πως ειναι η ζωη ενος αρρωστου?

Oταν εισαι αρρωστος ειναι το ιδιο, εχεις την ιδια συναισθηματικη απαθεια ειτε εισαι γυναικα ,ειτε ανδρας.
Δεν ειμαι σιγουρη αν φταινε τα φαρμακα γι αυτο η η αρρωστια, νομιζω οτι και τα δυο ! ειμαι χωρις φαρμακα ενα χρονο τωρα κ δεν εχω καμμια ουσιαστικη επαφη με το περιβαλλον μου, ισως ειναι τοσο αδιαφορο ?δεν ξερω, νοιωθω σαν ο νεκρος να κυριευει τον ζωντανο, ειμαι νεκρη για για ολα οσα συμβαινουν εξω απο το κεφαλι μου!
Αλεξανδρε μη νομισεις οτι ειναι καλυτερα χωρις χαπια, ειναι πολυ πιο δυσκολα, βεβαια για τον καθενα ειναι κ διαφορετικα , περιμενε κ οργανωσου καλυτερα ,να το πεις κ σε δικους σου να σε βοηθησουν.

Quote:

---

Originally Posted by katerinaki

Αλεξανδρε μη νομισεις οτι ειναι καλυτερα χωρις χαπια, ειναι πολυ πιο δυσκολα, βεβαια για τον καθενα ειναι κ διαφορετικα , περιμενε κ οργανωσου καλυτερα ,να το πεις κ σε δικους σου να σε βοηθησουν.

---

τι πιο δυσκολο ειναι χωρις τα φαρμακα?παρακαλω συγκεκριμενα

Εκτος απο την συναισθηματικη απαθεια που μαλλον παλι εχεις, αν δεν εχει φυγει η ψυχωση ,η οποια ψυχωση ειναι αδυνατον να εχει τελειωσει αν δεν εχουν αλλαξει οι συνθηκες τουλαχιστον,εχεις και πολεμο μεσα στο μυαλο ,κατι που τα χαπια το σταματανε.
Και γενικα ,αποδιοργανωνεσαι κ δεν νομιζω οτι μπορεις να ελξεις ανθρωπους γιατι συνηθως η σε κοροιδευουν η σε φοβουνται .( αν εχεις ψυχωσικα συμπτωματα ,ακομη κι αν δεν εισαι επικινδυνος για τον εαυτο σου η τους αλλους.)
ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ οπως ειπα κ πριν η ψυχωση ειναι κατι πολυ προσωπικο κ διαφορετικο για τον καθενα με την μονη ομοιοτητα οτι ολοι οι ψυχωσικοι παιρνουν τα ιδια φαρμακα.

Οχι εγω δε το σκεφτομουνα αυτο.. Ισως επειδη ειμαι απο τη φυση μου
μαχητης.

Επισης εγω οταν εχω τις μαυρες μου θελω να αλλαξω περιβαλλον,
να αλλαξω χωρα κ.λ.π. και οχι κατευθειαν να αυτοκτονησω.

Γιατι ξερω οτι σε μια αλλη χωρα τα πραγματα ειναι πολυ διαφορετικα και οτι
με ενα διαφορετικο περιβαλλον τα πραγματα ειναι πολυ διαφορετικα.

Παιρνω Risperdal, μεγαλη δοση...

Γιατι να το επισπευσω, οταν ειναι το μονο σιγουρο σε αυτη τη ζωη οτι θα πεθανω ;

Το βλεπω και φιλοσοφικα.. Γενικα πιστευω οτι η ομορφια θα σωσει τον κοσμο
και οτι αμα βλεπεις τα ομορφα πραγματα σε αυτη τη ζωη , τη φυση κ.λ.π. αυτο
θα σε σωσει και θα δωσει νοημα στη ζωη σου.

Υπαρχουν πολλα μικροπραγματα που κανουν τη ζωη ομορφη.

Φιλοσοφησε το και θα βρεις κουραγιο..

Quote:

---

Originally Posted by alexandros2985

τι χομπυ να βρω οταν δεν σου προκαλει κανενα ενδιαφερον απολυτως τιποτα?
η αυτοκτονια δεν ειναι μαλ.αντιθετως οταν ημουν στα μαυρα μου, αυτο με καθυσηχαζε.εσυ δεν το σκεφτοσουνα αυτο?
τι φαρμακα ειπαμε οτι παιρνεις?
δεν ειμαστε ολοι στα ιδια σκατα.
πραγματι η ζωη δεν ειναι οπως στην τηλεοραση.αλλα δεν ειναι και ετσι οπως την ζουμε εμεις.

---

Και εγω δεν ειμαι στα καλυτερα μου αυτη την περιοδο. Τι να σου πω...ναι ειναι δυσκολα. Ειναι απανθρωπα δυσκολα ισως. Χωρις τα φαρμακα ειναι σχεδον ακατορθωτο και με αυτα σου μπλοκαρουν καποια πραγματα στο μυαλο.
Αγωνας , γιατι ακομα και οι ψυχωτικοι εχουν καποιες καλες στιγμες που αξιζει να ζουν για αυτες και ολοκληρες περιοδους της ζωης που κυλανε καλα. Απλως προσπαθησε οσο μπορεις περισσοτερο , μεσω της προσπαθειας κερδιζεις πραγματα
και γινεσαι και πιο ευτυχισμενος.
Οσο για την σχεση με καποια κοπελλα και μενα μου λειπει και αισθανομαι οτι θα μπορουσα να προσφερω πολλα...οπως και να παρω πολλα , αλλα ειναι τοσο δυσκολα , προσωπικα εχω μεγαλωσει κιολας.

Πάντως παίδες νομίζω ότι είστε τυχεροί μέσα στην ατυχία σας, αν σκεφτείτε ότι το 1/3 των ψυχωσικών (τουλάχιστον των "βαρύτερων" περιπτώσεων που παλιότερα θα έπαιρναν την διάγνωση "σχιζοφρένεια") μπαινοβγαίνει πυκνά-συχνά σε ψυχιατρικές μονάδες ενώ άλλο 1/3 μένει μόνιμα κλεισμένο μέσα γιατί δεν πιάνουν καν τα φάρμακα. Έχω δει άτομα με βαριά ψύχωση με πολύ σοβαρά προβλήματα και με πολύ μεγάλες γνωστικές και κοινωνικές δυσκολίες. Το να αρθρώσουν 2 προτάσεις που να έχουν συνοχή και να γράψουν σε ένα υπολογιστή θα ήταν κατόρθωμα από μόνο του. Βέβαια μεγάλες δόσεις αντι-ψυχωσικών (ιδιαίτερα τα "παλιά" νευροληπτικά) μπορούν να δημιουργήσουν δυσκολίες στο συναίσθημα και στν ευχαρίστηση αλλά από ότι ξέρω τα "άτυπα" αντι-ψυχωσικά δεν έχουν τόσο μεγάλα προβλήματα(ίσως βέβαια και να μην είναι τόσο αποτελεσματικά). Κλειδί ίσως είναι να ενταχθεί κάποιος-έστω με το ζόρι στην αρχή- σε κάποιο πρόγραμμα η κάποια δραστηριότητα και από εκεί να κυλίσει το θέμα. Όταν είμαστε σε “ντάουν φάση” βλέπουμε κάθε μελλοντικό γεγονός και σχέδιο μέσα από αυτό το μαύρο πρίσμα και λέμε "δεν βαριέσαι, δεν υπάρχει κανένα νόημα, καλύτερα να σαπίσω απίτι για πάντα". Αλλά όταν μπαίνεις στο χορό χορεύεις και ξαφνικά λες "τελικά ίσως είναι κάπως καλύτερα από ότι το είχα φανταστεί".

Σημαντικό είναι να βρει κάποιος και το κατάλληλο φάρμακο και έναν καλό γιατρό και ψυχοθεραπευτή παράλληλα. Είναι κρίμα που οι γιατροί δεν προτείνουν και κάποια Γ-Σ/ ψυχοθεραπεία (παράλληλα με την φαρμακευτική αντιμετώπιση) για την ανηδονία και την μεγάλη πιθανότητα κατάθλιψης στην ψύχωση. Νομίζω ότι πρέπει να σπρώξετε τους εαυτούς σας παίδες να βγείτε εκεί έξω και να κυνηγήσετε να κάνετε πράγματα που να δραστηριοποιούν μυαλό και σώμα (χωρίς υπερβολές βέβαια) καθώς και να φροντίσετε και το κοινωνικό κομμάτι (υπάρχουν γκρουπ με παιδιά που περνούν παρόμοιες καταστάσεις), όσο δύσκολο, κουραστικό, βαρετό και ανούσιο και αν φαίνεται κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση. Just my 2 cents :) .Καλή συνέχεια στον αγώνα σας

διαβασα σκορπια μερικα ποστ και θελω να παραθεσω μια σκεψη που εκανα εχτες συγκεκριμενα

επειδη περασα το πασχα στο γιδοχωρι μου μεσα σε 1 σπιτι με μανα πατερα αδερφη, χωρις δουλειες κ τα σχετικα., τρωγοντας τα λυσακα μας μεταξυ μας, παρατηρησα πως σπανε τα νευρα μου οταν μου σπανε τα νευρα, δλδ η διαθεση ρυθμιζεται και απο το περιβαλον σου., αμα το περιβαλον ειναι μιζερο και απαισιο απο τοτε που ησουνα παιδι, σου μενει και οποτε σου δινεται ενα μικρο δειγμα αυτου, σε πιανει τραλαλα.

ωρες ωρες ακομα και κατι μικρο σπαει κοκαλα, η επαναληψη λεξεων απο 1 ατομο που σε τρωει να το κοροιδεψεις, τα καταναγκαστικα που σε στελνουν στους γειτονες να πεις ''γεια'' επειση ''τι θα πει το χωριο'' ενω ρε γμτ την τρελλα μου εσυ εχεις παει 25 και ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΓΕΙΑ ΓΜΤ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ δεν θες! οταν θελεις να κλειστεις σε ενα δωματιο ηρεμα και στα πριζουν επειδη νμζουν πως εχεις κατι μαζι τους και δεν εχεις τον χωρο σου να ξεσπασεις να ηρεμισεις μονος σου, τοτε εχεις μια αισθηση πως εχουν γινει τα νευρα σου κροσια και η ψυχολογια σου κουρελι και μεσα στην ολη ενταση ερχεται και η απαθεια

βασικα ειναι πολυ καλη η απαθεια που προσφερουν τα χαπακια (αμα σε πιανουνε) η κανα τσιγαριλικι. για μενα το καλητερο ειναι το τσιγαριλικι αλλα περναει η επιδραση

Αλεξανδρε εμεις εχουμε εναν οικογενειακο φιλο που ειναι ψυχιατρος, που αποκλειετε ποτε να μου ελεγε ψεματα, κ επειδη ο φιλος μου πασχει απο ψυχωση τον εχω συμβουλευτει πολλες φορες. Του εχω κανει αυτη την ερωτηση κ ειναι καθρτος, οτι ολα αυτα προερχονται απο την αρρωστια. Ειναι συμπτωματα της αρρωστιας κ τα περιγραφουν κ ολα τα site. Απλα τα φαρμακα δεν μπορουν να τα γιατρψουν σε πολυ μεγαλο βαθμο κ οι ασθενεις επειδη τα παρουσιαζουν μετα την εμφανιση της ψυχωσης, που συνηθως συνοδευετε με την περιοδο που ξεκινανε τα φαρμακα τα συνδεουν.

Υπαρχουν κ πολλα παιδια που τα εχουν κ χωρια τα φαρμακα, αυτο δειχνει οτι ειναι της αρρωστιας, αλλιως θα εξαφανιζοντουσαν οταν κοβανε τα φαρμακα.
Επισης ο φιλος μου πχ τα ειχε για πολλα χρονια, κ σιγα σιγα εξαφανιστηκαν. Δεν αλλαξε ομως φαρμακο αυτα τα χρονια.. Αρα ητανε η αρρωστια πιο εντονη κ τα ειχε.

Παντως ο φιλος μου τωρα ειναι παρα πολυ καλα, κ δουλεια κ γυμναστικη, κ σχεση, κ χομπυ, αλλα εχει πολλα χρονια να κοψει τα φαρμακα. Τα παιρνει παντα κ μεχρι τωρα του βγαινει σε καλο γιατι στην αρχη ηταν πολυ χαλια.
Εσυ τα εχεις κοψει; Ποσο καιρο τωρα;

Madlylove ξερεις οτι τα φαρμακα επιδρουν πανω στην ντοπαμινη του εγκεφαλου...που ειναι μια ουσια που προσφερει και ουσιωδη πραγματα οπως η ευχαριστηση? Αλλωστε πολλα ναρκωτικα αυξανουν την ντοπαμινη για να δωσουν το αισθημα ευφοριας.

Δεν ξερω αν τα λεω πολυ εκλαϊκευμενα , αλλα το να σου πειραζουν τον εγκεφαλο φαρμακα δεν ειναι οτι καλυτερο. Εαν μπορεις χωρις αυτα ειναι το τελειο φυσικα , και φυσικα η ασθενεια απο μονη της ειναι αστα να πανε.

Θες να μαθεις πως ειναι με τα φαρμακα?

Παρτα για κανα μηνα.

Προς θεου τα φαρμακα ειναι μαστ στο μεγαλυτερο αριθμο των περιπτωσεων...απλως δεν παλευεται αλλιως.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Madlylove ξερεις οτι τα φαρμακα επιδρουν πανω στην ντοπαμινη του εγκεφαλου...που ειναι μια ουσια που προσφερει και ουσιωδη πραγματα οπως η ευχαριστηση? Αλλωστε πολλα ναρκωτικα αυξανουν την ντοπαμινη για να δωσουν το αισθημα ευφοριας.

Δεν ξερω αν τα λεω πολυ εκλαϊκευμενα , αλλα το να σου πειραζουν τον εγκεφαλο φαρμακα δεν ειναι οτι καλυτερο. Εαν μπορεις χωρις αυτα ειναι το τελειο φυσικα , και φυσικα η ασθενεια απο μονη της ειναι αστα να πανε.

Θες να μαθεις πως ειναι με τα φαρμακα?

Παρτα για κανα μηνα.

---

Αυτό είναι αλήθεια, η ντοπαμίνη σχετίζεται με την ευχαρίστηση και την ενέργεια. Με το να την ρίχνεις στα τάρταρα λες bye bye pleasure lol. Αλλά αυτό συνέβαινε με τα "πρώτης γεννιάς" αντιψυχωσικά που ρίχναν την ντοπαμίνη υπο του μηδενός (και φυσικά ήταν σουπερ αποτελεσματικά στην ψύχωση, φέρναν και την "πιο σκληρή περίπτωση" back to earth, έστω και για κάποια διαστήματα). Το θέμα είναι ότι ναι μεν ερχόσουν back to earth αλλά ταυτόχρονα ένιωθες και σαν νεκρός μάλλον. Θυμάμαι έναν ψυχίατρο που τα δοκίμασε μόνος του την δεκαετία του 70 και έγραψε τις εμπειρίες του σε ένα paper μετά. Ανέφερε ότι άρχισε χωρίς λόγο να κλαίει και πέρασε χάλια φάση λολ. Βέβαια αυτά δεν υπάρχουν στα καινούργιας γεννιάς αντιpsych. αφού πολλά από αυτά επηρεάζουν θετικά και την σεροτονίνη (που σχετίζεται με την διάθεση) και σταθεροποιούν την ντοπαμίνη σε μεσαία επίπεδα (και όχι σε χαμηλά όπως τα παλιά).


Τελικά είναι επίσης αλήθεια ότι πολλά από τα "αρνητικά" συμπτώματα που στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν από τα φάρμακα (και που όντως ίσως ήταν-εν μέρη τουλάχιστον), τελικά είναι και από την ίδια την ασθένεια δυστυχώς. Αλλά αυτό τείνει να βελτιώνεται με την σωστή φαρμακευτική αγωγή, ζωή, εργασία η/και κάποιο πρόγραμμα επανένταξης/αποκατάστασης. Γενικά ένα νορμαλ περιβάλλον με ερεθίσματα (χωρίς να παραγίνεται το θέμα) και διάφορες δημιουργικές ασχολίες είναι σημαντικό στο να επανέρθει κάποιος κοντά στα προ-to-breakdown επίπεδα.

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

διαβασα σκορπια μερικα ποστ και θελω να παραθεσω μια σκεψη που εκανα εχτες συγκεκριμενα

επειδη περασα το πασχα στο γιδοχωρι μου μεσα σε 1 σπιτι με μανα πατερα αδερφη, χωρις δουλειες κ τα σχετικα., τρωγοντας τα λυσακα μας μεταξυ μας, παρατηρησα πως σπανε τα νευρα μου οταν μου σπανε τα νευρα, δλδ η διαθεση ρυθμιζεται και απο το περιβαλον σου., αμα το περιβαλον ειναι μιζερο και απαισιο απο τοτε που ησουνα παιδι, σου μενει και οποτε σου δινεται ενα μικρο δειγμα αυτου, σε πιανει τραλαλα.

ωρες ωρες ακομα και κατι μικρο σπαει κοκαλα, η επαναληψη λεξεων απο 1 ατομο που σε τρωει να το κοροιδεψεις, τα καταναγκαστικα που σε στελνουν στους γειτονες να πεις ''γεια'' επειση ''τι θα πει το χωριο'' ενω ρε γμτ την τρελλα μου εσυ εχεις παει 25 και ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΓΕΙΑ ΓΜΤ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ δεν θες! οταν θελεις να κλειστεις σε ενα δωματιο ηρεμα και στα πριζουν επειδη νμζουν πως εχεις κατι μαζι τους και δεν εχεις τον χωρο σου να ξεσπασεις να ηρεμισεις μονος σου, τοτε εχεις μια αισθηση πως εχουν γινει τα νευρα σου κροσια και η ψυχολογια σου κουρελι και μεσα στην ολη ενταση ερχεται και η απαθεια

βασικα ειναι πολυ καλη η απαθεια που προσφερουν τα χαπακια (αμα σε πιανουνε) η κανα τσιγαριλικι. για μενα το καλητερο ειναι το τσιγαριλικι αλλα περναει η επιδραση

---

offtopic και συγνωμη που απανταω, αλλα γιατι ρε γμτ το κανεις αυτο στον εαυτο σου, πως τους το επιτρεπεις ? λες και δεν εχεις τοσους γνωστους να πας να σε φιλοξενησουν. ή δε μπορεις να μεινεις μονη στο σπιτι σου, δε ξερεις να φροντιζεις τον εαυτο σου ? ή μηπως δε σ'αφηνουν οι γονεις να κανεις πασχα οπως γουσταρεις ? ελεος εισαι 25 χρονων πλεον, εχεις αγορι, δουλεια, παρεες, εισαι σωστη, ανεξαρτητη, εμπειρη, εξυπνη... απορω πως κατεληξες εκει...

και εχεις δικιο οτι φταιει το περιβαλλον, σε ορισμενες χωρες στο εξωτερικο απο τα 18 διωχνουν τα παιδια τους να πανε να μεινουν μονα τους, ειτε τους νοικιαζουν για σπουδες ειτε οπως αλλιως. εδω μεχρι τα 30 εξαρτιομαστε ακομα απ'τους γονεις και τους αφηνουμε να μας επηρεαζουν τη ζωη μας. ειναι και τα οικονομικα σκατα και δεν υπαρχει αλλη λυση πλεον. και βαζω και τον εαυτο μου μεσα γιατι οπως ξερεις με τους γονεις μενω κι εγω. αλλα με το που ενηλικιωθηκα πατησα ποδι και κοπηκαν ολες αυτες οι αναγκαστικες επισκεψεις σε χωρια κι οπου θελουν.

κι ομως ρε συ εχεις μεσα σου κατι μεσα στην απαθεια που σε τρωει σαν σαρακι και σου λεει ''οι γονεις σου σε μεγαλωσανε ρε μλκ σε σπουδασανε και τι ζητανε? 3 μερες σε ενα κωλοχωρι, καντους το χατιρι''

αλλα η καλοσυνη υπαρχει για να καταχραζεται και τελικα σπανε τα νευρα σου επειδη σε θεωρουνε δεδομενο

keep_walking νομιζω πως απαντησες οτι θα απαντουσα κι εγω στην madlylove, χωρις βεβαια να θελω να γινω αρνητικος απεναντι της κατι που ουτε εσυ νομιζω πως ηθελες.
τεσπα στην ερωτηση της madlylove, ναι τα εχω κοψει, ελεγα πως θα τα εκοβα πριν εναμισυ μηνα? αλλα το καθυστερησα και τελικα εκοψα και το τελευταιο χαπι πριν 2 εβδομαδες.
α, επισης madlylove ο οικογενειακος σας φιλος-ψυχιατρος δεν νομιζω να ειναι και πολυ καθαρος,σαν φιλος γιατι οι φιλοι πρεπει να τα λενε μεταξυ τους κι οχι να κανουν οτι θα καναν στη δουλεια τους, και πραγματι δεν καταλαβαινω για ποιο λογο δεν το γραφουνε στα site αυτην την παρενεργεια ή μαλλον ενεργεια, ουτε καν στα φυλλα οδηγιων.
petran οταν παραπανω εγραψες πως με τα πρωτης γενιας αντιψυχωσικα ελεγες bye bye pleasure εννοουσες bye bye μονιμα for the rest of yor life ή bye bye για εκεινη την περιοδο?
και αν μπορεις εξηγησε μου γιατι οποιαδηποτε δραστηριοτητα ,διαβασμα,γυμναστικη ακομα και ταινιες, ειναι δυσκολα με αυτα τα χαπια?
και γιατι δινουνε αυτα τα χαπια που σου δημιουργουνε τοσα πολλα προβληματα που ενδεχομενως τα οφελη να ειναι κατα πολυ λιγοτερα απο τα κοστη?
και γιατι τα δινουνε γενικως αν το ατομο δεν θελει να τα παρει αλλα δεν δημιουργει κανενα προβλημα σε κανεναν? ποιος ειναι ο ορισμος της ασθενειας στην ιατρικη? αυτα τα χαπια δεν δημιουργουν ασθενειες?
και τι θα παθω, εσωτερικα μου εννοω , τωρα που τα εκοψα?κι απο ποτε περιπου?
σε αυτα τα ερωτηματα που εχω θεσει,εκτος και απο τον petran οποιος αλλος εχει γνωμη ας την πει.

παιδιά δεν λέω ότι τα φάρμακα άφήνουν ανεπηρέαστο τον εγκέφαλο, φυσικά κ τον επηρεάζουν κ φυσικα΄θα πρέπει να δίνονται΄μόνο όταν είναι απαραίτητα, κ μακάρι κανένας να μην χρειζόταν να τα πάρει.

Αυτό που λέω είναι ότι μέχρι ένα βαθμό πχ 60%-70% προέρχονται από την αρρώστια, απλά, κ συγγνώμη που θα σας στεναχωρήσω, οι περισσότεροι δεν θέλουν να πιστέψουν ότι είναι τόσο άρρωστοι κ κατηγορούν τα χάπια ότι τους φέρνει το μπέρδεμα. η αρρώστια αυτή είναι πολύ ύπουλη κ καταστρεφει το μυαλό κ τα συναισθήματα.
το ίδιο άσχημα νιώθουν κ αυτοί που δεν παίρνουν. δεν έχουν καθαρή σκέψη, ούτε κίνητρα να κάνουν πράγματα, ούτε νιώθουν όπως όλοι, ούτε εκφράζονται το ίδιο καθάρά. μα αυτός είναι κ ο ορισμός της αρρώστιας, διαταραχή σκέψης κ συναισθήματος.

ο φίλος μας αυτός με έχει μεγαλώσει κ δεν υπάρχει περίπτωση να μου έχει πει ψέματα.
μαγαπάει σαν παιδί του.
μου έχει πει με απλά λόγια ότι
1)αυτή η αρρώστια προσπαθεί να σκοτώσει τη σκέψη κ το συνάισθημα. τα φάρμακα είναι όλα πολύ βαριά αλλά χωρίς αυτά δεν μπορεί κάποιος να έχει φυσιολογική ζωή.
2) οι περισσότεροι μπορούνε να είναι αρκετά λειτουργικοί αλλά μόνο με τα φάρμακά τους, κ ότι οι περισσότερες υποτροπές έρχονται όταν τα κόβουν.
3)ότι όσες περισσότερες φορές τα κόβουν κ όσο μεγαλύτερο το διάστημα που χάνεται το μυαλό τους, τόσο πιο δύσκολη κ αμφισβητούμενη η επαναφορά στην πραγματικότητα.

Δηλαδή κάποιος που με το που το έπαθε άρχισε τα φάρμακα κ τα συνέχισε κανονικά, στα 5 χρόνια έχει μπει συνήθως σε μια φυσιολογική σειρά κ κάνει κανόνικά την ζωή του (φυσικά με μεγαλύτερη δυσκολία από άλλους αλλα την κάνει).
Αν αυτός ο άνθρωπος αρχίσει κ σταματάει συνέχεια τα χάπια κ αρχίσει το μυαλό του να ξεφεύγει η να ξανακούει φωνές εε την δεύτερη, τρίτη, τέταρτη φορά μετά μπορεί να είνα αδύνατον να τον επαναφέρουν πίσω κ η αρρώστια έχει νικήσει. δηλαδή με λιγα λόγια, κάθε υποτροπή καταστρέφει κ άλλο τον εγκέφαλο κ μετά από κάποιο σημείο δεν υπάρχει γυρισμός..


Αλέξανδρε στεναχωριέμαι πολύ που τα έκοψες, παρακάτω σου δίνω σε χρονους τι έπαθε ο φίλος μου όταν τα είχε κόψει

1 εβδομάδα λίγο άγχος
2-3 εβδομάδα τρελή αυπνία κ άγχος
επάνω στον μήνα καχυποψία
στον δεύτερο.. ξεφυγε τελείως το μυαλό του.
ότι έχει μαγικές ικανότητες, ότι μιλάει στον θεό, ότι τον παρακολουθουν...

τα ξανάρχισε στους 2 μήνες κ του πήρε 3 μήνες να σταματήσουν αυτές οι σκέψεισ κ 2 χρόνια να επανέλθει στην λειτουργικότητα που ήταν πριν τα σταματήσει (δηλαδή για 2 χρόνια ήτανε πολύ κλειστός, κανένα ενδιαφέρον, δεν εκφραζόταν καθόλου, δεν μιλούσε σε παρέα κτλ).
δηλαδή μέσα σε 2 μηνες έχασε άλλα 2 χρόνια.
Αν τον ρωτήσεις τώρα θα σου πει ότι ήτανε οι 2 χειρότεροι μήνες της ζωής του.

σιγά σιγά, στα 3-4 χρόνια συνεχόμενων φαρμάκων άρχισε μία ανοδική πορεία κ τώρα πλέον δεν μπορείς να καταλάβεις ότι έχει κάτι.
κ συναισθήματα, κ έρωτα, κ χόμπυ, κ δουλειά κτλ.
ο ίδιος μου λέει ότι τα πρώτα χρόνια όλοι νομιζάν ότι δεν θα τα καταφέρω, ότι δεν θα ξαναγυρίσω πίσω στον παλιό μου εαυτό, αλλά εγώ ήμουν σίγουρος, κάποια μέρα θα τα καταφέρω κ θα γίνω όπως παλιά.


ελπίζω όταν θα αρχίσεις να έχεις κάποιο από τα παραπάνω να το αναγνωρίσεις κ να μην αφήσεις το εαυτό σου να περάσει "απέναντι" γιατί δεν ξέρεις πότε θα ξανάρθει ο γυρισμός.

Συγγνώμη αν σας έχω στεναχωρήσει έστω κ σε κάτι, έχω συνηθίσει να μιλάω μπαμ κ κάτω γιατί αυτό θέλει ο φίλος μου κ ο γιατρός του, καθώς πιστεύουν ότι μόνο με την αποδοχή της αρρώστιας έρχεται η ίαση.