Γεια σου smoochie. Εγώ παλιότερα (2002-3) είχα για μια περίοδο κρίσεις πανικού με αγοραφοβία και υποχονδρία (βασικά ήμουν υποχονδριακός από μικρό παιδί αλλά αυτό κορυφώθηκε σε κάποια φάση μετά την εφηβεία μου και μου έκανε τους πανικούς). Μετά αυτό έγινε γενικευμένο άγχος όπου μια περίοδο είχε κορυφωθεί τρελά και ένιωθα ότι ζούσα σε μόνιμο τρόμο, ανησυχούσα συνέχεια για τα πάντα και για την υγεία μου, ότι μπορούσαν τα πάντα να πάνε στραβά, ότι μπορούσα να πεθάνω από στιγμή σε στιγμή, ότι, ότι, κάνοντας έκτακτες συστολές και ότι θες (τελικά κατέληξα στα επείγοντα :P). Το θέμα ήταν κυρίως ψυχολογικό. Δηλαδή ναι μεν μπορεί να είμαι "συμπαθητικοτονικός" αλλά και εγώ από την άλλη ερμήνευα αυτά τα συμπτώματα υπερβολικά και με φόβο, πράγμα που με έκανε άθελά μου να αυξάνω τα συμπτώματα κάτι που με την σειρά του με έκανε να τα φοβάμαι πιο πολύ κλπ. Ήταν φαύλος κύκλος δηλαδή.
Ευτυχώς αυτό το πράγμα και η εμμονή με την καρδιά και με το σώμα τελείωσε και τα τελευταία χρόνια είμαι εντελώς καθαρός από τέτοιους υποχονδριακούς φόβους και έντονα σωματικά συμπτώματα. Δηλαδή αυτό το πράγμα ξεπερνιέται μην φοβάσαι. Το μόνο που έχω είναι μια μόνιμη ορθοστατική ταχυκαρδία/υπόταση και μια γενικότερη "δυσαυτονομία" (το συμπαθητικό μου είναι πιο έντονο από το παρα-συμπαθητικό) και αυτές οι καταστάσεις μαζί με άλλες-όπως το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης κλπ.- συγκαταλέγονται σε μοντέρνα ιατρικά αινίγματα που με κάποιο τρόπο σχετίζονται με καταστάσεις άγχους αλλά ακόμα είναι ανεξήγητες. Με ένα tenormin 25mg. που και που είμαι κομπλέ. Μην φοβάσαι το tenormin δεν επηρεάζει το σεξ, και εγώ σε μια φάση έπαιρνα πιο πολύ και ήμουν οκ :P. Μάλιστα επειδή γενικά και εγώ ανεβάζω εύκολα σφυγμούς με βοηθάει και στην γυμναστική (οπότε και στο sex).
Κλειδί είναι να μην τα φοβάσαι και να μην δίνεις σημασία σε κάθε σωματική αλλαγή. Όσο πιο πολύ προσέχεις το παραμικρό που αισθάνεσαι τόσο και πιο πολύ θα χειροτερεύεις την κατάσταση. Το ξέρω είναι δύσκολο όταν σου έχει γίνει συνήθεια και εμμονή αλλά πρέπει να το ξε-μάθεις δεν γίνεται αλλιώς. Η θεραπεία είναι να συνηθίσεις στο να νιώθεις άσχημα και να ξεπεράσεις (όσο γίνεται) τον φόβο του ξαφνικού θανάτου. Μια επιτυχημένη θεραπεία (γνωσιακή-συμπεριφορική) για τον πανικό και την υποχονδρία είναι να εκτίθεται το άτομο στους πανικούς του και στην ταχυκαρδία ώστε να πάψει να τα φοβάται. Αν και δεν έχω κάνει αυτή την θεραπεία σε κάποιον θεραπευτή, την εφάρμοσα όσο μπορούσα με το ζόρι στον εαυτό μου και κυνηγούσα καταστάσεις που φοβόμουνα (αντί να τις αποφεύγω). Αυτό με βοήθησε πολύ. Δεν είναι κακό στο να ψαχτείς γιατί φοβάσαι τόσο πολύ και να προσπαθήσεις να το αλλάξεις. Υπάρχουν πολύ καλά βιβλία αυτοβοήθειας Γ-Σ θεραπείας (π.χ. "σκέφτομαι άρα αισθάνομαι") όπως και κάποιοι καλοί ψυχοθεραπευτές. Μετά υπάρχουν και φάρμακα όπως τα SNRI (effexor, cymbalta) η τα SSRI (cipralex, dumyrox) που βοηθάνε σε τέτοιες ψυχοσωματικές καταστάσεις πήγαινε σε ένα γιατρό να το συζητήσεις. Σου εύχομαι καλή δύναμη και θα δεις ότι θα το ξεπεράσεις-αρκεί να το προσπαθήσεις και εσύ. Απλά περνάς δύσκολη φάση.