παλι τα ιδια ρε παλιι......

α οκ εγω το παρερμηνευσα μαλλον !! δεν υπαρχει λογος να νιωθεις τυψεις απεναντι σε αλλους σχετικα με κατι που δεν φταις εσυ !! κ σορρυ κιολας αλλα βρισκω υπερβολικη την αντιδραση των γονιων σου με βαση αυτα που μου λες , οτι κλαινε, δεν κοιμουνται κ το αλλο το κουφο "τι θα λεω στον κοσμο για τα παιδια μου" το οποιο το λενε κ οι δικοι μου ωρες ωρες κ αναβω... ρε αυτο που τους νοιαζει ειναι τι εντυπωση θα δωσουν στον κοσμο κ να μη "τσλακωσουν" αυτην την εντυπωση?? δεν τους νοιαζει καθολου να γραψουν πολυ απλα τους αλλους κ να κοιταξουν τι θα κανουν αυτοι?? ...:P
τεσπα, αμα νιωθεις οτι δεν καταλαβαινουν πες ορθα κοφτα οτι θες να πας χωρις πολλες αναλυσεις... αλλωστε το θεμα αφορα εσενα κ κανεις δεν μπορει να σου απαγορευσει να ζητησεις βοηθεια για το καλο σου..
κ για το κουνελι προτεινω να το παρεις εσυ κ να το φροντιζεις παρα να εχεις την ανησυχια αν ειναι καλα η οχι... κ τι τους φταιει δηλαδη το κουνελι ελεος σιγα μην το κανουν κ στιφαδο... :P

Quote:

---

Originally Posted by cocomero

Μωρε δεν ειναι οτι μου την ελεγαν οταν δεν ημουν καλα...αλλα με εκαναν να νιωθω τυψεις γιατι ηταν χαλια λογω της καταστασης μου. Ο πατερας μου δε μπορουσε να κοιμηθει και ελεγε με ρωτανε τι κανουν τα παιδια και εγω δε ξερω τι να πω ετσι οπως ειμαστε. Εχω τυψεις γι αυτο που τους κανω οταν δεν ειμαι καλα...γιατι εχουμε περασει μαζι πολλες φασεις που εγω εκλαιγα τοσο πολυ σε σημειο να λιποθυμησω σχεδον...
Ουτε με αποκαλουν οτιδηποτε...αλλα υποτιθεται οτι ειμαι καλα και δε θα ξαναπαθω κατι. Και ειναι και συντομο το χρονικο διαστημα. Κι εγω νιωθω χαλια που πρεπει να τα ξαναπερασω γτ ηταν η πιο δυσκολη φαση της ζωης μου. Η δε μαμα μου οταν πηγαινα στην ψυχιατρο που δε λεγαμε κ τπτ φοβερο πιστευε οτι λεω σε αυτην οτι προβληματα εχω κι οτι πλεον δε θελω να μιλαω μαζι της...ενιωθα τυψεις και γι αυτο. Αλλα αυτοι δε μπορουν να ειναι αντικειμενικοι. Ισως απλα τους πω οτι θελω να παω χωρις πολλα πολλα.
Για το κουνελι το ξερω οτι ηταν απλα η αφορμη αλλα δε θα το σκεφτουν ετσι αν αναφερω το οτιδηποτε σχετικα μ αυτο...κατα βαθως ξερουν οτι δε το προκαλει το ζωο αλλα εγω αλλα μολις ακουσουν κατι σχετικα λογικο ειναι να τους αναψουν τα λαμπακια μ αυτο...

---

εισαι φοβερη!!!το οτι λιποθυμας λεει πολλα....ισως σημαινει οτι το μυαλο σου κανει shut-down και σε προστατευει....εγω οταν ειμαι στεναχωρημενη απλα νιωθω σαν να φωναζω πολυ δυνατα χωρις να ακουγεται κατι...αλλα δεν βοηθαει ποτε...
ρε συ....η μητερα σου και ο πατερας σου δεν ακουγονται κ πολυ συνιδητοποιημενοι ανθρωποι....Βαλτους να μιλησουν με την ψυχιατρο να τους πει δυο πραγματα...

Δε λιποθυμαω ακριβως...αλλα κλαιω με τετοια αναφιλητα και για τοση ωρα που ζαλιζομαι...τι να πω, ταλεντο :P
Οι γονεις μου τη μια μ φαινονται πολυ ανοιχτομυαλοι την αλλη οχι. Ο αδερφος μου ειχε επισης ιδψ σε καποια φαση..και το αντιμετωπισε με τη βοηθεια του πατερα μου ο οποιος το εψαξε πολυ. Ο πατερας μου ειναι που καταλαβε πρωτος οτι εχω ιδψ οταν ελεγα ολα αυτα τα υπερβολικα πραγματα για το κουνελακι. Αλλα δε ξερω, το φοβουνται μαλλον μη το ξαναπαθω...? ισως τους φαινεται υπερβολη να τρεχω σε ψυχιατρους κ γενικα το να εχω καταθλιψη σε τετοια ηλικια...