Ερωτας:Κινητηριος δυναμη..

Δηλαδή φανταστήτε ένα χώρο που οι ιδέες πλέουν ελεύθερα, το κάθετι που κάνεις έχει τεράστια σημασία, είσαι υπόλογος μόνο στον εαυτό σου, επηρεάζεις πάρα πάρα πολλούς, έχεις παντοδυναμία αλλά δεν την βιώνεις έτσι αλλά σαν μία μεγάλη ευθύνη, οι συνάδερφοι σου είναι πανέξυπνοι, αν ο κόσμος είναι στο 6 αυτοί είναι στο 10 κάθε μέρα είναι διαφορετική, παλεύεις με ιδέες και γεννάς καινούργιες, αμφισβητείς τα πάντα.
Νοιώθεις μία τεράστια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κάθε μέρα κι αυτό περνάει στη ζωή σου.
Είσαι περήφανος για τη δουλειά σου, πατάς στα πόδια σου, αναγνωρίζεσαι από όλους, βοηθάς τους πάντες και νοιώθεις τους άλλους σαν οικογένεια σου.
Ξυπνάς και χαίρεσαι να πηγαίνεις στη δουλειά. Δεν είναι ακριβώς δουλειά.

Το μυαλό σου μένει κοφτερό πάντα, γιατί απλά αυτό απαιτείται, σκέφτεσαι δύο επίπεδα πάνω από τον άλλο κόσμο κι έχεις τις πληροφορίες να το κάνεις.
Είσαι αυτόφωτος και ο πρώτος και τελευταίος ελεγκτης της δουλειάς σου.
Το άγχος περισσεύει αλλά στο τέλος της μέρας έχοντας δώσει τον καλύτερο εαυτό σου σε πράγματα που ελάχιστοι άλλοι μπορούν να κάνουν, παλεύοντας και γευόμενος τη πο φρέσκια ιδέα, φεύγεις κι ενώ είναι βράδυ, ο ήλιος ανατέλει, οι μπαταρίες σου είναι γεμάτες, όλες, ψυχικές, φυσικές, αναπνέεις και είναι φυσικό.
Και ναι, μπορεί να φύγεις με τη κρίση κι όλα αυτά αλλά το σίγουρο είναι ότι θα μείνεις.
Και το μυαλό σου αξιοποιήται στο έπακρο. Δεν μένουν ικανότητες στα αζήτητα.

Έχεις λόγο για τη δουλειά σου γιατί την ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, πας κόντρα σε πολύ υψηλά ιστάμενους με τεράστια δύναμη αν χρειαστεί όχι έτσι αλλά για τη δουλειά σου. Έχεις το σεβασμό.

Και μετά φανταστείτε μία δουλειά που όλος ο κόσμος σκέφτεται τουλάχιστον δύο επίπεδα πιο κάτω από ότι εσύ και οι συναδερφοί σου. Δεν φταίνε αυτοί. Η σιγουριά γεννά ηλιθιότητα, σαθρά θεμέλια, ψυχασθένειες. Ακόμα και ο καλύτερος τους είναι μικρό παιδάκι αν έμπαινε στο συγκρότημα που ήσουνα. Η μέρα σου περνά αδιάφορα, πάει χαμένη, πας εσύ χαμένος. Γελοία αν όχι γλοιώδη κοινωνικά στερεότυπα και νόρμες.
Δηλαδή άντε γαμήσου Ελλάδα αν αυτό είναι το ιδεώδες σου.

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Μπα.
Πρώτα πρέπει να είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου. Μετά δεν υπάρχουν όρια, φραγμοί, τίποτα. Μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Αν αυτό λείπει είσαι έρμαιο της απάθειας ή του οποιουδήποτε.
Η ασφάλεια είναι ο ύστατος δούρειος ίππος.
Ας όψονται γονείς, κρίση και κυρίως ο εαυτός μου που δεν τα είδε ήρεμα τα πράγματα τότε κι έκανα αυτή την επιλογή. Τώρα τίποτα δεν είναι το ίδιο. Και ο δρόμος της επιστροφής είναι απίστευτα δύσκολος.
Τώρα οι πόρτες έχουν κλειδαμπαρώσει και χρειάζομαι χρόνο για να ξανανοίξουν. Πρέπει πάλι να συνηθήσω. Ενώ δεν υπήρχε καμία ανάγκη!
Γαμώτο, πόσο ακόμα θα πληρώνω μία λάθος επιλογή.
Αυτή η ηρεμία είναι φαινάκη. Είναι η απουσία των πάντων.
Εμ, ναι. Οπότε στον έρωτα λέμε ναι αλλά όντας πρώτα ερωτευμένοι με τον εαυτό μας. Με αυτό που κάνουμε, με αυτό που είμαστε. Ειδάλλως όλα είναι μπαλώματα.

---

Μου ερχονται στο μυαλο σκεψεις παρομοιες...
να ειμαι αυταρκης..να ειμαι ερωτευμενη με εμενα και οταν δεν ειμαι ερωτευμενη με αλλον ,να μη με πειραζει..
Αλλαααα
δεν παιζει στην δικη μου περιπτωση.Εχω αναγκη απο ανθρωπινη επαφη..μου ειναι αδυνατο να σκεφτω τον εαυτο μου χωρις τους αλλους..
με τον εαυτο μου εχω συγκεκριμενη σχεση ,με τους αλλους εχω διαφορετικη σχεση..
Οι αλλοι μου δινουν τα ερεθισματα και εγω τα μαγειρευω..καταλαβαινεις?ι� � τεικς του..

Αλλα δεν καταλαβα για σενα ...εδιωξες καποτε τον ερωτα?

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Δηλαδή φανταστήτε ένα χώρο που οι ιδέες πλέουν ελεύθερα, το κάθετι που κάνεις έχει τεράστια σημασία, είσαι υπόλογος μόνο στον εαυτό σου, επηρεάζεις πάρα πάρα πολλούς, έχεις παντοδυναμία αλλά δεν την βιώνεις έτσι αλλά σαν μία μεγάλη ευθύνη, οι συνάδερφοι σου είναι πανέξυπνοι, αν ο κόσμος είναι στο 6 αυτοί είναι στο 10 κάθε μέρα είναι διαφορετική, παλεύεις με ιδέες και γεννάς καινούργιες, αμφισβητείς τα πάντα.
Νοιώθεις μία τεράστια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κάθε μέρα κι αυτό περνάει στη ζωή σου.
Είσαι περήφανος για τη δουλειά σου, πατάς στα πόδια σου, αναγνωρίζεσαι από όλους, βοηθάς τους πάντες και νοιώθεις τους άλλους σαν οικογένεια σου.
Ξυπνάς και χαίρεσαι να πηγαίνεις στη δουλειά. Δεν είναι ακριβώς δουλειά.

Το μυαλό σου μένει κοφτερό πάντα, γιατί απλά αυτό απαιτείται, σκέφτεσαι δύο επίπεδα πάνω από τον άλλο κόσμο κι έχεις τις πληροφορίες να το κάνεις.
Είσαι αυτόφωτος και ο πρώτος και τελευταίος ελεγκτης της δουλειάς σου.
Το άγχος περισσεύει αλλά στο τέλος της μέρας έχοντας δώσει τον καλύτερο εαυτό σου σε πράγματα που ελάχιστοι άλλοι μπορούν να κάνουν, παλεύοντας και γευόμενος τη πο φρέσκια ιδέα, φεύγεις κι ενώ είναι βράδυ, ο ήλιος ανατέλει, οι μπαταρίες σου είναι γεμάτες, όλες, ψυχικές, φυσικές, αναπνέεις και είναι φυσικό.
Και ναι, μπορεί να φύγεις με τη κρίση κι όλα αυτά αλλά το σίγουρο είναι ότι θα μείνεις.
Και το μυαλό σου αξιοποιήται στο έπακρο. Δεν μένουν ικανότητες στα αζήτητα.

Έχεις λόγο για τη δουλειά σου γιατί την ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, πας κόντρα σε πολύ υψηλά ιστάμενους με τεράστια δύναμη αν χρειαστεί όχι έτσι αλλά για τη δουλειά σου. Έχεις το σεβασμό.

Και μετά φανταστείτε μία δουλειά που όλος ο κόσμος σκέφτεται τουλάχιστον δύο επίπεδα πιο κάτω από ότι εσύ και οι συναδερφοί σου. Δεν φταίνε αυτοί. Η σιγουριά γεννά ηλιθιότητα, σαθρά θεμέλια, ψυχασθένειες. Ακόμα και ο καλύτερος τους είναι μικρό παιδάκι αν έμπαινε στο συγκρότημα που ήσουνα. Η μέρα σου περνά αδιάφορα, πάει χαμένη, πας εσύ χαμένος. Γελοία αν όχι γλοιώδη κοινωνικά στερεότυπα και νόρμες.
Δηλαδή άντε γαμήσου Ελλάδα αν αυτό είναι το ιδεώδες σου.

---

εδω σε εχασα ομολογω..

Αλέξανδρε,

καταλαβαίνω πως προσεγγίζεις το θέμα.
Ναι, ο έρωτας δεν είναι ακριβώς κάποιος από μηχανής θεός που έρχεται και τα αλλάζει όλα μαγικά στη ζωή μας δίχως να κουνήσουμε δάχτυλο.

Μου έφερες στο μυαλό το Περιμένοντας τον Γκοντό.
Λέει, λοιπόν, ο Βλαντιμίρ πως η συνήθεια και η ασφάλεια είναι σπουδαίος σιγαστήρας. Το έχω κρατήσει αυτό και συμφωνώ.. Κάτω από και μέσα σε αυτά, όλα λουφάζουν και σωπαίνουν, υπάρχει η νηνεμία του βολέματος ίσως.

Τα ανήσυχα, ελεύθερα και δημιουργικά πνεύματα όμως κάνουν σαματά. Βρίσκουν χαραμάδες μες τις νόρμες και μπορούν να φωτίσουν έστω και σ' ένα τόπο με σκουριασμένα ιδεώδη. Το πιστεύω αυτό. Αρκεί να μη καταθέσουν εύκολα τα όπλα. Όχι πως ένας κούκος φέρνει την άνοιξη για όλους, αλλά δεν μπορεί, κάποια στιγμή η προσπάθειά τους ανθίζει και πρώτα απ' όλα στο δικό τους κήπο.

Κάποτε μου είχε πει κάποιος όταν του είπα ότι αυτή η δουλειά παρέχει τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, ότι η μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια είναι στο μυαλό μου. Όχι στο σπίτι που έχω, αυτό μπορεί κάποιος να το γκρεμίσει, να το νοικιάσεις και να στο κάνουν καλοκαιρινό. Και όχι σε μία δουλειά που δεν σε γεμίζει.
Τα γράφεις ωραία και μ' αρέσει ο τρόπος.
Πραγματικά είναι σιγαστήρας η ασφάλεια.
Τέλος πάντων πολλοί άνθρωποι με είχαν προειδοποιήσει. Τώρα θα κάνω αυτό που έκανα πάντα. Θα σφίξω τα δόντια θα το κερδίσω αυτό όπως και τα άλλα και θα δω πως θα μεθοδεύσω τη μεγάλη μου έξοδο.
Εξάλλου ο καιρός της αθωότητας όχι για μένα αλλά για όλη τη χώρα έχει παρέλθει.
Αυτό που μου τη δίνει είναι η μιζέρια των ανθρώπων. "Κάτσε στ' αυγά σου", έχεις τη σιγουριά τι άλλο θέλεις;

Άκουγα μια εκπομπή με ένα καθηγητή μου από το πανεπιστήμιο που έγραψε πρόσφατα ένα νέο βιβλίο.
Ρώταγε νέα παιδιά, πως βλέπετε τον εαυτό σας στο μέλλον;
Σχεδόν όλοι του είπαν με αρκετά λεφτά για να ζω καλά εγώ και η οικογένεια μου.
Το τι θέλουν να κάνουν (γιατί πράγμα είναι προικισμένοι) δεν το έθιξαν.
Είπε λοιπόν ο καθηγητής ότι αυτή η αυτουπονόμευση, η αυτοταπείνωση δεν πάει στο βρόντο.
Μένει, στα σωθικά τους και ντρέπονται γι' αυτό το γενικόλογο τίποτα. Ντρέπονται απέναντι στον εαυτό τους.
Κάπως έτσι νοιώθω και 'γω. Ντρέπομαι ίσως διπλα γιατί εγώ έχω και την αντικειμενική δυνατότητα να το κάνω. Και μάλιστα την έχω κερδίσει πλήρως, δεν μου χαρίστηκε τίποτα.
Σίγουρα δεν τελείωσε αυτό το θέμα. Είναι θέμα χρόνου.

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Μπα.
Πρώτα πρέπει να είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου. Μετά δεν υπάρχουν όρια, φραγμοί, τίποτα. Μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Αν αυτό λείπει είσαι έρμαιο της απάθειας ή του οποιουδήποτε.
Η ασφάλεια είναι ο ύστατος δούρειος ίππος.
Ας όψονται γονείς, κρίση και κυρίως ο εαυτός μου που δεν τα είδε ήρεμα τα πράγματα τότε κι έκανα αυτή την επιλογή. Τώρα τίποτα δεν είναι το ίδιο. Και ο δρόμος της επιστροφής είναι απίστευτα δύσκολος.
Τώρα οι πόρτες έχουν κλειδαμπαρώσει και χρειάζομαι χρόνο για να ξανανοίξουν. Πρέπει πάλι να συνηθήσω. Ενώ δεν υπήρχε καμία ανάγκη!
Γαμώτο, πόσο ακόμα θα πληρώνω μία λάθος επιλογή.
Αυτή η ηρεμία είναι φαινάκη. Είναι η απουσία των πάντων.
Εμ, ναι. Οπότε στον έρωτα λέμε ναι αλλά όντας πρώτα ερωτευμένοι με τον εαυτό μας. Με αυτό που κάνουμε, με αυτό που είμαστε. Ειδάλλως όλα είναι μπαλώματα.

---

τι λές , σοβαρα? μηπως αυνανιζεσαι και στον καθυρεφτη? τι ειναι αυτα που ακουω Θεεε μου. δεν εχω ακουσει πιο απαισιο πραγμα, να ερωτευεσαι τον εαυτο σου? και οι αλλοι ανθρωποι δηλαδη , ξερεις ποσες κοπελες υπαρχουν εκει εξω που αξιζουν γνησιο ερωτα και οχι ερωτα μαιμου?

Quote:

---

Originally Posted by dora-agxos

χμ!ετσι ειναι φωτεινη μου!στον ερωτα παρανοεις!πιο περα κ απ'την τρελα φτανεις!που λεει κ το ασμα χεχε!υπαρχει βρε πιο ζωτικο πραγμα απο τον ερωτα??οταν εισαι ψυχη και σωματι σε καποιον,δεν παει να καιγεται ο κοσμος!!εγω θα εβαζα κ την αγαπη μεσα..οταν νιωθω οτι με αγαπουν πεταω!σκιζω τα βουνα που λεμε :)

---

Αυτά που λέω εγώ παρα τέταρτο τα λέτε εσείς ακριβώς.Όταν εγώ έγραφα σε άλλα φορουμ για το πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στην ψυχολογία και την καθημερινότητα κάποιου,ήσασταν στο 'ναι μεν αλλά'.Τουλάχιστον είστε τυχερές εσείς οι γυναίκες που μπορείτε να ζείτε έρωτες συνεχώς,σε αντίθεση με μας.

Quote:

---

Originally Posted by Paolo_1

Αυτά που λέω εγώ παρα τέταρτο τα λέτε εσείς ακριβώς.Όταν εγώ έγραφα σε άλλα φορουμ για το πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στην ψυχολογία και την καθημερινότητα κάποιου,ήσασταν στο 'ναι μεν αλλά'.Τουλάχιστον είστε τυχερές εσείς οι γυναίκες που μπορείτε να ζείτε έρωτες συνεχώς,σε αντίθεση με μας.

---

γιατί παολο οι άντρες δεν ερωτεύονται συνεχώς?
πως το εννοείς αυτό?
δεν ξέρω και σε πιο φορουμ λες ότι τα γράφεις ,άρα δεν ειναι ευκολο να ανατρέξω εκεί.
όταν λες ερωτας εννοείς την σεξουαλική πράξη?
ή κατι άλλο?

αν ένας μουσικός είναι ερωτευμένος με την μουσική ,παύει αυτό ποτέ?
αν έχει έρωτα γι αυτήν ,την απαρνιέται?
έχει αυτός ο έρωτας λήξη?
έρχεται καμιά ρουτίνα να θολώσει τον έρωτά του?
οχι λέω μάλλον.

αν πραγματικά ερωτευόμαστε γιατί αυτό περνάει και χάνεται?
έρωτας έλεγα στα 15, στα 20,στα .......στα 40
έρωτας έλεγα πάντα ,μα πάντα πολυ διαφορετικός ήταν.
ποιός είναι αυτός ο έρωτας τελικά?
είναι αυτός που αποζητάς να σβήσεις μέσα στο σώμα του άλλου?
είναι αυτός που το εγώ σου δεν ζητά καμιά απόλαυση παρα μόνο όλα είναι απόλαυση?
είναι ο έρωτας χημικές αντιδράσεις ?
είναι ο έρωτας αγαθό κορμιών που απεγνωσμένα,αδέξια ,κατακλύζονται να αφανιστούν στο ΕΝΑ?
ΤΙ ΣΤΟ ΜΠΙΠ ΕΊΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ??

Quote:

---

Originally Posted by 3wtiko

γιατί παολο οι άντρες δεν ερωτεύονται συνεχώς?
πως το εννοείς αυτό?
δεν ξέρω και σε πιο φορουμ λες ότι τα γράφεις ,άρα δεν ειναι ευκολο να ανατρέξω εκεί.
όταν λες ερωτας εννοείς την σεξουαλική πράξη?
ή κατι άλλο?

---

Κοίτα εννοώ ότι όταν μια κοπέλα ερωτευτεί κάποιον έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες η ιστορία αυτή να εξελιχθεί.Ειδικά αν κάνει και το πρώτο βήμα σίγουρα ελάχιστοι θα της αντιστέκονταν.Αντίθετα αν ένας άνδρας κάνει το πρώτο βήμα έχει απείρως λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας.Γι'αυτό λέω ότι οι περισσότεροι έρωτες από πλευράς των ανδρών είναι χωρίς αντίκρυσμα αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά.Κι επειδή εμείς οι άνδρες ενθουσιαζόμαστε πιο εύκολα με τη δημιουργία μιας σχέσης,είμαστε κι αυτοί που υποφέρουμε περισσότερο αν μείνουμε μόνοι αφού δεν είμαστε και το ίσχυρο φύλο για να επιλέγουμε πότε θα τα φτιάξουμε και πότε θα χωρίσουμε με κάποια.

Quote:

---

Originally Posted by insect

τι λές , σοβαρα? μηπως αυνανιζεσαι και στον καθυρεφτη? τι ειναι αυτα που ακουω Θεεε μου. δεν εχω ακουσει πιο απαισιο πραγμα, να ερωτευεσαι τον εαυτο σου? και οι αλλοι ανθρωποι δηλαδη , ξερεις ποσες κοπελες υπαρχουν εκει εξω που αξιζουν γνησιο ερωτα και οχι ερωτα μαιμου?

---

ερωτευμενος με τον εαυτο σου..
θελω να σου πω κατι πανω σ αυτο..γιατι οπως ειπα εκει κολλαω κι εγω..
θελω να μπορω να ειμαι χωρις να εχω την αναγκη να ειμαι ερωτευμενη με αλλον..κι αυτο σημαινει μια εσωτερικη ανεπαρκεια..του τυπου αγαπα τον εαυτο σου περισσοτερο..μηπως η αναγκη μου για ερωτα ειναι αναγκη για δεκανικι?

Δεν μιλαμε για ναρκισσισμο εδω..:))

Quote:

---

Originally Posted by Paolo_1

Αυτά που λέω εγώ παρα τέταρτο τα λέτε εσείς ακριβώς.Όταν εγώ έγραφα σε άλλα φορουμ για το πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στην ψυχολογία και την καθημερινότητα κάποιου,ήσασταν στο 'ναι μεν αλλά'.Τουλάχιστον είστε τυχερές εσείς οι γυναίκες που μπορείτε να ζείτε έρωτες συνεχώς,σε αντίθεση με μας.

---

Παολο
δεν ξερω αν θυμασαι αλλα οσες φορες εχουμε κανει διαλογο,διαφωνουμε σε ενα πραγμα.
Στην υπερβολη σου..
Εσυ πιστευεις οτι μια γυναικα τα βρισκει ολα ετοιμα και ο αντρας πρεπει να κοπιασει..
Λες και δεν υπαρχουν γυναικες μονες!!
Εσενα το προβλημα σου υπαρχει λογω της περιορισμενης προσφορας..εκει που ζεις ο κυκλος ειναι περιορισμενος,εσυ τα εχεις παρει στο κρανιο και δεν ψαχνεις εναλλακτικες..
Εγω σου εχω πει ανοιχτα οτι οσο το ενα σου ξινιζει και το αλλο σου βρωμαει ,δεν προκειται να βρεις αυτο που θελεις..και ξερω πως καταλαβαινεις με τι σοι προθεση σου μιλαω!!

Quote:

---

μηπως η αναγκη μου για ερωτα ειναι αναγκη για δεκανικι?

---

Ο ερωτας εμπεριεχει και λιγο εξαρτηση ε? Και λιγο απο το να και λιγο απο το αλλο μεχρι που λαμπαδιαζει το μυαλο λολ.

Αντε του χρονου πολλους ερωτες ή εναν και καλο για ολους:)

Quote:

---

Originally Posted by 3wtiko

αν ένας μουσικός είναι ερωτευμένος με την μουσική ,παύει αυτό ποτέ?
αν έχει έρωτα γι αυτήν ,την απαρνιέται?
έχει αυτός ο έρωτας λήξη?
έρχεται καμιά ρουτίνα να θολώσει τον έρωτά του?
οχι λέω μάλλον.

αν πραγματικά ερωτευόμαστε γιατί αυτό περνάει και χάνεται?
έρωτας έλεγα στα 15, στα 20,στα .......στα 40
έρωτας έλεγα πάντα ,μα πάντα πολυ διαφορετικός ήταν.
ποιός είναι αυτός ο έρωτας τελικά?
είναι αυτός που αποζητάς να σβήσεις μέσα στο σώμα του άλλου?
είναι αυτός που το εγώ σου δεν ζητά καμιά απόλαυση παρα μόνο όλα είναι απόλαυση?
είναι ο έρωτας χημικές αντιδράσεις ?
είναι ο έρωτας αγαθό κορμιών που απεγνωσμένα,αδέξια ,κατακλύζονται να αφανιστούν στο ΕΝΑ?
ΤΙ ΣΤΟ ΜΠΙΠ ΕΊΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ??

---

επικ...:))))
με πιανουν και μενα τετοια παραλληρηματα(με την καλη εννοια)..και δεν ειμαι και ρομαντικη..φαντασου!!

Quote:

---

Originally Posted by insect

τι λές , σοβαρα? μηπως αυνανιζεσαι και στον καθυρεφτη? τι ειναι αυτα που ακουω Θεεε μου. δεν εχω ακουσει πιο απαισιο πραγμα, να ερωτευεσαι τον εαυτο σου? και οι αλλοι ανθρωποι δηλαδη , ξερεις ποσες κοπελες υπαρχουν εκει εξω που αξιζουν γνησιο ερωτα και οχι ερωτα μαιμου?

---

Χμ.. αν διαφωνείς μπορείς να το πεις χωρίς να προσβάλεις, έτσι δεν είναι;