Originally Posted by
marian_m
Εξακολουθείς να γενικεύεις. Και γενικεύεις το δράμα σου -γιατί θεωρώ τραγικό το να ζει κάποιος χωρίς φίλους, περιμένοντας τη γυναίκα που θα γεμίσει όλο αυτό το κενό. Και θα εξακολουθείς να απογοητεύεσαι και από τις γυναίκες, που θα νιώθουν να τις πνίγουν οι προσδοκίες που έχεις εναποθέσει σ' αυτές και θα φεύγουν τρέχοντας.
Φυσικά, αν δεν πιστεύεις στη φιλία, δεν μπορείς να έχεις φίλους. Ό,τι όμως ισχύει για σένα, δεν ισχύει για όλους.
Εγώ πάλι, πιστεύω πολύ στη φιλία. Γι' αυτό πάντα είχα και πάντα θα έχω φίλους.
Καλούς φίλους. Φίλους, που μου στέκονται, που είναι πάντα εκεί όταν τους χρειάζομαι, που έχουν ξενυχτίσει μαζί μου, που έχουν τρέξει όποτε τους είχα ανάγκη, που έχουμε κλάψει και γελάσει μαζί. Που με υποστηρίζουν, με στηρίζουν όταν το χρειάζομαι και μου τη λένε πάλι όταν το χρειάζομαι. Σε δύσκολες στιγμές, οι φίλοι είναι αυτοί που μου στάθηκαν, κάποιες φορές πολύ περισσότερο από την οικογένειά μου.
Τα ίδια όμως έχω κάνει κι εγώ για φίλους.
Το τι είμαι σήμερα, το οφείλω σε μεγάλο βαθμό στους φίλους που είχα και έχω δίπλα μου.
Ξέρεις όμως ποια είναι η διαφορά μας? Πιστεύω στη φιλία, γιατί κατά βάση πιστεύω στους ανθρώπους. Μου αρέσουν οι άνθρωποι, τους περισσότερους τους συμπαθώ κάποιους φτάνω και να τους αγαπώ. Είναι λίγοι αυτοί που θα αντιπαθήσω, αρκετοί όμως αυτοί που δεν θα ταιριάξω.
Ειλικρινά, λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν μπορούν (μάλλον δε θέλουν) να έχουν φίλους. Φοβάμαι ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν ανέχονται τους άλλους ανθρώπους. Ίσως, γιατί δεν ανέχονται τον ίδιο τους τον εαυτό.
Και δεν πιστεύω ότι κάποιος που δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάποια ουσιαστική φιλική σχέση στη ζωή του, μπορεί να δημιουργήσει μια σωστή ερωτική σχέση.
