Περι σχεσεων...

Quote:

Originally Posted by Fearg

Αλλα απο την αλλη σκεφτομαι, ποιος μου αποκλειει οτι δεν υπαρχει μια συναισθηματικη κατασταση "αυτονομιας" (την οποια αποκτας με τον καιρο), οπου δεν σε ενδιαφερει να κανεις σχεσεις για να ικανοποιησεις καποια δικη σου αδυναμια, παρα μονο για να βοηθησεις καποιον, να φανεις χρησιμος. Αυτη η κατασταση, ομολογω, μου φαινεται πολυ ελκυστικη.

Ακομα και ετσι να ηταν, χρειαζεσαι τον αλλον για να νιωσεις χρησιμος,ε? Εχεις αναγκη τον αλλον για καποιο λογο...που εχει να κανει με σενα. Το θεμα για μενα ειναι πώς θες να εισαι στα ματια σου? Αυτονομος χωρις να χρειαζεσαι κανεναν? Η αυτονομια δλδ πώς ακυρωνεται με την υπαρξη αληθινων σχεσεων στη ζωη σου?

Quote:

Originally Posted by Fearg

Σε ολα αυτα που μου λετε για σχεσεις και τα θετικα που αποκομιζεις απο αυτες, εχω να απαντησω κατι αντιστοιχο για αυτα που κερδιζεις απο τη μοναχικοτητα (απο επιλογη, καμια σχεση με μοναξια).
Ομως αντιλαμβανομαι οτι δεν θα εχει νοημα κατι τετοιο. Ετσι κι αλλιως, δεν αρχισα αυτο το ποστ για να πεισω για κατι. Συζητησα το θεμα και με καποιον δικο μου, πριν το δημοσιευσω, εδω και ομολογω οτι δεν μου φαινεται πολυ ελκυστικο να περασω τη ζωη μου μονος. Αλλα απο την αλλη σκεφτομαι, ποιος μου αποκλειει οτι δεν υπαρχει μια συναισθηματικη κατασταση "αυτονομιας" (την οποια αποκτας με τον καιρο), οπου δεν σε ενδιαφερει να κανεις σχεσεις για να ικανοποιησεις καποια δικη σου αδυναμια, παρα μονο για να βοηθησεις καποιον, να φανεις χρησιμος. Αυτη η κατασταση, ομολογω, μου φαινεται πολυ ελκυστικη.
Επισης με απασχολει το αν αυτο που περναω ειναι απλα μια φαση, που την περνανε οι περισσοτεροι, η κατι βαθυτερο, που πρεπει να με ανησυχησει.

Nομιζω ειναι διαστρεβλωμενη η οπτικη σου και καλα τα λεει η Σοφια, και παραπανω και παρακατω. Εχεις μια παγια εικονα οτι τους αλλους τους εχουμε γυρω μας μονο λογω αδυναμιας. Ετσι μπορει να ειναι για σενα, και τοτε πραγματικα ειναι λαθος και πρεπει να αυτονομηθεις οπως λες και να σταθεις στα ποδια σου. Τοτε ισως καταλαβεις οτι οι αλλοι ανθρωποι μπορουν να αποτελεσουν πηγη χαρας, ευχαριστησης, ανταλλαγης συναισθηματων ιδεων και εμπειριων και εμπλουτισμου του κοσμου μας, καθως μας δινουν αλλες οπτικες γωνιες! Δεν ειναι αδυναμια να εχει φιλους, ισα ισα χρεαιζεται ΤΕΡΑΣΤΙΑ δυναμη και ψυχικη ισορροπια να μπορεις να τους εχεις, να τους διατηρεις, να ινεις και να παιρνεις. Αμα νιωθεις αδυναμος και εξαρτημενος απο αυτους, οι φιλοι δεν ειναι φιλοι, ειναι οι συναισθηματικες σου πατεριτσες, αλλα κι αυτες σε κατι εξυπηρετουν!

Quote:

Originally Posted by Sofia

Ακομα και ετσι να ηταν, χρειαζεσαι τον αλλον για να νιωσεις χρησιμος,ε? Εχεις αναγκη τον αλλον για καποιο λογο...που εχει να κανει με σενα. Το θεμα για μενα ειναι πώς θες να εισαι στα ματια σου? Αυτονομος χωρις να χρειαζεσαι κανεναν? Η αυτονομια δλδ πώς ακυρωνεται με την υπαρξη αληθινων σχεσεων στη ζωη σου?

Υπαρχει αυτος ο μυθος οτι οι πνευματικα δυνατοι ειναι μονοι τους και ευτυχισμενοι στη νιρβανα τους, οπως οι γκουρου, μοναχοι κτλ. Αρα, αμα θες να φτασεις Fearg σε τετοια "ψυχικη εξυψωση", πρεπει να βρεις την ευτυχια ολη μεσα σου, γιατι δε θα εχεις αλλους ανθρωπους να στη δινουν, να φτασεις να θωρεις τον κοσμο απο ολες τις πλευρες, να φτασεις δλδ σε μια συμπαντικη ενοτητα με το ΟΛΟ, και μετα κοψε καπιστρι, που λεει και η γιαγια μου!

Σκεφτηκα τις απαντησεις που μου δωσατε και μαλλον εχετε δικιο, δεν το ειχα σκεφτει ετσι.
Το να μπορεις να σταθεις στα ποδια σου σαν ατομο δεν αποκλειει την υπαρξη φιλικων σχεσεων, μαλλον καλυτερες κανει τις σχεσεις. Απορω πως μου φαινοταν λογικο στην αρχη.
Πιο παλια, θυμαμαι, σκεφτομουν τα πραγματα πολυ απολυτα. Ειχα καταφερει να ανοιξω λιγο τον τροπο αντιληψης μου. Ομως να που παλι πηγα να κανω το ιδιο λαθος.
Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.