Originally Posted by
RainAndWind
Κeep, καλημέρα αγόρι μου. Αν σε έναν τόπο δε νιώθεις ελεύθερος είναι γιατί η ελευθερία δεν είναι εσωτερική. Ο ελεύθερος εσωτερικά άνθρωπος και μέσα στη φυλακή ελεύθερος παραμένει και στο χειρότερο μπουντρούμι και στην αθλιότερη πόλη και σε κάθε επιβολή εξωτερικών δεσμών. Όμως καταλαβαίνω, είναι πολύ δύσκολο να αισθανθείς άπλα και ησυχία, να βρεις τον τόπο σου τον μέσα που να γίνει το καταφύγιό σου όταν έχεις να παλέψεις με όσα παλεύεις εσύ τόσα χρόνια. Με την προκατάληψη, την άγνοια, την εύκολη καταδίκη, τον έλεγχο των σχολίων και τον περιορισμό των επαφών με ουσία.
Αν θα σε βοηθήσει η ανατροφοδότηση να στη δώσω μάτια μου, εμένα δε με βοηθάει αυτή τόσο, αλλά ο διάλογος, η καλή προαίρεση και ένα άγγιγμα όταν έχω να παλέψω με τα δικά μου στοιχειά. Εξάλλου, αν το σκεφτείς αλλιώς, όταν ο άλλος προσπαθεί να σε νιώσει, προσπαθεί να σε ακούσει, ή να διαβάσει πίσω από την πρόσοψη, δεν είναι μία ανατροφοδότηση για σένα? Ένα πάτημα κουμπιού δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η ενσυνείδητη προσπάθεια του άλλου να περάσει για λίγο στον δικό σου κόσμο, να μπει στη θέση σου έστω από την απόσταση χιλιομέτρων,να καταλάβει τι περνάς και για ποιον λόγο το περνάς αυτό, ή να σε ανακουφίσει για λίγο.
Εκτιμώ τη νηφαλιότητά σου, την ειλικρίνεια και τη στάση σου απέναντι στη ζωή, έστω και όταν η ζωή σου δεν είναι αυτή που θα ήθελες, με αγγίζει ο αγώνας σου να βρεις τη μοναδικότητά σου και ν'ανακαλύψεις σε ποιες συνθήκες θ'ανθίσει ένας άλλος Κηπ, στον δικό του ξέχωρο προορισμό και στον δρόμο του για κει.
#Δεν τά' χεις πει όλα, κανένας μας δεν τα έχει, γιατί κανένας μας δεν τα έχει ακόμη αναγνωρίσει τα αθέατα στον ίδιον. Και ακόμη, μας κρατάνε πίσω και πολλά άλλα, για καθέναν διαφορετικά. Σε φιλώ, take care and keep walkin'
Μήπως σε καταπιέζει και το κλίμα των ημερών, σκέψου το, αυτές οι αδιόρατες επιταγές για κλίμα χαράς πάνω από ένα σφάγιο. Θλιβερό μου φαίνεται εμένα το σκηνικό και προσωπικά, θα είμαι μαζί με άλλους, αλλά θα φεύγω μακριά τους όποτε μπορώ, για να μένω μόνη μου, στη φύση, κοιτώντας και ανασαίνοντας μια ομορφιά που δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Με κουράζουν οι ατέλειωτες συζητήσεις δίχως νόημα, όλο εγωισμό και με διάθεση "χώνω τη μύτη μου στη ζωή του άλλου" κι εκεί που θα πάω (επαρχία) το έχουν οι παρέες στο έπακρο. λολ
Τι να κάνεις, κάποιες φορές πρέπει να βρίσκεις τον τρόπο να είσαι μαζί και μόνος.