Ο αρνητισμος

ρε carrie τι το θελες και το ανοιξες το θεμα, να μπαινει ο καθενας εδω και να μου λεει τα δικα του ? θα το κανα εγω αμα ηταν να γραφα τις μαλακιες μου πιο αναλυτικα...

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Όσοι λοιπόν δεν βλέπουν τη ζωή με απαισιοδοξία και αρνητισμό, είναι βαρετοί και το μόνο που τους νοιάζει είναι η δουλειά τους και τα λεφτά.

---

αμα αυτο καταλαβες απ'ολα οσα γραφτηκαν, τοτε δικο σου προβλημα...

απλα ειπα πως εγω ισως βλεπω ετσι τα πραγματα (τουλαχιστον τις περισσοτερες φορες), γιαυτο πιστευω οτι ταιριαζω με ατομα που επισης σκεφτονται ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ή ζεις κάπου κλεισμένος με τέτοιους ανθρώπους, ή σε βολεύει να βλέπεις μόνο αυτό.

---

σιγουρα δεν ζω οπως θελω κι εκει που θελω. τι να γινει ομως, αφου δε μπορω να βρω συγκατοικο και δε νοιαζεται καμια να προχωρησουμε μαζι στη ζωη, να ξεκουμπιστω κι απο εδω μπας κι εχω το κεφαλι μου ησυχο, παραμενω οπως ειμαι. για τον εαυτο μου εξαλλου ειπα πως δε νιωθω για να κανω και πολλα, σαν να μη τα εχω αναγκη. οποτε ποιος χεστηκε στη τελικη, δε μπορω να αλλαξω τους ανθρωπους που με περιβαλλουν (να τους σκοτωσω ισως, αλλα δεν εφτασα ακομα σ'αυτο το επιπεδο).

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Πολύ εφηβικά μου ακούγονται όλα αυτά ΚΕΝΟ.

---

εφηβικα ή οχι, δυστυχως δεν ειμαι πλεον εφηβος στην ηλικια, αφου ειμαι ανω των 25.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Προσωπικά, απολαμβάνω τη ζωή, βγάζω χρήματα διασκεδάζοντας, γιατί τυχαίνει το χόμπυ μου να είναι και η δουλειά μου, γνωρίζω συχνά καινούργιους και ενδιαφέροντες ανθρώπους και δεν αισθάνομαι καθόλου συμβιβασμένη ή πρόβατο.

---

το να κανεις το χομπυ σου και να βγαζεις χρηματα κι ολας απ'αυτο, ειναι κατι που δεν ειναι ευκολο πλεον.

γνωριμιες με καινουργιους ανθρωπους δε κανω συχνα και δε μου αρεσει κι ολας να μπαινω στη διαδικασια να γνωρισω εναν ανθρωπο, ειδικα οταν ξερω οτι δε θα μου φανει χρησιμος πουθενα. προτιμω να ξοδευω τον χρονο μου καλυτερα.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Δεν ένιωσα ποτέ ότι πρέπει να συμβιβαστώ για να με δεχτεί κάποιος. Έτσι κι αλλιώς, αυτοί που μ' ενδιέφεραν και μου ταίριαζαν δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα "συμβιβασμένοι". Και πίστεψέ με, υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν κι εμένα.

---

ναι οκ, εγω τι να απαντησω σε αυτο ? εαν εσυ δε μπορεις να δεις τριγυρω σου πως ειναι τα πραγματα ή τα βλεπεις ολα καλα κι οτι δεν χρειαζεται να συμβιβαστεις πουθενα, τοτε πασο. εγω δεν ειμαι normal, το εχω ξαναπει επανηλειμενα.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Για μένα η ελευθερία βρίσκεται μέσα μας.
Πολύ φοβάμαι ότι τα κάγκελα που βλέπεις παντού γύρω σου είναι της δικής σου φυλακής, αυτής που έφτιαξες σιγά σιγά μόνος σου. Γι' αυτό έχει τόσο μοναξιά εκεί μέσα.

---

κι οσον αφορα για τα καγκελα που λες, ναι εχω ξαναγραψει οτι δε με εκφραζει ΤΙΠΟΤΑ σ'αυτη τη χωρα! κι αφου δε με εκφραζει και τιποτα, πως να νιωσω ελευθερια αλλα και να θελω να κανω περισσοτερα, οταν δεν θελω να ανηκω καν εδω ?

χοχοχοχο σορρυ βρε κενο! Αλλα μην το παιρνεις αρνητικα παλι, δες οτι αυτοι οι ανθρωποι, κ εγω μαζι, ασχολουμαστε μαζι σου για να σε βοηθησουμε κατα καποιο τροπο! Αλλα το εκλαμβανεις αρνητικα! Οκ το κλειδωδνω το θεμα τελοςςςςςςς! ΟΠοιος δε θελει να παρει κατι απο τους αλλους δεν το παιρνει που να χτυπιουνται ολοι!!!!!!

Παρακαλω τους διαχειριστες να κλειδωθει!!!!!!!! Ειναι για αλλο ατομο το θεμα αυτο το οποιο δεν το επιθυμει!!!!

δε το παιρνω αρνητικα, ειδες εκατσα κι απαντησα σε ολα οσα μου εγραψε και η marian_m, ακομα κι αν δεν ειχα κατι να της πω. απλα δεν αλλαζουν καποια πραγματα μεσω ενος φορουμ μονο, οσο κι αν τα συζηταμε κι αναλυουμε. εξω ειναι το ολο θεμα. κι εκει εξω δε νοιαζεται καμια και κανενας. οποτε δε χρειαζεται καν να το αναφερουμε.

Ελπιζω να βρεθει καποιος να νοιαζεται και εκει εξω, και οταν βρεθει να τον αφησεις να νοιαστει και να μην τον διωξεις με τις κλωτσιες, γιατι απο οτι εχω καταλαβει εχεις θεμα στο να παιρνεις, ενω στο να δινεις λες κ ο ιδιος οτι σου αρεσει να το κανεις, το θελεις, και το κανεις.......

με τις κλωτσιες δεν εδιωξα ποτε καμια, οσο κι αν εβλεπα οτι δε μου ταιριαζε, και δε καταληγουμε πουθενα.

τεσπα στα του αρνητισμου πρεπει να προσθεσουμε και το εξης παραδειγμα που μου ρθε σημερα:

παρε ολα τα διασημα, cliché, political correct, αθωα, ακινδυνα και πλασαρε τα προς τα εξω, ειτε ειναι τραγουδακια, ταινιες, συμπεριφορες, ντυσιματα, whatever... να δεις πως θα γινεις αποδεκτος, θα σε προσεξουν και θα σε αγαπησουν πιο ευκολα και τελικα θα μετρας.

και στο καπακι παρε ολα τα σπανια, τα ασχημα, τα επικινδυνα, τα αρνητικα, τα αρρωστα... να δεις πως θα καταντησεις και θα σε αγνοουν ολοι (αν οχι φοβουνται) και δε θα σε θελουν.

αυτο ακριβως συμβαινει με εμενα! η ανθρωποτητα ειναι τοσο προβλεψιμη, που δε χρειαζεται καν να αναλυω τα προβληματα μου εδω μεσα, ειδικα οταν εχουν μαζευτει τοσοι ψευτοψυχολογοι και κρινουν (δε λεω ονοματα ξερετε ποιες ειστε).

Quote:

---

Originally Posted by KENO

τεσπα στα του αρνητισμου πρεπει να προσθεσουμε και το εξης παραδειγμα που μου ρθε σημερα:

παρε ολα τα διασημα, cliché, political correct, αθωα, ακινδυνα και πλασαρε τα προς τα εξω, ειτε ειναι τραγουδακια, ταινιες, συμπεριφορες, ντυσιματα, whatever... να δεις πως θα γινεις αποδεκτος, θα σε προσεξουν και θα σε αγαπησουν πιο ευκολα και τελικα θα μετρας.

και στο καπακι παρε ολα τα σπανια, τα ασχημα, τα επικινδυνα, τα αρνητικα, τα αρρωστα... να δεις πως θα καταντησεις και θα σε αγνοουν ολοι (αν οχι φοβουνται) και δε θα σε θελουν.

αυτο ακριβως συμβαινει με εμενα! η ανθρωποτητα ειναι τοσο προβλεψιμη, που δε χρειαζεται καν να αναλυω τα προβληματα μου εδω μεσα, ειδικα οταν εχουν μαζευτει τοσοι ψευτοψυχολογοι και κρινουν (δε λεω ονοματα ξερετε ποιες ειστε).

---

Εγω πάλι ΚΕΝΟ, απο προσωπικη εμπειρια κ παρατηρηση εχω να πω πώς η ζωη μπορει να ειναι εξαιρετικα απροβλεπτη, αν την αφησουμε να ειναι. Αν δεν οχυρωθουμε πισω απο εναν μεγαλο φοβο τυπου "ξερω πώς θα εξελιχθουν τα πραγματα" .Ή αν αφεθουμε στο να ζησουμε...κι οτι βγει. Αυτο το τελευταιο βεβαια θελει δυναμη κ εμπιστοσυνη σ αυτο που ειμαστε. Κοινως θελει κοτσια.

Ετσι λοιπον θα σου ελεγα πώς συμφωνω μαζι σου στο οτι υπάρχουν οι ανθρωποι που τσιμπανε με κλισε, με politically correct μηνυματα κλπ. Υπάρχουν ομως κι οι αλλοι που εθιζονται στην αρρωστια, στο σκοτεινο, στον αρνητισμο. Πιστευεις οτι οσοι ανηκουν στην δευτερη κατηγορια κανουν κατι πιο υγιες απο οσους ανηκουν στην πρωτη? ή αντιστροφως? Ή δεν υπάρχουν ανθρωποι που ταλαντευονται μεταξυ των δυο κατηγοριων? Μονο τα βιωματα να διαβασεις των ανθρωπων που γραφουν στο φορουμ θα το δεις κ μονος σου. Ο καθενας μας ειναι ικανος για τα παντα. Απο το καλυτερο μεχρι το χειροτερο. Αλοιμονο σε οποιον λεει "ετσι ειμαι" ή "με ξερω". Καποιες φορες μαλιστα το βρισκω γελοιο. Η αναζητηση του αλλου, η αυτογνωσια μας δεν σταματαει ποτε. Κι οσο περισσοτερο μας καταλαβαινουμε, τοσο περισσοτερο νομιζω νιωθουμε κ το χαος μεσα μας.

Και αναρωτιεμαι ακομα κατι: κανεις δεν ζηταει σε κανεναν εδω περα να αναλυσει τα προβληματα του, τις σκεψεις του ή οτι αλλο. Μονοι μας το κανουμε.δεν μας τραβολογαει κανεις...οποτε γιατι αυτη η απαξιωση του χωρου στον οποιο συμμετεχεις, με διαθεση φανταζομαι να πεις αυτο που πιστευεις?

Τελος με την κριτικη, οντως εχεις ενα δικιο. Πολυ κ πολλη κριτικη πεφτει. Καποιες φορες ειναι κ αναποφευκτο. Αλλα σκεψου αν μπαινεις κι εσυ στην κατηγορια οσων κρινουν εντονα...

Κενό, θα γινόσουν ένας ικανότατος κοινωνιολόγος. Ακριβώς αυτός ο αρνητισμός σου και ο κυνισμός θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα σου όπλο, που δε θα το χρησιμοποιούσες πια για να έχεις τη δικαιολογία της μη προσεγγιστικής διάθεσης προς την κοινωνία (γιατί όταν δεν δέχομαι τα blind spots της κοινωνίας στην οποία ανήκω θέλοντας και μη, αυτό δείχνει πως μάλλον και τα δικά μου blind spots δεν τα αποδέχομαι, αφού είμαι κομμάτι αυτού που καταριέμαι). Θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις την ματιά σου με άλλους τρόπους, ωφέλιμους στην κοινωνία, το έχεις σκεφτεί? Γιατί όταν ωφελώ την κοινωνία, ωφελούμαι κι εγώ ως μέρος της και έχω τη βαθιά ικανοποίηση πως επιδρώ με το δικό μου μικρό κομμάτι που μου αναλογεί. Το έχω ξαναγράψει κάπου: μπορούμε να έχουμε κυνισμό και συμπόνια, είναι και τα δύο όψεις της διορατικότητας.

Ο Νίκος Σιδέρης σε ένα του βιβλίο έχει γράψει αυτό το καταπληκτικό: "Είναι ανθρώπινο, τόσο ανθρώπινο..."
Ανθρώπινη η κοινωνία, τόσο ανθρώπινη. Με τα στραβά της, τους μύθους της, τους ψεύτικούς της ρόλους, τα θεατρικά όλων όσων την αποτελούν, όλα ανθρώπινα, τόσο ανθρώπινα. Όπως εσύ, όπως εγώ, όπως όλοι μας.

Και υπάρχει και εναλλακτικός τρόπος. Αντί να στηλιτεύεις το κακό που βλέπεις, μπορείς και να θρέφεις το καλό. Θρέφοντας το καλό και υγιές κομμάτι της, γίνεσαι μέρος μίας αλυσίδας αλλαγών, έχεις κι εσύ ο τόσος δα τη δυνατότητα να μην είσαι ένα γρανάζι δίχως καμία θετική συμβολή, να μπορείς να καθορίζεις τι θα περιέχει η επιρροή σου, προς τα πού θα την πας, τι επιλέγεις να σε αφορά. Δεν είναι η κοινωνία ολάκερη ο καθένας μας, αλλά η κοινωνία αποτελείται ΚΑΙ από εμάς.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Εγω πάλι ΚΕΝΟ, απο προσωπικη εμπειρια κ παρατηρηση εχω να πω πώς η ζωη μπορει να ειναι εξαιρετικα απροβλεπτη, αν την αφησουμε να ειναι. Αν δεν οχυρωθουμε πισω απο εναν μεγαλο φοβο τυπου "ξερω πώς θα εξελιχθουν τα πραγματα" .Ή αν αφεθουμε στο να ζησουμε...κι οτι βγει. Αυτο το τελευταιο βεβαια θελει δυναμη κ εμπιστοσυνη σ αυτο που ειμαστε. Κοινως θελει κοτσια.

---

αν αυτο το λες μονο για μενα, εχω ξαναγραψει και σε αλλο μου ποστ οτι προσπαθω να μην ειμαι τοσο οχυρωμενος. ειδικα στα ερωτικα, δεν εχω χτισει καποιο καστρο οπως μου λεγε η carrie, δε το παιζω δυσκολος, ειμαι ανοιχτος σχεδον σε ολες τις προκλησεις και προσκλησεις της ζωης. απλα επειδη σαν ανθρωπος που εχει φαει τα μουτρα του, και μιας συγκεκριμενης ηλικιας πλεον, προτιμω να ειμαι επιλεκτικος και να μη χανω τον χρονο μου με οποια να'ναι. χωρις αυτο να σημαινει οτι αμα καποια μου δωσει σημασια, δε θα κατσω να της δωσω κι εγω και να ασχοληθω μαζι της. απλα αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Υπάρχουν ομως κι οι αλλοι που εθιζονται στην αρρωστια, στο σκοτεινο, στον αρνητισμο. Πιστευεις οτι οσοι ανηκουν στην δευτερη κατηγορια κανουν κατι πιο υγιες απο οσους ανηκουν στην πρωτη? ή αντιστροφως? Ή δεν υπάρχουν ανθρωποι που ταλαντευονται μεταξυ των δυο κατηγοριων?

---

υγιες οχι, αλλα οτι ξεχωριζουν σιγουρα ναι, αφου οι πρωτοι ανηκουν στην επιφανεια, στην ηλιθιοτητα, σ'αυτα που "φαινονται" μονο, στα πλαστικα. απλα ακολουθανε το ρευμα με λιγα λογια, τον ευκολο δρομο για να τους δεχτει η κοινωνια. και τελικα τους δεχετε! προτιμω λοιπον να ξεχωριζω και να ψαχνω κατω απ'το πλαστικο, παρα να μενω μονο σε οσα βλεπω και μου πλασαρουν, και να ειμαι αλλο ενα προβατακι.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Ο καθενας μας ειναι ικανος για τα παντα. Απο το καλυτερο μεχρι το χειροτερο.

---

μα το ειχα πει και μονος μου αυτο στο θεμα των serial killers αν θυμαμαι καλα, οτι ο καθενας μπορει να σκοτωσει και να φτασει στο χειροτερο! ορισμενοι διαφωνισαν ομως...

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Η αναζητηση του αλλου, η αυτογνωσια μας δεν σταματαει ποτε. Κι οσο περισσοτερο μας καταλαβαινουμε, τοσο περισσοτερο νομιζω νιωθουμε κ το χαος μεσα μας.

---

κι οταν καποιος καταλαβει το χαος που υπαρχει μεσα μας και στη ζωη την ιδια, χανει το νοημα σαν εμενα, και τελικα βλεπει οτι τιποτα δεν αξιζει.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Και αναρωτιεμαι ακομα κατι: κανεις δεν ζηταει σε κανεναν εδω περα να αναλυσει τα προβληματα του, τις σκεψεις του ή οτι αλλο. Μονοι μας το κανουμε.δεν μας τραβολογαει κανεις...οποτε γιατι αυτη η απαξιωση του χωρου στον οποιο συμμετεχεις, με διαθεση φανταζομαι να πεις αυτο που πιστευεις?

---

απλα επειδη τελευταια κυκλοφορουνε πολλοι ψυχολογοι wannabe εδω περα, και το παιζουν υπερανω απο αλλους που μπορει να ποσταρουν απλα (εχωντας το ρολο του προβληματικου), εμενα αυτο το πραμα με αποτρεπει απο το να θελω να συζητησω και να πω το οτιδηποτε προσωπικο, και γενικα να μοιραστω ολες μου τις σκεψεις. αυτο + τη λογοκρισια.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Τελος με την κριτικη, οντως εχεις ενα δικιο. Πολυ κ πολλη κριτικη πεφτει. Καποιες φορες ειναι κ αναποφευκτο. Αλλα σκεψου αν μπαινεις κι εσυ στην κατηγορια οσων κρινουν εντονα...

---

ναι οκ ολοι εχουμε ματια και βλεπουμε, μυαλο και κρινουμε. δε κριτικαρουμε ομως παντα μεστη μαπα του αλλου για να μην τον προσβαλλουμε...

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Κενό, θα γινόσουν ένας ικανότατος κοινωνιολόγος. Ακριβώς αυτός ο αρνητισμός σου και ο κυνισμός θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα σου όπλο, που δε θα το χρησιμοποιούσες πια για να έχεις τη δικαιολογία της μη προσεγγιστικής διάθεσης προς την κοινωνία (γιατί όταν δεν δέχομαι τα blind spots της κοινωνίας στην οποία ανήκω θέλοντας και μη, αυτό δείχνει πως μάλλον και τα δικά μου blind spots δεν τα αποδέχομαι, αφού είμαι κομμάτι αυτού που καταριέμαι). Θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις την ματιά σου με άλλους τρόπους, ωφέλιμους στην κοινωνία, το έχεις σκεφτεί? Γιατί όταν ωφελώ την κοινωνία, ωφελούμαι κι εγώ ως μέρος της και έχω τη βαθιά ικανοποίηση πως επιδρώ με το δικό μου μικρό κομμάτι που μου αναλογεί. Το έχω ξαναγράψει κάπου: μπορούμε να έχουμε κυνισμό και συμπόνια, είναι και τα δύο όψεις της διορατικότητας.

---

πολλα θα μπορουσα να γινω, αλλα τι κριμα που σ'αυτη τη ζωη ολα καταστραφηκαν. ειναι πλεον αργα για μενα, σε καποια αλλη παντως ισως το δοκιμασω...

απλα δε ξερω πλεον αν η κοινωνια εχει αναγκη εμενα ή εγω τη κοινωνια. αφου δε πηρα τιποτα θετικο απ'αυτη, μαλλον δεν την εχω αναγκη. γιαυτο προσπαθω να με βγαζω απ'εξω. εχω ομως δεχτει οτι παραμενω με το ζορι μελος της, εφοσον δε εφυγα για τα αγρια βουνα να ζω σαν μοναχος ερημιτης. κι εφοσον δεν αυτοκτονησα ακομα, παραμενω κι ανθρωπος, με τις οποιες αδυναμιες εχει αυτος.

αν εντοπισες τα blind spots που λες σε εμενα και θελεις, ανελυσε τα να το συζητησουμε μη παει τζαμπα το τοπικ...

δε ξερω πως θα μπορουσα να ωφελισω τη κοινωνια με το τροπο σκεψης μου, δε ξερω καν αν θελω να το κανω γιατι την βλεπω εχθρικα. ολη την ανθρωποτητα τη βλεπω ετσι (η μισανθρωπια που λεγαμε παλιοτερα), σαν να μην αξιζει περισσοτερα, σαν να μην αξιζει τιποτα απο μενα!

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Ο Νίκος Σιδέρης σε ένα του βιβλίο έχει γράψει αυτό το καταπληκτικό: "Είναι ανθρώπινο, τόσο ανθρώπινο..."
Ανθρώπινη η κοινωνία, τόσο ανθρώπινη. Με τα στραβά της, τους μύθους της, τους ψεύτικούς της ρόλους, τα θεατρικά όλων όσων την αποτελούν, όλα ανθρώπινα, τόσο ανθρώπινα. Όπως εσύ, όπως εγώ, όπως όλοι μας.

---

ο τιτλος θυμιζει το Human, All Too Human του Nietzsche... αλλα μαλλον καμια σχεση.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Και υπάρχει και εναλλακτικός τρόπος. Αντί να στηλιτεύεις το κακό που βλέπεις, μπορείς και να θρέφεις το καλό. Θρέφοντας το καλό και υγιές κομμάτι της, γίνεσαι μέρος μίας αλυσίδας αλλαγών, έχεις κι εσύ ο τόσος δα τη δυνατότητα να μην είσαι ένα γρανάζι δίχως καμία θετική συμβολή, να μπορείς να καθορίζεις τι θα περιέχει η επιρροή σου, προς τα πού θα την πας, τι επιλέγεις να σε αφορά. Δεν είναι η κοινωνία ολάκερη ο καθένας μας, αλλά η κοινωνία αποτελείται ΚΑΙ από εμάς.

---

εχωντας συνδεσει το καλο με το συνηθισμενο και βαρετο, οπως επισης και το ανωφελο και αχρηστο, δε νομιζω πως μπορω να το κανω πλεον. τουλαχιστον οχι μονος μου, αφου οσο παραμενω ετσι και δεν αλλαζει κατι προς το καλυτερο, τοσο χειροτερα θα βλεπω τα πραγματα. ειναι απλα η αδιαφορια του να ασχοληθεις και να προσπαθησεις, οταν δεν παιρνεις αυτο που θελεις, κι ολη η ζωη μοιαζει σαν μια αγγαρεια για αλλους, για να νιωσουν καλα οι αλλοι. κι αν ξαφνικα παρεις, τοτε ισως αλλαξει ολο αυτο, οποτε και δε θα υπαρχει κατι να δωσεις στη κοινωνια.

Ρε συ κενο εμενα μου θυμιζεις, το καλο ηταν το βαρετο και το συνηθισμενο, και ο,τι παραξενο ήταν αυτο που ηθελα. Μεχρι που καταλαβα ότι ενιωθα αναξια να εχω κατι καλο στη ζωη μου, γιαυτο μαρεσαν τα δυσκολα, τα ασχημα, τα επικινδυνα. Δεν περασα καθολου καλα παρεα με περιθωριακους, συνειδητοποιησα οτι κινδυνευα να χασω τη ζωη μου, να την αφησω να παει ετσι στραφι. Προτιμησα να ψαξω να δω πως μπορω να της δωσω νοημα, να προσφερω στους αλλους και σε μενα, να ψαξω να βρω μια δουλεια που να μου αρεσει στα δικα μου μετρα (κατι στο οποιο νομιζω ειμαι αρκετα κοντα), εκανα επιτελους φιλες, και τωρα τελευταια αρχιζω να διορθωνω καπως και τις σχεσεις μου με το αλλο φυλο, και ειναι ωραια να εχεις 5 ατομα να πεις δυο πραγματα, να πας μια εκδρομη, να σε στηριξουν σε μια αναγκη και να τους στηριξεις. Είναι ωραιο να κανεις ονειρα πως θα βρεις την ιδανικη δουλεια για σενα, πως θελεις να ζησεις τη ζωη σου οσο δυσκολο κι αν φαινεται. Κ εγω τα εβλεπα ασπρα και μαυρα, οι επαναστατες και οι βολεμενοι. Μονο που δεν ειναι ετσι, οι επανανστατες δεν ειναι τοσο επαναστατες και οι βολεμενοι δεν ειναι τοσο βολεμενοι. Και στην πραγματικοτητα μπορει να ειναι ακριβως το αντιθετο: Οι επαναστατες δεν ειναι βολεμενοι στη μιζερια και την απραξια τους? Και οι λεγομενοι βολεμενοι δεν ειναι ανησυχοι συνεχως κυνηγωντας κ αλλα πραγματα? Τελοσπαντων, δεν υπαρχουν μονο δυο ακρα, υπαρχει και η γκριζα ζωνη. και για την ακριβεια υπαρχει και το ουρανιο τοξο. Εγω εκει θελω να ανηκω, θελω να απολαμβανω τη ζωη μου γιατι με το να γκρινιαζω να μιζεριαζω και να κοιταω τα στραβα της κοινωνιας και να βλαστημαω την κακια μου τυχη απλα χανω τη ζωη μου, και δεν κερδιζω τπτ ουτε προσφερω τπτ. καταλαβα οτι εχει μεγαλη σημασια πως αντιλαμβανεσαι μια κατασταση. Το ειπα ξανα, δυο αδελφια μεγαλωμενα σε πολυ αντιξοες συνθηκες, ο ενας παλευει και φτιαχνει τη ζωη του, ανοιξε δικη του επιχειρηση, εχει μια ωραια σχεση, και ειναι παντα χαμογελαστος γιατι βλεπει το πρωι το χιονισμενο βουνο και λεει τι ομορφη που ειναι η ζωη, και η αλλη μες στο σπιτι κλαιει τη μοιρα της και της φταινε οι δικοι της, η πολη της, και η Ελλαδιτσα, και αλλαζει 3 γκομενους το ΣΚ. Γιατι να κατσω μες στο σπιτι να κλαιω τη μοιρα μου? ΠΟιον οφελει? Εμενα με τπτ! Εμενα πως με κοβεις? Επαναστατρια ή βολεμενη? Κ εγω σιχαινομουν αυτους τους ανθρωπους που φαινονταν να τα ειχαν ολα τελεια, σπουδες, σπιτι απο τον μπαμπα, θεση στο δημοσιο απο τον μπαρμπα στην Κορωνη, αυτοκινητο, γυναικα, παιδια, γκομενα κτλ κτλ. Τους εβρισκα βαρετους και βολεμενους. Μονο που δεν φανταζεσαι τι προβληματα κρυβουν μεσα τους αυτοι, και καπου στα 50 παρε μια ανακοπη και μπαμ και κατω.

Σκεφτομαι οτι εχουμε ας πουμε 70 χρονια σε αυτην την ζωη (δεν πολυπιστευω σε μεταθανατια κλπ). Μπορουμε να περασουμε αυτα τα 70 χρονια μες την ξυνιλα ή μπορουμε να τα περασουμε ωραια.
Το συμπαν μπορει να μην καταλαβει διαφορα...ολα ειναι ματαια αλλα δεν εχει και πολυ λογικη ο αρνητισμος ε?

Ετσι ειναι τα πραγματα και προσπαθουμε να χορεψουμε τα βηματα που μας επιβαλλει η υπαρξη μας.

Λογικη...ξελογικη τωρα ειμαι σε καλη διαθεση αλλα πολλες φορες ειμαι ακρα αρνητικος , απλως δεν το εκδηλωνω ή προσπαθω να μην το εκδηλωσω.

Μου ελιπουν ορισμενα πραγματα που νομιζω αν τα ειχα θα ημουν σε πολυ καλυτερη μοιρα , μονο που δεν ειναι και τοσο απλα ωστε να τα αποκτησω αλλα cest la vie:)

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Ρε συ κενο εμενα μου θυμιζεις, το καλο ηταν το βαρετο και το συνηθισμενο, και ο,τι παραξενο ήταν αυτο που ηθελα. Μεχρι που καταλαβα ότι ενιωθα αναξια να εχω κατι καλο στη ζωη μου, γιαυτο μαρεσαν τα δυσκολα, τα ασχημα, τα επικινδυνα. Δεν περασα καθολου καλα παρεα με περιθωριακους, συνειδητοποιησα οτι κινδυνευα να χασω τη ζωη μου, να την αφησω να παει ετσι στραφι. Προτιμησα να ψαξω να δω πως μπορω να της δωσω νοημα, να προσφερω στους αλλους και σε μενα, να ψαξω να βρω μια δουλεια που να μου αρεσει στα δικα μου μετρα (κατι στο οποιο νομιζω ειμαι αρκετα κοντα), εκανα επιτελους φιλες, και τωρα τελευταια αρχιζω να διορθωνω καπως και τις σχεσεις μου με το αλλο φυλο, και ειναι ωραια να εχεις 5 ατομα να πεις δυο πραγματα, να πας μια εκδρομη, να σε στηριξουν σε μια αναγκη και να τους στηριξεις. Είναι ωραιο να κανεις ονειρα πως θα βρεις την ιδανικη δουλεια για σενα, πως θελεις να ζησεις τη ζωη σου οσο δυσκολο κι αν φαινεται. Κ εγω τα εβλεπα ασπρα και μαυρα, οι επαναστατες και οι βολεμενοι. Μονο που δεν ειναι ετσι, οι επανανστατες δεν ειναι τοσο επαναστατες και οι βολεμενοι δεν ειναι τοσο βολεμενοι. Και στην πραγματικοτητα μπορει να ειναι ακριβως το αντιθετο: Οι επαναστατες δεν ειναι βολεμενοι στη μιζερια και την απραξια τους? Και οι λεγομενοι βολεμενοι δεν ειναι ανησυχοι συνεχως κυνηγωντας κ αλλα πραγματα? Τελοσπαντων, δεν υπαρχουν μονο δυο ακρα, υπαρχει και η γκριζα ζωνη. και για την ακριβεια υπαρχει και το ουρανιο τοξο. Εγω εκει θελω να ανηκω, θελω να απολαμβανω τη ζωη μου γιατι με το να γκρινιαζω να μιζεριαζω και να κοιταω τα στραβα της κοινωνιας και να βλαστημαω την κακια μου τυχη απλα χανω τη ζωη μου, και δεν κερδιζω τπτ ουτε προσφερω τπτ. καταλαβα οτι εχει μεγαλη σημασια πως αντιλαμβανεσαι μια κατασταση. Το ειπα ξανα, δυο αδελφια μεγαλωμενα σε πολυ αντιξοες συνθηκες, ο ενας παλευει και φτιαχνει τη ζωη του, ανοιξε δικη του επιχειρηση, εχει μια ωραια σχεση, και ειναι παντα χαμογελαστος γιατι βλεπει το πρωι το χιονισμενο βουνο και λεει τι ομορφη που ειναι η ζωη, και η αλλη μες στο σπιτι κλαιει τη μοιρα της και της φταινε οι δικοι της, η πολη της, και η Ελλαδιτσα, και αλλαζει 3 γκομενους το ΣΚ. Γιατι να κατσω μες στο σπιτι να κλαιω τη μοιρα μου? ΠΟιον οφελει? Εμενα με τπτ! Εμενα πως με κοβεις? Επαναστατρια ή βολεμενη? Κ εγω σιχαινομουν αυτους τους ανθρωπους που φαινονταν να τα ειχαν ολα τελεια, σπουδες, σπιτι απο τον μπαμπα, θεση στο δημοσιο απο τον μπαρμπα στην Κορωνη, αυτοκινητο, γυναικα, παιδια, γκομενα κτλ κτλ. Τους εβρισκα βαρετους και βολεμενους. Μονο που δεν φανταζεσαι τι προβληματα κρυβουν μεσα τους αυτοι, και καπου στα 50 παρε μια ανακοπη και μπαμ και κατω.

---

δε διαφωνω με ολα οσα εγραψες, απλα πρεπει να καταλαβεις οτι δεν ειμαστε ολοι ιδιοι για να πεις κανουμε το ιδιο ευκολα φιλιες, σκεφτομαστε ετσι απλα θετικα, ξεπερναμε τα προβληματα μας το ιδιο γρηγορα.

τελικα το βρηκες το νοημα ή οχι ? κι εγω χρονια τωρα ψαχνω να δωσω νοημα στη ζωη μου, επειδη ομως τα επιφανειακα, φυσιολογικα κι ευκολα οπως ανεφερα επανω μου φαινονται καπως βαρετα και δε με γεμιζουν, γιαυτο στρεφομαι στα δυσκολα, παραξενα κλπ.

το νοημα ομως δεν φαινεται να υπαρχει ουτε εκει, ουτε πουθενα. δεν ξερω αν το νιωθουν κι οσοι βρηκαν μια δουλεια και καναν οικογενεια, αφου συχνα κι αυτοι καταληγουν να αναπολουν τις μερες που ηταν μικροτεροι, ελευθεροι κλπ. σχεδον παντα θελουμε να εχουμε αυτα που δε μπορουμε. ακομα κι αν σου κατσει μια κοπελα απο νωρις και παντρευτεις, μετα θα βριζεις που την παντρευτηκες και καταντησες μαζι της. αν δεν σου κατσει, τοτε μπορει να μιζεριαζεις μονος. το ιδιο ισχυει και με τις δουλειες, θες μια κι οταν την εχεις μετα βριζεις δε σε πληρωνουν καλα ή το περιβαλλον δεν ειναι καλο. αμα δεν την εχεις απογοητευσε και στριμωχνεσε καπου αλλου.

ειναι λιγακι πιο περιπλοκο πιστευω το θεμα. εκτος απο το πως εχεις μαθει και το ολο mood που λεμε, εχει να κανει με το να εχεις αυτα που θελεις, τη στιγμη που τα θελεις, κι οχι απλα καποιους ή κατι σαν υποκαταστατο. να νιωθεις ικανοποιηση δλδ.

ναι καλοι οι φιλοι, μακαρι να ειχα κι εγω να πηγαινουμε εκδρομες και να τους λεω τα δικα μου, ομως δε νομιζω οτι υπαρχουν ατομα που μπορουν να με καταλαβουν και να μοιραστω πολλα μαζι τους. για την ακριβεια πλεον δεν υπαρχουν καν ατομα που να εχουν αυτο το ρολο, αφου εχω ξεκοψει απο ολους και ειμαι αντικοινωνικος, καινουργιες γνωριμιες σπανια κανω, οσους ειχα στο παρελθον φανηκαν αχρηστοι και μη χειροτερα, οποτε οσο κι αν θελω, απλα δεν...

τεσπα ολο αυτο με τη ταμπελα επαναστατης ή οχι ειναι χαζο και ηλιθιο, και δε ξερω γιατι συνεχιζετε. δε με ενδιαφερει πλεον το θεμα αν ειναι καποιος κατι τετοιο ή οχι, αφου ολοι το αντιλαμβανομαστε αλλιως. εξαλλου δεν εχει μεινει και τπτ να επαναστατησεις πλεον, ολα μοιαζουν ανουσια.

κι επειδη εγω δυστυχως ειμαι των ακρων, και συνηθως ειναι μαυρο - ασπρο, προσπαθω συνηθως να ΜΗΝ σκεφτομαι τοσο απολυτα για τους ανθρωπους, συγκεκριμενα ατομα τουλαχιστον, κι ετσι τους δινω κι αλλες ευκαιριες. οταν ομως απογοητευομαι ή νευριαζω ή οτιδηποτε αλλο αρνητικο, τοτε δυστυχως ναι ειναι μαυρο - ασπρο, και καταληγω να τσουβαλιαζω κι ολας, βλεπωντας τους ολους ιδιους.

δε μπορω να σε κοψω οπως μου ζητας, γιατι δε σε ξερω και τοσο καλα οσο νομιζεις...

τελος, απ'οτι φαινεται προβληματα αποκτας ειτε ζεις αυτο που θες, ειτε οχι, οποτε ποια η σημασια ? απλα κανεις κατι και μπορει να το μετανιωσεις μετα ή μπορει να μη το κανεις καθολου και να το μετανιωνεις μια ζωη (οσο ζεις τουλαχιστον).

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Σκεφτομαι οτι εχουμε ας πουμε 70 χρονια σε αυτην την ζωη (δεν πολυπιστευω σε μεταθανατια κλπ). Μπορουμε να περασουμε αυτα τα 70 χρονια μες την ξυνιλα ή μπορουμε να τα περασουμε ωραια.
Το συμπαν μπορει να μην καταλαβει διαφορα...ολα ειναι ματαια αλλα δεν εχει και πολυ λογικη ο αρνητισμος ε?

Ετσι ειναι τα πραγματα και προσπαθουμε να χορεψουμε τα βηματα που μας επιβαλλει η υπαρξη μας.

Λογικη...ξελογικη τωρα ειμαι σε καλη διαθεση αλλα πολλες φορες ειμαι ακρα αρνητικος , απλως δεν το εκδηλωνω ή προσπαθω να μην το εκδηλωσω.

Μου ελιπουν ορισμενα πραγματα που νομιζω αν τα ειχα θα ημουν σε πολυ καλυτερη μοιρα , μονο που δεν ειναι και τοσο απλα ωστε να τα αποκτησω αλλα cest la vie:)

---

αμα κατσεις και διαβασεις το θεμα απ'την αρχη, στη πρωτη σελιδα καπου λεω οτι ειναι οντως οπως μαθουμε, αλλα ΔΕΝ ειναι ακριβως επιλογη μας το πως θα μαθουμε. δλδ αν καποιο ατομο εμαθε να ειναι μεστον αρνητισμο, σημαινει οτι μπορει να μην περασε καλα στο παρελθον, και τωρα επισης να μη περναει καλα, οποτε δεν γλυτωνει. ουσιαστικα θα λεγα δεν εχουμε επιλογη για τπτ, αλλα οκ αυτο θα φανει καπως μοιρολατρικο, πραγμα που δεν ειμαι τοσο...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αμα κατσεις και διαβασεις το θεμα απ'την αρχη, στη πρωτη σελιδα καπου λεω οτι ειναι οντως οπως μαθουμε, αλλα ΔΕΝ ειναι ακριβως επιλογη μας το πως θα μαθουμε. δλδ αν καποιο ατομο εμαθε να ειναι μεστον αρνητισμο, σημαινει οτι μπορει να μην περασε καλα στο παρελθον, και τωρα επισης να μη περναει καλα, οποτε δεν γλυτωνει. ...

---

ολοι οι ανθρωποι που εχουν ως κοινο παρανομαστη το ασχημο και μη ευνοικο παρελθον, δεν ακολουθησαν τον ιδιο τροπο ζωης κ δεν ειχαν την ιδια πορεια.1+1 δεν κανει παντα 2 πώς να το κανουμε... ειναι πιο βολικο να πιστευει κανεις αυτο που λες..κ εμπεριεχει κ ενα υπεροχο βολεμα οπου φταινε το συστημα, οι αλλοι, ο μπαμπας, η μαμα αλλα ποτε εμεις. το να φυγεις απο κει που εισαι θελει κοπο. ο οποιοσδηποτε περναει απο την γκρινια στη δραση, στην αυτοαμφισβητηση κ επαναπροσδιορισμο των αξιων του ξεβολευεται. φυσικα δεν ειναι απλο.

οκ, ξερω οτι θα διαφωνησεις μαζι μου αλλα....whatever!

ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε τελικα!

δε θα διαφωνισω τελειως, θα πω απλα οτι δεν ειναι ολες οι στιγμες ιδιες, δε νιωθουμε μονιμως σκατα μεστον αρνητισμο. οπως και δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι οπως εγραψα πανω και στη carrie. αλλιως πχ δεχεται εναν χωρισμο μια κοπελα, αλλιως ενας αντρας. αλλιως καποιος που ειχε πολλες εμπειριες κι απλα ξαναχωρισε, κι αλλιως καποιος που δεν ειχε και δεν εχει μαθει. και παει λεγωντας...

εαν πω οτι δεν βλεπω καμια αξια θα φανω βολεμενος ας πουμε ? αποκλειεται να ειμαι μηδενιστης ή οντως να εχουν μηδενιστει ολες οι αξιες εδω περα που ζουμε ? χμου οκ οτι νομιζετε indeed.

KENO, εκει που εισαι ημουνα, αυτο προσπαθω να σου δωσω να καταλαβεις

"ναι καλοι οι φιλοι, μακαρι να ειχα κι εγω να πηγαινουμε εκδρομες και να τους λεω τα δικα μου, ομως δε νομιζω οτι υπαρχουν ατομα που μπορουν να με καταλαβουν και να μοιραστω πολλα μαζι τους. για την ακριβεια πλεον δεν υπαρχουν καν ατομα που να εχουν αυτο το ρολο, αφου εχω ξεκοψει απο ολους και ειμαι αντικοινωνικος, καινουργιες γνωριμιες σπανια κανω, οσους ειχα στο παρελθον φανηκαν αχρηστοι και μη χειροτερα, οποτε οσο κι αν θελω, απλα δεν..."

Αυτο δεν θα ηταν τπτ μπροστα σε αυτο που θα εγραφα εγω για τους φιλους 3 χρονια πριν. Στο δημοτικο και στο γυμνασιο ειχα μια κολλητη, απο την 1η Λυκειου και μετα δεν ειχα ΚΑ ΝΕ ΝΑΝ. Μονη μου πηγαινα στο λυκειο μονη μου γυριζα, μονη μου καθομουν στο διαλειμμα μεσα, μονη μου πηγαινα και εδινα πανελληνιες, δεν ειχα κανεναν να παω για καφε μετα και να πουμε τι γραψαμε, δεν ειχα κανεναν να κανουμε κοπανα απο το σχολειο και καμια βολτα με το μηχανακι στα κενα. Αυτο με την ανυπαρξια φιλων συνεχιστηκε και στο πανεπιστημιο, μονο που εκει εκανα αυτην την υπεροχη σχεση που σου περιεγραψα σε προηγουμενο ποστ, μετα ακολουθησε αλλη μια τετοια σχεση, και οταν τελειωσε και εκεινη ακολουθησε ΑΛΛΗ μια ακομα πιο παναθλια απο ολες τις αθλιες σχεσεις, γυρω στα 2 χρονια η καθεμια απο αυτες τις 3, και απο 15 χρονων στα 24-25 μου αρχισα να γινομαι ανθρωπος και να κανω φιλιες.

Το νοημα της ζωης ναι το βρηκα, μετα απο πολλους κοπους και βασανα. Ειναι να απολαμβανεις τη ζωη σου!!!!! και δε μπορεις να με πεισεις οτι εσυ την απολαμβανεις γιατι εχω βρεθει εκει που εισαι, και ξερω οτι δεν ειναι ωραια. Και λες οτι οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοι, @@ μεντολες! ΟΙ ανθρωποι ολοι εχουν κατι κοινο, ειναι ανθρωποι!