Originally Posted by
alexandros3
Νομίζω βάζοντας στόχους κι εκπληρώνοντας τους, μαθαίνοντας να γυρνάμε το κλειδί πιο αργά στη κλειδαριά, να περπατάμε βραδύτερα, να κοιτάζουμε την πραγματικότητα κατάματα (όσο αντέχουμε κάθε φορά), συγχωρώντας αν αυτό επιτρέπεται, συμφιλιωνόμενοι αν απαγορεύεται. Δημιουργώντας το δικό μας χώρο (μέσα κι έξω), τολμώντας, εμπιστευόμενοι τους άλλους. Κι επιτρέποντας, μερικές φορές, στον εαυτό μας να κάνει κι ένα βήμα πίσω.