Printable View
συμφωνω με τη λακρυμοσα. κ εγω εχω νοσηλευτει 2 φορες στα 19 με καταθλιψη κ τασεις αυτοκοτονιας (ειχα κανει κ 2 αποπειρες εδω που τα λεμε) κ θα ελεγα οτι ο,τι προβληματα εχεις πριν μπεις, τα εχεις κ μετα, κ εχεις κ αλλο ενα. να συμφιλιωθεις με αυτο το γεγονος. βεβαια, απο την αλλη, κ στις 2 περιπτωσεις που νοσηλευτηκα (κλινικη/νοσοκ), συναντησα ανθρωπους που ειχαν παει με τη θεληση τους, οπότε το πώς βλεπει καποιος τη νοσηλεια σε μια ψυχ κλινικη ειναι σε μεγαλο βαθμο υποκειμενικο ζητημα.
καλά βρε μαυρογιαλούρε μη κάνεις έτσι!Quote:
Originally Posted by dora-agxos
οκ, φυσικά και πολλοί άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοκτονία, είναι όμως άνθρωποι που έχουν καταστραφεί 100% που βλέπουν πως δεν υπάρχει ελπίδα και δνε την αντέχουν.
Να αυτοκτονήσει όμως κάποιος που δεν χρωστάει, που δεν έχει οικογένεια και παιδιά και περνάει μια περίοδο ανεργίας, σόρι αλλά δεν το βλέπω φυσιολογικό αν δεν υπάρχει από κάτω και κάτι άλλο.
Με αυτό το σκεπτικό, ο φίλος του φίλου μας χρειάζεται υποστήριξη από κάποιον γιατρό.
Μια ολίγον άσχετη ερώτηση:Αν η κοπέλα σου,σού'λεγε να μην ασχολείσαι καθόλου μαζί του και σου βαζε κανα δίλημμα 'εγώ ή αυτός' τί θα' κανες;Θα ήθελα ειλικρινή απάντηση όμως.
πολυ δυσκολη ερωτηση κανεις..πιστευω πως η κοπελα αν εχει την στοιχειωδη ανθρωπια,που φανταζομαι θα εχει,δεν θα εβαζε τετοια διλληματα στον φιλο μας.Quote:
Originally Posted by Paolo_1
Ανώνυμε, ο φίλος σας σίγουρα έχει πολλά προβλήματα πρακτικά αυτή τη στιγμή (ανεργία, σπίτι, χρήματα)...δεν είναι λίγα και καθόλου απλά. Είναι βέβαια λογικό να νιώθει χάλια, όμως τα όσα συνοπτικά περιγράφεις και η διάρκειά τους (καθώς και το ιστορικό των προηγούμενων χρόνων) μοιάζουν ανησυχητικά. Χρειάζονται πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για να δοθεί κάποια καθοδήγηση σε εσάς καταρχήν, όμως η γενική κατεύθυνση είναι κατανόηση στο πώς νιώθει αλλά επισήμανση ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα, ενθάρρυνση να μιλήσει για τις σκέψεις του και άμεση κινητοποίηση για βοήθεια. Πηγαίνετε κι εσείς αν θέλετε επίσκεψη σε κάποιον ειδικό (ψυχίατρο ή ψυχολόγο), για να συζητήσετε την κατάσταση όπως τη βιώνετε.
Για εκείνον, παρότι σίγουρα η επίλυση των 'πρακτικών' δυσκολιών θα διευκόλυνε, το ψυχολογικό κομμάτι φαίνεται να χρειάζεται έτσι κι αλλιώς αντιμετώπιση. Στη φάση που είναι, με πολύωρη απομόνωση, μεγάλη και απότομη απώλεια βάρους, συζητήσεις του τύπου 'μην κάνω καμιά βλακεία' και μια γενική απόσυρση (σε συνδυασμό με την μοναχική προσωπικότητα & την τάση να 'πέφτει' γενικά σε διάφορες φάσεις της ζωής του), χρειάζεται οπωσδήποτε η συνδρομή ενός ψυχιάτρου. Δεν είναι καν σίγουρο ότι πρόκειται (μόνο) για κατάθλιψη.
Ακούγεται όντως περίεργο να θέλει να πάει απευθείας σε κλινική και όχι σε γιατρό, ίσως να μην θέλει να σας επιβαρύνει, ίσως όμως και να είναι άλλες οι σκέψεις του. Κάποια ασφάλιση έχει? Άλλοι συγγενείς, γονείς υπάρχουν? Η ηλικία του? Πείτε του να πάτε παρέα σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο να ενημερωθείτε τουλάχιστον, ακόμα και για τη σκέψη του να κάνει εισαγωγή. Μην αφήνετε την κατάσταση να χρονίζει. Επιμείνετε πως καταλαβαίνετε πόσο άσχημα νιώθει, αλλά από κάπου χρειάζεται να γίνει ένα ξεκίνημα και πως θα τον βοηθήσει να νιώσει καλύτερα.
Τον ρωτάω επειδή συζούνε.Αν του πει η δικιά του πχ 'αν ξαναφέρεις αυτόν τον τύπο στο σπίτι,θα σηκωθώ να φύγω εγώ' θα τον διαολοστείλει τον φίλο του ή όχι;Quote:
Originally Posted by dora-agxos
εσύ τα δικά σου........Quote:
Originally Posted by Paolo_1
Για να φτασει καποιος μονος του να λεει να μπει σε ψυχιατρικη κλινικη γιατι φοβαται μην κανει κακο στον εαυτο του μιλαμε για κατι αρκετα σοβαρο. Κ εφοσον προυπαρχουν φασεις καταθλιπτικες δεν πρεπει να το αμελησετε, ουτε να νομιζετε οτι φτανει η δικη σας υποστηριξη.
Ειναι πολυ θετικο οτι απο μονος του εχει καταλαβει οτι χρειαζετε βοηθεια, γιατι το πολυ δυσκολο ειναι οταν καποιος ειναι ασχημα κ δεν αρνειτε οτι εχει κατι.
Να πατε με τα νερα του κ πειτε του να πατε σε ενα γιατρο να ζητησετε συμβουλη. Αυτος θα μπορεσει να αξιολογησει την κατασταση κ να σας πει πως πρεπει να προχωρησετε. Αν πει οχι πειτε του οτι ουτως η αλλως κ να πατε απευθειας στο νοσοκομειο παλι θα περασει απο αξιολογηση, οποτε γιατι να μην πατε σε εναν εξωτερικο;
Αν επιμενει, μην προσπαθησετε να του αλλαξετε γνωμη, γιατι το παιδι περναει δυσκολα κ προφανως νιωθει οτι στερεψαν οι δυναμεις του κ πρεπει να παρει βοηθεια. Επισης πρεπει να τον δει ενας γιατρος οποτε κ αυτο ειναι μια ευκαιρια. Δεν θα του κανουν εισαγωγη αν κρινουν οτι δεν χρειαζετε, κ αν χρειαζετε τοτε προφανως σωστα ενιωθε αυτην την αναγκη.
Συμφωνω. Βεβαια μαλλον το πιθανοτερο ειναι οτι δεν χρειαζεται εισαγωγη και μπορει να αντιμετωπισει το προβλημα του εξωνοσοκομειακα απλως προφανως ειναι τοσο απελπισμενος και εχει φτασει σε απολυτη απογνωση που νιωθει οτι δεν θα αντεξει αλλο..
ευχομαι ολα να πανε καλα!!
Να σκεφτείτε όμως και το ενδεχόμενο απλώς να κλαίγεται για να συντηρεί την κατάσταση αυτή επ' όφελός του.Δυστυχώς, μου έχει τύχει παρόμοια εμπειρία όπου οι αναφορές του στύλ " Θα κάνω καμιά βλακεία" ή "Θα καταλήξε στο τρελάδικο" ήταν μόνο για ψυχολογικό εκβιασμό :(