Quote:
Originally posted by Δένα
Καλημέρα σε όλους,
Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ για την απαντησή σου. Πραγματικά μου έδωσε κουράγιο όταν τη διάβασα και ελπίζω να συνεχίσω να προσπαθώ. Αποφάσισα να ρωτήσω τουλάχιστον και τον ψυχολόγο μου σχετικά με τη φαρμακοθεραπεία. Αυτό που με σταματάει είναι οι ίδιες μου οι σκέψεις που μου λένε : \"Έλα μωρέ, δε χρειάζεσαι φάρμακα για να το ξεπεράσεις αυτό, δεν είναι και τόσο σοβαρο\". Αυτό συμβαίνει μερικές φορές. ʼλλες φορές πιστεύω πως θα έκανα τα πάντα, ο,τιδήποτε, αν υπήρχε έστω και κάποια μικρή πιθανότητα να με βοηθήσει.
Το πιο δύσκολο κομμάτι μου φαίνεται ότι είναι να πιστέψω ότι κάποια στιγμή, έστω και μετά από καιρό, θα μπορώ να ξαναείμαι χαρούμενη και να κάνω πράγματα, όπως έκανα παλιότερα. Νομίζω πως κάτι έχει αλλάξει ριζικά. Για αυτό το γεγονός ότι εσύ όπως μας περιγράφεις κατάφερες να το ξεπεράσεις μου δίνει ελπίδα.
Να είσαι πάντα καλά,
Δένα
Καλημέρα σε όλους, καλημέρα Δένα,