Άγχος και Φοβία στην Εργασία

Quote:

---

Originally Posted by karolos

Πάντως η κατάσταση για μένα είναι περισσότερο περίπλοκη (δεν έχω γράψει όλα τα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει παρά μόνο τα επαγγελματικά). Μεγάλωσα με γονείς που είχαν περίπου τα ίδια προβλήματα. Πατέρας χωρίς φίλους και γνωριμίες, σχετικά αδιάφορος για το μέλλον μου (τα είχε αφήσει όλα στον αυτόματο πιλότο :) το μόνο που τον ενοιαζε ήταν τα λεφτά του και ο εαυτούλης του) και μια μητέρα με μια απαξιωτική ματιά για όλη την Ελληνική κοινωνία να βλαστημάει την ώρα και την στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα. (Ζητάω συγνώμη αν έθιξα κάποιον)

---

Με το ' περίπου τα ίδια προβλήματα ' εννοείς πως έχεις κι εσύ τα στοιχεία που αναφέρεις για τους γονείς σου?
Γιατί αν είναι έτσι φυσικό δεν είναι να έχεις δυσκολίες στο εργασιακό περιβάλλον εαν έχεις προβλήματα κοινωνικοποίησης (επειδή αναφέρεις πατέρα χωρίς φίλους και γνωριμίες) και προπάντων αποδοχής και προσαρμογής αν έχεις υιοθετήσει την απαξιωτική ματιά της μητέρας?
Μέχρι τώρα πάντως στα γραπτά σου προσωπικά βλέπω έντονα το 2ο...
Μάλλον μια αντίφαση θα έλεγα καλύτερα. Απ'τη μια απαξίωση κι απ'την άλλη άγχος επάρκειας.

Μου άρεσε πολύ και το ποστ της Τίτας (δε μου επιτρέπεται να σου δώσω ρεπ όμως... γκρρρ) αλλά και να συμπληρώσω πως επίσης μπορεί καταβάθος να ακολουθείς γονεικά πρότυπα ή πεποιθήσεις που σου έχουν περαστεί με αποτέλεσμα να σκαλώνεις.
Το ότι παντού γίνονται λαμογιές σαφώς και είναι δικαιολογία γιατί 1ον γενικοποιείς χωρίς να γνωρίζεις (καλά όσων αφορά τα πανεπιστήμια και την έρευνα ... βρήκες κι εσύ κλίκα!... κι εγώ τα έζησα αυτά ώσπου τα παράτησα για μεταπτυχιακό -διδακτορικό μιλάω, αλλά δεν το μετάνιωσα γιατί δε γούσταρα να μπω σε κείνο το σύστημα) και κατά 2ον υπάρχουν εργασίες που μπορείς να δουλέψεις ανεξάρτητα σαν πληροφορικάριος έτσι δεν είναι? Να ανοίξεις μια δική σου επιχείρηση, ακόμα και με την εκπαίδευση να ασχοληθείς.. κα . Ότι δε σου κάνει δεν το επιλέγεις και προσπαθείς να στοχεύσεις σε κάτι που σου ταιριάζει.
Το έχεις εντοπίσει καθόλου?

Απ'το να συνεχίσεις να εκπαιδεύεσαι (καλό βέβαια) μήπως πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσεις ΕΣΥ με τι θες να ασχοληθείς, τι σου ταιριάζει, με ποιο τρόπο θα επιβιώσεις (γιατί κακά τα ψέματα μπορεί οι επιθυμίες μας να είναι μακριά απ'το να μας προσφέρουν έναν αμεσο τρόπο επιβίωσης- απαραίτητος ) και να κάνεις πιο στοχευμένες κινήσεις ?

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Νομίζω ότι οι tita1977 και Arsi είναι πιο κοντά στην ουσία του προβλήματος. Το να κλείσω τα μάτια και να πω έτσι πρέπει να γίνει και να το κάνω απλά δεν παίζει. Το προσπάθησα και δεν δούλεψε.

Arsi σωστά λες ότι έχω στοιχεία των χαρακτήρων των γονιών μου όπως κοινωνική φοβία άλλα όχι απαξιωτική στάση. Αυτό που ακούγεται ως γενίκευση πχ "όλοι λαμόγια είναι" είναι περισσότερο από αίσθημα απογοήτευσης. Το θέμα των γενικεύσεων το βλέπουμε κάθε μέρα δίπλα μας. Δεν μπορώ να αναφέρομαι στο 5~10% που διαφέρει. Στατιστικά περισσότερες πιθανότητες έχω να συνεργαστώ με το 90~95%. Και σίγουρα δεν έχω κακή προδιάθεση αλλά επιφύλαξη.

Αυτό που θέλω είναι αφενος να εντοπίσω τα στοιχεία του χαρακτήρα μου που δεν μου επιτρέπουν να συνεργαστω με άλλους ανθρώπους (ακόμα και όταν δούλευα προτιμούσα να κάνω τις δουλειές μόνος μου) και να διορθωθώ
και αφετέρου να εντοπίσω τους λόγους ελλειματικής προσοχής που βιώνω τα τελευταία 3 χρόνια. Είχα ένα κατάλογο από δεκάδες πράγματα (προγράμματα-ιστοσελίδες) που θα μπορούσα να έχω φτιάξει και να έχω βγάλει και πολλά χρήματα ενδεχομένως, και τελικά δεν έκανα ούτε ένα.

Βιώνω κατάθλιψη?

ΥΓ. Σαν παιδί ήμουν πολύ άτακτος και δεν καθόμουν στην θέση μου για πολλά λεπτά. Μήπως ήμουν από τα παιδιά με σύνδρομο ελλειματικής προσοχής και μήπως αυτό σχετίζεται με την έλειψη ενδιαφέροντος που βιώνω τώρα?

Φίλε μου από όσα γραφεις, από τις περίπτες θέσεις εργασίας στις οποίες πέρασες φαίνεται ότι είσαι ένας ικανότατος καταρτισμένος επιστήμονας του κλάδου σου ο οποίος εντούτοις υποτιμά τα προσόντα και τον εαυτό του. Επαγγελματικά όπως σου λέω τα πας τέλεια, το παραδέχεσαι και έμμεσα από αυτά που γράφεις.
Το πρόβλημα ίσως είναι χαμηλής αυτοεκτίμησης, φοβίας και ίσως δυσκολίας στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ίσως στο να ξεπεράσεις αυτά θα πρεπε να επικεντρωθείς ώστε να μπορεις να αξιοποιήσεις τα προσόντα σου.

Κάρολε γνώμη μου είναι μην πας τόσο πίσω... στην περίπτωση της ελλειματικής προσοχής σαν παιδί, άσε που αυτό θα σε επηρέαζε ως τώρα για παράδειγμα στις σπουδές κι όχι συγκεκριμένα στο να οργανώσεις τα επαγγελματικά σου βήματα.

Όσο για την απαξιωτική σου στάση μπορεί να κάνω λάθος (και δεν ήταν μόνο το θέμα της 'λαμογιάς' ) αλλά μου δόθηκε αυτή η εντύπωση γενικότερα διαβάζοντάς σε (παρόλο που δε φαίνεται άμεσα). Μια αντίφαση.
Αν τώρα πιστεύεις πως έχεις κοινωνική φοβία σίγουρα πρέπει να κάνεις κάτι γι'αυτό γιατί σου βάζει στοπ σε πολλούς τομείς της ζωής σου και φυσικά και στον επαγγελματικό. Να ένα θέμα δλδ που πρέπει να αντιμετωπίσεις.

Για τα υπόλοιπα πιστεύω πως δεν κάνεις στοχευμένες κινήσεις. Γράφεις πως είχες φτιάξει έναν κατάλογο με διάφορα που θα μπορούσες να φτιάξεις και δεν έκανες τπτ. Που κολάει εδώ η ελλειματική προσοχή? Μήπως κολάς στο 1ο βήμα και δεν περνάς στο επόμενο? για τον α β λόγο ?

Πέρα απ'το τι έφτιαξες όμως.
Έχεις αποφασίσει με τι θες να ασχοληθείς? Τι σου ταιριάζει? Πως θα βγάλεις χρήματα? Έχεις σκεφτεί τα συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να κάνεις για να τα πετύχεις?

Ρωτάς αν έχεις κατάθλιψη...
Εφόσον βιώνεις μια κατάσταση τόσο επώδυνη γιατί δεν αναζητάς απάντηση από κάποιον που σίγουρα μπορεί να σου δώσει? Έναν ειδικό δλδ.

Τώρα σε τι φάση είσαι? Πως το προσπαθείς και τι? Γενικότερα η ζωή σου πως είναι ?(αν θες απαντάς)