διορθωνω το κειμενο εφοσον εχει πολυ χτυπητα λαθη (φταιει και το ασυρματο keyboard καθως γραφω απο μακρυα), ορθογραφικο ελεγχο δεν εχω βαλει, τονισμους δεν χρησιμοποιω για να γραφω πιο γρηγορα και πιο ελευθερα το κειμενο και τελος εφοσον κατι δεν μου αρεσει καθολου μετα απο δυο τρεις αναγνωσεις διαγραφω το αρχικο κειμενο και γραφω αλλο.
α,όχι,δε στέκομαι στα ορθογραφικά λάθη στην περίπτωση αυτή.δε μπορεί να κοιτάς λεπτομέρειες όταν τρέχει το συναίσθημα,έχει κάθε δικαίωμα να εκφραστεί έξω από τον έλεγχο τέτοιων παραμέτρων.
Σε ρώτησα γιατί ο αυτοματισμός στη γραφή αφήνει πολύ ελεύθερο χώρο για να βγουν αυτόνομοι όλοι οι συνειρμοί,τα όνειρα,οι πόθοι,οι καημοί,οι νοσταλγίες,ό,τι υπάρχει δίχως στολίδια,πετάει στην άκρη τη λογική και κάθε είδους νομοτυπία,δε τη χρειάζεται.αφήνει άπλετο διάστημα για να αποτυπωθούν δυσάρεστα και ευχάριστα και για μένα αποτελεί και μία ευκαιρία κατόπιν να γυρίσεις και να σε δεις πιο καθαρά.Όταν γυρνάς σε ό,τι έχεις αποθέσει,μέσα του διακρίνεις πλέγματα του εαυτού σου βαθύτερα,πιο γήινα και ειλικρινή.
Είναι μία καθαρτική διαδικασία αν το καλοσκεφτείς,να σου δίνεις το δικαίωμα να αναπνέει το μέσα σου δίχως κρίση.Όμορφα!Και μου άρεσαν κάποιες σου σκέψεις πολύ,με προβλημάτισαν.well done.
μια μικρη παρακαμψη και μετα διαβαζω το μηνυμα σου
νεο ποιημα
τιτλος: ο θεριστης
ειναι αυτος που μας παιρνει
σε δρομους σκοτεινους μας πηγαινει
μεσα μας ζει κοιμαται
αλλα προσοχη μην ξυπνησει
γουργουριζει
και μας θυμαται
δεν κοιμαται
σε μια κασετα ακουσα ενα δυνατο μηνυμα
τι ειναι για σενα το παγκοσμιο συστημα συγχωνευσης;
RainAndWind,
σε υχαριστω μονο και μονο που εκανες τον κοπο να διαβασεις τις φιλοσοφικες μου ανησιχιες (σε μορφη ποιηματων εστω). δεν θα μπορουσα να βρω καλυτερο τροπο να πω τα οσα σκεφτομαι ωρες ωρες και εχω την αναγκη να τα μοιραστω, να ακουστω λιγακι.
καταιγιδα
ω ελα ειπα λιγο
να βρεξεις λιγο παραπανω
να φυσηξεις λιγο παραπανω
να χορεψουμε στην βροχη
ειναι θαυματουργη
τους αντρακλες τους κανει παπακια
τις γκομενες σφηνακια
ελα ειπα λιγο
και γινε καταιγιδα
γραμμα νουμερο ενα
αγαπητη αγνωστη
λυπαμαι ειλικρινα που υπαρχει τοσος πονος
στον κοσμο πολλες φορες, λυτπαμαι ειλικρινα
μιλια δεν λεω να βαλω απο τοτε που διαβασα καημο
απο τοτε που ακουσα χαμο
εχω ομως καιρο να ακουσωνα μου λενε σε αγαπω
και ακομα περισσοτερο να δω χαμο
στον κοσμο αυτο
ψαρεμα
στον κοσμο αυτο του θαλασσι
υπαρχουν γιγαντες με αποψη πολυ
και ψαρακια με κατευθυνση τη μαζα
ξερουν οτι μπορει να δοκιμασουν να τα πιασουν ολα
αλλα επειδη ειναι μαζι καποια θα ξεφυγουν
σας παω ψαρακια , εγω ειμαι μαλακιο
και με τα αλλα τα μαλακια της μοναξιας
θα κολυμπαμε
η μοναξια τρελαινει ψαρακια
προβατα
στον κοσμο αυτο του πρασινι
υπαρχουν προβατα και λυκοι
τα προβατα σαν το κοπαδι
ειναι ο δοκτορας προβατο και οχι ο λυκος
αυτος που εμαθε να κανει μπε
ενω ο λυκος ουουουου
λενε πως ο Χριστος ητανε ενα προβατο
και εγω λεω πως το ποιημα αυτο ειναι μπουρδα
ενα καλυτερο ποιημα
εχε μια καλη μερα
να σου πανε ολα καλα
να φυγει λιγο η λερα
να γεμισουν τα ποτηρια με αερα
αφου τυπικα και ο αερας νερο ειναι
και το ποτηρι παντα γεματο
τυπικα ομως
δεν εχεις την αναγκη κανενος, γραφεις μονος σου.
μπα, ολοι εχουμε την αναγκη οικογενειας, παρεας, φιλων, κοπελας. δεν θελω να το παιξω και πολυ ανεξαρτητος αφου δεν ειμαι. μου αρεσει η εναλλακτικη μουσικη παντως (ασχετο anyway).
take photos :)
η μεγαλη συνομοσια
ποιημα
στιχοι απο: αμπεμπαμπλομ του κιθεμπλομ
ολα ειναι τοσο σιωπηλα τρυγυρω μου
ολα ειναι τοσο φωναχτα το βραδυ
ξαφνικα φυσηξε οχι ομως απο το παραθυρο
αλλα απο τον τοιχο
χαχα ναι δεν λεω ψεματα πειτε με ψευτη πριτσ δεν με νοιαζει
το φαντασμα της ιστοριας δεν με τρομαζει
μπαν
ειμαι ξερω πως ειμαι
δεν ειμαι ο παρατηρητης
αφου εβαλαν αλλους να παρατηρουν
τι κανει μονος του ενας μπουφος σε τεσσερις τοιχους
τι ξεστομιζει στον αερα
μπουφος ειμαι ξερω εγω
ποναει το χερι μου και μονο που θα το σκεφτω
χαζος δεν ειμαι μητε καθυστερημενος
λιγο ομως εχω, ενα μικρο κενο
εκει που αλλοι λενε ..
μα στασου τι θαρρω πως ειμαι
ποιητης δεν ειμαι
δεν εχω ιδεα απο γραμματικη
συντακτικο λιγακι μοναχα
ξερω ομως πως περναω σχεδον απαρατηρητος στον κοσμο
παρα μονο στον παρατηρητη ξεψυχω
και μιλω
γι οσα ξερω και δεν θελω να τα πω
τι ανηκει στα ονειρα και τι στο εξω
πανε να με μπερδεψουνε μα δεν εχω
λιγη σταλα παραπανω για να δωσω
αφου ταχα νομισαν πως εχω χρυσο για να δωσω
παραταυτα δεν θα στερησω
τον κοσμο απο λιγη χαρα
αφου ξερω το συννεφο σαν σβησει
θα δεις και την στερια
Εντομάκι
Είμαι ένα τόσο δά εντομάκι
ζώ σε ένα πράσινο κηπάκι
είδα λοιπόν μια μέρα ένα λουλουδάκι
με χρώματα και έκανα μπανάκι
Σκέφτηκα μια μέρα και ένα αρρωστάκι
που θέλησε να λιώσει το εντομάκι
γιατί καλό μου θέλησες, μόχθησες και ζήλεψες
είσαι φιλήδονο; μαζεύεις κεντριά από εντομάκια;
Άχνα δεν έβγαλε αυτό,
έτσι λοιπόν το εντομάκι
που είμαι αυτό έστειλε ένα δωράκι
την κατάρα μου να έχεις την παντοτινή
είπε το εντομάκι
Σε ποιόν το λες αυτό φώναξε ξαφνικά το λουλουδάκι
σε όποιον ζήλεψε , απάντησε το εντομάκι,
κάτι το οποίο δεν είχε το εντομάκι
Τί; ρώτησε το λουλουδακι
μπισκοτάκι καλό μου λουλουδάκι
Και ποιά είναι η κατάρα σου καλό μου εντομάκι
Να μην χορταίνεις μπισκοτάκι, απάντησε το εντομάκι
κρινωουν
μαθε να μην αφηνεις να σε κρινουν
στην επιθεση μη περνας συχνα
μητε στην αμυνα
μαθε να παιζεις και εσυ αφου ειναι ενα χωριο
λεφτα ψαχνουνε ολοι να βρουν
και κοτσιδακια στα μυαλα
Είμαστε
Είμαστε βάρβαροι λεει το τραγουδι
μας αρέσουν οι αλεπουδες λενε τα στατιστικα
σε μια ταινια μου αρεσε το εξης
συνομιλία:
για τι φορας μασκα ζωου;
εσυ γιατι φορας μασκα ανθρωπου;
μας αρέσει να κλέβουμε ότι αξίζει
και να παρατάμε ότι πονάει
μου αρέσει να γράφω κείμενα
να σχεδιάζω προσωπάκια
κάποτε το έκανα για μένα