Originally Posted by
KENO
αυτο το θεμα με εκπλησει γιατι θα μπορουσε να ειναι δικο μου! ειμαι συνομιλικος σου. χοντρο βεβαια δε με λες, αλλα δεν ειμαι γυμνασμενος αδυνατος οπως θελουν ολες. το σχολειο δε το τελειωσα καν (ουτε εφτασα ποτε στο πανεπιστημιο), ενω ειμαι μεταλλας απο το λυκειο (πλεον ακουω τα παντα), και πασχω απο αντικοινωνικοτητα, καταθλιψη και μιζερια επισης (οπως οι πιο πολλοι εδω).
η μεγαλυτερη διαφορα μας ειναι στο οτι εγω δεν ειμαι παρθενος εδω και καμποσα χρονια, ουτε εχω ομοφυλοφιλικες τασεις (ευτυχως ή δυστυχως για καποιες). αν και μου τυχαν διαφορες φασεις, απ'αυτες μονο με 5 καταφερα να εξελιχθω σε σχεση (παντα με γυναικα), πραμα που για τους περισσοτερους σ'αυτη την ηλικια φανταζουν τραγικα λιγες!
δε με νοιαζει και τοσο ομως, δεν ειμαστε ολοι ιδιοι, ουτε η ζωη ειναι διαγωνισμος ποιος θα παει με περισσοτερες, γιατι στο τελος χανετε το νοημα (οπως επαθα με τη τελευταια μου πρωην). αν με ρωτησεις τι κερδισα απ'ολες μου αυτες τις φασεις/σχεσεις, θα σου απαντησω ενα τεραστιο ΤΙΠΟΤΑ! ουτε παραπανω εμπειρια νιωθω πως εχω, ουτε ειμαι πιο ανετα με τον εαυτο μου, ουτε κατι αλλο. απλα χειροτερα σε κανουν ψυχολογικα, αφου καθε φορα που ξεκινας σχεση, εναποθετεις ολες τις ελπιδες σου εκει, με αποτελεσμα το τελος να μοιαζει σαν ενας μικρος θανατος (ειδικα αν καθε χωρισμος ισουται και με αποπειρα, τοτε ο θανατος μπορει να ειναι δικος σου).
εγω πιστευω πως οταν καποιο ατομο εχει παει με παρα πολλα αλλα, μοιαζει προβληματικο, αφου γεμιζει το μυαλο του απο διαφορα που εζησε, τα θυμαται, και δε θελει να τα ξαναζησει με το νεο συντροφο. ετσι λιγοστευει ισως η υπομονη του, και δε δινει ευκαιριες. για καποιο περιεργο λογο, ο εγκεφαλος κραταει μονο τα πολυ ασχημα, οποτε φαντασου πως ειναι το μυαλου καποιου που εχει παει πχ με 50 +...
εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι δεν ειχες ποτε σου τπτ για να το χασεις, αρα δε χρειαζεται να φτανεις στα προθυρα αυτοκτονιας. προσπαθησε κι εσυ να εισαι λιγο πιο κοινωνικος, να εχεις παρεες, και ολο και κατι θα βρεθει.
