Αλλαγη Θεραπευτη

η αληθεια ειναι τωρα εχει προκυψει ο ασταθμητος παραγοντας ας πουμε ενας τζοκερ για μενα οπου μαλλον με αφυπνισε για ολα αυτα που δεν ηθελα να δω εδω και καιρο!!!!Επισης εχω παραμεινει στην Ελλαδα γυρω στον 1μιση χρονο οταν συνηθως μενω γυρω στους 5 η το πολυ 7 μηνες λογω δουλειας.Μαλλον αυτος ο συνδυασμος μου εδωσε την δυναμη η την διαθεση να προβληματιστω γιατι οπως εγραψα και πριν επελεξα θεραπευτη συμφωνα με αυτο που ημουν πριν απο καιρο οχι συμφωνα με αυτο που ειμαι σημερα.Παρα ολα αυτα παιρνω πολυ σοβαρα τους προβληματισμους σου και σε ευχαριστω πολυ για την αποκριση σου.Ελπιζω να καταφερω να βγαλω ακρη μεσα μου.......

οχι παιδια δεν προεκυψε τωρα που μιλαμε το σκεφτομαι κανα χρονο τωρα αλλα πολυ σιγανα και ναι το εχω συζητησει μαζι του κατα καιρους και ειδικα μετα τα λαθη που εκανε....

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

λες μηπως πει οτι ειναι πλεον σε συνειδητοποιημενη κατασταση, οτι δεν χρειαζεται πια βοηθεια και μετα πισωγυρισει...
Δεν ξερω Αρσουλα μου,νομιζω λεει να αλλαξει θεραπευτη οχι να σταματησει τελειως..και μου φαινεται σαν να "μαγειρευεται" απο καιρο αυτο..

---

Δεν ξέρω Φωτεινή μου, απλά νομίζω πως σε τεταμένο κλίμα ,σπασμωδικές αποφάσεις ...

Άνεμε όπως και να το δεις...
Για παράδειγμα πες ότι δε σε καλύπτει 100%, γιατί να σταματήσεις τώρα που έχεις ανάγκη απόλυτης στήριξης και προπάντων χωρίς να έχεις κατασταλάξει?... ακόμα λοιπόν κ αν δεν κάνει για σένα, αν το κάνεις έτσι απλά ακούγοντας το ένστικτο που απ'ότι κατάλαβα δεν είναι και ξεκάθαρο (κ σε στιγμή που είσαι ήρεμος) δημιουργείται ακόμα ένα συν μεγάλης αλλαγής και μπερδέματος.
Αν είναι τελικά φάση άρνησης προς την αλλαγή ή υπέρμετρος ενθουσιασμός για αλλαγές (βλέποντας αυτόν ανίκανο να σε 'ακολουθήσει') ε εννοείται πως πάλι δε λέει να πάρεις τέτοια απόφαση.

Φαίνεται πάντως καθώς κυλάει το θέμα πως έχεις ανάγκη περισσότερα από όσα μπορεί να σου δώσει (κάτι που είπες απ'την αρχή) σε αυτή τη φάση. Τι είναι αυτό άραγε? Στήριξη? Καθοδήγηση, τι?

Ότι και να ναι το σίγουρο είναι πως μέσα σε όλα προέκυψε θέμα κ με τον θεραπευτή σου κ πρέπει να το δουλέψεις, να δεις τι γίνεται.
Έτσι όπως είναι η φάση ούτε μπρος μπορείς να κάνεις ούτε πίσω πριν το ξεκαθαρίσεις.
Μπορείς βέβαια αλλά λέμε για να πάει πιο ομαλά το θέμα....

Ειδικός είναι πρέπει να σε βοηθήσει ΚΑΙ σε αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

οχι παιδια δεν προεκυψε τωρα που μιλαμε το σκεφτομαι κανα χρονο τωρα αλλα πολυ σιγανα και ναι το εχω συζητησει μαζι του κατα καιρους και ειδικα μετα τα λαθη που εκανε....

---

Αααα έτσι αλλάζει το θέμα....

Εσένα τι σε κολάει στο να σταματήσεις τη θεραπεία?
Κ αυτός τι γνώμη έχει?
Σου χει πει εμμέσως πλην σαφώς πως είναι υπαίτιος λόγω λαθών ?

Θιγεις πολλα θεματα, που τα νιωθω κι εγω -καποια απο αυτα- σε μια μακροχρονη ψυχοθεραπευτικη σχεση. Καταλαβαινω πώς εισαι σε πολυ κρισιμο σημειο κ η αποφαση δεν ειναι καθολου απλη. Ειδικα αναλυοντας την.

Συμφωνω μαζι σου πώς στην σχεση με τον θεραπευτη πηγαινουμε ολα τα χαρακτηριστικα των σχεσεων που κανουμε κ εξω απο το δωματιο της θεραπειας. Αφου παμε ολοκληρο τον εαυτο μας, θα παμε και τα χαρακτηριστικα μας, την συμπεριφορα μας, τα ομορφα κ ασχημα σημεια μας. Θα παμε βεβαια κ τις αντιστασεις μας κ τις αμφιβολιες μας κ καθολου κακο δεν ειναι. Το μεγαλο πλεονεκτημα στην σχεση αυτη, ειναι πώς ο απεναντι μας, ο θεραπευτης μας πρεπει να εχει την ικανοτητα να δει τις αντιστασεις μας, τους φοβους μας, την χαρα μας και οτι αλλο κ να μπορεσει να μας τα καθρεφτισει. Να μας τα δειξει/δωσει πίσω: να μας βοηθησει να ερθουμε σε επαφη με αυτο που ειμαστε καθε φορα ή ακομα ακομα μ αυτο που γινομαστε. Με το πώς διαφοροποιουμαστε κ τί σχημα παιρνουμε πλεον.

Ο θεραπευτης σου αραγε μπορει να το κανει αυτο? Ειναι πιθανο να μπορει να κανει καποια απο αυτα ή να τα εχει κανει ηδη?

Ειναι επισης ανθρωπινο να μπορει να κανει κατι, αλλα να μην μπορει να κανει κατι επιπλεον ή διαφορετικο απο το μεχρι σημερα. Κατι που αποζητας εσυ στο τωρα. Κατι που προσδοκας κ εχεις αναγκη. Μεγαλυτερη ενσυναισθηση? Πιο καθαρο βλεμμα σε καποια ζητηματα? Περισσοτερη καταννοηση σε καποια ζητηματα που καινε? Καλυτερη επαφη? Πιο ζωντανη αλληλεπιδραση?

Οποτε, μπορει να χει ερθει η στιγμη να δεις μεχρι που μπορεις να προχωρησεις με τον συγκεκριμενο θεραπευτη κ που μπορει να αναζητησεις την βοηθεια απο αλλου. Ή μπορει να δοκιμασεις να διερευνησεις την πιθανοτητα να παρεις αυτα που θες απο τον ιδιο θεραπευτη αν υπαρχει χωρος για κατι τετοιο. Η απαντηση χωρις πολλες πολλες αναλυσεις ειναι μεσα σου.

Κραταω αυτο που το βρισκω πολυ σημαντικο μιας κ που πιστευω πολυ στη δυναμη της συνηθειας, των επαναλαμβανομενων μοτιβων κ μαθαινω κι εγω πολλα απο αναλογες συμπεριφορες δικες μου:

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

Εχω μια ταση απο παιδι να επιλεγω δυσκολα πραγματα στην ζωη μου ετσι παντα επελεγα και δυσκολες σχεσεις νομιζω οτι ολο αυτο το εχω μεταφερει και στην θεραπεια διαλεγοντας εναν ανθρωπο οπου πραγματι ειναι δυσκολος σαν θεραπευτης.Σημερα αισθανομαι οτι δεν χρειαζεται πια να το κανω αυτο και οτι χρειαζομαι τα πραγματα στην ζωη μου να ειναι πιο ευκολα.Αυτο ηταν ενα μοτιβο μου(εγω ειμαι δυσκολος οποτε θα κανω και δυσκολες σχεσεις η ηθελα να αποδεικνυω παντα την αξια μου κανοντας δυσκολα).Αναρωτιεμαι λοιπον σημερα αν μπορω να κανω τετοιο αλμα γιατι ειναι μια εποχη οπου χρειαζομαι την υποστηριξη οσο ποτε αλλοτε γιατι υπάρχουν σοβαρα θεματα μου στο παρον.....

---

Ειναι πολυ δυσκολες τετοιες διαπιστωσεις, μα μπορουν να μας πανε μπροστα. Αν σημερα λοιπον θες να σπασεις το μοτιβο, θες να κανεις κατι αλλιωτικο φανταζομαι πώς θα νιωθεις πολυ φοβισμενος, πολυ αγχωμενος και φυσικα μπερδεμενος. Οταν εχουμε μαθει μια ζωη να κανουμε το ιδιο κ μετα τολμαμε να κανουμε κατι διαφορετικο, αυτο απο μονο του φερνει τεραστιο αγχος κ αμφιβολια. Ομως πώς το νιωθεις? Πιστευεις οτι αξιζει να τολμησεις κατι διαφορετικο στη ζωη σου? Σου δινει ενεργεια το αλλιωτικο? Χαρα?Κολλαει καλυτερα μεσα σου?Εχει κατι να σου πει ωστε να παρεις το ρισκο? Καθε αλλαγη εμπεριεχει το αγνωστο, την αβεβαιοτητα. Μα παρεχει κ μια μεγαλη βεβαιοτητα: πώς μετα θα ξερεις πώς προσπαθησες να δοκιμασεις τις νεες σου δυνατοτητες,αφου τις βλεπεις πια, πως ηρθες πιο κοντα σε σενα κ πιο μακρυα απο τον γνωριμο φοβο κ ενα περιβαλλον που ηταν μαλλον περιοριστικο.Ασε, που παντα υπαρχει η δυνατοτητα για επιστροφη.

Με την ευκαιρια μπορεις να εξερευνησεις πώς ειναι να κανεις σχεσεις που δεν ειναι μονο δυσκολες, να δεις καποιες αλλες πλευρες του εαυτου σου που δεν εχουν την ταμπελα "δυσκολος". Κ μπορεις να προσπαθησεις να αποδεχτεις τον εαυτο σου οχι μονο οταν μπορει να ανταποκριθει σε καθε δυσκολια μα και οταν μπορει να απολαυσει την απλοτητα, την ευκολια ή και την ελαφροτητα της ζωης. Γιατι υπάρχει κι αυτη η πλευρα και μεσα μας, και στην ζωη μας:)

Τι να πω?Σας ευχαριστω ολους για αυτα που μου γραψατε νιωθω οτι με στηριζετε!!!!Ναι Σοφια ειμαι μπερδεμενος και αγχωμενος και φοβισμενος πολλες αλλαγες σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα ισως να βιαζομαι παλι να τα κανω ολα μαζι ισως να εχω την διαθεση να αποτιναξω την ταμπελα <<δυσκολος>> και τοσες αλλες ταμπελες που εχω φορεσει κατα καιρους ισως να οσφριζομαι την ανοιξη που τοσο πολυ καρτερω μεσα μου και ναι ισως να εχω ανεβει στο βαθρο και να μην το εχω καταλαβει ακομα........παντως αισθανομαι οτι αλλαζω ραγδαια............

Άνεμε, το πρώτο που θα ήθελα να σε ρωτήσω, είναι γιατί νιώθεις πως έχει την ανάγκη για θεραπεία, γενικά. Δεν ξέρω βέβαια τους λόγους για τους οποίους αρχικά αποφάσισες να ξεκινήσεις, αλλά αυτή τη στιγμή μίλησες για υποστήριξη εν μέσω αλλαγών στη ζωή σου. Φυσικά και είναι θεμιτό να τη ζητάμε από έναν 'ειδικό'. Όμως εάν αυτή τη στιγμή δεν είχες καθόλου πρόσβαση σε κανέναν ειδικό, πώς ο εαυτός σου θα μπορούσε να σε στηρίξει? (στο εδώ και τώρα, με τις υπάρχουσες εξω-θεραπευτικές σχέσεις και με τις δυνατότητες που ΚΑΙ μέσα από τη θεραπεία έχεις αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια).

Η θεραπευτική σχέση ναι, έχει πολλά κοινά με τις υπόλοιπες σχέσεις (και λογικό, είναι μια σχέση μεταξύ ανθρώπων) και πολλές διαφορές όμως (όχι μόνο στην αμοιβή). Ένα χαρακτηριστικό της πάντως είναι πως στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν είναι 'σχέση ζωής', αλλά έχει αρχή, μέση και τέλος. Την παραλληλίζεις με τις ερωτικές - φιλικές σχέσεις, ενώ εδώ νομίζω πως είναι πιο επιτυχημένος ο παραλληλισμός με τη σχέση γονέα-παιδιού. 'Οπου το παιδί κάποια στιγμή μεγαλώνει και ενώ θα ήθελε τη συμβουλή και τη στήριξη του γονέα, έχει ανάγκη και άλλα πράγματα.

Ποτέ δεν τελειώνουν οι στιγμές που θέλουμε συμπαράσταση ή στήριξη. Οι άνθρωποι γύρω μας όμως δεν είναι πάντα οι ίδιοι, καθώς κι εμείς αλλάζουμε οργανικά, ψυχολογικά, φάσεις ζωής... Κάθε θεραπευτική σχέση κάνει κι αυτή τον κύκλο της και κάποια στιγμή τελειώνει. Αν εσύ νιώθεις αυτή τη στιγμή πως δεν μπορεί να σου προσφέρει κάτι άλλο, μπορείς να δοκιμάσεις πως είναι χωρίς αυτήν. Η πόρτα ενός συγκεκριμένου ειδικού, δεν κλείνει οριστικά (εφόσον βέβαια συνεχίζει να εξασκεί το επάγγελμα! :)) όταν και αν τον ξαναχρειαστείς.

Μαρινα ακουμπας πολυ βαθια ψυχοθεραπευτικα θεματα μου σ αυτο που εγραψες θα μπορουσα να γραψω σελιδες για την ψυχοθεραπευτικη σχεση που τουλαχιστον εγω εχω βιωσει αυτα τα 6 χρονια.Θελω να σταθω ειδικα στην τελευταια παραγραφο περι ομοκεντρων η μη κυκλων καθως και για το τελος αυτων.Οι κυκλοι αυτοι για μενα ξεκιναγαν με την αφιξη μου στην Ελλαδα και τελειωναν με την αναχωρηση μου απο εδω.Στο διαστημα που μεσολαβουσε εγω δεν εκανα θεραπεια εκτος απο τα δυο πρωτα χρονια οπου δουλευα στην Ελλαδα και ημουν εδω.Η θεραπεια για μενα στο εδω και τωρα σημαινει στηριξη αλλα πρι απο εναμιση χρονο αποτελεουσε μαλλον ενα τροπο αυτογνωσιας και επαφης με τον εαυτο μου.Θελω να πω με αυτο οτι καθε φορα οι προτεραιοτητες στην ζωη αλλαζουν μπορει σημερα να ειναι πρωτη προτεραιοτητα αυριο τριτη και μεθαυριο καθολου.Αυτο ειναι για μενα κυκλος.
Στο εδω και τωρα η προσπαθεια μου να παραμεινω στην Ελλαδα οντας επαγγελματικα αποκαστημενος μοιαζει να ειναι καταλυτικη καθως επιφερει αλυσιδωτες συναισθηματικες αλλαγες.Θελω να σου πω οτι ειναι διαφορετικο να μενεις εδω και αλλιως ειναι να περνας και να φευγεις>Αλλαζουν ολα η σχεση με τον εαυτο,οι σχεσεις με τους αλλους κ.α.Κατα ενα τροπο δεσμευομαι με κατι πιο σταθερο που αυτο για μενα θεμα.Ολα αυτα για μενα προσωπικα χρειαζονται στηριξη και σωστη διαχειρηση.Αλλωστε η δουλεια του θεραπευτη ειναι να στηριζει τις αλλαγες......Μεσα σ ολα αυτα υπαρχει και ενα ανθρωπος στην ζωη μου που ειναι κατι τελειως διαφορετικο απο οτι ειχα πριν.Δηλαδη πολλες αλλαγες μαζεμενες.Καπως ετσι ειναι για μενα και ισως η αλλαγη θεραπευτη που σκεφτομαι αντικατοπτριζει και το τελος ενος ευρυτερου κυκλου και την αρχη ενος αλλου,δεν ξερω ακομα ζυμωνομαι και στο τελος θα βγει το καρβελι...........

Χμ κοίτα, εδώ υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: το ένα, να είναι η παρούσα θεραπευτική σχέση μέρος ενός προηγούμενου ευρύτερου 'κύκλου' όπως το περιγράφεις. Και γι' αυτό νιώθεις την ανάγκη να κλείσει. Το δεύτερο είναι, μιας και όπως λες τώρα δεσμεύεσαι με κάτι πιο σταθερό παραμένοντας στην Ελλάδα, είναι too much να δεσμευτείς ΚΑΙ με το θεραπευτή (ήδη δηλαδή έχεις κάνει αρκετά βήματα προς άλλες δεσμεύσεις και χρειάζεσαι να διατηρήσεις μια ισορροπία, ή μια 'συνέχεια' με αυτό που ήσουν). Σε κάθε περίπτωση (όπως και στην περίπτωση που η σχέση με το θεραπευτή ήταν μια 'δύσκολη' σχέση που όμως δεν χρειάζεσαι αυτή τη στιγμή, όπως αναφέρθηκε σε άλλα μηνύματα), όλα φαίνεται να συγκλίνουν στο να κλείσεις τη σχέση αυτή.

Όμως να επισημάνω κάτι: λες ότι όλα αυτά που αλλάζεις/αλλάζουν μέσα σου χρειάζονται στήριξη και σωστή διαχείριση. Χρειάζονται όμως επίσης και δοκιμή, ρίσκο, αποδοχή ότι μπορεί να γίνουν 'λάθη', ανοχή στην αβεβαιότητα, απελευθέρωση. Η δουλειά του θεραπευτή δεν είναι μόνο να στηρίζει τις αλλαγές...αλλά και να ενθαρρύνει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης για να μην προξενεί σύγχυση και άγχος το 'διαφορετικό', το 'καινούργιο'. Η αυτογνωσία είναι ένα σημαντικό κέρδος από μια θεραπεία. Το επόμενο βήμα όμως είναι η αυτοδιαχείριση - θεωρείς ότι σε βοηθά ο θεραπευτής προς αυτή την κατεύθυνση?

Μαρινα θες να μου περιγραψεις τον <<ορο>> αυτοδιαχειριση?Γιατι αυτο ειναι λιγο μπερδεμενο για μενα και θελω να σου απαντησω?

Η αυτογνωσία είναι όταν γνωρίζουμε τον εαυτό μας σωστά? Από εκεί και πέρα όμως το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτή τη γνώση. Μπορούμε να διαχειριστούμε τον εαυτό μας ώστε να είναι λειτουργικός και κατά βάση ικανοποιημένος, κι όταν αλλάζουν οι συνθήκες ή ακόμα και τα συναισθήματά μας? Αυτό είναι η ουσία της αυτοδιαχείρισης, το πώς εγώ ο ίδιος διαχειρίζομαι τη γνώση που έχω αποκτήσει για τον εαυτό μου. Μπορεί να ξεκινά από την εμπιστοσύνη στον εαυτό και να καταλήγει σε επίτευξη νέων στόχων, πρωτοβουλίες, προσαρμοστικότητα, αισιοδοξία κλπ.

Σε θεραπευτικό πλαίσιο, σημαίνει πως ο θεραπευτής σε βοηθά να καταλάβεις τις αλλαγές που γίνονται έξω και μέσα σου, να κινητοποιηθείς, να ξεκαθαρίσεις κάποιους στόχους, να αναπτύξεις θετικές απόψεις. Μια τέτοια προσέγγιση έχει προσανατολισμό και προς το μέλλον (ενώ παραδοσιακά μένουμε στο παρελθόν ή στο εδώ και τώρα). Με τελικό στόχο να γενικέυσεις την προϋπάρχουσα γνώση, να είσαι πιο ευέλικτος και τελικά αυτόνομος. Ώστε να μη χρειάζεσαι έξωθεν βοήθεια-στήριξη σε κάθε αλλαγή.

Εκτακτα,κατι τετοιο σκεφτομουνα και εγω αλλα ηθελα να το αποσαφηνισεις γιατι δεν θελω να μαντευω και μου αρεσουν οι ευθεις απαντησεις.Λοιπον εδω μαλλον εχουμε θεμα και θα το αναπτυξω.Λοιπον στην πορεια μου αυτη ανακαλυπτω πως οσο εμβαθυνω τοσο αλλαζουν οι ποιοτητες των συναισθηματων και εκπλησσομαι συνεχεια θετικα η αρνητικα απο αυτα που αντιλαμβανομαι για μενα.Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ουσιαστικα μου αρεσει αυτο που μου συμβαινει ακομα και αν μερικες φορες μοιαζει να ειναι πολυ επωδυνο δλδ το αναζητω και το θελω.Εχω βρει ενα τροπο να εκφραζομαι σ ενα αλλο επιπεδο που εξω απο την θεραπεια δεν το εχω βρει και αυτο απο μονο του με εχει προβληματισει κατα καιρους.Δλδ εγω συζητησεις βαθιες δεν επιθυμω με τους κοντινους μου ανθρωπους διοτι την αναγκη αυτη την καλυπτω μεσα στη θεραπεια.Καταλαβαινω απο μονος μου οτι αυτο ας πουμε δεν ειναι <<καλο>> για μενα γιατι η θεραπεια δεν ειναι αυτοσκοπος αλλα ενας τροπος να ειμαι κοντα σε εμενα,Εχω προβληματιστει π.χ πως καταφερνω πραγματα οταν δεν ειμαι στην Ελλαδα και πως οταν ειμαι εδω μοιαζει να χρειαζομαι στηριξη.Βεβαια ειναι αλλος ο τροπος ζωης μου εδω και αλλος μακρια απο εδω.Μοιαζει να μοιραζομαι σε δυο ζωες.
Κοιτα ακομα και σημερα βλεπω πραγματα που δεν μπορουσα να τα δω πιο πριν και αυτο σημαινει κατι για μενα.Τωρα αν εκπαιδευομαι για να πεταξω καποια μερα ισως τελικα να χρειαζεται να το δω αλλιως καποια στιγμη,μπορει να εχω βολευτει,μπορει να καβατζωνομαι,μπορει να βαζω την ταμπελα του ψυχικα ασθενη μπορει ολα αυτα να παιζουν δεν θα σου πω οχι γιατι δεν ξερω ειλικρινα.Αλλα σιγουρα με βοηθαει ολο αυτο ειμαι σιγουρος και ξερεις εχω ξοδεψει πολλα χρηματα και εχω επενδυσει πολλα στην θεραπεια μου....

Να ζεις και αν δουλευεις στην Ελλαδα θελει εξτρα ψυχικα αποθεματα... :P

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Να ζεις και αν δουλευεις στην Ελλαδα θελει εξτρα ψυχικα αποθεματα... :P

---

μπορει να εχεις δικιο....
ξερεις κατι?ασχετο.νομιζω οτι δεν εισαι αυτο που γραφει κατω.....μην το τσιμπας,υποτιμας τον εαυτο σου.........

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

.......εχω επενδυσει πολλα στην θεραπεια μου....

---

τζιζ!! 'έχω επενδύσει πολλά στον εαυτό μου' ! :) :)