χριστινα,
κατ αρχην εχεις διαπιστωσει αν τα οξεια επισοδεια καταθλιψης ερχονται ετσι ξαφνικα, η αν γινεται κατι, καποιο γεγονος που να σε χαλαει πολυ κ να ακολουθει καποιο κυμα καταθλιψης?
υπαρχουν 2 βασικοι τυποι καταθλιψης, η αντιδραστικη που ερχεται σαν αντιδραση στα γεγονοτα κ η ενδογενης που ειναι η πιο βιολογικη βερζιον.
στις ενδογενεις καταθλιψεις τα φαρμακα ειναι νομιζω απαραιτητα, στις αντιδραστικες αποτελουν λυση κ τα φαρμακα, αλλα κ η ψυχοθεραπεια.
σε καθε περιπτωση, αν εχεις παρει στο παρελθον φαρμακα κ εχεις δει οτι εσενα σε βοηθανε, πχ σου μπλοκαρουν καπως το να πεφτεις μεσα στο βουρκο, γιατι να μην παρεις? μια σκεψη κανω, οτι ο,τι βοηθαει καποιον στην πραξη γιατι να ειναι κακο?
επισης η ψυχοθεραπεια δουλευει καλυτερα οταν καποιος δεν ειναι σε κριση, αρα μετα την κριση (η σε σπανιες περιπτωσεις που καποιος παει σε ειδικο πριν την ψυχικη καταρρευση, πριν την κριση), παντως οχι μεσα στην δινη της κρισης.
χμμ, αν μιλαμε για αντιδραστικη καταθλιψη εγω θα συμφωνησω με το γιατρο σου οτι η καταθλιψη ειναι ενα κομματι (κομματι, οχι ολος) του εαυτου σου, με την εννοια οτι την προκαλεις πιθανοτατα στον εαυτο σου απο τον τροπο με τον οποιο βλεπεις, ερμηνευεις κ αντιδρας στην πραγματικοτητα κ στα γεγονοτα που σου συμβαινουν.
γινεται κατι, εσυ το βλεπεις με ενα χ τροπο δυσλειτουργικο, αρχιζει να σε παιρνει απο κατω, μετα συμβαινει κ αλλο ενα γεγονος οποτε θα σε παρει τελειως απο κατω κ μετα χανεται η καθε αντικειμενικοτητα, οταν αισθανεσαι χαλια κ δεν εχεις κεφι να κανεις τπτ, ουτε το πιο αγαπημενο σου πραγμα, κ αισθανεσαι αχρηστος για ο,τι εχεις κανει κ ενοχες κ ολα να πονανε, παλια τραυματα να ξαναανοιγουν, μια ασημαντη στραβη να φαινεται η καταστορφη κ 1002 αλλα.
(περασα κατι κρισουλες προσφατα, ετσι για να φρεσκαρω τη μνημη μου γιατι αν κ ειχα περασει ενα λουκι στα 19 ομολογω οτι μονο τα γεγονοτα θυμαμαι μεσες ακρες, τα συναισθηματα εχουν ξεχαστει- κ ευτυχως)
δωσε εμφαση στην ψυχοθεραπεια να δουλεψετε τους δυσλειτουργικους τροπους που βλεπεις τα πραγματα κ αν το δουλεψεις αυτο θα σου περασουν τα μεγαλα χαλια. τα ακραια συναισθηματα δεν ειναι κατι που το εχουμε σε αμεσο ελεγχο. πχ δεν μπορω να λεω στον εαυτο μου: τωρα θα πεταξω απο τη χαρα μου κ να πεταξω απο τη χαρα μου, τωρα θα σταματησω να αισθανομαι χαλια κ να σταματησω να αισθανομαι χαλια, κλπ. τα ελεγχουμε μεσω του τροπου που βλεπουμε τα πραγματα.
κ εγω συμφωνω με τη σοφτ να αποδεχτεις τον εαυτο σου ακομα κ ετσι, στα χαλια σου, κ αυτα μεσα στον εαυτο μας ειναι, ας τον αγαπησουμε ανευ ορων επιτελους! (να τα ακουω κ εγω). γιατι δλδ να τον αγαπαμε μονο οταν μας φερνει αυτα που του ζηταμε κ να τον μαστιγωνουμε οταν δεν μπορει?
διευκρινιση: να αποδεχτεις τον εαυτο σου λεω ακομα κ με καταθλιψη, δεν λεω να αποδεχτεις το να εχεις καταθλιψη μια ζωη!!!! ειναι μαρτυριο το ξερω!!
ο φιλος σου σου ειπε οτι η το ξεχνας το προβλημα η βουλιαζεις τελειως μεσα σε αυτο. μηπως εχεις τασεις να εισαι ασπρο/μαυρο σε ο,τι κανεις? πχ θελω να κανω κατι: η θα το κανω τελεια η δεν το κανω καθολου. σε τετοιες περιπτωσεις καταληγουμε αγκαλια με το καθολου, γιατι ολο κ καποιο προβλημα θα προκυψει να σαμποταρει το ολο, το τελειο. η ζωη δεν ειναι παραδεισος, εχει 1002 εμποδια.
δε δοκιμαζεις να κανεις κατι ψιλομετρια? οσο μπορεις. οχι παραπανω απο οσο μπορεις. μην πιεσεις τον εαυτο σου για παραπανω, ομως να ξεκινησεις κατι, να αποφυγεις το τπτ. λες οτι θελεις να τελειωσεις τη σχολη σου. θα σου προτεινα να πιασεις ενα μαθημα κ να βαλεις στοχο να παρεις 5!!!! πως σου φαινεται αυτο?
ευχομαι καλη συνεχεια! :)
