ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΑΣΧΗΜΟΠΑΠΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΥΚΝΟ

εμενα παλι που ειναι ολοκληρει λεξεις κ ξεκιναν απο ψηλα απ τον αγκωνα κ πανε μεχρι κατω κ στο μεσα μερος του καρπου εχω κι εκει γραμμουλες να δω πως θα τα κρυψω.... παντως αμα ειναι βαθια δεν φευγουν ευκολα γαμωτο ορισμενα που τα χω απο περυσι ακομη φαινονται..

στη θαλασσα μπαινεις γρηγορα με τα χερια σταυρωτα πανω κ δεν το προσεχει κανεις... αν κ να το προσεξει κανεις σιγα εγω πολλες φορες εχω κυκλοφορησει κ επιτηδες χωρις βραχιολια κ μανικια με τα χερια τελειως ακαλυπτα ηθελα απλα να φαινονται..... :P

ok.. thanks για τις απαντήσεις κ sorry για το off topic, τα σημάδια όντως μένουν (εκτος αν δεν ειναι βαθεια όπως είπες), απλα οι δικοι μου γενικά ειναι καχύποπτοι, οποτε θα παω μονη μου θαλασσα.

μπροκεν αυτο που θα σου πω ειναι πολυ σημαντικο και θελω να το διαβασεις και να το επεξεργαστεις και μη το προσπερασεις απλα.
ολοι εχουμε τις αδυναμιες μας και τις δεχομαστε...
μονο τοτε ηρεμουμε ....
οταν δεχτουμε πως ναι,εχουμε κατι λιγοτερο απο τον διπλανο μας σε αυτο το σημειο,ειμαστε πιο ασχημοι,πιο κοντοι,πιο χαζοι....
οπως ειμαστε πιο εξυπνοι,πιο ομορφοι και πιο ψηλοι απο καποιους αλλους...
δεν χρειαζεται να πασχιζουμε να ειμαστε το επικεντρο των παντων,αυτα δεν μπορουν να γινουν συνεχομενα ουτε πρεπει να ειναι αυτοσκοπος μας...
δεξου τις αδυναμιες σου,αγκαλιασε τες,αυτες εισαι εσυ...
μην τις παλευεις,δεξου τες .... ισως αυτα που πιστευεις αδυναμιες στην πραγματικοτητα να ειναι κατι καλο που αξιζει αλλα δεν το βλεπεις...
δεξου τον εαυτο σου,μονο ετσι θα ηρεμησεις...αγαπησε τον,δωστου μια ευκαιρια,μη ζητας τοσα πολλα απο αυτον...
δεν μπορει να σου τα δωσει και μη τον μαλωνεις....
ξεκινα ζητωντας λιγοτερα,κατα τη γνωμη μου αυτο ειναι το στοιχημα που πρεπει να κερδισεις...
αγαπησε τον ευατο σου για να σε αγαπησει και αυτος,και αν δεν μπορεις να τον αγαπησεις γιατι σου φαινεται ασχημος και δεν μπορεις να τον αποδεχτεις,τοτε δεν θα ηρεμησεις ποτε......

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

Είμαι πολύ θυμωμένη και φοβάμαι ότι θα χάσω τον έλεγχο και θα χτυπήσω ανθρώπους. Όλη μου τη ζωή έτσι αισθάνομαι. Σκέφτομαι πολύ τη βία. και σε συνδιασμο με το φαγητο που με κανει ακομα πιο τσιτα. δεν πηρα φαρμακα 2 μερες και ηδου το αποτελεσμα

κοιτιεμαι στον καθρευτη αλλα δεν βλεπω τπτ σαν να μαι φαντασμα και να μην εχω υποσταση και μπαινουν περιεργες σκεψεις και με τσιμπαω να δω. ελπιζω να μην κοβομαι παλι γτ ειναι καλοκαιρι! πως μπορω να δω πως ειμαι εξωτερικα? με βασανιζει γιατι δεν ξερω πως να με περιγραψω σαν 3ος. εχω μυρωδια δικια μου και κατι αλλο που να με διαχωριζει? μακαρι να μουνα γλυκια

---

τις εξυπνάδες με τα φάρμακα να τις αφήσεις...γλυκιά μου ξερεις πως πρεπει να τα παίρνουμε...δν το ξέρεις?
με το γιατρό σου μίλησες?

Τα ασχημόπαπα δε χρειάζονται να γίνουν κύκνοι, γιατί μια κοινωνία μόνο με κύκνους θα ήταν βαρετή. Θέλουμε ποικιλία. Αλλά και να βλέπεις μόνο δύο όψεις σου, ή εσένα ως κύκνο, ή εσένα ως ασχημόπαπο, πάλι σε αφήνει να μην μπαίνεις στο ερώτημα. Αν δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο, αλλά κάτι ανάμεσα στα δύο, ή άλλες φορές εδώ ή εκεί, τι πειράζει και γιατί με φοβίζει τόσο?
Κάποιοι μπορούν να ζουν ως ασχημόπαπα μια χαρά, ενώ υπάρχουν και πολλοί δυστυχείς κύκνοι. Όπως και άλλοι/ες μπορούν να είναι ευτυχισμένοι κύκνοι, ενώ υπάρχουν και πολλά δυστυχισμένα ασχημόπαπα.
Αν σε απασχολεί τόσο, που να σε κάνει να υποφέρεις, μπορείς επίσης να σκεφτείς πως η ζωή είναι μια διαδικασία αλλαγών. Πέρασμα από τη μία σε κάποια άλλη πραγματικότητα, που δεν σου είχε φανερωθεί. Οπότε μπορεί να είσαι και ασχημόπαπο που θα αλλάξει σε κύκνο στην ώρα του, ή κύκνος που θα γίνει ασχημόπαπο σε κάποιο του στάδιο.:P

Έναν καιρό είχε σε κάποιο δωμάτιο του σπιτιού (στην κώχη ενός ραφιού) κολλήσει ένα κουκούλι. Για κάποιο διάστημα έλεγα τι άσχημο που είναι, μετά με γοήτευε να παρακολουθώ πώς μεγάλωνε το πλάσμα μέσα στο κουκούλι και πως μαζί του μεγάλωνε και το ίδιο το κουκούλι. Το άσχημο κουκούλι κάποια στιγμή έσκασε και έγινε μια εύθραυστη ακόμη κίτρινη πεταλούδα. Από τις κοινές ήταν, αλλά δεν έχει σημασία. Πεταλούδα που πέταξε έξω από το σπίτι, στη ζέστη της μέρας και στα λουλούδια της. Μπορεί να είσαι στο κουκούλι σου και κάποτε να πετάξεις έξω απ΄αυτό.;)

αρκτος δεν εχω πραγματικα ορεξη να μιλησω σε γιατρο...ισως μεσοβδομαδα μου ερθει η διαθεση

εμπνευστης η σχεση μου με τον εαυτο μου ειναι τοσο περιπλοκη, που πολλες φορες δεν ξερω καν πως αισθανομαι γι αυτον! ειναι σχεση μισους και αγαπης αν καταλαβαινεις τι εννοω. αλλοτε με σιχαινομαι αλλοτε εχω τρομερη αυτοπεποιθηση και σιγουρια που σπαει κοκαλα

ρειν αυτο που ειπες ειναι πολυ σημαντικο. ειχα ξεχασει πως στην ζωη δεν ειναι ολα μελι γαλα. συνιθως ομως τα ασχημα εστω κι αν ειναι μικρης διαρκειας σου φαινονται αιωνιοτητα. ειναι παρηγορητικο να σκεφτεσαι πως κατι ασχημο ειναι μια φαση και θα περασει, ομως μες στο μυαλο σου υπαρχει και ενα κομματι που σου λεει πως ισως γινουν ολα χειροτερα απ οτι ειναι ηδη

κι αν το κουκουλι πριν προλαβει να γινει κατι, το φαει μια αραχνη? ειναι ολες οι υπομονες για το τιποτα?

Δε νομίζω ότι η δουλειά με τον εαυτό μας όταν είναι πραγματικά ουσιώδης είναι για το τίποτα. Όμως οι υπομονές δεν είναι και δουλειά με τον εαυτό μας, μάλλον σπατάλη χρόνου μου φαίνονται και αποθεμάτων, χρόνου που κυλά και δε γυρνάει πίσω και αποθεμάτων που δεν είναι ανεξάντλητα.