Αγαπητή ξενιτεμένη...είσαι Νέα Υόρκη; ήμουν εκεί με τον φίλο μου τον Γενάρη...μπορώ να καταλάβω τη μοναξιά σου εκεί...είναι μια χαοτικά νευρωτική πόλη...σήμερα είμαι καλύτερα έκανα και άλλες εξετάσεις και βγήκαν μια χαρά....το μόνο που μου μένει είναι το κουσούρι των εμμονικών φόβων...εσύ βρήκες παρέες εκεί; κάνεις διδακτορικό;
Περνάω δύσκολα και εγώ, η αλήθεια είναι όχι τόσο δύσκολα όσο παλιότερα, αλλά δύσκολα.. Είμαι σε μία περίοδο ανασυγκρότησης μπορώ να πω δειλά δειλά.. Δε θέλω να παίρνω θάρρος για να μην απογοητευτώ μετά για μία ακόμη φορά.. Στην παρούσα φάση προσπαθώ να κάνω αυτά που πρότεινε η DissolvedGirl. Πρεπει όμως εδώ να προσθέσω κάτι από τη δική μου εμπειρία: δεν είναι σε όλες τις περιόδους εφικτό να γεμίζεις τη μέρα σου με δραστηριότητες. Το έχω προσπαθήσει πολλές φορές, άλλες βοήθησε, άλλες ήταν καταστροφή γιατί όντας χάλια, προσπαθούσα να κάνω πράγματα μέσα στην ημέρα, δε μπορούσα και μετά γέμιζα τύψεις.. Και δώστου αυτοτιμωρία μετά.. Αυτό που θέλω να πω με λίγα λόγια είναι ότι οι δραστηριότητες είναι βοηθητικές αλλά εξαρτάται πάντα και από την περίοδο που διανύει ο καθένας μας..
ps: Τυχερή DissolvedGirl, λατρεύω τη ΝΥ!!!