Mικρο το προβλημα μου..

Πιστευω οτι οντως δεν σε θελει γιατι εισαι πολυ ομορφη και βασανιζεται απο ζηλεια.Ειναι αυτο καρι?
Και εγω ειχα προβλημα τετοιο με τον πρωιν αντρα μου ζηλευα παθολογικα εψαχνα το κινητο τ 5 φορες την ημερα γιατι ηταν πολυ ομορφος αντρας κιας ηταν τεμπελης και με τρελλα νευρα καποιες φορες.
Εβλεπα κοριτσια να του μηλανε και κοκκινιζανε και εγω λυσαγα και εψαχνα κινητα τσεπες μηπως βρω κανενα ραβασακι κλπ και αυτος οταν πια τον ζαλιζα με την ζηλεια μ καλα καλα τον επιανε κατι σαν κριση τα ματια του αλαζαν χρωμα σκουρεναν για την ακρηβεια και αρχηζε να χτυπαει οτι βρει.
Μετα που χωρησαμε ενιωσα τρομερη ευχαρηστιση που πια δεν ζηλευα ειχε φυγει τεραστιο βαρος απο μεσα μου.Στο λεω γιατι η παθολογικη ζηλεια ειναι αρρωστεια.
Εμεις κυριως χωρησαμε γιατι δεν δουλευε και γιατι με χτυπαγε οταν του ελεγα για δουλεια και οταν ζηλευα.

Μόνο που τα θαύματα συμβαίνουν πανσπάνια...
Τι να πω.
Τουλάχιστον αν είχε συνείδηση του προβλήματός του κι έκανε κάτι γι'αυτό, ίσως είχε νόημα η άλλη ευκαιρία.

Αν πάλι θέλεις να το ζήσεις μέχρι να έρθει το πλήρες ξενέρωμα κάντο μένοντας πάντα πιστή στον εαυτό σου. Γιατί νομίζω πως με τον τρόπο του απαιτεί μια αλλαγή από σένα, περιμένοντας αντιδράσεις ποθητές αλλά όχι δικές σου.

μακρια απο τετοια ατομα, ειναι αρρωστοι κ ανασφαλεις αυτοι που ζηλευουν τοσο κ θα αρρωστησουν κ σενα, επισης η ζηλια ειναι κολλητικη θα αρχισεις να ζηλευεις και εσυ κ η σχεση σας θα γινει ενα μαρτυριο, θα περιοριστεις και θα σ σπασουν τα νευρα...βεβαια ειναι δυσκολο να φυγεις αν εισαι ιν λαβ καλη η θεωρια αλλα η πραξη...αστα

Quote:

---

Originally Posted by elirene

μακρια απο τετοια ατομα, ειναι αρρωστοι κ ανασφαλεις αυτοι που ζηλευουν τοσο κ θα αρρωστησουν κ σενα, επισης η ζηλια ειναι κολλητικη θα αρχισεις να ζηλευεις και εσυ κ η σχεση σας θα γινει ενα μαρτυριο, θα περιοριστεις και θα σ σπασουν τα νευρα...βεβαια ειναι δυσκολο να φυγεις αν εισαι ιν λαβ καλη η θεωρια αλλα η πραξη...αστα

---

Σευχαρηστω για το κοπλιμεντο λολ

Quote:

---

Originally Posted by Arsi

Είπα κι εγώ... (γιατί δε μου φαίνεσαι για άνθρωπος που θα υπέκυπτες σε τέτοιες ζήλειες - να μη βγαίνεις με φίλες, μου φάνηκε πολύ κουφό)

Πάντως αν είναι τόσο ανασφαλής όσο λες και σε θέλει κολημένη πάνω του, σκέψου αν τελικά ταιριάζετε, αν μπορείτε να τα βρείτε.
Μπορεί να έχει δίκιο και για το χρόνο τελικά. Είναι μια ευκαιρία να σκεφτείτε αν μπορείτε να είστε μαζί.

*αν κ νομίζω πως αν υποχωρούσες και τον έκανες να νιώσει ασφαλής, πρώτη προτεραιότητά σου κλπ, δε θα χρειαζόταν άλλο το χρόνο δλδ μήπως είναι ένα είδος χειριστικής αντίδρασης?

---

Το θεμα ειναι πως επειδη δεν υποκυπτω σε ζηλειες οσο θα ηθελε εκεινος, βγαζει ανασφαλεια και ναι ειναι χειριστικο, γιατι ενω ημουν ακλονητη λεγε-λεγε καποιες παραχωρησεις του εχω κανει, και δεν γινεται καθε φορα να ζηταει και περισσοτερες, γιατι θα γινει το μπαμ και τελος. Και μου λεει κιολας οτι ειχε πολλα χρονια να νιωσει ζηλεια σε σχεση και εγω του την εβγαλα μετα απο πολυ καιρο, επειδη εμαθε απο πρωτο χερι για τον συμμαθητη μας και το χρονιο ειδυλλιο, και επειδη διατηρω πολυ καλες σχεσεις με εναν πρωην και ζηλευει.

Αρσι μου νομιζω οτι θα τελειωσει αυτο το θεμα, ακριβως γιατι μαλλον δεν ταιριαζουμε.. Το προσπαθησαμε και εχουμε πολλα κοινα σημεια και πρωτα τα βρηκαμε σαν φιλοι και υστερα γιναμε ζευγαρι, αλλα μαλλον καποιες συνθηκες δεν ευνοουν.. ΑΝ υποχωρουσα, την επομενη φορα θα διεκδικουσε ακομα περισσοτερα, μεχρι να με βαλει σ εμια φυλακη να καθομαι μονη μου, και τοτε θα με παραταγε ή θα εκανα εγω το μπαμ, γιατι δε μαρεσει η φυλακη, και γιατι και σε αυτον μπορει τελικα να μην αρεσε να ειναι με καποια που δεν εχει προσωπικοτητα. Ειναι το παγιο διπλο του μηνυμα: Θελω να εισαι δυναμικη, ανεξαρτητη και να μη σε εχω δεδομενη, αλλα θελω και να εισαι κολλημενη πανω μου και να σε εχω δεδομενη και να κανεις οτι λεω και να σε ελεγχω. Μαλλον βρεθηκανε δυο ανθρωποι μαζι ποθ εβγαλε ο ενας στον αλλο αυτην την πλευρα, καθολου τυχαια.

Quote:

---

Originally Posted by Παστελι

Πιστευω οτι οντως δεν σε θελει γιατι εισαι πολυ ομορφη και βασανιζεται απο ζηλεια.Ειναι αυτο καρι?
Και εγω ειχα προβλημα τετοιο με τον πρωιν αντρα μου ζηλευα παθολογικα εψαχνα το κινητο τ 5 φορες την ημερα γιατι ηταν πολυ ομορφος αντρας κιας ηταν τεμπελης και με τρελλα νευρα καποιες φορες.
Εβλεπα κοριτσια να του μηλανε και κοκκινιζανε και εγω λυσαγα και εψαχνα κινητα τσεπες μηπως βρω κανενα ραβασακι κλπ και αυτος οταν πια τον ζαλιζα με την ζηλεια μ καλα καλα τον επιανε κατι σαν κριση τα ματια του αλαζαν χρωμα σκουρεναν για την ακρηβεια και αρχηζε να χτυπαει οτι βρει.
Μετα που χωρησαμε ενιωσα τρομερη ευχαρηστιση που πια δεν ζηλευα ειχε φυγει τεραστιο βαρος απο μεσα μου.Στο λεω γιατι η παθολογικη ζηλεια ειναι αρρωστεια.
Εμεις κυριως χωρησαμε γιατι δεν δουλευε και γιατι με χτυπαγε οταν του ελεγα για δουλεια και οταν ζηλευα.

---

Παλια μου ελεγε οτι του αρεσε να κοιτανε οι αλλοι την εκαστοτε κοπελα του, οταν συμβαινει αυτο σε μενα, ακομα και γυφτος να με κοιταξει που λεει ο λογος, φουντωνει και ζηλευει. λες και θα παω εγω με τον γυφτο. Και για ολα αυτα μην ξεχναμε μονο εγω φταιω που του τα βγαζω.

Μηπως πρεπει να του επιβεβαιωνεις συχνα οτι μονο αυτον θες?Εγω οταν εκανα σκηνες ζηλειας ο δικος μου δεν μου επιβεβαιωνε οτι θελει μονο εμενα κλπ αλλα μονο νευριαζε και αρχηζε να τα σπαει.
Ειναι αρρωστια η ζηλεια αλλα αν δεν τον καθησιχαζεις τον αλλον γινεται χειροτερο.:eek:

Quote:

---

Originally Posted by Arsi

Μόνο που τα θαύματα συμβαίνουν πανσπάνια...
Τι να πω.
Τουλάχιστον αν είχε συνείδηση του προβλήματός του κι έκανε κάτι γι'αυτό, ίσως είχε νόημα η άλλη ευκαιρία.

Αν πάλι θέλεις να το ζήσεις μέχρι να έρθει το πλήρες ξενέρωμα κάντο μένοντας πάντα πιστή στον εαυτό σου. Γιατί νομίζω πως με τον τρόπο του απαιτεί μια αλλαγή από σένα, περιμένοντας αντιδράσεις ποθητές αλλά όχι δικές σου.

---

Του εχω πει να παει σε ψυχολογο και αυτος θελει, οχι ομως για τη ζηλεια, δεν αναγνωριζει το συγκεκριμενο προβλημα, λεει οτι ειναι περιστασιακο, και φυσιολογικο, αλλα δεν εχει λεφτα να παει τωρα. Τι αλλο να κανω, προσπαθω συνεχως να του εξηγω και να του αναλυω.. Δεν ηθελα να γινω και σε αυτον η ψυχολογος του. Και το αποφευγω. Μια ζωη αυτο εκανα. Δε θελω πια, θελω ισοτιμη σχεση.

Τον καθησυχαζω παστελι, αλλα μπαινει σε τριπακια του στυλ τι ειχε γινει τοτε και μετα και πριν, και γιατι αυτο και γιατι ετσι, και δε γινεται να καθομαι να αναλυω τις επιλογες του παρελθοντος μου καθε τρεις και λιγο και να απολογουμαι κιολας αν κατι δεν το βρισκει σωστο!

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Αρσι μου νομιζω οτι θα τελειωσει αυτο το θεμα, ακριβως γιατι μαλλον δεν ταιριαζουμε.. Το προσπαθησαμε και εχουμε πολλα κοινα σημεια και πρωτα τα βρηκαμε σαν φιλοι και υστερα γιναμε ζευγαρι, αλλα μαλλον καποιες συνθηκες δεν ευνοουν.. ΑΝ υποχωρουσα, την επομενη φορα θα διεκδικουσε ακομα περισσοτερα, μεχρι να με βαλει σ εμια φυλακη να καθομαι μονη μου, και τοτε θα με παραταγε ή θα εκανα εγω το μπαμ, γιατι δε μαρεσει η φυλακη, και γιατι και σε αυτον μπορει τελικα να μην αρεσε να ειναι με καποια που δεν εχει προσωπικοτητα. Ειναι το παγιο διπλο του μηνυμα: Θελω να εισαι δυναμικη, ανεξαρτητη και να μη σε εχω δεδομενη, αλλα θελω και να εισαι κολλημενη πανω μου και να σε εχω δεδομενη και να κανεις οτι λεω και να σε ελεγχω. Μαλλον βρεθηκανε δυο ανθρωποι μαζι ποθ εβγαλε ο ενας στον αλλο αυτην την πλευρα, καθολου τυχαια.

---

Συμφωνώ τόσο με το παραπάνω!

Εντομεταξύ μερικές φορές κολάμε τελείως διαφορετικά με έναν άνθρωπο σαν φίλοι από ότι σαν ερωτικοί σύντροφοι. Και ναι όντως σα φίλοι μπορεί να έχετε πολλά κοινά σημεία αλλά σαν ερωτικοί σύντροφοι να μη δένετε, να μπαίνουν άλλα πράγματα στη μέση, όπως η ανασφάλεια που περιγράφεις (και γενικότερα ο τρόπος που βλέπει ο καθένας μια ερωτική σχέση) και να κάνουν τη σχέση να μη βιώσιμη.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Τον καθησυχαζω παστελι, αλλα μπαινει σε τριπακια του στυλ τι ειχε γινει τοτε και μετα και πριν, και γιατι αυτο και γιατι ετσι, και δε γινεται να καθομαι να αναλυω τις επιλογες του παρελθοντος μου καθε τρεις και λιγο και να απολογουμαι κιολας αν κατι δεν το βρισκει σωστο!

---

Eσυ μαλλον ισως να μην τον θες αρετα ωστε να προσπαθησεις για την σχεση σας.Αν εχεις κουραστει οκ δεν εχεις αδικο.

Δε θελω η σχεση μου να ειναι μια συνεχης μαχη για να κρατηθει!! Οκ ειπαμε να προσπαθουμε, αλλα να χαιρομαστε κιολας! Αυτο ειναι το βασικο, να περνας καλα με τον αλλο, και αυτο με ενδιαφερει και για μενα και για κεινον, αλλιως ναι, αμα δεν περνας καλα με τον αλλο, προφανως σταματας να τον θες. Αυτο προσπαθω να καταλαβω αν εχει γινει. Απλα νομιζω οτι μπηκαν τρομερες προσδοκιες, και αγχη για το μελλον και ανασφαλεια με τη μορφη κτητικοτητας, θελω να ειναι ο αλλος δικος μου, αλλα αυτο ειναι παγιδα, γιατι οταν τον εχω δεδομενο δεν τον θελω πια!! Δυσκολο πραγμα οι σχεσεις..

Εμ γιαυτο εγω παρατησα το σπορ αυτο.:PΣου ευχομαι να βρητε μια ακρη.Εχεις δικαιωμα να εχεις οτι σχεση θες και νιωθεις καλυτερα οσο εισαι ελευθερη.)

carrie, το μόνο σίγουρο είναι ότι δε χρειάζεται να μεταναστεύσεις στο φεγγάρι!

Πέρα από την μεγάλη ανασφάλεια του φίλου σου, τη ζήλεια, την κτητικότητα, η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισε περισσότερο ο τρόπος που σαμποτάρει τον εαυτό του, τη σχέση του, τη χαρά του. Σα να μην αντέχει να είναι όλα καλά και πρέπει να υπάρχει κάποιο θέμα, σα να πρέπει να βγάλει αρνητικότητα.

Για ποιο λόγο να βασανίζεται σχεδόν ψυχαναγκαστικά με τη σκέψη ότι ΑΝ χωρίσετε θα σε δει με το συγκεκριμένο άτομο από το παρελθόν σου και να δέχεται να τον απομακρύνει αυτό από εσένα ενώ είστε καλά μαζί;
Γιατί κάθεται και κλωθογυρίζει στο μυαλό του μια τέτοια σκέψη;

Συμφωνώ με αυτό που έγραψες ότι φοβάται. Αλλά αυτό το ''κόλλημα'' που έχει όχι μόνο τον δυσκολεύει αλλά είναι ο ίδιος από μόνος του που το πλάθει, το τρέφει και το συνεχίζει. Είναι αναμενόμενο να φοβάται μη πληγωθεί.
Μπορεί η ''ζήλεια'' ως όνομα για τον λόγο που θα τον έκανε να επισκεφτεί έναν ψυχολόγο για βοήθεια να μην του φαίνεται αρκετή, αλλά το να φτιάχνει μόνος του υποθετικά, αρνητικά, μελλοντικά σενάρια που του στερούν τη χαρά και τη ζωή στο τώρα ίσως είναι ένας καλός λόγος.

Συμφωνώ και στο άλλο που είπες. Όχι, οι σχέσεις δεν είναι μια συνεχής πάλη. Δεν έχει νόημα να είναι ΜΟΝΟ πάλη. Για μένα θα ήταν καλό να συζητήσετε ξανά με το φίλο σου γι' αυτό το θέμα και μετά να σκεφτείς για σένα. Τι είναι καλύτερο.
Άλλωστε, δεν έχεις περάσει λίγα τον τελευταίο καιρό.
Είσαι σε διαδικασία πένθους, άσχετα αν βγαίνεις, αν λειτουργείς στην καθημερινότητα, νομίζω ότι μέσα σου διαχειρίζεσαι ακόμα την απώλεια και σε μια τέτοια φάση παίζει ρόλο και το περιβάλλον, οι άνθρωποι που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας.

Εύχομαι να βρείτε μια άκρη και να προχωρήσετε..
κι αν αυτό δε γίνεται, εύχομαι να αποφασίσεις αυτό που θα σε κάνει να είσαι πιο καλά :)

Σε ευχαριστω πολυ κρειζι, το ατιμο το συστημα δε με αφηνει να σου δωσω θετικη!

Επειδη και εγω ημουν τετοιος ανθρωπος που σαμποταρα τον εαυτο μου, εχω καταλαβει οτι μπορει να το κανει κι αυτος για τους ιδιους λογους, γιατι μπορει να φοβαται τη δεσμευση και τι σημαινει αυτο για το μελλον, οπως ειπα παραπανω, φοβαται μηπως αφεθει, και μετα πληγωθει, γιαυτο ειναι σε μια κατασταση συνεχους εγρηγορσης. Επισης, γιατι ισως πολυ απλα δε θελει σχεση αυτη την περιοδο, ετσι ελεγε πριν με γνωρισει, ειχε ενα χρονο που ειχε βγει αποο μια μακροχρονια σχεση και ηθελε να ειναι λιγο τυχοδιωκτης. Αλλα καναμε ωραια παρεα, τουα ρεσα, και τον επιασε ισως το εγωιστικο του, "μην την χασω", και το εκλογικευτικο, ειναι καλη, ειναι το ενα ειναι το αλλο μου κανει. Γιατι ειναι ανθρωπος των σχεσεων, αλλα ισως δεν ηταν το ταιμινγκ σωστο..

Μιλησαμε παλι χτες το βραδυ, πηγαινοερχοτανε με ανεση και γρηγορα στα δυο ακρα, οκ το διαλυουμε δε μπορω, μα ειναι κατι τοσο καλο και δε μου εχεις δωσει ποτε αφορμη και θα ημουν χαζος να χαλασω κατι γιατι κατι που ειναι μονο φοβια μου. Μηπως αυτη η φοβια ειναι αρκετη για να χαλασει κατι; Αφου δε μπορει να ειναι ευτυχισμενος μαζι μου.. Τι να του κανω ψυχαναλυση ταχυρυθμη να ξεπερασει τις φοβιες του, ή να δεχτω οτι ετσι ειναι η κατασταση; τεινω στο δευτερο γιατι το πρωτο ειναι λιγο ανεφικτο καταρχην, και γιατι δε μπορω εγω να παιρνω την ευθυνη με τετοιο τροπο για το τι θελει ο αλλος, αν το θελει και πως.. Συνηθως ειμαι ανθρωπος που δεν ταραζεται και εμπιστευομαι την τυχη, αυτος θελει ναμε βλεπει να ταραζομαι για να πιστεψει οτι τον θελω και δεν πιστευει στο "let go", θελει να τα ελεγχει ολα..

Επισης ποσο σε ευχαριστω που βρεθηκε ενας ανθρωπος να με καταλαβαινει οτι δεν εχω περασει λιγα, για την ακριβεια τα τελευταια δυο χρονια εχω περασει πολυ περισσοτερα απο οτι εχω περιγραψει ή αφησει να εννοηθει, και οτι ειμαι σε φαση πενθους, μονο εσυ και ενας φιλος μου που εχει χασει και εκεινος τον πατερα του το συνυπολογιζουν αυτο, κανεις αλλος δεν καταλαβαινει, ουτε οι φιλες και αλλοι φιλοι μου ουτε ο φιλος μου.. :'(