Τι να κάνω????

Quote:

---

Originally posted by Soul_Rebel
Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω πως εκείνος δεν είναι ο τύπος του τεμπέλη που κάθεται όλη μέρα σπίτι και περιμένει εσένα να τον συντηρήσεις. Κάνει κάποια πράγματα ώστε να προσφέρει σε σένα.
Αν κατάλαβα καλά, είστε στην Ελλάδα τρία χρόνια τώρα ; Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια τι ακριβώς έχει αλλάξει ;
Παρατηρείς τραγική αλλαγή στην συμπεριφορά του στο κομμάτι της εργασίας στην Ελλάδα από ότι ήταν στην Ιταλία ; Δηλαδή ήταν ένας άνθρωπος που του άρεσε να εργάζεται, έβρισκε ευχαρίστηση από την εργασία του, του άρεσε να είναι αυτόνομος και οικονομικά ανεξάρτητος ή όχι ;
Νομίζω πως το θέμα της γλώσσας είναι ένας σημαντικός παράγοντας, αν ο ίδιος νιώθει πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει εξαιτίας αυτού, είναι κατανοητό.
Έχετε συζητήσει γενικά ; Έχετε σκεφτεί κάποιους τρόπους ; Όπως π.χ. να βρει εργασία σε έναν χώρο που δεν θα χρειαστεί να μιλήσει ελληνικά καθόλου, ή να πάει σε κάποιο κέντρο να μάθει τα ελληνικά καθώς εσύ αδυνατείς να του μάθεις ; Θέλει να το κάνει αυτό ή είναι εντελώς κάθετος και δεν σηκώνει κουβέντα ;

---

ηταν πολυ διαφορετικος στην ιταλια και αυτο με προβληματιζει. Δουλευε, του αρεσε η δουλια και η ανεξαρτησια. εδω αλλαξαν ολα. οντος δεν ειναι ο κλασικοσ τεμπελης και για αυτο εχω κανει υπομονη αλλα νιωθω πως δεν εχω αλλη. του ειχα βρει και δουλεια στην οποια δεν χρειαζοταν ιδιαιτερα τα ελληνικα αλλα και παλι δεν εγινε κατι... εχω απογοητευθει τοσο πολυ.... ναστε καλα παιδια που με ακουτε και μου απαντατε.

και εμενα ο πατερας μου οταν ητανε στην Γερμανια δουλευε κανονικα απο εκει και μετα
οταν ηρθε Ελλαδα δουλευε 1 μηνα τον χρονο..

Φυσικα και θα σε ακουμε =)

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
ενα ενα μας τα λες :) καταθλιψη..πολυ σημαντικος παραγοντας αρνησης για τα παντα..!

---

συγνωμη δεν ηταν σκοπιμη παραλειψη, απλα ειναι τοσα πολα και πρωτη φορα τα βγαζω απο μεσα μου - δεν εχω πει ποτε τπτ για αυτα σε κανεναν.

Για την καταθλιψη δεν ειχε διαγνωση απλα ολα τα συμπτωματα ταιριαζαν. επισης αρνιοταν να παει και καπου για βοηθεια.

Quote:

---

Originally posted by Hara_
και εμενα ο πατερας μου οταν ητανε στην Γερμανια δουλευε κανονικα απο εκει και μετα
οταν ηρθε Ελλαδα δουλευε 1 μηνα τον χρονο..

Φυσικα και θα σε ακουμε =)

---

ειναι πολυ δυσκολη κατασταση

Χμ...
Εσυ μιλησες μαζι του για την καταθλιψη?
Για το πως νιωθει εδω στην Ελλαδα?
Ηταν σιγουρος οταν αποφασισε να ερθει?
Η οικογενια του ,του λειπει?

Quote:

---

Originally posted by Hara_
Χμ...
Εσυ μιλησες μαζι του για την καταθλιψη?
Για το πως νιωθει εδω στην Ελλαδα?
Ηταν σιγουρος οταν αποφασισε να ερθει?
Η οικογενια του ,του λειπει?

---

ναι και βεβαια του μιλησα και προσπαθουσα να τον πεισω να παει σε ειδικο αλλα δεν πηγε τελικα. ηταν πολυ σιγουρος για την μετακομιση γιατι με την οικογενεια του δεν ηταν ιδιατερα δεμενοσ οπτε δεντου λειπει η οικογενεια

δεν θα σταθω στο θεμα της καταθλιψης γιατι δεν ειμαι ειδικος..και πολλοι ανθρωποι βαφτιζουν καποιο καταθλιπτικο,επειδη μπορει να ειναι στεναχωρημενος π.χ

θα ειναι δυσκολο γιαυτον το φανταζομαι να ειναι σε μια ξενη χωρα,να μην ξερει την γλωσσα!ομως αφου πηρε την αποφαση να σε ακολουθησει κ οπως λες θελει να κανετε κ οικογενεια,πρεπει να προσπαθησει λιγο!

Βασικα θα μπορουσες να παρεις και μονη σου ενα βιβλιο ψυχολογιας να παρεις μερικες ιδεες και να προσπαθησεις να τον προσεγκισεις καταλληλα και να ερθεις πιο κοντα μαζι του ,αφου δεν δεχετε να παει σε ειδικο!
χμμ. Εξω βγαινετε η δεν εχεις χρονο λογο της εργασιας σου?

Έγραψες παραπάνω πως είχε κατάθλιψη και άρχισε και το ποτό, μου δίνει την εικόνα πως έχει πραγματικά αποδιοργανωθεί και σε αυτήν την στιγμή της ζωής του χρειάζεται στήριξη. Κατανοώ πως και συ μπορεί να μην έχεις πλέον υπομονή ή όρεξη να τον «νταντεύεις» ή να του τονώνεις την χαμένη αυτοπεποίθηση του, αλλά αν τον αφήσεις και συ στην μοίρα του, δεν θα έχει κανέναν. Συζήτησε μαζί του, χωρίς να τον κατηγορείς «δεν δουλεύεις, τα βγάζω όλα βόλτα μόνη μου, ψάξε μια δουλεία επιτέλους» και τέτοια. Δεν λέω πως του τα λες αυτά, απλά προσπάθησε να μην ειπωθούν.
Ρώτα τον πως αισθάνεται, τι θέλει να κάνει, τι σχέδια έχει, προσπάθησε να κατανοήσεις σε τι κατάσταση βρίσκεται και τι θέλει από την ζωή του, ώστε να ξέρεις ακριβώς με ποιον τρόπο θα μπορέσεις να τον βοηθήσεις.

Quote:

---

Originally posted by Hara_
Βασικα θα μπορουσες να παρεις και μονη σου ενα βιβλιο ψυχολογιας να παρεις μερικες ιδεες και να προσπαθησεις να τον προσεγκισεις καταλληλα και να ερθεις πιο κοντα μαζι του ,αφου δεν δεχετε να παει σε ειδικο!
χμμ. Εξω βγαινετε η δεν εχεις χρονο λογο της εργασιας σου?

---

δεν υπαρχει πλεον αυτο το θεμα καταθλιψηςε, τουλαχιστον ετσι δειχνει. ειχα παει εγω σε ψυχολογο προκειμενου να μου πει πως να το χειριστω. εξω δεν βγαινουμε καθολου και λογο χρονου αλλα και λογο του οτι ειμαστε σε μια φαση που δεν εχουμε πολα να πουμε εχουμε αποκοπει λιγο.

Quote:

---

Originally posted by Soul_Rebel
Έγραψες παραπάνω πως είχε κατάθλιψη και άρχισε και το ποτό, μου δίνει την εικόνα πως έχει πραγματικά αποδιοργανωθεί και σε αυτήν την στιγμή της ζωής του χρειάζεται στήριξη. Κατανοώ πως και συ μπορεί να μην έχεις πλέον υπομονή ή όρεξη να τον «νταντεύεις» ή να του τονώνεις την χαμένη αυτοπεποίθηση του, αλλά αν τον αφήσεις και συ στην μοίρα του, δεν θα έχει κανέναν. Συζήτησε μαζί του, χωρίς να τον κατηγορείς «δεν δουλεύεις, τα βγάζω όλα βόλτα μόνη μου, ψάξε μια δουλεία επιτέλους» και τέτοια. Δεν λέω πως του τα λες αυτά, απλά προσπάθησε να μην ειπωθούν.
Ρώτα τον πως αισθάνεται, τι θέλει να κάνει, τι σχέδια έχει, προσπάθησε να κατανοήσεις σε τι κατάσταση βρίσκεται και τι θέλει από την ζωή του, ώστε να ξέρεις ακριβώς με ποιον τρόπο θα μπορέσεις να τον βοηθήσεις.

---

εχεις δικιο σε αυτα που λες και αυτος ειναι ο λογος που αισθανομαι τυψεις οπως ειπα και στην αρχη. δεν μπορω να τον παρατησω στην μοιρα του και φυσικα δεν θα το εκανα αυτο ποτε σε κανεναν, αλλα αισθάνομαι πως χρειαζομαι και εγω στηριξη πλεον. δεν εχω την ιδια αντοχη που ειχα τοσο καιρο. αισθανομαι πως καπου στην πορεια με περιμενει νευρικη κριση

Βασικα ειναι ασχημα τα πραγματα αυτην την στιγμη ετσι οπως μου τα λες. Το θεμα ειναι να βρεις για αρχη το κουμπι του και πανω απο ολα πρεπει να ξερεις και το πως νιωθει ο ιδιος. Το μονο ατομο που εχει στην Ελλαδα εισαι εσυ και με πολυ μικρες πραξεις - δουλεις στο σπιτι ,φαγητο - προσπαθει να σε βοηθησει να τα βγαλεις περα. κατι ειναι και αυτο να λεμε την αληθεια αλλα δεν ειναι αρκετο. Μπορει να μην νιωθει τοσο ανετα οσο πιστευε πως θα νιωθει και πρεπει να κοινωνικοποιηθη ωστε να γνωρισει καινουργιο κοσμο γιατι σαν ανθρωπος - κανεις δεν μπορει να ζησει χωρις να μιλαει - γιατι η επικοινωνια = συμβιωση και πρεπει να υπαρχει επικοινωνια και αναμεσα σας. ακομα και με εναν διαλογο - οχι μονο για προβληματα - αλλα οτιδηποτε πιστευω θα μπορουσε να ανεβει λιγο. και ετσι σιγα σιγα θα μπορεις με μαλακό τροπο να τον βοηθησεις. Αν εχεις καποιο αλλο ερωτημα στο μυαλο σου πες μου. Γενικα σου εχει αναφερει κατι?

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
δεν θα σταθω στο θεμα της καταθλιψης γιατι δεν ειμαι ειδικος..και πολλοι ανθρωποι βαφτιζουν καποιο καταθλιπτικο,επειδη μπορει να ειναι στεναχωρημενος π.χ

θα ειναι δυσκολο γιαυτον το φανταζομαι να ειναι σε μια ξενη χωρα,να μην ξερει την γλωσσα!ομως αφου πηρε την αποφαση να σε ακολουθησει κ οπως λες θελει να κανετε κ οικογενεια,πρεπει να προσπαθησει λιγο!

---

ναι ειναι οντος παρα πολυ δυσκολο το να ειναι καπου σε μια ξενη χωρα καποιος. Νιωθω οτι τον παρεσυρα εγω και του κατεστρεψα την ζωη.... βασανιζομαι καθημερινα απο την σκεψη αυτη

\"ναι ειναι οντος παρα πολυ δυσκολο το να ειναι καπου σε μια ξενη χωρα καποιος. Νιωθω οτι τον παρεσυρα εγω και του κατεστρεψα την ζωη.... βασανιζομαι καθημερινα απο την σκεψη αυτη \"

οχι δεν φταις εσυ και οι δυο το πηρατε αποφαση ,μην σκεφτεσαι ετσι.
Εσυ πρεπει να σταθεις δυνατη.

Quote:

---

Originally posted by Hara_
Βασικα ειναι ασχημα τα πραγματα αυτην την στιγμη ετσι οπως μου τα λες. Το θεμα ειναι να βρεις για αρχη το κουμπι του και πανω απο ολα πρεπει να ξερεις και το πως νιωθει ο ιδιος. Το μονο ατομο που εχει στην Ελλαδα εισαι εσυ και με πολυ μικρες πραξεις - δουλεις στο σπιτι ,φαγητο - προσπαθει να σε βοηθησει να τα βγαλεις περα. κατι ειναι και αυτο να λεμε την αληθεια αλλα δεν ειναι αρκετο. Μπορει να μην νιωθει τοσο ανετα οσο πιστευε πως θα νιωθει και πρεπει να κοινωνικοποιηθη ωστε να γνωρισει καινουργιο κοσμο γιατι σαν ανθρωπος - κανεις δεν μπορει να ζησει χωρις να μιλαει - γιατι η επικοινωνια = συμβιωση και πρεπει να υπαρχει επικοινωνια και αναμεσα σας. ακομα και με εναν διαλογο - οχι μονο για προβληματα - αλλα οτιδηποτε πιστευω θα μπορουσε να ανεβει λιγο. και ετσι σιγα σιγα θα μπορεις με μαλακό τροπο να τον βοηθησεις. Αν εχεις καποιο αλλο ερωτημα στο μυαλο σου πες μου. Γενικα σου εχει αναφερει κατι?

---

οντως προσπαθει οπως λες κ συ με τον δικο του τροπο, δουλειες σπιτιου κλπ και αυτο το το αναγνωριζω.
το θεμα της δουλειας δεν το αναφερει καθολου - ειναι σαν να μην υπαρχει κανενα θεμα.

Εγω θα ημουν πολυ πιο καλα και ηρεμη εαν εδειχνε να αναγνωριζει οτι υπαρχει προβλημα, να μου ελεγε ξερεισ κατι το καταλαβαινω πως νιωθεις αλλα δεν ειμαι ετοιμος ή οτιδηποτε αλλο και ας μην εβρισκε δουλεια. μερικες φορες σκεφτομαι ακομα πως ισως εχει βολευτει και μετα νευριαζω με το εαυτο μου που σκεφτηκα ετσι.