οι παρενεργειες των αντιψυχωτικων ειναι δοσοεξαρτωμενες?

Ε! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ απλα για να αποκλεισουμε οτι δεν την ερμηνευεις πληρως με τα μετρα κ τα σταθμα σου. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ! εχει αντιληψη της πραγματικοτητας κ της ταυτοτητας της,αλλα δεν θελει βοηθεια κ εκει ειναι που τα παιζω γιατι με κανει κ πιστευω οτι δεν αντιλαμβανεται την κατασταση της!
Ομως ειναι αρκετες οι φορες που με ρωτησε ποιο ειναι το προβλημα μου με τη κατασταση της> στους λογους που της ανεφερα -δεν ζει τη ζωη της-μας φερνει σε δυσκολη θεση κοινωνικα με τη συμπεριφορα της- δεν απαντησε.
Στο οτι ανησυχω για την υγεια της (πινει,καπνιζει) μου ειπε οτι το ελεγχει!
Δυστυχως δεν μπορω να μη της δινω χρηματα γιατι εχει προσωπικο εισοδημα! Εχει μπλοκαρει την ενηληκιωση της κ εγω δεν μπορω να παρω θαραλεα μετρα για να ανεξαρτοποιηθει γιατι φοβαμαι μηπως γινει χειροτερα.
Βεβαια εδω κ 5 χρονια που αρχισε αυτη η ιστορια ειναι σταθερη στην ιδια φαση κ ειναι αληθεια οσο περναει ο καιρος λιγο καλυτερα,αλλα με μπερδευει αυτο το κλαμα γιατι συμβαινει τον τελευταιο χρονο που δεν παιρνει φαρμακα,κ δεν ειναι απο την διακοπη των φαρμακων γιατι εχει περασει πολυς καιρος που τα κοψε.
Της εδωσα χθες κρυφα 5μγ ζυπρεξα κ δεν ξερω τι να κανω ,δεν μπορω να της δινω κρυφα για καιρο ,σκεφτομουν μια εβδομαδα ,μηπως κ ησυχασει λιγο απο το κλαμα κ το αυτομαστιγωμα, κ συζητησει για θεραπεια.
Απο την αλλη ξερω οτι τα αντιψυχωτικα δρουν στις τρεις εβδομαδες, ομως σημερα {της εδωσα χθες 5μγ ζυπρεξα) μεχρι τωρα, δεν εκλαψε ειναι πιο επικοινονιακη κ πιο ανυσηχη! Δεν ξερω τι ζηταω να μου πειτε ,καταλαβαινω οτι πλατειαζω κ δεν φαινεται ευκολα η καθαρα το προβλημα ομως..... ανεχτειτε με ,οσοι αντεχετε!

beauty αν η κορη σου επαιρνε ναρκωτικα θα της εδινες χρηματα? κ θα ηταν καλη ιδεα να της δινεις χρηματα? τι πιστευεις?

ξοδευει τα χρηματα καθημερινα εκτος απο τα βασικα της(καφες τσιγαρα) σε ψωνια!!!ο ψυχολογος που πηγαινω εγω μου ειπε οτι κρατιεται απο αυτο γιατι εκει στη συναλαγη -αγορα-ειναι φυσιολογικη.
και εγω θαπρεπει να της δινω χρηματα κατα την κριση μου κ οσο αντεχω ,γενικα δηλ.να μη της στερησω δικα της χρηματα!

στη σελιδα αυτη http://www.psyche.gr/drugs.htm ειναι πληροφοριες απο ψυχολογο για τα ναρκωτικα. σε καμια περιπτωση δε λεω οτι ειναι το ιδιο προβλημα με αυτο της κορης σου. ομως σε καποια φαση εχει συμβουλες πως να βοηθησει ο περιγυρος ενα ατομο εξαρτημενο απο ναρκωτικα.

μια ιδεα ειναι να διαβασεις τις παρακατω οδηγιες φιλτραροντας τες κ προσαρμοζοντας τες στο προβλημα της κορης σου. υπαρχει ενα κοινο σημειο στο προβλημα της κορης σου κ το προβλημα της εξαρτησης απο ναρκωτικα κ το σημειο αυτο ειναι οτι τα ατομα δε δεχονται βοηθεια, δε δεχονται οτι εχουν προβλημα, αλλα πολλες φορες κανουν ο,τι κανουν εξαρτωμενα απο τις παροχες τριτων, δλδ κανοντας τριτους, πχ τους γονεις συνεργους στη διαιωνηση της αντικοινωνικης κ προβληματικης τους συμπεριφορας κ του προβληματος τους.


"Πως να βοηθήσεις ένα άτομο της οικογένειάς σου
που κάνει χρήση:

· Με αγάπη και σεβασμό πες του ότι ενδιαφέρεσαι γι αυτόν και θα ήθελες να τον βοηθήσεις.

· Χωρίς να τον συμβουλεύεις και να τον κρίνεις άκουσε με προσοχή αυτό που θέλει να σου πει. Υποστήριξε την προσπάθειά του να σου εκφράσει αυτό που αισθάνεται

· Απόφυγε την αντιπαράθεση επιχειρημάτων και τη σύγκρουση. Βοήθησέ τον να καταλάβει ότι είσαι με το μέρος του. Μίλησέ του για το πως νιώθεις απέναντί στον ίδιο και το πρόβλημά του χωρίς να τον απογοητεύεις.

· Μην χρησιμοποιείς ταμπέλες όπως «εξαρτημένος», «αλκοολικός», «άρρωστος», «προβληματικός» κλπ.

· Μην μην παρεμβαίνεις δυναμικά, μην απειλείς, μην διασώζεις, μην προσπαθείς να τον αλλάξεις με το ζόρι. Μην τον πιέζεις να αλλάξει ή να δεχθεί τη βοήθειά σου. Είναι σημαντικό γι αυτόν να ξέρει ότι βρίσκεσαι στη διάθεσή του. Αν το θελήσει θα ξέρει ότι μπορεί να απευθυνθεί σε εσένα για να πάρει βοήθεια.

· Αν έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη του πρότεινέ του ευγενικά να επισκεφθεί κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας για να πάρει βοήθεια. Δήλωσε τη διάθεσή σου να τον συνοδεύσεις στο πρώτο ραντεβού. Πρότεινέ του επίσης να συμμετάσχει σε κάποια ομάδα αυτοβοήθειας που είναι πιθανόν να υπάρχει στην περιοχή σου. Μην τον σπρώχνεις με το ζόρι στη θεραπεία.

· Αν είναι δυνατόν βοήθησέ τον να αλλάξει τις περιβαντολογικές συνθήκες που συνέβαλλαν στην εξάρτηση.

· Συνάντησε εσύ ο ίδιος κάποιον ειδικό για να μάθεις συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσες να τον βοηθήσεις.

· Μην τον γλυτώνεις από τις αρνητικές συνέπειες που έχει στη ζωή του η εθιστική συμπεριφορά.

· Μην αναλαμβάνεις την ευθύνη να τον σώσεις από την καταστροφή . Κάνε με απλότητα ότι μπορείς για να τον βοηθήσεις προστατεύοντας τον εαυτό σου και την προσωπική σου ζωή. Μείνε σε ευγενική απόσταση και κάνε προσευχή γι αυτόν.

· Επέτρεψέ του να υποστεί τις αρνητικές συνέπειες των επιλογών του. Η αποτυχίες και η οδύνη είναι κίνητρα που μπορεί να τον βοηθήσουν να επιδιώξει την αλλαγή."

πηγη: Νικητας Καυκιος, http://www.psyche.gr/drugs.htm

Quote:

---

Originally Posted by beauty

και εγω θαπρεπει να της δινω χρηματα κατα την κριση μου κ οσο αντεχω ,γενικα δηλ.να μη της στερησω δικα της χρηματα!

---

το να της δινεις χρηματα στο ειπε ο ψυχολογος σου, η το λες εσυ?

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

το να της δινεις χρηματα στο ειπε ο ψυχολογος σου, η το λες εσυ?

---

ο ψυχολογος

beauty,παρακολουθω τα θεματα σου απο την προηγουμενη εβδομαδα με μεγαλο ενδιαφερον.οποια ταμπελα κι αν εχουν βαλει οι ψυχιατροι σ'αυτο που περναει η κορη σου το προβλημα απ'οτι αντιλαμβανομαι τωρα ειναι οτι,εκεινη ειτε δε συνειδητοποιει τη σοβαροτητα της καταστασης ειτε οτι εχει παραιτηθει και δεν θελει να παλεψει.οταν ειμαστε σε αυτην τη φαση ειμαστε τοσο ευαλωτοι,που ψαχνουμε βοηθεια και αγκαλια μονο απο ατομα που ειμαστε σιγουροι οτι θα μας στηριξουν και θα δωσουν και αυτοι τις μαχες τους για μας.αγκαλιασε την κορη σου και πες της οτι νοιαζεσαι μονο γι'αυτην,και αν χρειαστει βοηθεια για οτιδηποτε να ερθει σε σενα.μην την επικρινεις μη σε νοιαζει για το κραυγαλεο ντυσιμο η για τον κοινωνικο διασυρμο,σε αυτη τη φαση.τωρα εχει προτεραιοτητα να εισαι αυτη που κατευναζει και συζηταει τους φοβους ωστε να μπει σε μια πορειανα αισθανθει ασφαλεια.ισως ειναι το πρωτο βημα.αναγνωριζω οτι θα πρεπει να ανησυχεις και να πονας παρα πολυ και καλα κανεις κατα την γνωμη μου και ψαχνεσαι τοσο μα τοσο πολυ.η κοπελα δε θα ειναι μονη της σ'αυτο
κι εγω δεν ημουν.ευτυχως ηταν μονιμως διπλα μου οι δικοι μου
ηταν η πολυτιμοτερη βοηθεια...

Quote:

---

Originally Posted by beauty

ο ψυχολογος

---

κ τι αποτελεσματα βλεπεις να φερνει αυτη η τακτικη? βοηθαει την κορη σου να αναλαβει τις ευθυνες της η απλα διαιωνιζεται αυτη η κατασταση?

Quote:

---

Originally Posted by linda

beauty,παρακολουθω τα θεματα σου απο την προηγουμενη εβδομαδα με μεγαλο ενδιαφερον.οποια ταμπελα κι αν εχουν βαλει οι ψυχιατροι σ'αυτο που περναει η κορη σου το προβλημα απ'οτι αντιλαμβανομαι τωρα ειναι οτι,εκεινη ειτε δε συνειδητοποιει τη σοβαροτητα της καταστασης ειτε οτι εχει παραιτηθει και δεν θελει να παλεψει.οταν ειμαστε σε αυτην τη φαση ειμαστε τοσο ευαλωτοι,που ψαχνουμε βοηθεια και αγκαλια μονο απο ατομα που ειμαστε σιγουροι οτι θα μας στηριξουν και θα δωσουν και αυτοι τις μαχες τους για μας.αγκαλιασε την κορη σου και πες της οτι νοιαζεσαι μονο γι'αυτην,και αν χρειαστει βοηθεια για οτιδηποτε να ερθει σε σενα.μην την επικρινεις μη σε νοιαζει για το κραυγαλεο ντυσιμο η για τον κοινωνικο διασυρμο,σε αυτη τη φαση.τωρα εχει προτεραιοτητα να εισαι αυτη που κατευναζει και συζηταει τους φοβους ωστε να μπει σε μια πορειανα αισθανθει ασφαλεια.ισως ειναι το πρωτο βημα.αναγνωριζω οτι θα πρεπει να ανησυχεις και να πονας παρα πολυ και καλα κανεις κατα την γνωμη μου και ψαχνεσαι τοσο μα τοσο πολυ.η κοπελα δε θα ειναι μονη της σ'αυτο
κι εγω δεν ημουν.ευτυχως ηταν μονιμως διπλα μου οι δικοι μου
ηταν η πολυτιμοτερη βοηθεια...

---

ετσι κανω λιντα μου αλλα καμμια φορα με πιανει η ανυπομονησια ,δεν μπορω να τη βλεπω ετσι κ νοιωθω λυπη μεγαλη κ ενοχες σα μητερα,κ φοβαμαι γιατι δε βλεπω σημαντικη αλλαγη.

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

κ τι αποτελεσματα βλεπεις να φερνει αυτη η τακτικη? βοηθαει την κορη σου να αναλαβει τις ευθυνες της η απλα διαιωνιζεται αυτη η κατασταση?

---

διαιωνιζεται η ιδια κατασταση!

κατ αρχην ΔΕΝ ειμαι ειδικος. το υπογραμμιζω. σου καταθετω καποιες ιδεες.

νομιζω οτι κατι πρεπει να αλλαξεις στη δικη σου συμπεριφορα beauty κ ισως η κορη σου ανταποκριθει. δεν ξερω αν μπορεις να τα εφαρμοσεις βεβαια, εγω δεν ειμαι στη θεση σου, ειμαι τριτη, δεν ειμαι συναισθηματικα εμπλεγμενη. με εμπνευση απο τις παραπανω συμβουλες, εγω στη θεση σου θα εκανα τα εξης:

Με αγάπη και σεβασμό πες του ότι ενδιαφέρεσαι γι αυτόν και θα ήθελες να τον βοηθήσεις. (αυτο ουσιαστικα μεταφραζεται οτι αποδεχεσαι την κορη σου ετσι οπως ειναι αυτη τη στιγμη, ετσι οπως μας την περιεγραψες. νομιζω οτι δεν την αποδεχεσαι, ουσιαστικα. μπορεις να την αποδεχτεις?)

Χωρίς να τον συμβουλεύεις και να τον κρίνεις άκουσε με προσοχή αυτό που θέλει να σου πει. Υποστήριξε την προσπάθειά του να σου εκφράσει αυτό που αισθάνεται (μην της ξαναπεις πχ αυτο: "μας φερνει σε δυσκολη θεση κοινωνικα με τη συμπεριφορα της")

Απόφυγε την αντιπαράθεση επιχειρημάτων και τη σύγκρουση. Βοήθησέ τον να καταλάβει ότι είσαι με το μέρος του. Μίλησέ του για το πως νιώθεις απέναντί στον ίδιο και το πρόβλημά του χωρίς να τον απογοητεύεις. (εδω θα της ελεγα τα συναισθηματα που μας ανεφερες, οτι πονας πολυ που την βλεπεις να ειναι σε αυτη την κατασταση, ενω ειχε τοσα πολλα χαρισματα που μας λες, οτι θα ηθελες πολυ να τη δεις να ζει δημιουργικα τη ζωη της κ να αισθανεται δημιουργικη κ χαρουμενη)

Μην χρησιμοποιείς ταμπέλες όπως «άρρωστος», «προβληματικός» κλπ.

Μην μην παρεμβαίνεις δυναμικά, μην απειλείς, μην διασώζεις, μην προσπαθείς να τον αλλάξεις με το ζόρι. Μην τον πιέζεις να αλλάξει ή να δεχθεί τη βοήθειά σου. Είναι σημαντικό γι αυτόν να ξέρει ότι βρίσκεσαι στη διάθεσή του. Αν το θελήσει θα ξέρει ότι μπορεί να απευθυνθεί σε εσένα για να πάρει βοήθεια.

Αν έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη του πρότεινέ του ευγενικά να επισκεφθεί κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας για να πάρει βοήθεια. Δήλωσε τη διάθεσή σου να τον συνοδεύσεις στο πρώτο ραντεβού. Μην τον σπρώχνεις με το ζόρι στη θεραπεία. (εδω μπορεις να της πεις οτι αν θελει να παει σε ειδικο, θα τη βοηθησεις οικονομικα να το κανει)

Συνάντησε εσύ ο ίδιος κάποιον ειδικό για να μάθεις συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσες να τον βοηθήσεις. (προσωπικα διαφωνω παρα πολυ με την αποψη του ψυχολογου σου να της δινεις χρηματα για υπερκαταναλωτικα ψωνια κ να διαιωνιζεται αυτη η κατασταση! κ μαλιστα αφου μας λες οτι δεν φερει αποτελεσμα. μηπως πρεπει να κοιταξεις κ μια δευτερη γνωμη?)

Μην τον γλυτώνεις από τις αρνητικές συνέπειες που έχει στη ζωή του αυτη η αντικοινωνικη αυμπεριφορα. (εδω μπορεις να αποδεχτεις οτι η κορη σου αυτην την περιοδο συμπεριφερεται οπως συμπεριφερεται? χωρις να σε ενοχλει. αστην να κανει του κεφαλιου της. στο μετρο παντα των δικων της δυνατοτητων. μην της δινεις χαρτζιλικι για να παραμενει σε αυτη την τελματωδη κατασταση.)

Μην αναλαμβάνεις την ευθύνη να τον σώσεις από την καταστροφή . Κάνε με απλότητα ότι μπορείς για να τον βοηθήσεις προστατεύοντας τον εαυτό σου και την προσωπική σου ζωή. Μείνε σε ευγενική απόσταση. (εγω ΔΕΝ θα της εδινα χρηματα. επισης ΔΕΝ θα παρεμβαινα στο πως διαχειριζεται τα δικα της χρηματα, ακομα κ αν τα διαχειριζεται λαθος. λες οτι σπαραζει η καρδια σου κ σε πληγωνει πολυ που τη βλεπεις ετσι. αυτο θα μπορουσες να το αλλαξεις? μπορεις να την αποδεχτεις ετσι οπως ειναι αυτη τη στιγμη κ να κοιταξεις κ τη ζωη σου? καταλαβαινω οτι εχεις μια κορη που εσενα δε σου αρεσει αυτη τη στιγμη. το να μπορεσεις να την αποδεχτεις ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ, το θεωρω πολυ σημαντικο. κ εσυ θα ηρεμησεις, κ πιθανοτατα θα κερδισεις πιο πολυ την εμπιστοσυνη της κ ισως αυριο ερθει να σου ζητησει αληθινη βοηθεια.

επισης εσυ πως εισαι με την προσωπικη σου ζωη? την εχεις αμελησει λογω κορης? αν ναι, να κοιταξεις να τη φτιαξεις. μην αφηνεις το προβλημα της κορης σου να γινεται ολη σου η ζωη. ισως ετσι αισθανεται οτι σας κανει ο,τι θελει κ διαιωνιζεται η κατασταση. δειξε της οτι οποτε θελει θα εισαι εκει να την ακουσεις/συμπαρασταθεις, αλλα απο εκει κ περα μην την πνιγεις. ειναι ενηλικας. δειξε της με τη σταση σου, εμπρακτα οτι τη θεωρεις ενηλικη. οτι κοιταζεις τη ζωη σου κ της αφηνεις την ελευθερια να ζησει κ αυτη οπως θελει κ μπορει)

Επέτρεψέ του να υποστεί τις αρνητικές συνέπειες των επιλογών του. Η αποτυχίες και η οδύνη είναι κίνητρα που μπορεί να τον βοηθήσουν να επιδιώξει την αλλαγή (αυτο μπορεις να το κανεις? πως ησουν σα μητερα γενικα? ησουν υπερπροστατευτικη? ετρεχες απο πισω της να τη σωζεις καθε φορα που εκανε κατι λαθος? της αφηνες ελευθεριες κ πρωτοβουλιες? την αφηνες να αποτυγχανει κ να μαθαινει απο τα λαθη της?)

αυτα απο εμενα! (ειπα ΔΕΝ ειμαι ειδικος!)

beauty, η κόρη σου πώς περνά γενικά τη ζωή της? Φιλίες, ενδιαφέροντα-δραστηριότητες, σχέσεις, εργασία? Καταρχήν δεν κατάλαβα αυτό που είπες για προσωπικό εισόδημα, έχει κάποια εισοδήματα αλλά τα διαχειρίζεσαι εσύ, ποια είναι η κατάσταση με τα οικονομικά της?

Δεν συμφωνώ καθόλου μα καθόλου με την αυτοσχέδια και κρυφή χορήγηση του όποιου φαρμάκου. Η δικαιολογημένη ανησυχία, η στενοχώρια και η αμηχανία από την όποια κοινωνική συμπεριφορά της, δεν εξισώνονται με την παραβίαση ενός πολύ στοιχειώδους δικαιώματος και μάλιστα χωρίς καμία καθοδήγηση. Είμαι υπέρ της προσωπικής αναζήτησης και ενημέρωσης, αλλά ο ρόλος της μητέρας, οι πληροφορίες από το ίντερνετ, οι γνώμες και η μέχρι τώρα εμπειρία σου από τους γιατρούς, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν μια ιατρική βοήθεια, ούτε - πολύ περισσότερο - να βοηθήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης με την κόρη σου, που είναι προαπαιτούμενο για να βοηθηθεί η ίδια.

Συμφωνώ πάρα πολύ με το μήνυμα της researcher στην 1η σελίδα, καθώς και με όσα γράφει η Lou. Ζήτα βοήθεια από κάποιον επαγγελματία για να μπορέσεις να δεις λίγο τα πράγματα μέσα από τα δικά της τα μάτια και να βρείτε τρόπους επικοινωνίας, και κυρίως για να διαχειριστείς εσύ η ίδια την ανυπομονησία, αλλά και τις προσδοκίες σου.

Το δικαίωμα δεν είναι το δικαίωμα να μην παίρνεις χάπια, αλλά να παίρνεις, όλοι έχουμε δικαίωμα να γίνουμε καλά, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε επειδή είμαστε άρρωστοι. Δηλαδή όταν τον παίρνουν τον άλλο σηκωτό για να τον πάνε στο ψυχιατρείο είναι αποδεκτό, και όταν λέμε για κρυφά χάπια για να γίνεις καλά το πετάμε στα σκουπίδια; Ρε σε τι κοινωνία ζούμε, ήμαρτον!

Δηλαδη εσυ τι προτεινεις whitecandle για εναν σοβαρα αρωστο ανθρωπο?

Φυσικα τον εγκλεισμο σε ψυχιατρειο , γιατι η χορηγηση φαρμακων κρυφα απλως "κουκουλωνει" το προβλημα λογω του οτι ας πουμε το πιο ευκολο...θελει ο ασθενης να παει ενα ταξιδι ή εχει παρενεργειες και δεν ξερει τι φταιει ή δεν ξερει γιατι ειναι την μια ετσι την αλλη αλλιως ή ακομα το χειροτερο θα το μαθει καποια στιγμη ή θα το καταλαβει και τοτε φανταζεσαι τι εχει να γινει και θα ειναι τοσο αρνητικο για τον ασθενη οσο και για τους υπολοιπους που εμπλακησαν.

Το ψυχιατρειο βεβαια κουβαλαει το "στιγμα".

Lou ευχαριστω,μου εδωσες την ευκαιρια να τα ξαναθυμηθω κ υποσχεθηκα στον εαυτο μου να τα διαβαζω συχνα!

marina η κορη μου γενικα δεν περναει τη ζωη της γι αυτο κ ειμαι τοσο λυπημενη.
Συμφωνω με ολα οσα γραφεις!εχω μιλησει με ψυχιατρους κ ψυχοθεραπευτες,καναμε κ μαζι με τη κορη μου ενα διαστημα κ συστημικη ψυχοθεραπεια,κ υπαρχουν κ φιλοι ψυχιατροι κ ψυχοθεραπευτες,που την ξερουν απο μικρη αλλα ολοι λενε οτι πρεπει να δρασω κατα συνειδηση!και στο θεμα του εγκλεισμου κ στο θεμα της κρυφης χορηγησης φαρμακων.
Ο ψυχολογος που επισκεπτομαι εγω, ενω ξεκινησαμε για να βρουμε τους τροπους που θα κανουμε τη κορη μου να ακολουθησει θεραπεια αφαρμακη η με φαρμακα ,μου λεει να μη κανω τιποτα ,να περιμενω,και να φροντιζω τον εαυτο μου κ ετσι θα ακολουθησει κ η ιδια το παραδειγμα μου!Προσπαθω αλλα ο χρονος περναει κ η ιδια δεν αποφασιζει να θεραπευτει!
Δεν μπορω εν τελει να της δινω κρυφα φαρμακα,-δυστυχως-
Θα περιμενω!