Originally Posted by
alexandros3
Remedy, είναι πολύ εθιστικά... ιδιως αν "πιανεσαι" απο το γραπτο λογο κι εχεις και ενδαφεροντες συνομιλητες
απλως αυτη την εβδομαδα που περασε, μεχρι τη τεταρτη κανενα προβλημα, μετα και το νοσοκομειο, αναγκες, αναγκες, αναγκες, μοναξια,μοναξια,μοναξια και καπου "εσπασα" και το μονο που ηθελα ηταν να γυρισω σπιτι να περασω απο τη καβα να παρω ενα μπουκαλι κρασι και να μπω στο ιντερνετ. ισως για να "τσακωθω" με καποιον, να βρω καποιον, δεν ξερω.
δεν γινεται ομως οταν κατι ασχημο συμβαινει να γινεται αυτο το πραγμα. δεν ειχα θεμα μ αυτο το πραγμα πριν λιγα χρονια.
αλλα δεν μπορω να το αντιμετωπιζω πια σαν κατι περιστασιακο.
και λεω με πασα ειλικρινια οτι δεν ξερω πια (τις δυναμεις μου)
οσο αγχος και να εχεις, ενταξει. ομως το ποτο "αλλοιωνει".
ξερω οτι εσωτερικη μου αναγκη ειναι μια επαναπροσεγγιση με το πατερα μου. προσεκτικα ομως γιατι δεν ειναι καλο να γλυστρισω, ιδιως τωρα.
απλως σκεφτομαι οτι μαλλον εχω ηδη γλυστρισει και δεν το ξερω.
και γινεται συνεχεια αυτος ο κυκλος της βδομαδας, αντοχη μεχρι τα μεσα περιπου και μετα αυτο το σπασιμο.
ενταξει, χθες φοβηθηκα τον εαυτο μου αν και δεν θυμωμουνα παρα πολλα και αποφασισα οτι ως εδω μονος μου και θα παω σε μια κανουργια ειδικο.
κι εξαλλου δεν νομιζω οτι εχω δικαιωμα να χρησιμοποιω αυτο το φορουμ ως "σακο του μποξ" και τους ανθρωπους του που πραγματικα δεν ξερουνε τι συμβαινει. γι αυτο ζηταω συγνωμη