Printable View
Δεν νομιζω οτι υπαρχει ψυχολογικο προβλημα χωρις εμφυτο το στοιχειο της επαναληψης... Αν καποιος κανει κυκλους συνεχεια η το ιδιο λαθος ξανα και ξανα, λεμε οτι εχει προβλημα και για να σταματησει χρειαζεται να ξυπνησει και να ζητησει βοηθεια... Ακομα και τοτε μπορει να περασει αρκετος χρονος θεραπευτικα μεχρι να σπασει ο φαυλος κυκλος. Πως λοιπον στην περιπτωση του θυματος "συγχωρουμε" μονο μια φορα και μετα λεμε καλα να παθεις αφου ξαναπηγες και κακοποιηθηκες? Δεν ειναι λιγο αντιφατικο αυτο?
Αν δεν το δουλέψεις,πάλι θα ξαναπάθεις τα ίδια.Οπότε δε συμφωνώ με αυτό που λένε "καλά να πάθεις αφου ξαναπήγες και κακοποιήθηκες".
Και είναι πολλοί οι παράγοντες οι συναισθηματικοί που σε κρατάνε μέχρι να ξεφύγεις,αν κάποιος δεν ζήσει σε κακοποιητική σχέση,δύσκολα θα καταλάβει.Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
Δεν πολυκατάλαβα αυτό που είπες, οποτε θα σου απαντήσω σε αυτό που νομίζω ότι είπες :DQuote:
Originally Posted by oboro
Καταρχάς, οι "τρίτοι" προς τη σχέση (και δεν μιλάω για σχέση οικογενειας αλλα ερωτική, όπου δεν υπάρχουν έντονοι δεσμοί μεταξύ των 2 ακόμα) δεν έχουν ούτε δικαίωμα ούτε είναι σε θέση να "συγχωρέσουν" το οτιδήποτε. Μιλάμε για τους 2 που είναι μέσα στη σχέση. Και ουδέποτε ανέφερα "καλά να πάθει οποιος κακοποιήθηκε".
Εάν το ταίρι σου σε κακοποιεί, έχεις κάποιες επιλογές.
Η πρώτη και απλούστερη είναι ότι δεν το ανέχεσαι ούτε το συγχωρείς, και την κανεις αμέσως, μπορεί και με καμια μήνυση ως συνοδευτικό.
Μπορεί όμως να επιλέξεις να μείνεις, επειδή ο άνθρωπος σου ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη (συγχωρείς αλλα δεν ανέχεσαι). Kατανοείς ότι ήταν γλίστρημα της στιγμής, και το δουλεύετε μαζί, είτε χωρίς βοήθεια τρίτου είτε με βοήθεια ειδικού. Εάν επαναληφθεί, σε παραπέμπω στις επιλογές 1 ή 3.
Εάν όμως μείνεις χωρίς να διαφαίνεται ούτε καν διάθεση αλλαγής στάσης στον ορίζοντα, τότε επιτρέπεις στον εαυτό σου την πιθανότητα να κακοποιηθεί ξανά (και συγχωρείς και ανέχεσαι). Δεν τίθεται θέμα "καλά να πάθεις που έμεινες" αλλα "γιατί δεν έφευγες ενώ μπορούσες και ήθελες"... και δεν βρίσκω τίποτα αντιφατικό σε αυτό.
καμμια φορα μενεις στο διαλλακτικος, υπομονετικος, ευαισθητος ή χαμηλων τονων και δεν βλεπεις οτι μπαινεις σε μια κακοποιητικη σχεση η προχωρας σε εναν κακοποιητικο γαμο.Εκ των υστερων κοιταζοντας πισω βλεπεις οτι τα στοχεια αυτα υπηρχαν αλλα εσυ/εγω/ αλλος/η κλεισαμε τα αυτια, τα ματια και προχωρησαμε.κανεις δεν γινεται απο την μια στιγμη στην αλλη η μετα απο χρονια κακοποιητικος ακομη και αλλαξουν τα συναισθηματα.και απ οσο εχω καταλαβει εκτονωνουν δικους τους φοβους με την οποια μορφη κακοποιησης, αρκει να τους το επιτρεψουμε με το να παραμεινουμε σε τετοιες σχεσεις.
Μια αγκαλίτσα για τη Γιωτίτσα που ξέρω ότι δεν έχει περάσει ειδυλλιακά αλλα είναι ακόμα γεμάτη καλοσύνη. Αυτή η παραμονή είναι που μας "σκοτώνει" τελικά :(Quote:
Originally Posted by γιώτα2
Μα δεν ειπα αυτο! Αλλιως το ειπα. Για ξανακοιταξε τις διαφορες ; )Quote:
Originally Posted by DissolvedGirl
Κι εγω στους δυο τους εντος σχεσης αναφερομουν.
Σωστα, αυτα ομως δεν περιγραφουν καποιον που μπλεκει σε κακοποιητικες σχεσεις συστηματικα, ισχυουν σε περιπτωσεις μεμονωμενες. Καποιος που εχει εσωτερικευσει τους κακοποιητες της παιδικης του ηλικιας θα αναζητητα σαν ενηλικας πλεον κακοποιητικες σχεσεις ξανα και ξανα χωρις επιγνωση στην αρχη ουτε του μοτιβου ουτε και φυσικα των αιτιων. Δεν ειναι λοιπον θεμα λογικης. Λογικοτατοι ανθρωποι εχουν μεσα τους περιοχες που εξουσιαζονται απο αλλους κι εκει δεν ισχυουν τα καθημερινα και αυτονοητα. Προσωπικα ενα απο τα πρωτα πραγματα που εμαθα στην ψυχοθεραπεια ειναι πως το ψυχ. προβλημα δεν ειναι προβλημα της λογικης αλλα του συναισθηματος. Μεχρι να καταλαβει το θυμα οτι εχει προβλημα (αλλα και ο θυτης που συχνα κι αυτος εχει κληρονομησει αναλογη παρακαταθηκη) θα κανει κυκλους ξανα και ξανα, και δε θα το γνωριζει καν. Μπορει το υπολοπο της ζωης του να ειναι ακομη και η επιτομη της λογικης... Ο τραυματισμενος ψυχισμος ομως απλα δεν λειτουργει με αυτον τον τροπο...Quote:
Εάν το ταίρι σου σε κακοποιεί, έχεις κάποιες επιλογές.
Η πρώτη και απλούστερη είναι ότι δεν το ανέχεσαι ούτε το συγχωρείς, και την κανεις αμέσως, μπορεί και με καμια μήνυση ως συνοδευτικό.
Μπορεί όμως να επιλέξεις να μείνεις, επειδή ο άνθρωπος σου ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη, κατανοείς ότι ήταν γλίστρημα της στιγμής, και το δουλεύετε μαζί, είτε χωρίς βοήθεια τρίτου είτε με βοήθεια ειδικού.
Εάν όμως μείνεις χωρίς να διαφαίνεται ούτε καν διάθεση αλλαγής στάσης στον ορίζοντα, τότε επιτρέπεις στον εαυτό σου την πιθανότητα να κακοποιηθεί ξανά. Δεν τίθεται θέμα "καλά να πάθεις που έμεινες" αλλα "γιατί δεν έφευγες ενώ μπορούσες και ήθελες"... και δεν βρίσκω τίποτα αντιφατικό σε αυτό.
Τωρα αν το ατομο εχει παραδεχτει οτι εχει προβλημα και παρολα αυτα το συνεχιζει, η πεισματικα αρνειται το προβλημα και αποφευγει καθε ευκαιρια "Αφυπνισης", ε μετα ναι, το λες... Καποιοι ανθρωποι δεν θελουν να αλλαξουν και εχουν βολευτει στο ρολο του θυματος η θυτη. Ειναι απιστευτο πχ το προβλημα του μαζοχισμου οπου το ατομο "κερδιζει χανοντας", σε μια προσπαθεια να ελεγξει τη ζωη του μεσα απο τον σιγουρεμενο πονο της κακοποιησης που το ιδιο επιδιωκει.
Δεν είπα ότι είπες αυτό καλο μου oborouli, είπα ότι θα απαντήσω σε αυτό που μάλλον νομίζω ότι είπες, και μετά διευκρίνισα τη θέση μου. Δεν εννοούσα ότι είπες το αντίθετο από αυτό που είπα, απλά το είπα για να ξεκαθαρίσω τι θέλω να πω (και κάπου εδώ αρχίζει η paranoia... γιατί αυτή η πρόταση ΔΕΝ ΥΠAΡΧΕΙ!)Quote:
Originally Posted by oboro
Για τα υπόλοιπα που είπες, νομίζω ότι είπαμε ότι συμφωνούμε, οποτε γιατί διαφωνούμε;
εγψ θα διαφωνησω με καποιον που ειπε οτι αμα ο περιγυρος γνωριζε οτι υπηρχε κακοποιηση θα αντιδρουσε. Δεν ισχυει για την πλειονοτητα των περιπτωσεων...
Στο "καλα να παθει που πηγε και κακοποιηθηκε" πηγαινε η διευκρινιση μου. Ειναι διαφορετικο απ' τη φραση-σουμα που χρησιμοποιησα εγω: "αφου κακοποιηθηκες, καλα να παθεις που ξαναπηγες".
Dissolved γεια σου :)
οι ερωτησεις της elenhs ειχαν να κανουν με κακοποιηση
πανω εκει λοιπον απαντησα
Και ειπα οτι ενας ανθρωπος ο οποιος ειναι κακοποιητικος ,θα ειναι παντα αν δεν το καταλαβει,και δεν ζητησει βοηθεια,Που αυτο ειναι σπανιο γιατι αυτοι οι ανθρωποι γενικα εκτος τον αλλων εχουν και παντα το αλαθητο ,ειναι εγωιστες ισχυρογνωμονες τρομεροι ψευτες ,και πολυ φλαφλαταδες.κ.α. Και οτι δεν χρειζεται καμια “δικαιολογια” ,για να κακοποιησει σωματικα η λεκτικα Την παιρνουν απο μονοι τους με ηληθιες αφορμες για τους λογους που ηιδη προειπα στο παραπανω ποστ
Θα συμφωνησω μαζι σου οτι οι σχεσεις ειναι διαδραστικες ,και οτι και οι 2 συμμετεχοντες επηρεαζουν ο ενας τον αλλον Αλλα εδω μιλαμε για τη περιπτωση που ο ενας μονο επηρεαζει τον αλλον ,με εξευτελισμο ,υποβιβασμο και βιαιη χαλιναγωγηση των οποιων αντιδρασεω της ,κατα τα προτυπα και τις αντιληψεις που εχει υιοθετησει το Αρρωστο μυαλο του Για να ξεκαθαρισω και τη θεση μου θα σου πω οτι δεν μπορω να το δω αλλιως ,εστω και γι αυτη τη ΜΙΑ ΦΟΡΑ που αναφερες ,γιατι θα ξαναγινει ,Καποιος που δεν μπορει να κρατησει τα νευρα του ,και βρησκει σαν ποιο “ευκολη λυση” να χειροδικησει ,να βρισει να τρομοκρατησει , απο το ν ανοιξει τη πορτα και να φυγει εκεινη τη στιγμη Να ηρεμησει να παρει τον αερα του,και να ξαναγυρισει Και να θεσει οτι τον απασχολει, προβληματιζει σε ποι πολιτισμενα πλαισια ,που λεγεται διαλογος ,επικοινωνια . θα πρεπει να το κοιταξει σοβαρα το θεμα του
Quote:
Originally Posted by carrie
carrie καλημερα :)
Μαλλον εγω το ειπα ,γιατι το εψαξα λιγο και δεν ειδα κανενας αλλος νομιζω να αναφερθηκε σε οικογενεια
Αλλα το θεμα ειναι δεν καταλαβες τι ακριβως ειπα
Ειπα οτι ενω οι γονεις βλεπουν οτι το παιδι εχει καποιο θεμα με τη βια ,δεν το αντιμετωπιζουν με καποιον ειδικο ,αλλα θελουν οι ιδιοι να γινουν ειδικοι ,με βια !
Δεν αναφερα πουθενα τους υπολοιπους συγγενεις ,εννοουσα μονο την οικογενεια ,μπαμπα μαμα αδερδια παπου γιαγια θειους κολλητους και ξαδερφια κολλητα
Kαμια φορα βεβαια χρειαζονται και οι απεξω ,αλλα θα πρεπει να ειναι πολυ προσεχτικοι στα βηματα που θα κανουν
Αλλα οπως ειπες και συ ποτε δεν τα κανουν .......τι κριμα
Elenh, ναι, ενδέχεται ένα άτομο που εκφράζει κακοποιητικές συμπεριφορές σε έναν τομέα της ζωής του (στην προσωπική του σχέση, άρα στον πλέον ιδιωτικό τομέα της ζωής του, στο σπίτι του -intimate relationship abuse, domestic abuse), να μην είναι είτε εξίσου κακοποιητικός σε άλλες του σχέσεις, είτε και καθόλου πχ στον επαγγελματικό του κύκλο, στον φιλικό και τα λοιπά.
Υπάρχουν περιπτώσεις που όταν η βία δεν εκφράζεται σε τομείς έξω από τους πλέον ιδιωτικούς κύκλους της ζωής, δεν γίνεται άμεσα ούτε αυτονόητα ορατή από τους γύρω, ούτε συνολικά αντιληπτή από το περιβάλλον του κακοποιητή. Ένας άνθρωπος μπορεί να διατηρεί ένα άψογο κοινωνικό προσωπείο και να δείχνει ένα εξαιρετικά κακοποιητικό προφίλ μόνο στη σφαίρα του ιδιωτικού. Υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα ακόμη και ανθρώπων με άψογο-αψεγάδιαστο κοινωνικό προφίλ που να έρχεται σε τέλεια αντίθεση με το ιδιωτικό προφίλ, αυτό που κρατάει στην προσωπική του σχέση.
Να σου πω ένα παράδειγμα. Όταν ήμουν μικρότερη -στην εφηβεία μου- είχα ένα γείτονα που κανένας δεν ήξερε πως για χρόνια κακοποιούσε τη σύζυγό του. Κάποια στιγμή μία φίλη μου, της οποίας η γυναίκα αυτή νοίκιαζε το σπίτι, έλαβε ένα τηλεφώνημα,πως τη χρειαζόταν να τη βοηθήσει σε κάτι. Η φίλη μου με ρώτησε αν ήθελα να πάμε στην τάδε μαζί, δίχως να γνωρίζει τι θα αντικρίζαμε κι οι δύο. Η γυναίκα εκείνη ήθελε κάποιον να πάει να ψωνίσει για εκείνην και τα παιδιά της, γιατί δεν "μπορούσε" να βγει να ψωνίσει με μαυρισμένο μάτι! Μπήκα με τη φίλη μου ανυποψίαστες κι οι δυο, νομίζοντας πως ήθελε κάτι απλό και καθημερινό, όπως για παράδειγμα να της κρατούσε λίγο τα παιδιά, να βγει για ψώνια, ή να κάνει μία άλλη χάρη, οποιαδήποτε. Ήταν η ανάγκη όμως να κρύψει τις μελανιές και το πρήξιμο, κρατώντας την κακοποίησή της κρυφή από την γειτονιά και τον κοινωνικό της περίγυρο. Ντρεπόταν που ανεχόταν την κακοποίηση? Ένιωθε άγχος απέναντι στις κρίσεις του κοινωνικού της περίγυρου? Τύψεις και ενοχές που έμενε με αυτόν τον άντρα, τον καθ' όλα "αξιοπρεπή" κατά τ' άλλα και γενικά φιλήσυχο? (γιατί έτσι έδειχνε στους απέξω), φοβόταν και δεν είχε πού να πάει? ήταν μια γυναίκα με την οικογένειά της μακριά, στην επαρχία, που δεν είχε οικονομική ανεξαρτησία επίσης.
Το μάτι της και το μάγουλό της ήταν πρησμένα, μελανά, μωβ-μπλε-αιματί, και δεν μπορούσε καν να δει απ' αυτό το κλεισμένο μάτι. Κι όμως, το έκρυβε. Ουσιαστικά αυτό που έκανε ήταν για τους δικούς της λόγους να βοηθά τον κακοποιητή πάντως να διατηρήσει το κοινωνικό του στάτους. Αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει κάποιος. Η δική της ντροπή, αδυναμία να δείξει στους απέξω τα αποδεικτικά της κακοποίησης, για οποιουσδήποτε λόγους, που καταλαβαίνω και πάλι άσχετα από το ότι δεν συμμερίζομαι), ήταν που την έκαναν συμμέτοχο στη διατήρηση της εικόνας του κακοποιητή ως ενός αξιοπρεπή φιλήσυχου ατόμου κατά τ' άλλα.
Αυτό το παράδειγμα στο έδωσα για να δεις ότι εξαρτάται από πάρα πολλά το αν το περιβάλλον θα αντιληφθεί την κακοποίηση, πολλές φορές και το ίδιο το θύμα της κακοποίησης λειτουργεί με τρόπους τέτοιους που κρατάνε την κακοποίηση στη σκιά και βολεύουν τα μάλα τον κακοποιητή ώστε να επαναλάβει την πράξη της κακοποίησης δίχως το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής.
Ό,τι κι αν είπαμε, δεν έκανε τη γυναίκα αυτή να πάρει καμία δράση να σταματήσει το δράμα που ζούσε στο σπίτι της. Και ως δύο έφηβες, δίχως καν ακόμη τις κατάλληλες γνώσεις και εμπειρία δεν είχαμε μάλλον και τα εφόδια να επηρεάσουμε προς μία διαφορετική κατεύθυνση.
Οπότε, το "καλά να πάθει" δεν θα το πω, γιατί δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει όλες τις παραμέτρους για τη συμπεριφορά των άλλων, και το θεωρώ σκληρό να το κάνω εξάλλου, έχω μάθει εδώ και καιρό ότι οι θεσμοί στηρίζουν αρκετές φορές τους κακοποιητές, και επιτάσσουν αυτές τις δικαστικές τάσεις του περίγυρου, ώστε αντί να αγκαλιάσει το θύμα, το δικάζει, το κρίνει και το βρίσκει κάπου λειψό (άρα αποδίδει ευθύνες, δίχως να μπαίνει σε βάθος, είναι πιο εύκολο να πεις ένα έλα μωρέ, τα ήθελε ο κόλος της, παρά να πας βαθύτερα, κατανοώντας πως η βία δεν είναι ένα ζήτημα μόνο ατομικό, αλλά και κοινωνικό, που μέσα του συμπλέκονται πολιτικές, θεσμοί, πατριαρχίες, νόμοι, κουλτούρα, υπόβαθρο παιδείας, καλλιέργεια ή έλλειψή της, ψυχολογικοί παράγοντες, βιολογικοί, παιχνίδια δύναμης και ελέγχου, προσωπικά κενά και κοινωνικές επιρροές, ενισχύσεις της βίας με τρόπους που δεν είναι ορατοί εύκολα ή γρήγορα.
Συμφωνώ με το ότι οι σχέσεις συνεξάρτησης θέλουν δύο, αλλά δε συμφωνώ με απλοικές προσπάθειες απόδοσης ευθυνών στο θύμα της κακοποίησης. Ότι μπορεί πάντως να είναι βολικότατες κάποιες συμπεριφορές αποσιώπησης του θύματος για τον θύτη, οπότε και να υποβοηθούν στη συνέχιση της κακοποίησης, ναι, το δέχομαι.
εδωσες μονη σου τη σωστη απαντηση. ειναι στο DNA του.. αυτη ειναι η φυση του. τα φαρμακα επεμβαινουν στο γεννετικο κωδικα DNA.. με την ιδανικη φαρμακευτικη αγωγη μπορει "θεωρητικα" να κανει μια επεμβαση στο DNAQuote:
Originally Posted by elenh
Σε κανενα dna δεν οφειλεται, απλα αντιγραφουν συμπεριφορες γνωριμες απο την μια και απο την αλλη δεν θελουν να παραδεχτουν οτι εχουν προβλημα συμπεριφορας αν και ειμαι σιγουρη οτι το ξερουν.