Δεν αντέχω άλλο!!!

olgaki82 εχεις απολυτο δικιο!και φυσικα βαρεθηκα να φοβαμαι και να λεω ψεμματα.δε μου παει ολο αυτο αλλα με αναγκασαν.αλλα τερμα πια δε μπορω αλλο....

Παιδια σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας και νομιζω πως εχετε ολοι δικιο.θα τους μιλησω και ο θεος βοηθος!θα τους πω οτι εχω να τους πω γιατι γονεις ειναι και αν δεν ειμαστε ανοιχτοι με αυτους με ποιους θα ειμαστε?απλα ολα αυτα τα χρονια δε μου ηταν και πολυ ευκολο..η μανα μου αλλος χαρακτηρας απο εμενα φωναζει με το παραμικρο και εγω δε μπορω ετσι.αλλα θα την κανω να με ακουσει πως θα γινει!!!χρονια βασανιζομαι να μιλησω η οχι με αποτελεσμα εγω να αγχωνομαι και να σκαω.και τι καταλαβα?ηρθε η ωρα να ερθει και εμενα η ηρεμια στη ζωη μου απο αυτο τουλαχιστον.να αγχωνομαι απο εδω και περα μονο για να βρω δουλεια γιατι και θελω αλλα και μαλλον θα χρειαστει μετα το διαλογο..και παλι σας ευχαριστω πολυ ολους.

Καλημέρα παιδιά.Τι κανετε;θελω να σας πω πως με βοηθησατε αρκετα και πηρα αποφαση να μιλησω.να τους τα πω.ελπιζω να ειστε παλι εδω μετα απο τη "συγκρουση" που προκειται να εχω προκειμενου να με "βοηθησετε" παλι.θα το εκτιμουσα.
σας ευχαριστω πολυ!

παιδια οποιος κανει τον κοπο και διαβαζει το θεμα μου ας μου πει και αυτος τη γνωμη του σας παρακαλω.σας ευχαριστω πολυ και παλι.

Να τα πούμεεεε? Να τα πείτε, να τα πείτε. Κάτι σε κάλαντα δε σου κάνει?:P
Εδώ θα είμαστε Γιάννα και ό,τι θες το συζητάμε.
Θυμήσου. Η δική τους αντίδραση είναι δική τους ευθύνη. Η δική σου αντίδραση δική σου ευθύνη. Να τα έχεις χώρια στο νου σου,
γιατί μπορεί με τις συμπεριφορές τους (ιδιαίτερα η μητέρα σου απ' ό,τι έπιασα) να σου ρίχνει την ευθύνη των αντιδράσεών της.
Αν λοιπόν θυμώσει, ο θυμός της δεν είναι δική σου επιλογή, ούτε ευθύνη. Είναι δική της.
Αν θυμώσεις, δική σου. Μπορείς έτσι να αναλάβεις την ευθύνη για το δικό σου μέρος, δίχως να φορτωθείς τις ενοχές για τα δικά τους συναισθήματα.

Αν μείνουν ανένδοτοι, εσύ θα έχεις παρόλ' αυτά κάνει ένα σημαντικό βήμα απελευθέρωσης από το φόβο που σε καθηλώνει.
Αν αλλάξουν γνώμη, πάλι εσύ θα έχεις ένα συν. Ό,τι λοιπόν και να βγει από τη "σύγκρουση" όπως την είπες, εσύ θα έχεις μάθει κάτι και θα έχεις
κερδίσει ένα κομμάτι από τον αυτοσεβασμό που σου έχει αφαιρεθεί.
Καλά αποτελέσματα εύχομαι.:)

Να εισαι καλα rainandwind.εχεις δικιο και ευχαριστω για τις συμβουλες σου.πρεπει να παψω να "φοβαμαι" που λες και εσυ.δεν ειναι κατασταση αυτη πια.θα σε ενημερωσω οταν θα εχω νεα για το τι εχει γινει που νομιζω πως ξερω δλδ τι θα γινει αλλα πρεπει.δεν παει αλλο...

Γεια σου Gian!
Δεν έχω να πω πολλά, οι προηγούμενοι τα είπαν καλύτερα απ' ότι θα μπορούσα.
Το μόνο που μπορώ να συμβουλεύσω είναι να παραμείνεις ήρεμη και να επιμείνεις σε ήρεμο διάλογο. Πολλές φορές η πρώτη αντίδραση των γονιών είναι υπερβολική αλλά ανάλογα με τη στάση που θα κρατήσεις εσύ μπορεί μετά να μαλακώσει.
Να σταθώ σε ένα σημείο μόνο που δε σχολιάστηκε, την αδερφή σου. Αν, απ' ότι κατάλαβα, σε όλα που κάνεις υπάρχει ως μέτρο σύγκρισης η αδερφή σου, περίμενέ το και τώρα.
Εσύ με την αδερφή σου τι σχέση έχεις; Μπορεί να σε στηρίξει σε αυτήν σου την επιλογή;
Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά.

σε ευχαριστω που συμμετεχεις στο διαλογο μας.κοιτα την αδελφη μου την αγαπαω δεν εχω κατι μαζι της προς θεου δε φταιει αυτη σε τιποτα.εχουμε καλη σχεση αν και ειναι αλλος χαρακτηρας αυτη.πιστευω πως ναι θα με στηριξει σε οτι αποφασισω..

Όχι, όχι δεν εννοούσα κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή εσύ έχεις πρόβλημα με την αδερφή σου. Απλά, αν στα μάτια των γονιών σου υπάρχει η σύγκριση μάλλον θα γίνει και τώρα. Από την άλλη είναι πολύ θετικό που έχετε καλή σχέση και το να σε στηρίξει σε αυτή την περίπτωση το θεωρώ σημαντικό. Τουλάχιστον αν κρίνω από τη δική μου οικογένεια, όποτε υπήρξε κάποιο πρόβλημα με γονείς - δικό μου ή του αδερφού μου - το να στηρίζει ο ένας τον άλλον "επηρέαζε" θετικά κατά κάποιο τρόπο και την αντίδραση των γονιών.

ναι παντως σωστα το καταλαβες πως υπηρχε και υπαρχει η συγκριση...παντα και σε ολα απο μικρες η αδελφη μου ηταν παντα καλυτερη συμφωνα με τους γονεις παντα.δε λεω πως δε με αγαπανε η πως δε τους αγαπαω εγω αλλα δε μππορω αλλο να μου λενε τι να κανω και εγω απλα να λεω ναι οπως οταν ημουν μικρη.δε μπορω αλλο.....

gian γεια σου κ απο μενα δεν εχω να πω τιποτα παραπανω καθως με καλυψαν πληρως ολοι οι προηγουμενοι, το μονο που εχω να σου πω οτι ειναι η στιγμη να παρεις τη ζωη στα χερια σου, να εισαι εσυ υπευθυνη για τις αποφασεις σου κ να μην αφηνεσαι να δεχεσαι επιρροες, οπως λες κ εσυ "δεν παει αλλο" κ εφοσον το εχεις συνηδητοποιησει μιλησε τους , ξεκαθαρισε ομορφα τη θεση σου κ μη φοβασαι κ αγχωνεσαι κ κανεις σκεψεις του τυπου "μηπως γινει το ενα, μηπως γινει το αλλο" κτλ...τετοιες σκεψεις δεν ωφελουν κ συνηθως ειναι ανυποστατες, απλως ο φοβος μας ειναι που μας μπλοκαρει να δουμε πιο απλα κ ξεκαθαρα τα πραγματα...

καλη δυναμη, πιστεψε στον εαυτο σου πανω απ ολα κ περιμενουμε νεα σου !!! :)

Εγω πιστευω οτι πρεπει να κανεις αυτο που ευχαρηστει εσενα και κανεναν αλλον εφοσον δεν βλαπτει κανεναν αυτο.
Και εγω ειχα γραφτει σε σχολη γραφιστικης που ηθελε ο πατερας μου,ομως δεν μου αρεσε πιεζομουν τρομερα και στο τελος τα παρατησα.Τουλαχιστον εβγαλα ενα λυκειο με πολυ καλο βαθμο και ενα πτυχειο 7 ενοτητων στην πληροφορικη δεδομενου οτι δεν προλαβα να κανω πολλα μεχρι τα 23 που εκανα παιδι.
Και κατι παραπανω να εβγαζα οι δουλειες σπανιζουν πλεον!

Καλημερα σας παιδια.σας ευχαριστω ολους τοσο πολυ για τις γνωμες σας.οι οποιες για εμενα ειναι πολυ ενθαρρυντικες.θα μιλησω και αν δεν τους αρεσει δε θα χαθω κιολας.λογικα σαν γονεις πρεπει να καταλαβουν την πιεση και το αγχος μου και πως ειναι κατι που δε θελω και να δειξουν κατανοηση.ελπιζω δηλαδη..αλλα και να μη δειξουν δε θα σκασω και πολυ γιατι τουλαχιστον θα ειμαι ειλικρινης και θα σταματησω αυτο το κρυφτουλι που δεν αντεχω καθολου.θα μου πεις γιατι το αρχισες?γιατι με αναγκασαν!!!ελπιζω να πανε καλα τα πραγματα αν και δε το βλεπω..τελος παντων..

Όσο πιο πολυ το σκεφτομαι τοσο πιο πολυ αγχωνομαι αλλα δε γινεται εχετε δικιο.πρεπει να παρω τη ζωη στα χερια μου.και τουλαχιστον και να "παρεξηγηθουμε" φανταζομαι πως καποια στιγμη θα θελησουν να καταλαβουν και ευτυχως τουλαχιστον εχω και το φιλο μου ο οποιος θα ειναι σιγουρα διπλα μου.και φυσικα εσας μια παρεα που θεωρω πως με βοηθησε πολυ να παρω μια μεγαλη αποφαση.. :-)

Όλοι έχετε απόλυτο δίκιο και το ξέρω.θα τους μιλησω και σιγουρα το πρωτο που θα κανουν ειναι να μη μου στελνουν λεφτα να μη μου μιλανε αυτα τα ξερω και εχω προετοιμαστει αλλα το οικονομικο με αγχωνει λιγο γιατι δεν εχω βρει ακομη δουλεια που ψαχνω....ακουγεται αυτο περιεργο και σε εμενα κ φανταζομαι και σε εσας.μη με πειτε συμφεροντολογα γιατι δεν ειμαι καθολου και για αυτο ψαχνω μονιμως δουλεια.αν δε βρω καθολου τι θα κανω?σκεφτομαι και αυτο μεσα σε ολα....θα φοτωθω στο φιλο μου?δεν ειναι σωστο και δε θελω καθολου...