2 αλκοολικοί έχουν πιθανότητες να δημιουργήσουν μια υγιή, ερωτική σχέση και να μην επ

Arktos, μόλις έψαξα και βρήκα στο ιντερνετ την ταινία που μου είπες, θα την κατεβάσω αμέσως!! :D

Η αλήθεια είναι πως έχω περάσει κι εγώ ξυστά απο τη διάγνωση ως "διπολική¨. Αλλά ο γιατρός δεν κατέληξε στα σίγουρα, γτ απο ο,τι κατάλαβα δεν είχα τα κλασσικά συμπτώματα κατά τη φάση της καταθλιψης, της "down" φάσης.
Επίσης, κι εμένα κανένας γιατρός μέχρι τώρα δε με έχει διαγνώσει ως αλκοολική, (και το έχω ψάξει αρκετά το θέμα με διάφορους, πίστεψέ με) άσχετα που ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματά μου έιναι το ότι έπινα πολύ και τη λάθος στιγμή. Παρόλα αυτά μου λένε πως δεν ειμαι η αλκοολική με την εννοια της καθημερινής εξάρτησης, κι οτι έχω προσωπικά και κοινωνικά στοιχεία τέτοια που θα με βοηθήσουν να πάψει να είναι πρόβλημα για τη ζωή μου.
Όπως και να'χει, είδα κι εγώ οτι με τα ακραία συναισθήματα δεν τα πάω πολύ καλά, για αυτό τονίζω και συνεχώς το θέμα μου με τη βιασύνη και τον εγωισμό μου, γιατί τότε για να χαλαρώσω, έκανα το πράγμα που ήξερα καλύτερα, δλδ έπινα για να "κουλάρω"...

μυρτώ , ποια κλασικά συμπτώματα κατάθλιψης δν είχες/
ένα μεγάλο συν είναι πως δν διαγνώστηκες ποτέ ως αλκολική.
πίνω για να κουλάρω, ήταν ένα με μένα.

γενικότερα πάντως είμαι της άποψης πως αν σκέφτεσαι το ποτό, εξακολουθεί να υπάρχει πρόβλημα.
έχεις " ιαθεί " μόνο όταν έχεις πια πάψει να το σκέφτεσαι κ να το επιθυμείς κάποιες στιγμές.
εγώ δν το έχω καταφέρει ακόμη.

"... Rabola,
μπορείς λίγο να μου εξηγήσεις αυτό που είπες: "Είμαι πρώην αλκοολική και μόνον"? Εννοείς, όχι "πρωην αλκοολική σε ανάρρωση"?
Έχει ενδιαφέρον για μένα αυτή η διάκριση που κάνεις. Κι επειδη έχεις και την προσωπική σου εμπειρία με το ποτό, θα ήθελα να μου πεις 2 λόγια και για το οτι δε δέχεσαι τον αλκοολισμό ως ασθένεια, και τη λέξη ανάρρωση. Πού ξέρεις, αν δω κι εγώ καποια πράγματα και έννοιες αλλιώς μπορεί να ισορροπήσω περισσότερο..."

Καλησπέρα Μυρτώ. Ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι θα σου κάνει "κλικ" αυτό που είπα. Κι ο λόγος που χαίρομαι για αυτό, είναι όχι επειδή θα σου καταφέρω την αντίστοιχη επιχειρηματολογία και δε θα σου μείνουν περιθώρια άλλα απ' το να συμφωνήσεις σε όσα σου πω - :) - αλλά επειδή εξαρχής φαίνεται σε μένα πως δεν ανήκεις στην πλειοψηφία των εξαρτητικών τύπων - πρόσεξε, όχι εξαρτημένων - που σου περιέγραψα. Προσπάθησα να σου στείλω μήνυμα προσωπικό αλλά δε τα κατάφερα με τη νέα μορφή αυτού του φόρουμ. Αν θελήσεις όμως, στείλε μου εσύ το ιμέηλ σου και τα λέμε απ' το msn messenger. Από εδώ δεν επιθυμώ να πω περισσότερα. Αν υπάρχει ακόμη το παλιό φόρουμ, θα βρεις πολλά μηνύματά μου επί του θέματος και με λυμένες τις περισσότερες απορίες σου. Αλλά δε νομίζω να υφίσταται κάτι τέτοιο, οπότε όποτε θελήσεις τα λέμε σε προσωπικό επίπεδο.

Βλέπω όμως την απάντησή σου στην Άρκτο - γεια σου Αρκούδι! - και μπαίνω στον πειρασμό να σου πω το εξής. Μη δίνεις βάση σε γιατρούς. Μιλάμε για την πλέον άσχετη φάρα στο θέμα των εξαρτήσεων έτσι κι αλλιώς. Καθώς και σε άλλα έ... :) ... άλλωστε, όπου πίπτει χρήμα, ουδεμία σχέση έχει η γνώση και σε κανέναν τομέα. Όταν θα αποφασίσουν να... καταλάβουν για πιο λόγο έγιναν ψυχίατροι - ή και ψυχολόγοι - τότε ίσως καταφέρουν να κάνουν και διαγνώσεις. Αν κατάλαβες δε τους χρειάστηκα ουδέποτε. Αλλά ας όψονται οι κατασκευασμένοι μύθοι που έχουν γονατίσει απ' το βάρος τις τσέπες τους... :) ... τα λέμε Μυρτώ! ... :) ...

rabola, αρκούδι με είπες ναι ?
aha...

μπορείς να δεις τα παλιά ποστ με την αναζήτηση του νικ.

Μυρτώ,
Σκέφτηκες πώς θα μεγαλώσεις ένα παιδί όταν εσύ και ο σύζυγος δεν έχετε ισορροπήσει;

Quote:

---

Originally Posted by esoteriki_dynami

Μυρτώ,
Σκέφτηκες πώς θα μεγαλώσεις ένα παιδί όταν εσύ και ο σύζυγος δεν έχετε ισορροπήσει;

---

Αυτό είναι ένα υποθετικό ηθικοπλαστικό δίλημμα στην δεδομένη για σένα - λες "όταν" κι όχι "αν" - κατάσταση ανισορροπίας του ζευγαριού, που ωστόσο παλεύει να μην φτάσει σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Εσύ, σκέφτηκες μήπως ο ερχομός ενός παιδιού κι αφού έχουν προηγηθεί τα χρονικά στάδια προσαρμογής στην αν-αλκοολική πραγματικότητα που έχει οριοθετήσει το ζευγάρι, αποτελέσει ένα επί πλέον όπλο στη μάχη που δίνουν ?
Η συγκρότηση της θεματοθέτριας από όσα καταθέτει εδώ, με προσανατολίζουν στο ότι έχει την πίστη να νικήσει και σ'αυτή την κατεύθυνση , υποθετικά διλήμματα ήττας , μάλλον δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες ...
Φυσικά ο προβληματισμός σου είναι σεβαστός, αν και θεωρώ λάθος την διατύπωση μια και αναφέρεται σαν μια de facto μελλοντική πραγματικότητα....

@saab

Κατανοητός ο τρόπος σκέψης σου.
Eάν πρώτα καταφέρουν να διώξουν τον αλκοολισμό και ισορροπήσουν τότε δε βλέπω λόγο να μην προχωρήσουν ούτε εγω.

Αν όμως ο αλκοολισμός δεν έχει φύγει (άρα δεν έχουν φύγει και οι ψυχολογικές αιτίες που τον προκαλούν) τότε πόσο ισορροπημένοι θα ήταν για να αναθρέψουν ένα παιδί;

Το παιδί θα τους φέρει χαρά. Αλλά οι αντιλήψεις τους και οι σκέψεις τους δε θα αλλάξουν. Το παιδί εκτός από χαρά φέρνει και ευθύνες, στρες, εντάσεις... Πώς θα τα διαχειριστούν όλα αυτά όταν δεν έχουν λύσει τις συγκρούσεις στις ψυχές τους;

Ο αλκοολισμός δεν λύνεται με την έλευεση ενός παιδιού. Υπάρχουν γονεις που είναι αλκοολικοί και τα παιδιά τους πληρώσανε την απόφασή τους για τεκνοποίηση.

Esoteriki dynami, θεωρείς λανθασμένα πως η θεματοθέτρια με τον σύντροφο της, προκειμένου να λύσουν τα προσωπικά τους προβλήματα , θα φέρουν στον κόσμο ένα παιδί. Δηλαδή με λίγα λόγια, ταυτίζεις την προσδοκώμενη λύτρωση του ζευγαριού από τον βραχνά του αλκοολισμού με την δημιουργία οικογένειας , πράγμα που η Μυρτώ δεν εννοεί σαν αυτοσκοπό πριν συμβούν κάποια βήματα, αν προσέξεις τα ποστ της, βάζει χρονικά όρια πριν συμβεί κάτι τέτοιο.
Επομένως μην λες πως ο αλκοολισμός δεν λύνεται με την έλευση ενός παιδιού , γιατί είναι άτοπος ο συλλογισμός σου σύμφωνα με αυτά που μας έχει πει η Μυρτώ, η ίδια προκρίνει την απεξάρτηση της ίδιας και του συντρόφου της σαν ζητούμενο για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα.
Φυσικά, ο χρόνιος αλκοολισμός δεν είναι ένα πρόβλημα που ξεπερνιέται αμέσως, αλλά δεν μπορείς να προδικάσεις το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας και να φτάσεις σε μια υποθετική κατάρρευση τη στιγμή που μιλάμε για λύτρωση.

Όσα λες για το παιδί, τις ευθύνες, το στρες , τις εντάσεις κλπ συμφωνώ απόλυτα, αλλά μάλλον προτρέχεις . Εγώ βλέπω πως η Μυρτώ προβάλει σαν δεδομένο την αυτογνωσία για να μπορέσει να απεγκλωβιστεί από τον αλκοολισμό , γεγονός ενθαρρυντικό για να συνεχίσει μαζί με τον σύντροφο της την προσπάθεια. Κι όταν με το καλό σταθούν με τον σύντροφο της στην κορυφή, μπορούν να αντιμετωπίσουν το κοινό τους μέλλον με αισιοδοξία, περισσότερη απ' όση μπορεί να έχει σήμερα, έτσι δεν είναι ?

Δυο ατομα ειναι σαφως πολυ πιο δυνατα απο ενα...αλκοολισμος και τριχες.
Πιες τη ζωη και μην προβληματιζεσαι. Ζορια θα υπαρξουν ναι.

saab φυσικά και έτσι είναι. Συμφωνώ μαζί σου σε όλα.
Σε προτρέπω να ξαναδεις τι ακριβώς έγραψα.
Θεωρώ ότι οι προσπάθειες για ωριμότητα και ισορροπία - οι πραγματικές προσπάθειες , διαρκείς και αποφασιστικές - θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα στην επιτυχία και τότε θα χαρούν με μεγάλη χαρά τη δημιουργία οικογένειας.

Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι προς το παρόν τουλάχιστον, η ύπαρξη αμφιβολιών δείχνει ότι ακόμα δεν είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Θα χρειαστεί να δώσουν λίγο χρόνο στον εαυτό τους ώστε να φύγουν οι αμφιβολίες και να καταλάβουν περισσότερο τα κίνητρά τους. Το βήμα για ένα παιδί, απαιτεί σιγουριά. Τότε μόνο θα φέρει την ευτυχία και στους δυο γονείς και το αίσθημα της πληρότητας (αποφυγή ενοχών ότι δεν του δίνουν σημασία).

Να θυμόμαστε ότι ένας άνθρωπος που έχει λύσει τα προβλήματά του , και ειναι χαρούμενος, μπορεί μόνον τότε να μοιραστεί τη χαρά του με τους συνανθρώπους του (και ειδικά το παιδί του).

Ευχαριστώ όλους για το..."food for thought"!

esoterikh_dynami, φυσικά και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι η δημιουργία οικογένειας, χωρίς να έχω ξεμπερδέψει από τον εθισμό μου..
Αν δείτε και το πρώτο μου post, η αγωνία μου είναι εάν μπορώ να στήσω μια οικογένεια μαζί με το σύντροφό μου, και όχι απλά αν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα ως ζευγάρι. Εαν δεν είχα αυτή την αγωνία, για το αν θα μπορέσουμε να μεγαλώσουμε σωστά κι εμείς ένα παιδί, το πιο πιθανό είναι ότι δε θα είχα στείλει ποτέ αυτό το μήνυμα, για να ζητήσω τη βοήθειά σας..

Απλώς, επειδή κάνω μια πραγματικά "οργανωμένη" προσπάθεια, για να ξεριζώσω από τη ρίζα τον εθισμό μου, ψάχνοντας να βρω και να επιλύσω τις δυσλειτουργίες του χαρακτήρα μου, που με οδήγησαν σιγά-σιγά να χάσω τον έλεγχο, σε σχέση με το πόσο αλκοόλ καταναλώνω, θεωρώ πιθανό κάποια στιγμή να είμαι σε θέση να είμαι καλή μητέρα, όχι μόνο γιατί δε θα πίνω, αλλά και γιατί θα έχω ισορροπήσει αρκετά, τόσο ώστε να μη μεγαλώσω ένα ....ανισόρροπο παιδί.
Όταν λέω "οργανωμένη", εννοώ για πρώτη φορά με πείσμα, με βοήθεια από το γιατρό μου, από τους ΑΑ, από το σύντροφό μου, από συμπτωματική φαρμακευτική αγωγή, από βιβλία αυτοβοήθειας (ναι, ναι, μη γελάτε, κάτι κάνουν κι αυτά, αν είσαι αποφασισμένος να τα κάνεις πράξη), αλλά κυρίως από μια εσωτερική "φόρα" που έχω πάρει, και που ελπίζω να κρατήσει.

Δεν θα έκανα ποτέ παιδί για να με ενώσει με το σύντροφό μου, ή για προσωπικούς λόγους, δηλαδή για να "πάρω". Θα προχωρήσω σε αυτό το βήμα, μόνο όταν θα είμαι έτοιμη να "δώσω". Βασικά δεν ξέρω καν αν θα είμαι σε θέση κάποτε να είμαι έτοιμη για να κάνω παιδί. Κι επειδή στο παρελθόν, κλασσικά ανυπόμονη και ενθουσιώδης, προέτρεχα και πήγαινα πάντα 10 βήματα μπροστά, μέσα στη λαχτάρα μου να τα κάνω όλα, τώρα έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, ένα βήμα τη φορά.
Όχι οτι δε θα ήθελα να γίνω κι εγώ μητέρα, αλλά χίλιες φορές να είμαι ισορροπημένη και καλά, έστω και χωρίς παιδί, παρά ανισσόροπη και δυστυχισμένη, αλλά με παιδί, επειδή έτσι κάνουν όλοι. Εγώ δεν είμαι οι "όλοι"... Είμαι η Μυρτώ.

Από την άλλη, θεωρώ πως υπάρχουν αρκετές "προβληματικές", ας μου επιτραπεί ο όρος, μητέρες, που μπορεί ποτέ να μην έχουν περάσει απο το στάδιο του εθισμού, όπως εγώ, αλλά κουβαλάνε μέσα τους τόσα απωθημένα ή τόση υστερία, που τελικοί αποδέκτες είναι τα παιδιά τους.
Τουλάχιστον, ελπίζω με αφορμή τον εθισμό μου να κάνω μια γερή αναθεώρηση αυτού που είμαι, σε τέτοιο βαθμό που να καταλήξω να πω οτι αν δεν είχα ποτέ τον εθισμό αυτό, μπορεί και να βρισκόμουν ουσιαστικά ανέτοιμη με ένα παιδί στην αγκαλιά, που θα το είχα κάνει πριν λίγα χρόνια, πιστεύοντας πως είμαι έτοιμη-και-για αυτό το βήμα...

Με λίγα λόγια, πρώτα εγώ καλά μέσα μου, μετά εγώ καλά με το Σ., μετά εμείς καλά με ένα παιδί. Αν λείπει κάποιος κρίκος από αυτούς, δεν πάω στον επόμενο (το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου). Αλλά και να μείνω στον πρώτο-πρώτο κρίκο, δηλαδή να είμαι καλά εγώ, και να μην έρθουν οι υπόλοιποι, δε θα πέσω να πεθάνω. Έχω ταλαιπωρηθεί πολύ μέχρι τώρα για να μη μπορώ να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να είμαστε καλά με τον εαυτό μας. Και όλα τα άλλα έρχονται, ή δεν έρχονται....

Πωπωωωω!!
Καλέ, μεγάλο βγήκε αυτό το μήνυμα!!! :D :D

Μυρτώ,
καλό θα ήταν να εστιάσεις την προσοχή σου στο κατά πόσο οι 'με πείσμα' προσπάθειες που κάνεις, οφείλονται στο βιολογικό σου ρολόι που ζητά την τεκνοποίηση (άρα όταν ικανοποιηθεί η βιολογική αυτή ανάγκη, οι προσπάθειες δε θα έχουν την ίδια δυναμική) ή αν οι προσπάθειες είναι αποτέλεσμα της πραγματικής θέλησης να ξεπεράσεις το πρόβλημα για να βελτιωθεί πρώτα η ποιότητα της δικής σου ζωής και έπειτα των άλλων (μια μάνα είναι σε θέση να δώσει αγάπη στο παιδί ,μόνο όταν αγαπά τον εαυτό της πραγματικά. Μια θετική αλλαγή στην ζωή την κάνουμε για εμάς και όχι για τους άλλους π.χ. 'για χαρη του παιδιου').

Πολλοί άνθρωποι υπό την πίεση του βιολογικού τους ρολογιού ('πότε θα γίνω μάνα;', 'όλοι οι φίλοι έχουν σχέση, εγώ πότε;' , 'υπάρχουν και χειρότεροι στο κάτω κάτω') κάνουν ριζικές αλλαγές στη ζωή τους (εμφάνιση, σκεπτικό, κοινωνικότητα) , αλλά επειδή έγιναν μόνο και μόνο υπό πίεση, τελικά δεν είχαν την απαιτούμενη διάρκεια στο χρόνο.
Καλό θα ήταν να διαχωρίσεις τα κίνητρά σου λοιπόν.

Es_dyn, Πολύ καλή η παρατήρησή σου...
Είναι κάτι που όντως θα πρέπει να το διαχωρίσω. Ελπίζω να μην είναι μόνο το βιολογικό μου ρολόι που χτυπάει, αν και τελικά ίσως αυτά τα δύο (απόφαση για τεκνοποίηση και απόφαση να ξεμπερδεύω με το ποτό) ήρθανε χρονικά σχεδόν μαζί στη ζωή μου όπως το βλέπω εγώ, και δεν είναι τόσο κακό το ένα να ανατροφοδοτεί το άλλο.

Αν και το ξαναλέω, και εγώ κι ο σύντροφος μου έχουμε μεταθέσει το παιδί, για πολύ-πολύ αργότερα. Πρώτα συγκατοίκηση μετά από ένα χρόνο ακριβώς (αν όλα πάνε καλά), μετά τη συγκατοίκηση απόφαση για παραπέρα, και μετά παιδί, χωρίς κι αυτό να είναι σίγουρο οτι θα είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε τότε ή κάποτε.

Πάντως σωστή η παρατήρησή σου για τη διάρκεια. Θα ήθελα κι εγώ, αν γίνει κάποια αλλαγή στη ζωή μου να γίνει για τους σωστούς λόγους..

Καλησπέρα!

Ο Σ. διέκοψε από επιλογή του τις επισκέψεις στη συγκεκριμένη ψυχοθερεπεύτρια την προηγούμενη εβδομάδα.
Θεωρεί, πως αφού η συγκεκριμένη δεν εγκρίνει στη βάση της τη σχέση του μαζί μου-στην ουσία με καμιά αλκοολική κοπέλα- δεν έχει νόημα να συνεχίσει τισ συνεδρίες μαζί της.

Είναι σε αναζήτηση νέου θεραπευτή, αυτή τη φορά που να μην είναι τοσο καθετος στο οτι 2 αλκοολικοί αδυνατούν να κάνουν σχεση.
Πάντως και ο Σ. και εγώ που το συζητήσαμε, συμφωνήσαμε οτι-ανεξάρτητα απο το αποτέλεσμα που θα το δείξει ο χρόνος- κανείς απο τους 2 σε αυτή τη σχέση δεν έχει νιώσει μέχρις στιγμής εντονη επιθυμία να πιει.
Αντίθετα, με παλαιότερες σχέσεις μας, η επιθυμία αυτή ήταν πιο δυνατή..

Αυτά τα νέα...!
Καλά κρατάει μέχρι τώρα, εύχομαι σε όλους επίσης να κρατάτε γερά, με ό,τι κι αν "παλεύετε"...!