κατάθλιψη και πάλι...

Quote:

---

Originally Posted by dora-agxos

κ οταν το γ@μ@@@νο πισω ειναι πιο μπροστα τι σκατα γινεται?σορρυ κιολας απλα ξερεις δεν λυνονται ολα με μια φραση!θελει δουλεια συνεχομενη με ψυχη κ μυαλο!

---

ντορα για να ξεκινησεις το αμαξι και να πας στον προορισμο σου,οσο και να σκεφτεσαι τις στροφες και τον δρομο,αν δεν βαλεις το κλειδι να γυρισεις τη μιζα δεν γινεται τιποτα.
Ο καθενας θα παλεψει με τον πονο του και τις δυσκολιες του.
Τιποτα δεν ειναι ευκολο.... δεν υπαρχει ευκολη λυση,δεν υπαρχει το χαπι που θα λυσει ολα τα προβληματα.
Υπαρχει πονος,να μαθουμε τον εαυτο μας,να δεχτουμε αυτα που δεν μας αρεσουν σε αυτον και να πονεσουμε πολυ για να τα βελτιωσουμε.
Και τοτε θα δουμε διαφορα,μεχρι τοτε μονο κοπος και ιδρωτας.... και πολυ θεληση

arktos,

αυτό το 'και πάλι' σημαίνει πως τα έχεις ήδη καταφέρει άλλοτε, και έτσι να πιστέψεις και τώρα, πως θα τα καταφέρεις και πάλι. Ξέρω πως μέσα στην κατάθλιψη η προσπάθεια είναι δύσκολη, όμως θα υπάρξουν και στιγμές που η κούραση και η απογοήτευση δε θα είναι τόσο έντονες.
Μην αναρωτιέσαι καθόλου τι θα πουν και τι θα σκεφτούν όσοι είναι έξω απ' το χορό.
Από αυτά που διάβασα παραπάνω καταλαβαίνω πως υπάρχει αγάπη, συμπαράσταση και ζεστασιά μες το σπιτικό σου και αυτό είναι ό,τι πιο σημαντικό.

Σου εύχομαι δύναμη και κουράγιο και μαζί με αυτή τη χαμογελαστή φατσούλα :) σου αφήνω και μια μουσική γεμάτη χρώμα:

http://www.youtube.com/watch?v=A7F2X3rSSCU

Quote:

---

Originally Posted by Empneustns

ντορα για να ξεκινησεις το αμαξι και να πας στον προορισμο σου,οσο και να σκεφτεσαι τις στροφες και τον δρομο,αν δεν βαλεις το κλειδι να γυρισεις τη μιζα δεν γινεται τιποτα.
Ο καθενας θα παλεψει με τον πονο του και τις δυσκολιες του.
Τιποτα δεν ειναι ευκολο.... δεν υπαρχει ευκολη λυση,δεν υπαρχει το χαπι που θα λυσει ολα τα προβληματα.
Υπαρχει πονος,να μαθουμε τον εαυτο μας,να δεχτουμε αυτα που δεν μας αρεσουν σε αυτον και να πονεσουμε πολυ για να τα βελτιωσουμε.
Και τοτε θα δουμε διαφορα,μεχρι τοτε μονο κοπος και ιδρωτας.... και πολυ θεληση

---

εμπνευστή, συμφωνώ με αυτό που λες.

στην ψυχοθεραπεία που άρχισα πριν λίγο καιρό το έχω διαπιστώσει αυτό.

πιστεύω δε πως σε πολλούς ανθρώπους θα έκανε καλό να κάνουν συνεδρίες.

ειδικά σε αυτούς που έχουν έντονα κάποια στοιχεία προβληματικής συμπεριφοράς.



η ντόρα όμως νομίζω πως μίλησε για πιο ειδικά προβλήματα.

έχει από όσο την έχω διαβάσει κρίσεις πανικού.

χωρίς να έχω , παρακουλουθώ θέματα που έχουν ανοίξει διάφορα παιδιά κ βλέπω πόσο οδυνηρό είναι αυτό.



εγώ πάλι μιλώντας για την κατάθλιψη που έπεσα πάλι, μίλησα με γνώμονα τη διπολική.

στη διπολική ότι κ αν κάνεις θα πέφτεις ξανά κ ξανά.

εννοώ πως έχει 3 φάσεις.
την κατάθλιψη , τη νορμοθυμία κ την μανία.
αν κ γνωρίζω για τη διπολική κ πως είναι δυσίατη δυσκολεύομαι να δεχττώ τα επεισόδια που έρχονται.

σ΄ευχαριστώ πάντως για το ποστ σου.

Άρκτος θα σου πω κάτι. Λες ότι στην διπολική θα "πέφτεις ξανά και ξανά". Οκ. Όμως έχεις το παιδί σου, έχεις τη δουλειά σου...
Γνωρίζω άτομο με διπολική διαταραχή που εκτός του εξαιρετικά δυσάρεστου ότι είναι κωλοχαρακτήρας και δεν τον αντέχει κανείς (κάτι εντελώς διαφορετικό με σένα) δεν έχει καταφέρει εκτός αυτού τίποτα στη ζωή του, διέλυσε μία οικογένεια κυριολεκτικά και στοίχισε στη σύζυγο του ολόκληρες περιουσίες και την έχει αφήσει στους τρεις δρόμους οικονομικά.
Δεν έχει δουλέψει ποτέ, τρώει τεράστια ποσά από έναν άνθρωπο που δεν έχει και σε διαβεβαιώ πως αν αφηνόταν θα έβρισκε άλλο θύμα και άλλο θύμα κτλ.

Τι θέλω να πω μ' αυτό. Μία κατάσταση σαφώς, σαφέστατα, κόψε το κεφάλι μου και βάλ'το σε πάσαλο, δεν προσδιορίζει ένα άτομο.
Παρά λοιπόν το δυσάρεστο της κυκλοθυμικότητας που από ό,τι καταλαβαίνω έχει αυτή η κατάσταση, έχεις πάρα πολλά που έχεις καταφέρει και διαρκούν και θα διαρκέσουν.
Αυτά. Αν σ' αρέσουν κράτα τα αν όχι πέτα τα.
Σου εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφριά αυτή η φάση της κατάθλιψης.

αλέξανδρε, αυτά που λες τα κρατάω.
αυτό που με στενοχώρησε ( κ προφανώς με έριξε ) είναι πως διαπιστώνω σιγά - σιγά ότι δεν σέβομαι αρκετά τον ευατό μου.
άφηνα όλες τις σχέσεις μου ερωτικές κ μη να με καθοδηγούν αυτές.
κ δν έφταιγαν οι άλλοι παρά μόνο εγώ.
είναι σκληρό κ επώδυνο να διαπιστώνεις κάτι τέτοιο.
μπορεί η διπολική να περιέχει κ τη φάση της κατάθλιψης , αλλά πάντα υπάρχει ένας δυνατός λόγος για να σε οδηγήσει εκεί.
σ΄ευχαριστώ για την ευχή σου.

αρκτος είσαι υπέροχη,
σε κάθε μηνυμα οι λέξεις σου έχουν κάτι αληθινό να μου πουν ,
εδώ λες οτι ξεκινησες ψυχοθεραπεια, δεν είχες ξανακάνει?
εγω θυμάμαι πάντως ότι στην αρχή της ψυχοθεραπειας
τα πραγματα είναι πολύ επωδυνα,
όπως λεει και ο Γιουνγ
το να φτάσει ο θεραπευόμενος στην συνηδητοποιηση ,είναι ένα επικύνδυνο σημείο,
θέλει προσοχή ,
εύχομαι γρήγορα να σταθείς στα πόδια σου πάλι,
εγω πιά λέω στον εαυτό μου ,
ότι αλλη επιλογη δεν έχω παρα μόνο να προχωρω μπροστά,
χτίζοντας πάλι,
ακόμα και απο την αρχή αν χρειαστεί.
σε καληνυχτώ

Άρκτος απ' αυτά που έχω διαβάσει δεν έχει φανεί σε μένα τουλάχιστον ότι άγεσαι και φέρεσαι από την σχέση σου. Υπάρχουν σαφή στεγανά που δεν παραβιάζονται. Ίσως να μην τα έχεις συνειδητοποιήσει αλλά τα έχεις γράψει.
Τώρα εσωτερικά τι συμβαίνει ή συνέβαινε αυτό το ξέρεις εσύ.
Όμως έχω δει ότι από τη στιγμή που... καρφώνουμε ένα πρόβλημα στον τοίχο (το αναγνωρίζουμε) είναι θέμα χρόνου η τελική επίλυση του. Θα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, άτακτες υποχωρήσεις αλλά η τελική θεμελιώδη... σούμα θα πηγαίνει προς τα εμπρός με ατσάλινα πόδια.
Και δεν χρειάζονται κάποιες στιγμές (ώρες, μήνες) ηρεμίας για να σηκωθεί η ομίχλη και να δούμε πράγματα ξεκάθαρα;
Προφανώς την έχεις για να διαπιστώσεις αυτό το πράγμα.

ξωτικό , έκανα ψυχανάλυση για 2 χρόνια αλλά δεν μου πρόσφερε κάτι.
ψυχοθεραπεία έχω κάνει λίγες συνεδρίες κ κατάλαβα πως αυτό έπρεπε να κάνω τελικά.

να προχωράς μπροστά , ακόμη κ από την αρχή αν χρειαστεί...


άλεξ, οι σχέσεις μου όλες με καθόριζαν κ δν το είχα καταλάβει.
το συνειδοτοποιώ κ χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου.
ίσως να μη φαινόταν εδώ μέσα κάτι τέτοιο γιατί κ η ίδια δν το είχα αντιληφθεί.
η ομίχλη σηκώνεται κ τρέμω για αυτά που θα ανακαλύψω.
το οφείλω στον ευατό μου όμως.

Τι θα ανακαλύψεις το τόσο φοβερό άρκτε μου που τρέμεις γι αυτό? Σιγά...το πολύ πολύ να ανακαλύψεις πως έχεις φιλοεξαρτητικές τάσεις στην προσωπικότητά σου, που δεν αποτελεί δω που τα λέμε και τίποτε το σπάνιο στα κακοποιημένα άτομα. Ωραία, και πες ότι το ανακαλύπτεις λοιπόν. Έχουμε και λέμε. Εφόσον λοιπόν φτάσεις να βεβαιώσεις τις υποψίες σου (αν γίνει φυσικά αυτό) και πάλι θα διαπιστώσεις ότι έφυγες από μία προηγούμενη σχέση ζωής που δε σε κάλυπτε (για να χωρίσεις αυτό διαφαίνεται) και πέρασες σε έναν πιο δυναμικό και ανεξάρτητο εαυτό. Έχω την εντύπωση πως είσαι σε ένα δρόμο αυτονομίας, δίχως να το έχεις κατανοήσει και εκτιμήσει ακόμη αυτό το τοπίο αλλαγών. Όμως έχω την αίσθηση πως υπάρχει το τοπίο και πως με τον καιρό θα σου προσδώσει χαρακτηριστικά που αντί να τα τρέμεις θα σε κάνουν να σταθείς δυνατότερα στα πόδια σου. Έκανες μία μεγάλη ανατροπή, με κόστος και αυτό δε δείχνει καθόλου ένα άτομο που τρέμει, δείχνει ένα άτομο που βαδίζει με τόλμη προς ένα νέο χώρο που να τον καθορίζει θετικότερα.

Με τις δικές σου συνθήκες ζωής και περιβάλλον (απ' όσα έχω εγώ τουλάχιστον διαβάσει), ήθελε γαμάτα κότσια και αρχίδια -για να στο πω πιο λιανά, λολ), αυτό που έκανες. Δεν είσαι για λύπηση, είσαι για θαυμασμό! Δώσε πια στον εαυτό σου αυτό το μπράβο που σου αξίζει! και μάθε να εκτιμάς τους αγώνες του άρκτε. ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙΣ.:)

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Τι θα ανακαλύψεις το τόσο φοβερό άρκτε μου που τρέμεις γι αυτό? Σιγά...το πολύ πολύ να ανακαλύψεις πως έχεις φιλοεξαρτητικές τάσεις στην προσωπικότητά σου, που δεν αποτελεί δω που τα λέμε και τίποτε το σπάνιο στα κακοποιημένα άτομα. Ωραία, και πες ότι το ανακαλύπτεις λοιπόν. Έχουμε και λέμε. Εφόσον λοιπόν φτάσεις να βεβαιώσεις τις υποψίες σου (αν γίνει φυσικά αυτό) και πάλι θα διαπιστώσεις ότι έφυγες από μία προηγούμενη σχέση ζωής που δε σε κάλυπτε (για να χωρίσεις αυτό διαφαίνεται) και πέρασες σε έναν πιο δυναμικό και ανεξάρτητο εαυτό. Έχω την εντύπωση πως είσαι σε ένα δρόμο αυτονομίας, δίχως να το έχεις κατανοήσει και εκτιμήσει ακόμη αυτό το τοπίο αλλαγών. Όμως έχω την αίσθηση πως υπάρχει το τοπίο και πως με τον καιρό θα σου προσδώσει χαρακτηριστικά που αντί να τα τρέμεις θα σε κάνουν να σταθείς δυνατότερα στα πόδια σου. Έκανες μία μεγάλη ανατροπή, με κόστος και αυτό δε δείχνει καθόλου ένα άτομο που τρέμει, δείχνει ένα άτομο που βαδίζει με τόλμη προς ένα νέο χώρο που να τον καθορίζει θετικότερα.

Με τις δικές σου συνθήκες ζωής και περιβάλλον (απ' όσα έχω εγώ τουλάχιστον διαβάσει), ήθελε γαμάτα κότσια και αρχίδια -για να στο πω πιο λιανά, λολ), αυτό που έκανες. Δεν είσαι για λύπηση, είσαι για θαυμασμό! Δώσε πια στον εαυτό σου αυτό το μπράβο που σου αξίζει! και μάθε να εκτιμάς τους αγώνες του άρκτε. ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙΣ.:)

---

δν έβρισκες να πεις τίποτα άλλο βρε ρέιν...
ο πρώην ζει ακόμη στο ίδιο σπίτι με μένα.
από τη στιγμή που παραχώρησα προσωρινά έστω την επιμέλεια στους γονείς μου,
κάναμε συφωνία να πάρουμε την επιμέλεια από κοινού κ έτσι οι γονείς μου να μν τραβολογάνε το παιδί στο δικό του σπίτι.
είπαμε βέβαια να φύγει , αφού το επιτρέψουν τα οικονομικά του.

βρες τίποτα άλλο να μου πεις γιατί σε αυτό το θέμα κάνω ένα βήμα μπροστά κ ένα πίσω.

Quote:

---

Originally Posted by arktos

ξωτικό , έκανα ψυχανάλυση για 2 χρόνια αλλά δεν μου πρόσφερε κάτι.
ψυχοθεραπεία έχω κάνει λίγες συνεδρίες κ κατάλαβα πως αυτό έπρεπε να κάνω τελικά.

να προχωράς μπροστά , ακόμη κ από την αρχή αν χρειαστεί...


άλεξ, οι σχέσεις μου όλες με καθόριζαν κ δν το είχα καταλάβει.
το συνειδοτοποιώ κ χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου.
ίσως να μη φαινόταν εδώ μέσα κάτι τέτοιο γιατί κ η ίδια δν το είχα αντιληφθεί.
η ομίχλη σηκώνεται κ τρέμω για αυτά που θα ανακαλύψω.
το οφείλω στον ευατό μου όμως.

---

Μα δεν σου λέω για πράγματα που δεν έγραψες αλλά για πράγματα που έγραψες. Υπάρχουν στεγανά και όρια. Τουλάχιστον για όσους νοιάζεσαι πάρα πολύ. Εκείνοι παραμένουν εν πολλοίς αλώβητοι.
Τώρα για το ότι δεν φεύγει ό πρώην το βλέπω σαν ένα πόλεμο φθοράς δυστυχώς.
Όμως είχες να αντιμετωπίσεις τέρατα και θηρία... και το σημαντικό βήμα το έκανες.
Η κατάθλιψη δυστυχώς μας μαυρίζει τα πάντα ακόμα και τα πολλά σημεία που τα έχουμε καταφέρει.

Συμφωνώ με τον Αλέξανδρο. Είναι πόλεμος φθοράς. Κουφάθηκα μόλις το διάβασα άρκτε!!! Και δεν απόρησα με σένα, αλλά με την παγίδα της δήθεν "ανάγκης" που σου έστρωσαν όλοι τους. Μα τι μ..κες! Καλά όσο για εκείνον, μη το συζητήσω...υπάρχει πιο εξευτελιστικό από το να συνεχίζεις να ζεις με κάποιον εκβιαστικά, πατώντας πάνω σε αδυναμίες που του έχουν παρουσιαστεί εκ συνθηκών? Μέγιστη ηλιθιότητα που δεν καταλαβαίνει καν πόσο χειριστικό και πόσο ταπεινό είναι αυτό που κάνει στην πρώην σύντροφό του και επιπρόσθετα μάνα του παιδιού του. ΕΛΕΟΣ.

Και φαντάζομαι πόσο ψυχοφθόρα θα το βιώνει και ο νέος σου σύντροφος όλο αυτό, και πόσο θα τον εκνευρίζει. Τέσπα...Εν καιρώ θα λυθεί κι αυτός ο κόμπος υποχρέωσης, θα κοπεί ο γόρδιος δεσμός της αναγκαστικής συμβίωσης. Κοπέλα μου, ενδέχεται και να συνεισφέρει στην κατάθλιψή σου αυτό σε ένα βαθμό, όταν δεν αισθάνεσαι πως μπορείς να ελέγξεις την καθημερινότητά σου εσύ η ίδια, αλλά είσαι "αναγκασμένη" να ανέχεσαι μέρη της έξωθεν φερόμενα, αυτό και μόνο είναι ικανό να σε πηγαίνει πίσω, έτσι πιστεύω εγώ.

Όμως ακόμη κι αν η σχέση εκείνη σε καθόρισε σε κάποια φάση της ζωής σου και ακόμη δέχεσαι τις συνέπειές της, δεν παύει να πήρες μία αρχική πρωτοβουλία να τη βγάλεις από τη ζωή σου, εφόσον δε σου ήταν πια ικανοποιητική. Γιατί αρνιέσαι να δεχτείς το μπράβο που σου αρμόζει έστω και για αυτό το κομμάτι που σου ανήκει???? Μπορεί να μην λύθηκε, αλλά έγινε η αρχή και τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους.


Και όσον αφορά το συναισθηματικό τομέα, όταν εκείνος πάψει να έχει προσδοκίες από εσένα, τότε θα θελήσει να συνεχίσει και να πάει αλλού, δεν ξέρω αν με πιάνεις, αλλά η συμβουλή μου είναι ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΟΥ! Τουτέστιν, δεν έχει εκπτώσεις για "ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ", ούτε ενοχικά πισωγυρίσματα, που θα λειτουργούν ως μπούμερανγκ στην καμπούρα σου. Αυτό που χρειάζεσαι είναι σταθερά, απαρέγκλιτα και κοφτά μηνύματα, πως σου είναι αδιάφορος, και κανένα του κολπάκι δε σε ζεσταίνει ξανά. Για να μένει, είναι βολεμένος. Εγώ θα τον ξεβόλευα αν με εννοείς...αλλά βέβαια καταλαβαίνω και πόσα περνάς και τη δική σου ταλαιπωρία και πόση δύναμη θέλει όλο αυτό άρκτε...

αρκτουλα μου συγγνωμη που δεν μπορω να σε βοηθησω με καποιες συμβουλες,γιατι σε αυτη τη φαση τα εχω κανει και γω μπαχαλο στο
κεφαλι μου με τα συναισθηματικα μου.(βρισκομαι στην "πανω" φαση).
το μονο που θελω να σου πω ειναι οτι με συγγινει ο αγωνας σου,η ευφυια σου και η συγκροτηση της σκεψης σου.
φαση ειναι βρε Μαιρη και θα περασει,οπως εχει περασει ολες τις προηγουμενες φορες.
σου ευχομαι ολοψυχα η νεα χρονια να σου φερει οτι σου στερησαν οι προηγουμενες.
διπολικα φιλακια
Γιαννα

γιάννα, συνέβησαν πολλά που δν μπορώ να τα αντιμετωπίσω ακόμη.
εγώ κάτω εσύ πάνω.
στη μέση με τίποτα , ε?
σου εύχομαι ό,τι καλύτερο!

Quote:

---

Originally Posted by arktos

άλεξ, οι σχέσεις μου όλες με καθόριζαν κ δν το είχα καταλάβει.
το συνειδοτοποιώ κ χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου.
ίσως να μη φαινόταν εδώ μέσα κάτι τέτοιο γιατί κ η ίδια δν το είχα αντιληφθεί.
η ομίχλη σηκώνεται κ τρέμω για αυτά που θα ανακαλύψω.
το οφείλω στον ευατό μου όμως.

---

το σημαντικο ειναι κατα τη γνωμη μου να μην κρινεις τον τοτε εαυτο σου με την πληροφορηση, γνωσεις, εμπειριες του σημερα. τοτε, αυτα μπορουσες, τοση εμπειρια ειχες, τετοιες αναγκες ειχες, που μπορει να εκανες αυτο που λες. το εκανες ομως με αλλη πληροφορηση. μην χρησιμοποιησεις την νεα πληροφορηση για να αυτομαστιγωθεις, αλλα για να χτισεις πιο ισοτιμες σχεσεις στο μελλον.

κανεις δε γεννιεται με γνωσεις. ολοι την εχουμε παθει. κ εγω ειχα μια σχεση καποτε, που η μανα του ηταν φοβερα χειριστικη, ο γκομενος μου της εκανε τον προστατη, κ πολλες φορες πληρωνα εγω τη νυφη. εφαγα 8μηνη συγκατοικηση με την αδερφη του, μου πασαρε χειριστικα σεναρια, μην καταλαβει οτι δεν τη θελω για να μην αυτοκτονησει, δεν εκανε τπτ να την παρει απο το σπιτι μου κα.

τοτε εγω μολις ειχα σταματησει την ψυχοθεραπεια που εκανα με αφετηρια το λουκι που εφαγα στα 19, κ ντραπηκα να παρω τηλ την ψυχ να της πω, εχω καινουργιο προβλημα...

τοτε ενοχες μου καλλιεργουσαν οι παντες κ βεβαια εγω τσιμπουσα! απο γκομενο εως τους γονεις μου! (κ τι σου εκανε, το καημενο το κοριτσακι που ειναι σε δυσκολη θεση...)

το συζητησα εκτενεστερα προχτες, γιατι ακομα με ενοχλει/ουσε. κ αυτη αυτο μου ειπε, τοτε τοσο ηξερες, τοσο εκανες!!!! μπορουσες να προβλεψεις ολο αυτο που θα γινοταν? ηξερες τοτε πως να το χειριστεις καλυτερα απο οπως το χειριστηκες? κλπ κλπ. μαθαινουμε απο τα λαθη μας κ απο τα λαθη των αλλων.

τωρα το αν εγω θα τη χρησιμοποιησω αυτη τη γνωση για να αυτομαστιγωθω για το παρελθον, η για να παω παρακατω, ειναι δικη μου επιλογη.

το ιδιο ισχυει κ για σενα! :)

ξεκινα να κανεις πραγματα κ μαλιστα αυτα που σου αρεσουν! παρε την κορη σου κ πατε βολτα! ακομα κ αν δεν εχεις διαθεση! θα σου ερθει!

εκατσα κ εγω κρεβατι προσφατα να σκεφτομαι ενα καρω μαλακιες κ πως να πεθανω, κ ολες οι ασχημες σκεψεις/αναμνησεις απο το παρελθον ερχονταν κ δε με αφηναν σε ησυχια!
κρεβατι μονο για υπνο! (+ σεξ! ;))