δεν μπορω να ηρεμησωωωω....

Γεια σου!Θα συμφωνησω με τις απαντησεις ολων των υπολοιπων!Ανηκω κι εγω στην ιδια κατηγορια με εσενα , και ξερω πως μας κανει καλο να ξερουμε πως δεν ημαστε μονοι , μια και κανενας που δεν εχει βιωσει κατι αναλογο , δεν μπορει να μας καταλαβει απολυτα.Εχω κι εγω συμπτωματα οπως μουδιασματα στο προσωπο στα χερια και στα ποδια , ζαλαδες , τρεμουλα ,ακουσιους σπασμους σε ολο το σωμα μου και κατα καιρους εχω ταλαιπωρηθει με το στομαχι , το εντερο μου , αλλα και την καρδια μου , που μου εδινε σουβλιες και πονουσα και ετρεχα κι εγω στον καρδιολογο καθε τρεις και λιγο.Κατα καιρους παθαινω κρισεις πανικου και νομιζω πως εκεινη την ωρα θα πεθανω και μονιμως απασχολει το μυαλο μου η ιδεα οτι εχω κατι σοβαρο , οσο και αν με διαβεβαιωνουν οι γιατροι πως ειναι αγχος.Εχω περασει φαση που δεν ηθελα να βγαινω απο το σπιτι γιατι ενιωθα ασφαλης εκει , δεν μπορουσα να μενω μονη μου , δεν μπορουσα να συγκεντρωθω , ενιωθα μονιμως κουρασμενη και ηθελα μονο να κοιμαμαι.Μου εχει περασει απο το μυαλο οτι εχω οτι μπορει να βαλει ο νου σου και παω στους γιατρους πεπεισμενη γι'αυτο.Δυο φορες εκανα θεραπεια με αντικαταθλιπτικα και επανηλθα , αλλα πιστευω πως η λυση αυτη ειναι προσωρινη.Ειχα παραληλλα παει καποιες φορες σε ψυχολογο , και μεσα απο την διαδικασια αυτη καταλαβα τις ριζες του δικου μου κακου!Αλλα η λυση για τον καθενα απο εμας πιστευω πως βρισκαται μεσα μας.Αλλοι εχουμε την δυναμη να παλεψουμε με αυτο και αλλοι οχι.Δεν ειναι κακο να τα παθαινεις αυτα.Δεν εισαι υπευθυνη για αυτο και κυριως δεν εισαι τρελη,δεν θα τρελαθεις ουτε θα πεθανεις!Απλα δεν μπορεις να διαχειριστεις το αγχος σου και ο οργανισμος σου αντιδραει , δημιουργωντας σου ψυχοσωματικα.Ειναι σαν να σου λεει , φτανει , δεν μπορω αλλο και αντιδρα ετσι γιατι νιωθει οτι βρισκεται σε κυνδινο.Εγω προσωπικα μιλαω στον κοντινο περιγυρο μου γι΄αυτα που μου συμβαινουν και μερικες φορες διακωμοδω τον ιδιο μου τον εαυτο.Πιστεψε με , οι μισοι εχουν παρομοια συμπτωματα οπως εσυ κι εγω , απλα δεν μπαινουν στη διαδικασια να τους δωσουν σημασια και απλα τους περνανε.Το ιδιο πρεπει να κανεις κι εσυ.Κι οποιος σε αγαπαει δεν θα σε πει τρελη!Ουτε καν θα το σκεφτει.Δεν θα τον επιβαρυνεις με το προβλημα σου.Δεν γεννηθηκαμε ολοι δυνατοι!Δεν μπορεις απλα να διαχειριστεις μια κατασταση και αυτο δεν ειναι κακο , ειναι απολυτως ανθρωπινο και φυσιολογικο.Επελεξε καποιον να μιλησεις.Οταν ακουμε τον εαυτον μας να μιλαει γι'αυτο το θεμα , μας κανει πολυ μεγαλο καλο.Κι αν τελικα δεν μπορεις ή δεν θελεις να το κανεις , μιλα στον εαυτον σου.Κανε διαλογο μαζι του , μιλα του.Βαλτα κατω!Κατι σου φταιει , κατι σε πιεζει!Απο εκει προερχονται ολα.Εμενα οταν με πιανει μια κριση πανικου πλεον , αντιμετωπιζω τον εαυτον μου σαν να ειναι μικρο παιδακι!Το παιδακι που ολοι εχουμε θαψει μεσα μας.Μου λεω "Σωπα κοριτσακι μου, δεν ειναι τιποτα , θα περασει" και το επαναλαμβανω συνεχεια.Και πιστεψε με , βοηθαει πολυ!Να΄σαι καλα!