Δεν ξέρω αν έχω λόγο εδω μέσα, μιας και δεν νιώθω να αντιμετωπίζω κάποιο "ψυχιατρικό" πρόβλημα. Θα προσπαθήσω να γράψω όσο το δυνατόν πιό σύντομα κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις μου σχετικά με τη σημερινή εικόνα της ψυχιατρικής.
Πρόσφατα ένας φίλος μου είπε για το πως η γνωστή φαρμακοβιομηχανία Roche κατάφερε να τριπλασιάσει τα κέρδη της μέσα σε μία 5ετία, λόγω της κυκλοφορίας του
πατενταρισμένου Tamiflu, το φάρμακο που ανακαλύφθηκε κάπου στις αρχές του '90 και θεωρείται το πιό δραστικό για την εποχική γρίπη. Για μία δεκαπενταετία οι πωλήσεις του Tamiflu ήταν σχεδόν μηδενικές μέχρι που το 2005, με την "ξαφνική" γρίπη των πτηνών, άρχισαν την αύξουσα πορεία. Η Roche εκμεταλλευόμενη το ότι η πατέντα για το Tamiflu δεν έχει λήξει ώστε να μπορούν και άλλες φαρμακοβιομηχανίες να το παρασκευάζουν, ανεβάζει την τιμή του και δεν το παρέχει σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας οι οποίες δεν αντέχουν την εισαγωγή του original Tamiflu.
Ίσως το παραπάνω φαίνεται αρκετά εκτός θέματος, απλά ήθελα να παραθέσω τισ σκέψεις μου όπως τις έζησα. Μετά από αυτή την είδηση άρχισα να ψάχνω γενικά το θέμα της βιομηχανίας φαρμάκου.
Πριν λίγες μέρες ανακάλυψα αυτό στο youtube:
http://www.youtube.com/user/CCHRGR
Πριν προβείται σε οποιοδήποτε συλλογισμό θα ήθελα να διαβάσετε πρώτα το κέιμενο μου και μετά να ανατρέξετε στο link.
Το site αφορά μιά σειρά ντοκυμαντέρ μιά αμερικάνικης οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πραγματικά έμεινα έκπληκτος όταν διάβαζα και έβλεπα το περιεχόμενο που σχετίζεται ειδικότερα με την ψυχ - "ιατρική".
Είναι η Ψυχιατρική επιστήμη? Τη στιγμή που οι διαγνώσεις της δεν βασίζονται σε απτά επιστημονικά δεδομένα και κριτήρια (π.χ. εξετάσεις, αναλύσεις, εγκεφαλογράφημα, μαγνητική, κτλ), αλλά καθαρά και μόνο σε προσωπικές "εκτιμήσεις" των ψυχ - "ιάτρων", οι οποίοι το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να ανατρέξουν στο DSM (η βίβλος της Ψυχ - "ιατρικής") και με βάση τα συμπτώματα να συμπεράνουν την ασθένεια.
Σύμφωνα με το ντοκυμαντέρ οι ψυχ - ίατροι τα τελευταία 50 χρόνια "δημιούργησαν" πάνω απο 200 ΝΕΕΣ ψυχικές ασθένειες. Στην συνέχεια οι φαρμακοβιομηχανίες "δημιούργησαν" τα ΝΕΑ φάρμακα για τις ΝΕΕΣ αυτές ασθένειες, οι πατέντες εγκρίθηκαν από το FDA, η διαφήμιση έκανε τη δουλειά της, και έτσι σήμερα οι ΗΠΑ καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ψυχοτρόπων. Πολλοί λένε ότι η ψυχ - ιατρική δεν είναι επιστήμη, αλλά marketing των φαρματοβιομηχανιών. Λ.χ., όταν η Eli Lilly (η μεγαλύτερη εταιρία ψυχοτρόπων στον κόσμο) κατάλαβε πως η αγορά αυτή είναι τρομερά επικερδής για αυτή και βλέποντας ότι η πατέντα της για το Prozac ήταν έτοιμη να λήξει, έβγαλε στην αγορά (άφου πρώτα δημιούργησε την ασθένεια Bipolar Disorder) το Zyprexa, και πριν λίγα χρόνια το νέο blockbuster των αντικαταθλιπτικών Cymbalta. Η ιστορία είναι ανάλογη και στις άλλες φαρμακευτικές.
Δεν θα αναφερθώ ΚΑΘΟΛΟΥ στις παρενέργειες (επίσημες και μη) γιατί δεν το κρίνω σωστό μέσα σε αυτό το forum, αν και δεν μιλάμε για φάρμακα τύπου placebo αλλά πανίσχυρα φάρμακα που δρούν και αλλάζουν την χημική ισορροπία του εγκεφάλου (σκεφτείτε πως ο όρος "εγκεφαλική χημική
ανισσοροπία" χρησιμοποιείται για τη συνταγογράφηση ψυχοτρόπων, τη στιγμή που κανείς δεν κάνουν βιοχημική ανάλυση ουσιών στον εγκέφαλο του ασθενούς). Ήθελα απλά να εκφράσω κλείνοντας κάποιους ενδιασμούς που έχω.
Καταλαβαίνω ότι στις περιπτώσεις όπου η "διαταραχή" είναι μεγάλη (π.χ. σχιζοφρένεια, κτλ) μπορεί τα φάρμακα να έχουν λόγο ύπαρξης. Αλλά σε περιτπώσεις ανθρώπινου συναισθήματος, είναι? Αναφέρομαι σε ψυχικές "διαταραχές" τύπου "φοβάμαι να μιλήσω στο αφεντικό μου", "περνάω μιά φάση στεναχώριας στη ζωή μου", κτλ. Υπάρχει ανάγκη γιά όλη αυτή τη χαπολογία?
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Αν θεωρείται και κρίνεται σκόπιμο τη διαγραφή του post έχετε κάθε δικαίωμα να το κάνετε.
