Originally Posted by
gspree
Ήμουν συμβιβασμένος εξαρχής..Ποτέ δεν ασχολήθηκα με το γιατί, τί και πώς.. απλά κάνω αυτό που θέλω, με ευχαριστεί και με ολοκληρώνει ως άνθρωπο...Απο μικρή ηλικία δοκίμαζα πολλά και κατέληξα σε αυτό που θέλω. Η ζωή μου ειναι φυσιολογική στα 24 πλέον, όπως οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου (3 χρόνια σχέση, καλή σχέση με γονείς, η δουλειά μου, οι φίλοι-ες μου κτλπ.) Η διαφορά βρίσκεται στο ''κρεβάτι'' (προσωπικό ζήτημα που δεν αφορά κανέναν άλλον)
Την φάση που βίσκεσαι εσύ και με όλον τον περίγυρο (αδέρφια-φίλοι-παρέες* αναφέρομαι στην συμπεριφορά), θεωρώ οτι πολλοί άνθρωποι έχουμε περάσει (απο άποψη πολύ απλά εφηβείας) και βάζω τον εαυτό μου και μένα. Στο χέρι σου είναι να αποφασίσεις για τα θέλω σου...
Μια παρατήρηση... για την αναφορά που έκανες με την φίλη σου...που προσπάθησες να μαζέψεις...
Γιατί δεν μιλησες μαζί της? Εγώ είχα κάνει μια μεγάλη συζήτηση με την φίλη μου, τότε στα 16 μου και από τότε συνιδητοποίησα οτι δεν είμαι μόνος και οτι θα έχω κάποιον να μιλήσω ανοιχτά για τους όποιους προβληματισμούς μου.