Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

Η διαταραχή πανικού έχω ακούσει ότι είναι η ευκολότερα θεραπεύσιμη διαταραχή σε σχέση με άλλες.Εφαρμόζοντας τεχνικές γνωσιακές συμπεριφορικές το άτομο ξεπερνάει τη συγκεκριμένη διαταραχή σχετικά ανώδυνα.Γενικά η ψυχοθεραπεία λειτουργεί καλύτερα όταν υπάρχει μόνο ένα συγκεκριμένο πρόβλημα-διαταραχή και όχι μια δυσλειτουργική προσωπικότητα ως σύνολο.Αυτό έθιξα εγώ προσωπικά πριν.Ένα άτομο στο οποίο συνυπάρχει άγχος και κατάθλιψη μαζί και μάλιστα από μικρή ηλικία είναι δύσκολο να αντεπεξέλθει σε τεχνικές καθότι ασυνείδητα επηρεάζεται από τις συγκρούσεις του.Γιαυτό και οι ψυχοδυναμικές θεραπείες δίνουν έμφαση στη λύση των συγκρούσεων της παιδικής ηλικίας.ALEX λες ότι η ψυχανάλυση δε σε βοήθησε τόσο.Τι πιστεύεις οτι σου πρόσφερε σαν εμπειρία στη ζωή σου?

Καλημέρα σε όλους,

Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ για την απαντησή σου. Πραγματικά μου έδωσε κουράγιο όταν τη διάβασα και ελπίζω να συνεχίσω να προσπαθώ. Αποφάσισα να ρωτήσω τουλάχιστον και τον ψυχολόγο μου σχετικά με τη φαρμακοθεραπεία. Αυτό που με σταματάει είναι οι ίδιες μου οι σκέψεις που μου λένε : \"Έλα μωρέ, δε χρειάζεσαι φάρμακα για να το ξεπεράσεις αυτό, δεν είναι και τόσο σοβαρο\". Αυτό συμβαίνει μερικές φορές. ʼλλες φορές πιστεύω πως θα έκανα τα πάντα, ο,τιδήποτε, αν υπήρχε έστω και κάποια μικρή πιθανότητα να με βοηθήσει.
Το πιο δύσκολο κομμάτι μου φαίνεται ότι είναι να πιστέψω ότι κάποια στιγμή, έστω και μετά από καιρό, θα μπορώ να ξαναείμαι χαρούμενη και να κάνω πράγματα, όπως έκανα παλιότερα. Νομίζω πως κάτι έχει αλλάξει ριζικά. Για αυτό το γεγονός ότι εσύ όπως μας περιγράφεις κατάφερες να το ξεπεράσεις μου δίνει ελπίδα.
Να είσαι πάντα καλά,

Δένα

Quote:

---

Originally posted by Δένα
Καλημέρα σε όλους,

Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ για την απαντησή σου. Πραγματικά μου έδωσε κουράγιο όταν τη διάβασα και ελπίζω να συνεχίσω να προσπαθώ. Αποφάσισα να ρωτήσω τουλάχιστον και τον ψυχολόγο μου σχετικά με τη φαρμακοθεραπεία. Αυτό που με σταματάει είναι οι ίδιες μου οι σκέψεις που μου λένε : \"Έλα μωρέ, δε χρειάζεσαι φάρμακα για να το ξεπεράσεις αυτό, δεν είναι και τόσο σοβαρο\". Αυτό συμβαίνει μερικές φορές. ʼλλες φορές πιστεύω πως θα έκανα τα πάντα, ο,τιδήποτε, αν υπήρχε έστω και κάποια μικρή πιθανότητα να με βοηθήσει.
Το πιο δύσκολο κομμάτι μου φαίνεται ότι είναι να πιστέψω ότι κάποια στιγμή, έστω και μετά από καιρό, θα μπορώ να ξαναείμαι χαρούμενη και να κάνω πράγματα, όπως έκανα παλιότερα. Νομίζω πως κάτι έχει αλλάξει ριζικά. Για αυτό το γεγονός ότι εσύ όπως μας περιγράφεις κατάφερες να το ξεπεράσεις μου δίνει ελπίδα.
Να είσαι πάντα καλά,

Δένα

---

Καλημέρα σε όλους, καλημέρα Δένα,
προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι, όχι μόνο θα βγεις από την συγκεκριμένη κατάσταση, αλλά θα είσαι πια μια πιο ολοκληρωμένη Δένα. Θα μάθεις να ζεις πραγματικά. Όσο για το \"Έλα μωρέ, δε χρειάζεσαι φάρμακα για να το ξεπεράσεις αυτό, δεν είναι και τόσο σοβαρο\" που γράφεις, μου θυμίζει ακριβώς τις δικές μου σκέψεις τότε. Ο ψυχολόγος μου έλεγε ότι το πρόβλημα δεν έγκειται τόσο στη σοβαρότητα του θέματος, γιατί δεν είναι οργανικά κάτι τόσο σοβαρό, αλλά στην απόλυτη οδύνη που βιώνει ο άνθρωπος σε αυτή την κατάσταση.
Και μια απλή ερώτηση που έκανα κι εγώ στον εαυτό μου τότε, αν τα αντικαταθλιπτικά ονομάζονταν ασπιρίνες δεν θα τα έπαιρνες αμέσως? :-)))
Να είσαι πάντα καλά κι εσύ, χαίρομαι που σε βοήθησα έστω και λίγο και δε χρειάζεται να έχεις απλά ελπίδα για το ότι θα βγεις νικήτρια αλλά σιγουριά και βεβαιότητα! :-)
Δημήτρης

Καλημέρα και σήμερα,

Δημήτρη σε ευχαριστώ και πάλι για την απάντησή σου. Σε κάθε μία βρίσκω και μια καινούρια σκέψη που μου δίνει κουράγιο και μάλιστα τις \"σημειώνω\" για να μπορώ να ανατρέχω :)
Έχει γίνει αρκετά ξεκάθαρο και σε μένα ότι ακόμα και αν δεν πέρναγα αυτά που περνάω τώρα, και πάλι δε θα μπορούσα να είμαι πραγματικά ευτυχισμένη. Ίσως αρκετά, ίσως με διάφορα υποκατάαστατα, αλλά πραγματικά όχι, όπως δεν ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη και προηγουμένως. Οπότε, δε μου μένει παρα να συνεχίσω την προσπάθεια, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι πολύ συχνά απελπίζομαι. Τέλος πάντων, θα δούμε...

καλημέρα δημήτρη.. πριν λίγους μήνες άρχισε κι εμένα το πρόβλημα μου με κρίσεις πανικού, έπειτα κατάθλιψη και τώρα κατέληξε σε αγχώδη διαταραχή με σκέψεις επίπονες και επίμονες που με τρομάζουν. πολλές φορές απο την την πρώτη κιόλας μέρα νόμιζα οτι θα τρελαθώ, πίστευα- και ακόμα αυτός ο φόβος υπάρχει- πως αρχίζω να τρελαίνομαι αφού μου συμβαίνουν όλα αυτά. έβλεπα τους ανθρώπους γύρω μου και ζήλευα που νιώθουν καλά και εγώ είμαι σε αυτή την κατάσταση.. αμέσως βέβαια κατάλαβα οτι αυτή δεν είμαι εγώ και αφού το συζήτησα με την οικογένειά μου επισκέφτηκα ψυχίατρο-αν και για μένα ήταν ταμπού πριν το θέμα. ήμουν όμως πεπεισμένη οτι αυτό που έχω είναι πραγματικό και χρειάζομαι βοήθεια. η ψυχίατρός μου μου εξήγησε πως λειτουργεί η κατάθλιψη κτλ και μου χορήγησε κι εμένα seroxat. χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να παίρνω τα χάπια και η διάθεσή μου άρχιζε να γίνεται καλύτερη. μένουν όμως οι άσχημες σκέψεις στο μυαλό μου και οι έμμονες ιδέες μου οτι θα κάνω κάτι κακό, ότι θα ξαναγυρίσω πάλι στα ίδια κτλ. διάβασα το μηνυμά σου και ένιωσα πολύ καλύτερα! μου έδωσες δύναμη να πιστέψω πως όλα αυτά είναι απλά σκέψεις και δεν πρέπει να δίνω πολλή σημασία, απλά να μάθω να τις δέχομαι και αυτές θα φύγουν μόνες τους..ξέρεις φαντάζομαι οτι αυτό είναι πολύ δύσκολο...μου δίνεις όμως το κουράγιο να το παλέψω γιατί ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που το ζώ..ξέρω οτι κάποιοι σαν έσενα βγήκαν νικητές και φέρνω τον εαυτό μου κι εγώ στη θέση της νικήτριας.. θέλω να τελειώσει όλο αυτό και να το θυμάμαι σαν ένα κακό όνειρο. θέλω να φύγει το βάρος απο το στήθος μου, θέλω να μπορώ να νιώθω καλά σε βάθος. εσύ όλα αυτά τα πέτυχες και μπράβο σου! μπράβο σου που μας δίνεις δύναμη και κουράγιο! όσο για αυτό που λες πως βγήκες πιο δυνατός απο όλο αυτό το πιστεύω απόλυτα.. κι εγώ ήδη έχω αρχίσει να έχω περισσότερη κατανόηση, να μην κρίνω αρνητικά τους ανθρώπους και να μπορώ να έρχομαι στη θέση τους και να καταλαβαίνω πως νιώθουν όταν περνάνε κάποιο πρόβλημα. σ\'ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη βοήθειά σου... να είσαι πάντα καλά!
Ευτυχία!

Quote:

---

Originally posted by feli
καλημέρα δημήτρη.. πριν λίγους μήνες άρχισε κι εμένα το πρόβλημα μου με κρίσεις πανικού, έπειτα κατάθλιψη και τώρα κατέληξε σε αγχώδη διαταραχή με σκέψεις επίπονες και επίμονες που με τρομάζουν. πολλές φορές απο την την πρώτη κιόλας μέρα νόμιζα οτι θα τρελαθώ, πίστευα- και ακόμα αυτός ο φόβος υπάρχει- πως αρχίζω να τρελαίνομαι αφού μου συμβαίνουν όλα αυτά. έβλεπα τους ανθρώπους γύρω μου και ζήλευα που νιώθουν καλά και εγώ είμαι σε αυτή την κατάσταση.. αμέσως βέβαια κατάλαβα οτι αυτή δεν είμαι εγώ και αφού το συζήτησα με την οικογένειά μου επισκέφτηκα ψυχίατρο-αν και για μένα ήταν ταμπού πριν το θέμα. ήμουν όμως πεπεισμένη οτι αυτό που έχω είναι πραγματικό και χρειάζομαι βοήθεια. η ψυχίατρός μου μου εξήγησε πως λειτουργεί η κατάθλιψη κτλ και μου χορήγησε κι εμένα seroxat. χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να παίρνω τα χάπια και η διάθεσή μου άρχιζε να γίνεται καλύτερη. μένουν όμως οι άσχημες σκέψεις στο μυαλό μου και οι έμμονες ιδέες μου οτι θα κάνω κάτι κακό, ότι θα ξαναγυρίσω πάλι στα ίδια κτλ. διάβασα το μηνυμά σου και ένιωσα πολύ καλύτερα! μου έδωσες δύναμη να πιστέψω πως όλα αυτά είναι απλά σκέψεις και δεν πρέπει να δίνω πολλή σημασία, απλά να μάθω να τις δέχομαι και αυτές θα φύγουν μόνες τους..ξέρεις φαντάζομαι οτι αυτό είναι πολύ δύσκολο...μου δίνεις όμως το κουράγιο να το παλέψω γιατί ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που το ζώ..ξέρω οτι κάποιοι σαν έσενα βγήκαν νικητές και φέρνω τον εαυτό μου κι εγώ στη θέση της νικήτριας.. θέλω να τελειώσει όλο αυτό και να το θυμάμαι σαν ένα κακό όνειρο. θέλω να φύγει το βάρος απο το στήθος μου, θέλω να μπορώ να νιώθω καλά σε βάθος. εσύ όλα αυτά τα πέτυχες και μπράβο σου! μπράβο σου που μας δίνεις δύναμη και κουράγιο! όσο για αυτό που λες πως βγήκες πιο δυνατός απο όλο αυτό το πιστεύω απόλυτα.. κι εγώ ήδη έχω αρχίσει να έχω περισσότερη κατανόηση, να μην κρίνω αρνητικά τους ανθρώπους και να μπορώ να έρχομαι στη θέση τους και να καταλαβαίνω πως νιώθουν όταν περνάνε κάποιο πρόβλημα. σ\'ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη βοήθειά σου... να είσαι πάντα καλά!
Ευτυχία!

---

Καλησπέρα Ευτυχία,
ομολογώ ότι διαβάζοντας το μήνυμά σου ένιωσα αυτό ακριβώς που εκφράζει το όνομά σου, ευτυχία! :-) Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις ότι κάποιος συνάνθρωπός σου βοηθήθηκε από κάτι που έχεις να του πεις ή να του εκφράσεις.
Η σκέψη που αναφέρεις, ότι φοβάσαι μην τρελαθείς, είναι η σκέψη που με ταλαιπώρησε και μένα περισσότερο από όλες τις άλλες. Πραγματικά, και γω σκεφτόμουνα/φοβόμουνα μήπως κάνω κάτι κακό σε μένα ή στους γύρω μου. Κοιμόμουν με την κοπέλα μου και φοβόμουνα μήπως της κάνω κακό με κάποιο τρόπο που δε θα ελέγχω!! Η σκέψη, όμως, ότι θα τρελαθώ ήταν αυτή που στροβιλίζονταν στο μυαλό μου για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τις υπόλοιπες. Ήταν πολύ ...αρχέγονος ο φόβος που ένιωθα όταν μου \"καρφώνονταν\" αυτή η εμμονή στο μυαλό μου... Μου έχει μείνει , όμως, χαρακτηριστικά μια παρομοίωση που έκανε ο ψυχολόγος μου όταν του ανέφερα το συγκεκριμένο φόβο μου... \"Φαντάσου το μυαλό σου, όταν νιώθεις καλά, σαν μία βίδα, βιδωμένη με ένα επίπεδο σύσφιξης Χ. Στην κατάσταση που είσαι εσύ, η σύσφιξη αυτή γίνεται πολλαπλάσια! ʼρα η πιθανότητα να τρελαθείς στη φάση που είσαι είναι πολύ μικρότερη από την πιθανότητα να τρελαθείς όταν είσαι καλά!\". Αυτές οι προτάσεις μου έχουν χαραχθεί στο μυαλό, δεν πρόκειται να τις ξεχάσω ποτέ. Ήταν το κύριο όπλο μου, όταν η σκέψη ότι θα τρελαθώ με ...επισκέπτονταν. :-)
Θα μπορούσα να παρομοιώσω τις \"επισκέψεις\" και την ένταση των άσχημων σκέψεων μου σαν μία ταλάντωση, το πλάτος της οποίας φθίνει με το χρόνο, ώσπου καταλήγει σε μία ευθεία. Να είσαι σίγουρη ότι σε αυτή την ευθεία θα φτάσεις πολύ σύντομα. Έτσι κι αλλιώς, το οργανικό μέρος της κατάθλιψης το έχεις ρυθμίσει με τα φάρμακα. Τώρα, απομένει ακόμη λίγη προσπάθεια για να μπει και το ψυχολογικό μέρος σε τάξη.
Πάντως, όσο και αν σου φαίνεται παράξενο και οξύμωρο, τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου τη θυμάμαι με ...χαρά! Ήταν η κατάσταση που με έμαθε να ζω πραγματικά, πώς είναι δυνατόν να τη θυμάμαι αλλιώς? Σε λίγο καιρό θα καταλάβεις απόλυτα τι εννοώ.
Σε ευχαριστώ για το μήνυμά σου και σου εύχομαι να νιώσεις καλά το συντομότερο, αν και αυτό είναι βέβαιο! :-)
Να είσαι πάντα καλά Ευτυχία,
Δημήτρης

αυτό μου είπε κι εμένα η γιατρός μου δημήτρη, πως οι πιθανότητες να τρελαθεί ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει την κατάθλιψη και τον πανικό είναι μηδαμινές σε σχέση με ανθρώπους που δεν περάσαν απο τέτοιες καταστάσεις! όταν με πιάνει αυτός ο φόβος όμως δε μπορώ να ησυχάσω πάντα τον εαυτό μου.. επίσης νομίζω οτι τρελαίνομαι γιατί σκέφτομαι πολύ επιθετικά κάποιες φορές και περισσότερο για πολύ δικά μου πρόσωπα όπως για τους γονείς μου.. έρχονται άσχημες σκέψεις οτι θα τους κάνω κακό χωρίς να θέλω, ότι τους μισώ κτλ αλλά αυτά όλα εγώ εννοείται πως στην ουσία δεν τα ελέγχω...επίσης νομίζω πως θα χάσω τον έλεγχο με τη μηχανή ή το αυτοκίνητο, οτι θα πάρω ένα μαχαίρι και θα το καρφώσω στον εαυτό μου και άλλες πολύ άσχημες σκέψεις.. είμαι σίγουρη οτι με καταλαβαίνεις απόλυτα και ευχαριστώ για τη συμπαράσταση! άρχισα ήδη να μη δίνω σημασία σ\'αυτά χάρη σε σένα ειλικρινά!
φιλιά πολλά Δημήτρη μου!

Σε ευχαριστώ πολύ Ευτυχία, να είσαι καλά! :-)

Δημήτρης

Ποιά η γνώμη σας, από προσωπική εμπειρία, για την καλύτερη αντιμετώπιση καταστάσεων αγχώδους διαταραχής, κρίσεων πανικού και κατάθλιψης? Ψυχοθεραπεία μόνο, φάρμακα μόνο ή συνδυασμός τους?

Δημήτρης

Γνωσιακη Συμπεριφορα

Quote:

---

Originally posted by pratsdim
Ποιά η γνώμη σας, από προσωπική εμπειρία, για την καλύτερη αντιμετώπιση καταστάσεων αγχώδους διαταραχής, κρίσεων πανικού και κατάθλιψης? Ψυχοθεραπεία μόνο, φάρμακα μόνο ή συνδυασμός τους?

Δημήτρης

---

με μεγάλη ευθύνη και γνώση της ευθύνης μου.
απαντώ.
1)ψυχανάλυση
2)φάρμακα,ώστε να βοηθιθεί το νευρικό σύστημα διότι έχει εξαντληθεί,από τις εντάσεις.
3)καταλήγουμε στην ψυχοθεραπεία.

το 2) μπορεί να γίνει 1).
δεν έχει σημασία.
σημαντικό είναι για αρχή να βοηθιθεί με χημική υποστήριξη η οποία σαφώς και σταματάει όταν επανέλθει σε επίπεδα που μπορεί να συνεχιστεί μόνη της η ψυχανάλυση.

με σεβασμό libido

Quote:

---

Originally posted by libido
με μεγάλη ευθύνη και γνώση της ευθύνης μου.
απαντώ.
1)ψυχανάλυση
2)φάρμακα,ώστε να βοηθιθεί το νευρικό σύστημα διότι έχει εξαντληθεί,από τις εντάσεις.
3)καταλήγουμε στην ψυχοθεραπεία.

το 2) μπορεί να γίνει 1).
δεν έχει σημασία.
σημαντικό είναι για αρχή να βοηθιθεί με χημική υποστήριξη η οποία σαφώς και σταματάει όταν επανέλθει σε επίπεδα που μπορεί να συνεχιστεί μόνη της η ψυχανάλυση.

με σεβασμό libido

---

Εψαξα και βρηκα απο ενα site απο ατομα που και αυτα ειναι υπευθυνα και αναφερουν οτι \"Το άγχος και οι κρίσεις πανικού αντιμετωπίζονται πολύ αποτελεσματικά και χωρίς φαρμακευτική αγωγή μέσω γνωσιακής συμπεριφοριστικής ψυχοθεραπείας, οπότε μία λύση θα ήταν να προτιμήσετε την ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος.\" http://www.cc.uoa.gr/skf/qa/qa586.html
Αυτοι λενε οτι η φαρμακευτικη αγωγη δεν ειναι απαραιτητη ενω εσυ λες οτι ειναι απαραιτητη. Ποιος λεει υπευθυνα την αληθεια; Εκεινοι η εσυ;

berg ορθά έπραξες και έψαξες.

διάβασα το λινκ που έβαλες.θέλω να δώσεις βάση στα ακόλουθα που απαντήσανε σε αυτή την κυρία.
{αν και με προβληματίσε το γεγονός οτι \"ψυχολόγος\" της έγραψε αυτά τα 2φάρμακα.}
στέκομαι στο ακόλουθο<<Το άγχος και οι κρίσεις πανικού αντιμετωπίζονται πολύ αποτελεσματικά και χωρίς φαρμακευτική αγωγή μέσω γνωσιακής συμπεριφοριστικής ψυχοθεραπείας, οπότε μία λύση θα ήταν να προτιμήσετε την ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος.>>
επιεικώς ανεύθυνα!!!το χαρακτηρίζω.
\"πολύ και αποτελεσματικά\" είναι αόριστο διότι είναι διαφορετικές οι περιπτώσεις.
\"θα ήταν να προτιμήσετε\"δεν ισχύει,από την στιγμή που κάποιος έχει μεγάλο άγχος και παθαίνει κρίσεις πανικού,ο μόνος αρμόδιος να τον αναλάβει είναι ψυχίατρος.αυτό το λέω για την περίπτωση που κάποιος επιλέξει από μόνος του να βοηθειθεί.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΟΙΤΗΤΩΝ!
να υποθέσω οτι είναι φοιτητές που κάνουνε κάμμια εργασία και είναι ευπεύθυνος κάποιος ψυχολόγος όπως και αναγράφεται.

λοιπόν με δική τους ευθύνη το έγραψαν και εμ δική μου έγραψα και εγώ.

αν εσύ ψάχνεις μία λύση, να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο.

απλά μην ψάχνεις λύσεις μέσα από το νετ.επαναλαμβάνω οι περιπτώσεις διαφέρουν μεταξύ τους και όταν κάποια ψυχική ασθένεια έπειτα από καιρό γίνει ψυχοσωματική τότε χρειάζονται τα φάρμακα για το σώμα παράλληλα με ψυχοθεραπεία.

Υ.Γ. σε περίοδο εγκυμοσύνης οτι φάρμακο λάβει η εγκυμονούσα δεν επιρρεάζει την εγκυμοσύνη απαραίτητα.αλλά...περνάνε οι ουσίες στο έμβρυο!{αυτό το έγραψα διότι ήτανε η περίπτωση της κυρίας που ρωτούσε}

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους,
προσωπικά η συνδυαστική αντιμετώπιση του προβλήματός μου επέφερε και τη λύση του. Είχε ξεκινήσει με αγχώδη διαταραχή και κρίσεις πανικού και εξελίχθηκε τελικά σε κατάθλιψη, οπότε και αποφάσισα να αντιδράσω. Δεν ξέρω αν θα το ξεπερνούσα μόνο με ψυχοθεραπεία, αυτό που είναι, όμως, σίγουρο είναι ότι αν εξελιχθεί σε κατάθλιψη υπάρχει και οργανική υπόσταση στο πρόβλημα. Κάποιοι νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου βρίσκονται σε \"σύγχυση\" και πρέπει έτσι κι αλλιώς να ρυθμιστούν. Αυτό το οργανικό μέρος του προβλήματος προτίμησα να το αντιμετωπίσω με αντικαταθλιπτικά και οφείλω να ομολογήσω ότι με βοήθησαν τα μέγιστα. Έχει αποδειχθεί από πολλές έρευνες που είχα διαβάσει τότε ότι η σωστή και πλήρης αντιμετώπιση παρόμοιων προβλημάτων έγκειται στη χρήση αντικαταθλιπτικών σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται και τυχόν υποτροπή του προβλήματος. Γνωρίζω ανθρώπους που υποτροπίασαν επειδή δεν δέχτηκαν να τους χορηγηθούν φάρμακα. Και όταν υποτροπιάζει κάποιος είναι ακόμη πιο δύσκολη η λύση...
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

\"Το άγχος και οι κρίσεις πανικού αντιμετωπίζονται πολύ αποτελεσματικά και χωρίς φαρμακευτική αγωγή μέσω γνωσιακής συμπεριφοριστικής ψυχοθεραπείας, οπότε μία\"
Αυτοί το λένε ξεκάθαρα οτι δε χρειάζεται απαραιτητα φαρμακευτική αγωγή γενικα και οχι μονο για όσες είναι εγκυοι. Ένα το κρατούμενο. Πάμε στο άλλο τώρα. Εσύ υπεύθυνα αλλά ανώνυμα λες να ακολουθήσει κάποιος φαρμακευτική αγωγή κατηγορηματικα. Στο site κατω κατω λεει ποιος ειναι ο υπευθυνος και τι ειδικοτητα εχει. Εσυ που μιλας υπεύθυνα γιατί δε λες ποιος εισαι και τη ειδικοτητα εχεις για να δινεις συμβουλες σε αλλους; Δηλαδη στην καταθλιψη και τον πανικο δεν υπαρχουν βαθμιδες; Αν ειναι ελαφρια η καταθλιψη αμεσως με το χαπι πρεπει να κυνηγα ο γιατρος τον ασθενη; Χωρις χαπια σε ελαφρια καταθλιψη η πανικο γιατρια δεν υπαρχει;