσο εγώ. Όσον αφορά τις εχθροπραξίες εγώ νιώθω σε ένα καθεστώς με το οποίο δεν μπορώ να συμβιβαστώ όσο και αν προσπαθώ και ειδικά αυτή την εποχή και απλά αμύνομαι όταν δέχομαι επιθέσεις του στυλ που περιέγραψα παραπάνω και δεν μπορώ παρά να επισημαίνω τα προβλήματα που διαβλέπω και περιμένω από εκείνον να τα εξετάσει, όπως κι εγώ έχω εξετάσει στο παρελθόν δικά μου προβλήματα που μου έχει επισημάνει, αλλά είναι πολύ εγωιστής άνθρωπος και δεν ακούει κανέναν. Και το χειρότερο είναι ότι οι αντιδράσεις του είναι πάρα πολύ έντονες, φωνάζει, μιλάει με στόμφο και σε απόλυτα στρατιωτικό στυλ και με υποτιμάει κάθε φορά και άλλες φορές με εκθιάζει και μου λέει ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του και ότι πρέπει να με έχει σαν κόρη του. Δηλαδή αύριο στην κόρη του αυτά θα λέει? Και δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω γι\' αυτή την κατάσταση. Ήθελα το παιδί μου να έχει τον μπαμπά του γιατί κι εγώ τον δικό μου πατέρα τον λατρεύω και ξέρω πόσο σημαντικό είναι για ένα παιδί να έχει και την ασφάλεια που προσφέρει ένας πατέρας. Αλλά πώς να δεχθώ να ζει το παιδί σε ένα κλίμα όπου θα πιστεύει ότι όλοι το παρακολουθούν και ότι η μάνα του κάνει πράγματα εναντίον του πατέρα του και ότι πάει να το στρέψει εναντίον του. Δε θα έλεγα ποτέ κάτι αρνητικό για τον μπαμπά στο παιδί μας, αν χωρίζαμε, μόνο ότι δεν καταφέραμε να τα βρούμε και τίποτα άλλο. Αν ήμασταν μαζί θα προσπαθούσα να τους φέρω κοντά όσο περισσότερο γίνεται αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω αρρωστημένες καταστάσεις. Κοντεύω να σαλτάρω κι εγώ.

Και όσον αφορά το θέμα της κλινικής πρέπει ο ίδιος να το θέλει. έχει μπει στο παρελθόν και πηρε φάρμακα αλλά τα σταμάτησε και ξανάρχισε μετά τις ουσίες παρά τις αντιρρήσεις μου. Γίνεται με το ζόρι να κάνεις έναν άνθρωπο καλά αν δε θέλει ο ίδιος να γίνει? Και έτσι ξεκίνησα και το μήνυμά μου: ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ???? Τι άλλο μπορώ να κάνω από την πλευρά μου αυτό ρωτάω.

Quote:

---

Originally posted by Veroniki
δεν είναι τόσο το θέμα των ουσιών αυτών καθεαυτών (ξέρω πολλούς που πίνουν και είναι εντάξει)

---

από τη στιγμή που έχει διπολική διαταραχή (τουλάχιστον αυτή ήταν η διάγνωση) δεν νοείται να είναι συστηματικός χρήστης. σαφώς και θα έχουν επίδραση πάνω του οι ουσίες όπως και διάφορα άλλα πράγματα οπότε κατά τη γνώμη μου κακώς εστιάζεις μονάχα στην απεξάρτηση και όχι στη θεραπεία της διπολικής. πάμπολλοι διπολικοί είναι χρήστες ουσιών και αυτό αποτελεί ένα από τα συμπτώματα. η αρρώστεια τους όμως δεν είναι οι ουσίες αλλά η διπολική...

Kαι ξαναρωτάω¨ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΤΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΘΕΙ???? ΝΑ ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ, ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο,ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙ, ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΩ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?????

Quote:

---

Originally posted by Veroniki
Και όσον αφορά το θέμα της κλινικής πρέπει ο ίδιος να το θέλει. έχει μπει στο παρελθόν και πηρε φάρμακα αλλά τα σταμάτησε και ξανάρχισε μετά τις ουσίες παρά τις αντιρρήσεις μου. Γίνεται με το ζόρι να κάνεις έναν άνθρωπο καλά αν δε θέλει ο ίδιος να γίνει? Και έτσι ξεκίνησα και το μήνυμά μου: ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ???? Τι άλλο μπορώ να κάνω από την πλευρά μου αυτό ρωτάω.

---

κατ\' αρχάς, ψυχραιμία γιατί η προτεραιότητά σου είναι άλλη αυτή τη στιγμή. με καθαρό μυαλό και υπομονή αν υπάρχει αγάπη που υπάρχει θα λυθεί και το θέμα με τον άντρα σου μην ανησυχείς.:)

πέρα από το να θέσεις όρους δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. δεν νομίζω πως είναι καιρός για συγκινήσεις όμως οπότε αφού έχει απομακρυνθεί μέχρι να γεννήσεις μπορείς και να το αναβάλλεις για λίγο. οι όροι θα αφορούν προφανώς τη μεταξύ σας σχέση αλλά και το αν πρόκειται να συνεχίσεις να δέχεσαι τις ουσίες στη ζωή σας.

όσον αφορά την κλινική στην προκειμένη φάση βλέπεις πόσο παράλογος γίνεται απέναντί σου (φταίει για τις ουσίες αλλά όχι γιατί γίνεται παράλογος, ναι; αυτό είναι μέρος της ασθένειας. να τα ξεχωρίσουμε αυτά) λες να είναι ικανός να κρίνει το καλλίτερο γι\' αυτόν και να ξέρει τι θέλει; γιατί εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος. το ότι έχει μπει στην κλινική δεν λέει κάτι. άλλοι άνθρωποι παλεύουν μια ζωή με αυτό το πράγμα και δεν βρίσκουν την άκρη τους και ας μην το ρίχνουν στις ουσίες.
η οικογένειά του τι λέει για όλα αυτά;

στο πρώτο σου ποστ λες πως \"δεν άντεχε τα φάρμακα\". λογικά θα αναφέρεσαι στις παρενέργειες; και οι παρενέργειες είναι μες στο παιχνίδι και η αλλαγή της αγωγής μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη είναι μες στο παιχνίδι και αν χρειαστεί η εισαγωγή στην κλινική για να επιτευχθεί η σταθεροποίηση ε, νομίζω πως αξίζει τον κόπο σωστά; έστω και αν η εισαγωγή γίνει με το ζόρι.

όταν γεννήσεις και καθήσετε και συζήσετε όμως αμφιβάλλω ότι θα χρειαστεί. γιατί όταν θέσεις τους όρους σου χωρίς διαπραγμάτευση και πισωγύρισμα \"ή σταματάς να πίνεις και ξεκινάς θεραπεία ή χωρίζουμε\" δεν νομίζω να μείνει και με πολλές επιλογές και θα ενδώσει. γιατί ουσίες, ψύχωση και οικογένεια δεν γίνεται. γίνεται;

ήρεμα! ας μείνετε μακριά μερικές μέρες ο ένας από τον άλλον και όλα θα πάνε στο τέλος θα δεις!

Ήδη έφυγε από το σπίτι μεχρι να γεννήσω κατόπιν συνεννόησης με τον πατέρα μου. Νιώθω στεναχωρημένη με όλα αυτά αλλά είμαι αισιόδοξη ότι θα κάτσει κα θα σκεφτεί που γίνεται το λάθος. Είναι έξυπνος άνθρωπος αλλά είναι πολύ συναισθηματικός και δυστυχώς δεν έχει γονείς, έχουν πεθάνει και του λείπουν, ενώ έχει έναν αδερφό που τον υπερλατρεύει αλλά που είναι υστερικός και εντελώς απροσάρμοστος και του σπάει τα νεύρα. Ελπίζω για το καλύτερο τι να πω. Έχω πάρει αποφάσεις όσον αφορά τους όρους που θα τεθούν στην οικογένειά μας, αν μείνουμε μαζί γιατί αν δεν είμαστε καλά εμείς πώς θα είναι το παιδί μας? Ο πατέρας μου του είπε πού βλέπει τα στραβά και για το πιώμα του είπε (που δε λέω ότι είναι απολύτως υπεύθυνο για την κατάσταση, όμως αν δεν ξεκινήσουμε από εκεί δεν κάνουμε τίποτα) και για τον κακό χαρακτήρα που βγάζει (δηλαδή κάποτε πρέπει να ακούσει και κανέναν άλλον άνθρωπο και όχι μόνο το μυαλό του) και από εκεί και πέρα ας σκεφτεί ποια είναι τα δικά μου ελαττώματα και να έρθει να τα συζητήσουμε εν ηρεμία κι εγώ έχω όλη την καλή διάθεση να τα εξετάσω και να διορθωθώ εάν κάνω καπου λάθος. Πάντως, να το παίξω χαζή και να παραδεχθώ ότι έχω κάνει πράγματα επίτηδες και να συμφωνήσω με τους παραλογισμούς του δεν υπάρχει περίπτωση πια.

Veroniki , επειδή έχω περάσει από παρόμοια φάση με τον άντρα σου, η γνώμη είναι πως πρέπει να νοσηλευτεί.
όλα αυτά που λέει και κάνει είναι λόγω της διπολικής και της χρήσης ουσιών.
θα γίνεται όλο και χειρότερα αν συνεχίσει έτσι.
σε αυτή τη φάση νομίζει πως αυτός έχει δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο.
δεν είναι πως εσύ φταις σε κάτι.
φρόντισε να νοσηλευτεί και ασχολήσου με τον ευατό σου και το μωράκι που θα έρθει στον κόσμο.
επίσης όταν θα μπορέσεις ενημερώσου όσο το δυνατόν περισσότερο για την δπολική.
όλα θα περάσουν.
σου εύχομαι να πάνε όλα καλά και με το καλό να γεννήσεις!

Πώς να γίνει αυτό αν δεν το θέλει ο ίδιος? Να τον πάρω με το ζόρι και να τον πάω σε κλινική? Δε θα το δεχθεί. Θα χάσει τη δουλειά του στο τέλος. Είναι πάρα πολύ καλός στη δουλειά του και την προηγούμενη φορά του τη χαρίσανε, αλλά αυτή τη φορά αν γίνει ξανά αυτό, φοβάμαι ότι θα τον διώξουν. Και το αγαπάει πάρα πολύ αυτό που κάνει, αν το χάσει θα του στοιχίσει πάρα πολύ πιστεύω. Πώς θα γίνει να πειστεί να κάνει θεραπεία με κάποια φάρμακα που να μην είναι τόσο βαριά όσο αυτά που πήρε αρχικά κι ας τα πάρει για περισσότερο καιρό? Πώς μπορείς να πείσεις έναν άνθρωπο που νομίζει ότι έχει δίκιο ότι δεν έχει και κάτι πρέπει να κάνει γι\' αυτό? Τι λες σε έναν τέτοιον άνθρωπο για να καταλάβει?

Βερονίκη καλησπέρα και από εμένα
Βασίλη με λένε 35

Καταρχήν σκέψου κάτι…
Επισκέπτεσαι ένα φόρουμ και σχεδόν απαιτείς να σου δώσουν απάντηση σε ίσως μια ουτοπική ερώτηση…

Η συμπεριφορά σου είναι σχεδόν απόλυτη και αμφισβητείς σχεδόν όλες τις απόψεις επιμένοντας να μάθεις πως πρέπει να τον πείσεις.

Τι μπορούμε αλήθεια να σου πούμε εμείς όταν εσύ η ίδια έχεις βάλει μπροστά σου ένα τοίχο?

Όταν αυτό που ακούς απλά το ακούς για να το διαψεύσεις και να επιβεβαιωθείς ότι δεν γίνεται τίποτε με την περίπτωση του και προσπαθείς να ησυχάσεις την συνείδηση σου?

Πρέπει να ξεκαθαρίσεις πολλά πράγματα στο μυαλό σου κατά την γνώμη μου για να είσαι εις θέση να βοηθήσεις ένα αλκοολικό όπως είναι ο άνδρας σου

Βασίλη,

Καλησπέρα. Δεν απαιτώ καμία απάντηση και δεν έχω βάλει κανέναν τοίχο μπροστά μου. Απλά είμαι σε απόγνωση και λόγω της κατάστασής μου. Γνωρίζω πολύ καλά τι έχει ο άντρας μου απλά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω για να βοηθήσω κι εκείνον αλλά και να μη ζημιωθώ κι εγώ. Επίσης, περιμένουμε και μωρό και θα ήθελα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ ώστε και το παιδί να μην στερηθεί τους γονείς του αλλά και να μεγαλώσει σ\' ενα φυσιολογικό και ήρεμο περιβάλλον χωρίς εντάσεις. Δεν απαιτώ απαντήσεις ίσως παρεξηγήθηκα με τον τόνο με τον οποίο έθεσα τα ερωτήματά μου και σε πληροφορώ ότι όλες τις απόψεις τις έχω λάβει πάρα πολύ σοβαρά υπ\' οψιν μου και αν πίστευα ότι δε γίνεται τίποτα και ότι απλά θέλω να καθησυχάσω τη συνειδησή μου δε θα ασχολούμουν καθόλου. Και μάλιστα γι\' αυτό έχω και μια πολύ καλή δικαιολογία και αυτή είναι το μωρό που περιμένω. Λες να έχω καμία όρεξη να βάζω το παιδί μου σε δεύτερη μοίρα για μια θεωρητικά τελειωμένη υπόθεση? Ας θέσω λοιπόν το ερώτημα λίγο διαφορετικά: Τι θα κάνατε εσείς στη δική μου θέση και αν θέλετε απαντάτε. Ευχαριστώ.

Veroniki , παραπάνω σου έγραψα : βρέθηκα σε παρόμοια θέση.
έπρεπε να γράψω στην ίδια ακριβώ θέση.
δεν δεχόμουν πως είμαι άρρωστη.
με εισαγγελική με έβαλαν στο νοσοκομείο.
από αυτά που λες μόνο έτσι θα τον σώσεις.
μην τον αφήσεις έτσι.
αν έβλεπα τον άνθρωπό μου να καταστρέφεται , αυτό θα έκανα.
προέχει η υγεία του.
νομίζεις πως αν κατρακυλήσει κι άλλο θα κρατήσει τη δουλειά του ?
και δυστυχώς έτσι όπως πάει μόνο χειρότερα θα γίνεται.
τη δπολική όσο πιο γρήγορα την αντιμετωπίσεις τόσο καλύτερα για σένα.
εγώ δεν βλέπω εναλλακτική.

Μπορείς να μου πεις ακριβως τη διαδικασια για να την εχω στα υπ\' οψιν μου? Τη Δευτερα θα μιλησω και με τους γιατρους που μου ειχαν μιλησει οταν ειχε μπει στο νοσοκομειο, αλλα τοτε μπηκε με τη θεληση του και αυτοι μου ειχαν πει οτι με το ζορι δε γινεται, οποτε ενα τετοιο σεναριο μου φαινοταν εξωγηινο. Εχεις θεραπευθεί εντελώς, ειχες σχέσεις με ουσίες που σου χειροτερευαν την κατασταση? Καθε πληροφορια ειναι χρησιμη και σημαντικη.

μια αίτηση στον εισαγγελέα πρωτοδικών χρειάζεται. τον φερόμενο ως ασθενή τον συνοδεύουν αστυνομικοί στην κλινική όπου τον εξετάζουν 2 ψυχίατροι οι οποίοι και αποφασίζουν για την τύχη του ουσιαστικά, αν θα παραμείνει στην κλινική δηλαδή ή όχι.

Οκ. Θα μιλησω τη Δευτερα και με τους γιατρους που τον ειχαν δει τοτε και να δω τι θα μου πουν για την κατασταση του, γιατι καταλαβαινεις τι θα γινει αν τον παμε μεσα με το ζορι και οι γιατροι πουν οτι δε χρειαζεται να νοσηλευθει.