Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Κάτσε, εδώ κάνεις ένα λάθος. Η ευτυχία δίπλα στο σύντροφο μας είναι συναίσθημα. Εσύ μας περιγράφεις ότι ζεις μια κόλαση. Λες πως είσαι παρατηρητής της ζωής των άλλων. Δεν κάνεις τίποτε για τον εαυτό σου, δεν προσπαθείς, δεν έχειςδυνάμεις. Αν πραγματικά αυτό που ζούσες με αυτόν τον άνθρωπο ήταν έρωτας, να είσαι σίγουρη πως όλα αυτά που μας περιγράφεις θα σε απασχολούσαν και θα σε στεναχωρούσαν αλλά δεν θα σημάδευαν τόσο έντονα τη ζωή σου.
ισως τοτε δε το εθεσα σωστα ναι. πιο πολυ εννοουσα οτι κοντα του ειναι σαν να αλλαζω \"καναλι\" για λιγο, ξεφευγω ισως για λιγες ωρες πριν επιστρεψω σε ολα αυτα. Το θεμα ειναι οτι ο συγεκριμενος ανθρωπος αρνειται κατηγορηματικα να δει την \"ψυχη\", την συναισθηματικη πλευρα αυτων των πραγματων. στο παρελθον εκανα πολλες λαθος επιλογες και πολλα λαθη τα οποια μου \"χτυπουσε\" με τον πιο ασχημο τροπο πολλες φορες. Θα με ρωτησεις γιατι το ανεχομαι. Πως ειναι δυνατον να ζω με εναν ανθρωπο που με κατηγορησε και με μειωσε για τα σφαλματα μου αντι να με βοηθησει να τα ξεπερασω και κατ\'επεκταση να τα βγαλει κι εκεινος απο το μυαλο του? η απαντηση ειναι πως αυτος ο ανθρωπος ειναι ο μονος που παρ\'ολα αυτα, μου προσφερει στοργη. ειναι ισως η μονη συντροφια που μου απομεινε.