Printable View
Το βρήκα, και απάντησα και κλαιω που κλαις μαζί μου και δεν βλέπω καν καθαρά την οθόνη................Κλαίτε μαζι μου ξενοι, κλάιτε για τον Κώστα μου, που ειναι?/Μας βλέπει??Quote:
Originally Posted by crazy_diamond
ΘΕΕ ΜΟΥ Δωσε μας κουράγιο, δωσε μας ένα σημαδι, κατι να πιστέψουμε, κατι να μην πιστέψουμε..............οτιδήποτ ε...............δεν ξέρω, παραλογίζομαι...........Δεν το αντέχω φίλοι μου....δεν γίνεται...................
Κατερίνα μου, σου απάντησα κι εγώ στο δικό σου μήνυμα.. και σ' ευχαριστώ ξανά και από εδώ.
Είμαστε εδώ και σε ακούμε.
Προσπάθησε να ξαπλώσεις λίγο απόψε..
Κατερίνα καλημέρα και πάλι, αυτο που γράφεις για τους 2 μήνες είναι αλήθεια το ζω!!!!! Το ξέρω δεν σου δίνω κουράγιο με αυτό που σου γράφω αλλά είμαι και εγώ σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Νομίζω οτι εχω χάσει τα πάντα!!!!! Είμαι κι εγω σαν ρομποτ μεσα στο σπίτι δεν με νοιάζει τίποτα αρχίζω να χάνω την επικοινωνία με τον άντρα μου. Το ξέρω δεν σε βοηθάω!!! Το μόνο που μας βοηθάει είναι να ξεσπάμε σε κλάματα!!!!
Κουράγιο και σε'σενα
Φιλιά πολλά!!!
Το ξέρω κοπέλα μου, δεν με βοηθάς αλλά δεν υπάρχει βοήθεια σε αυτά που περνάμε όλοι μας εδώ.......... Απλά μοιραζομαστε πράγματα και ευτυχως που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έστω και μέσα από το ψυχρό αυτό μηχάνημα μπορούν και στέλνουν αισθηματα.............Καταλαβαί� �ω, γι αυτό έγραψα ότι μετά με περιμένουν χειρότερα, τα οποία εσύ τα βιώνεις. Δεν έχω παρηγορα λόγια να σου πώ, η μανα είναι μανα και είναι ιερό πράγμα, και είμαι ΜΟΝΑΔΙΚΗ. η ΜΑΝΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ. ΖΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΛΟΙΠΟΝ.Quote:
Originally Posted by marouba
Δεν έχω άλλο να σου πώ, κλαίω και ξενυχτάω για το διαμάντι που έχασα, κλαίω γιατι δεν υπάρχει να μου χαμογελάσει πια όπως έκανε 20 χρόνια τώρα... Ζήσε για τα παιδακια σου και κλάψε και μπροστά τους. Τα παιδιά θα μεγαλώσουν πιο φυσιολογικά γωνριζοντας κι άλλα συνασθήματα μέσα από εσένα, δεν τα προστατευεις καινοντας τον καραγκίοζη. Πίστεψέ με, έχω διάβάσει πάρα πολλα για το θεμα αυτό.
Κανε κουράγιο μήπως κάνω και εγώ που ακόμη νομίζω ότι είμαι στα πρόθυρα να μου στρίψει.................
κατερινα μου εχω δει και βλεπω ακομα απο πολυ κοντα το πως νιωθει και τι περναει ενας ανθρωπος οταν χανει ξαφνικα κ νωρις το αλλο του μισο , σε αυτη την περιπτωση οταν εχει να εξηγησει μια τετοια κατασταση και σε ενα 6χρονο αγορακι. ειναι φοβερα δυσκολο αυτο που περνας και η αληθεια ειναι οτι θα κανεις καιρο να συνελθεις ωστε να δεις και να ''χωνεψεις'' τι εχει γινει. ειλικρινα πιστευω οτι ο κωστασ σου δεν θα σε αφησει ποτε και με τιποτα δεν θα ηθελε να αφησεις τον εαυτο σου και τη ζωη σου να χανονται στο κενο ενος αεναου πονου. Ειναι καλο να μιλησεις με εναν ειδικο οταν νιωσεις ετοιμη . Επισης , εξωτερικευσε το αμα μπορεις,αμα δεν μπορεις βρεσ καποιο αλλο τροπο. Εγω εχασα τον θειο μου, αλλα η θεια μου εχασε τον δικο της κωστα. εχετε ιδια ηλικια ,ιδια χρονια γαμου μονο που εκεινη εχει και ενα παιδακι . Βλεπω ποσο δυσκολο ειναι για μενα και ποσο ενα εκατομμυριο φορες δυσκολο ειναι για εκεινη. Μην αφησεις την κατερινα που προσεχε και αγαποσε ο κωστας να καταστραφει. καλη δυναμη σου ευχομαι αποτα βαθη της καρδιας μου, ελπιζω να εχεις ανθρωπους διπλα σου, αμα δεν εχεις ομως ,σιγουρα εχεις ενα φυλακα αγγελο ξεχωριστο να σε προσεχει. Να εισαι καλα, κουραγιο και να προσεχεις τον εαυτο σου...
ΚατερίναΚώστας, το username σου και μόνο ράγισε το μέσα μου... Ο Κώστας σου είναι εδώ, αφού εσύ είσαι ζωντανή και τον κουβαλάς μέσα σου, στις αναμνήσεις που σας ενώνουν, στις στιγμές που μοιραστήκατε, στα ταξίδια σας, στα γέλια και τις λύπες, όλα με το άρωμά τους, όλα με τ' άνθια τους. Αυτό που πιστεύω μόνο μπορώ να υποστηρίξω, πως ζει μέσα σου και όσο τον θυμάσαι και τιμάς το πέρασμά του από τις μέρες και τις νύχτες σου, ακόμη μοιράζεστε δρόμους. Λυπάμαι για τη μεγάλη σου απώλεια.:(
Μίλα μας όποτε το έχεις ανάγκη, βγάζε ό,τι αισθάνεσαι, βγάζε ό,τι σου έρχεται στην πορεία, είτε θυμός είναι αυτός, είτε κλάμα, είτε νοσταλγία, οτιδήποτε. Μην ξεχνάς να σε φροντίζεις, μην ξεχνάς να ζεις, αυτό θα ήθελε για σένα που αγαπούσε κι εκείνος. Είμαστε εδώ και ό,τι θέλεις μπορείς, ξέρεις, αυτό μονάχα. Θα βρεις ξανά το κουράγιο να συνεχίσεις, ο γιατρός ο χρόνος θα σου δώσει την υπομονή. Κυλάν΄αργά οι ώρες τώρα, το ξέρω. Να ανοίγεσαι, να το διαπραγματεύεσαι, να το αφήσεις να αναπνεύσει αυτό που ζεις. Καλή δύναμη Κατερινάκι.
[QUOTE=RainAndWind;236389]ΚατερίναΚώστας, το username σου και μόνο ράγισε το μέσα μου... Ο Κώστας σου είναι εδώ, αφού εσύ είσαι ζωντανή και τον κουβαλάς μέσα σου, στις αναμνήσεις που σας ενώνουν, στις στιγμές που μοιραστήκατε, στα ταξίδια σας, στα γέλια και τις λύπες, όλα με το άρωμά τους, όλα με τ' άνθια τους. Αυτό που πιστεύω μόνο μπορώ να υποστηρίξω, πως ζει μέσα σου και όσο τον θυμάσαι και τιμάς το πέρασμά του από τις μέρες και τις νύχτες σου, ακόμη μοιράζεστε δρόμους. Λυπάμαι για τη μεγάλη σου απώλεια.:(
Μίλα μας όποτε το έχεις ανάγκη, βγάζε ό,τι αισθάνεσαι, βγάζε ό,τι σου έρχεται στην πορεία, είτε θυμός είναι αυτός, είτε κλάμα, είτε νοσταλγία, οτιδήποτε. Μην ξεχνάς να σε φροντίζεις, μην ξεχνάς να ζεις, αυτό θα ήθελε για σένα που αγαπούσε κι εκείνος. Είμαστε εδώ και ό,τι θέλεις μπορείς, ξέρεις, αυτό μονάχα. Θα βρεις ξανά το κουράγιο να συνεχίσεις, ο γιατρός ο χρόνος θα σου δώσει την υπομονή. Κυλάν΄αργά οι ώρες τώρα, το ξέρω. Να ανοίγεσαι, να το διαπραγματεύεσαι, να το αφήσεις να αναπνεύσει αυτό που ζεις. Καλή δύναμη Κατερινάκι.[/QUOTE
Τον κουβλάω μέσα μου, τον περιμενω να έρθει, να ακουσω τη φωνή του, έστω και μια φορά μονο, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΟΦΟΡΟ....Μιλάω με τη μανουλα μου που κλαιμε αγκαλια καθε βράδυ, ποναει διπλά η μανουλα μου για μενα και για τον Κωστα μου τον ειχε σαν δικό της παιδι Τον ξέρει κι εκεινη από τα20μας. χρόνια ...... Κι εκεινος, αγκαλια και πλακες που κανανε...........ίδιοι ήταν!!!! Απίστευτα πράγματα ζω..και πως αντεχω....... Θα βρω το κουράγιο όπως λες? Τι σημαινει κουράγιο? τα εχω χαμενα..........Τζαμπα τα πανεπιστήμιά μου.......Ο χρόνος..ετσι λενε όλοι - και κατι θα ξερουν- ΑΛΛΑ ποσος χρόνος? Νομίζω αλλα 20 χρόνια που ήμασταν μαζί θα χρειαστουν και ισως και παραπάνω..........Μιλάω μονο για εκεινον, συνεχεια-σε εκεινους που μπορώ να μιλήσω-, φοβαμαι τους κουράζω αλλά νομίζω ότι με ακούει, ότι είναι ακόμη ζωντανός..........Δεν ξέρω.......
Να είσαι καλά και εσύ και όλοι σας έδω, με έχετε κατασυγκινήσει με τη ζέστη που μου στέλνετε..........Πονάω και δεν ξέρω αν θα αντεξω.........τα χειρότερα ειναι μπρόστά. Ειναι και τα 40 σε λίγες μερες, με όλα αυτα που πρέπει να γίνουν και παλαβωνω..........
Σε ευχαριστώ για τα καλα σου λόγια.........Αυτό που λες ότι δεν θα με αφήσει, μου το λενε πολλοι και ότι δεν θα ήθελε να με βλέπει τοσο, μα τοσο λυπημενη.......αμαρτία μου αλλά δεν μπορώ να το πιστεψω. Με βλέπει,? Με ακούει? Κανεις δεν ξέρει, μονο ότι μάθαμε, όπως μεγαλώσαμε από μικρά παιδιά, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΝΟΙΩΘΩ. ΝΟΙΩΘΩ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ με τοσο κόσμο γύρω μου που με λατρεύει................
Η θεια σου πως έιναι? πόσος καιρος έχει περάσει από τότε? Θα πρέπει να είσαι και μικρούλα από ότι καταλαβαινω και μπαίνεις εδω και γράφεις.............Τι μεγαλειο θα κουβαλάς μέσα σου καρδούλα μου........Μεγαλειο...............
Ειλικρινα πιστευω οτι κατι υπαρχει και μετα, δεν πιστευω οτι εμεις οι ανθρωποι γεννιομαστε για να καταληξουμε απλα στην ανυπαρξια. Κατι συμβαινει και μετα απλα κανεις μας δεν μπορει να ξερει... Εχει περασει ενας χρονος απο τοτε που συνεβη σε εμας αυτο με τον θειο μου αλλα ηταν πολυ ασχημο οπως εγινε, η θεια μου ειχε παθει σοκ,ειχε ανεβει πανω του προσπαθωντας με μαλαξεις να τον κανει να αναπνευσει για 40 λεπτα ,προφανως ηταν χαμενη υποθεση. Απο την ολη κατασταση της δημιουργηθηκαν αρκετα ψυχοσωματικα προβληματα, μουδιαζε το κεφαλι της,τα χερια της , ειχε αυπνιες για πολλους μηνες, την επιαναν κρισεις πανικου,κοιμουμουν μαζι της για καποιο καιρο γιατι δεν αντεχε το σπιτι αδειο και ειχε φοβιες,αισθανοταν ενοχικα που δεν τον εσωσε,εχασε υπερβολικα πολλα κιλα, και ολα αυτα απο τη στεναχωρια της.Βεβαια πολλα περασε και περναει ο μικρος.Γι αυτο σου ξαναλεω ,μπορω να φανταστω σε τι κατασταση βρισκεσαι, προσεχε τον εαυτο σου κατερινα μου, προσπαθησε να τον φροντιζεις οσο αντεχεις! Οσο για το αμα μας βλεπουν οι δικοι μας η οχι, εγω πιστευω ακραδαντα πως αυτο συμβαινει. Μπορει να ακουστω ανοητη η φαντασιοπληκτη ,αλλα τον πρωτο καιρο εβλεπα τον θειο μου στον υπνο μου σχεδον καθε μερα. Παντα τον εβλεπα να τριγυρναει στο σπιτι μας να μας λεει προσεχτε τον μικρο, μην κλαιτε δεν θελω κλαματα, και αλλοτε να παρατηρει ως φυλακας αγγελος την θεια μου...Λοιπον συγνωμη αμα ακουγομαι ως απλα μια κοπελα που στον υπνο της η φαντασια της καλπαζει αλλα εγω δεν θα το δω ποτε ετσι! Δεν πιστευω οτι ηταν η ''εννοια μου'' που μου ελεγαν... τιποτα δεν χανεται σε αυτο τον κοσμο, απλα αλλαζει μορφη! Γι αυτο οταν λεω οτι ο δικος σου Κωστας σε βλεπει ,σε ακουει ,σε προσεχει το πιστευω οσο δεν παει! Υπομονη χρειαζεται και ελπιζω με τον καιρο να ξαναβρεις τον εαυτο σου... Σε φιλω, δεν εισαι μονη σου...
κατερινα βουρκωνω με αυτα που διαβαζω...πραγματικα στεναχωριεμαι.ειναι πολυ νωρις ακομα αλλα θα περασει σιγα σιγα ολος αυτος ο πονος και η απελπισια που νιωθεις.συμφωνω με τα παιδια που σου λενε οτι δεν θα ηθελε να σε βλεπει να στεναχωριεσαι.και εγω εχασα τον θειο μου πριν μερικους μηνες.καθε βραδυ τον εβλεπα στον υπνο μου και 2 μερες πριν τα 40 που θα πηγαινα μου ειπε ''θα τα πουμε σε 2 μερες''.και εχει αφησει την θεια μου με τις ξαδερφες μου 15 και 21 χρονων.και η θεια μου μπροστα μας δεν εκλαιγε αλλα πηγαινε σε ψυχολογο.
δεν εισαι η μονη,υπαρχουν τοσοι ανθρωποι που χανουν τους ανθρωπους τους καθημερινα.ολοι το παλευουν.θα τα καταφερεις ειμαι σιγουρη.υπαρχει ο κωστας σου,ειναι διπλα σου και ας μην τον βλεπεις.και στο ξαναλεω αυτα που εζησες εσυ αλλοι δεν τα ζουν ποτε στην ζωη τους.θα αργησεις αλλα θα τα καταφερεις.
εχεις δει το ΥΓσ αγαπω?δες το αν μπορεις, η κοπελα τα καταφερε και αντεξε και προχωρησε σιγα σιγα.θα μου πεις ταινια ειναι,αλλα οι ταινιες βγαινουν απο τη ζωη.
κουραγιο κατερινα και εμεις ειμαστε εδω...
Κουραγιο Κατερινακι.
Εχασα τον αντρα μου πριν 20 μερες! Ας προσπαθησουμε να παλεψουμε μαζι τον πονο.
Ναι λενε οτι το δυσκολοτερο κομματι ρου πονου δεν εχει ερθει ακομα.
Δεν ξερω.
Θα το ζησουμε μαζι οπως φαινεται
Σοβαρολογεις.κι εσυ σαν εμενα,! Τι κανεις πως αντεχεις? ήσασταν χρόνια μαζί? Εγω πεθαινω καθε μερα, και είαμι ολο και χειροτερα.............Quote:
Originally Posted by boubourina
Σε ευχαριστώ. ........Ειναι πολυ νωρίς αλλά παράλληλα και πολυ αργα..........χαθηκαν όλα μα όλα.......Ξερω οτι υπάρχουν άνθρωποι πολλοι σαν εμενα, αλλά εγώ βιώνω τώρα υτό και με σκοτώνει η σκέψη της απώλειας τηα απουσίας. Το έργο το είδα μαζί με τον Κώστα μου και μας άρεσε΄πάρα πολυ..........Ειδικα το τραγουδι "A CHI" που έχει, το ακουω και κλαιω καθε μερα....... ετσι αισθανομαι ακριβως!Quote:
Originally Posted by sousou
Η τελευταια σου πρόταση ότι με βλέπει, με ακούει...........Αχ πόσο θέλω να το πιστέψω αυτο να ήξερες..........ποσο θελω αλλα δεν μπορώ. Εχασα και την πίστη μου στο Θεό, αμαρτία που το λεω αλλα έτσι αισθανομαι.........Quote:
Originally Posted by flower123
Κατερινακι ημασταν μαζι 13 χρονια τα 4.5 παντεμενοι. Πως το αντεχω? Δεν ξερω ματια μου, νομιζω οτι η ζωη μου ολοκληρη με προετοιμασε για αυτη τη μεγαλη απωλεια.Quote:
Originally Posted by KaterinaKostas
Ειναι λιγο περιπλοκο.
Ισως το οτι εχω και ενα αγορακι 3 χρονων με εμποδιζει να αρχισω να σερνομαι στα πατωματα, αν και πολυ θα το ηθελα και το εχω αναγκη να ξεσπασω αλλα δεν μπορω. Εγω κλειδωσα και παγωσα. Πετρα, Βραχος δεν νιωθω, δεν σκεφτομαι, δεν αισθανομαι.
Λιγες μονο στιγμες σπαω. Οπως εχθες βραδυ. Και μετα παλι το κενο, το τιποτα