Που είναι η ΕΛΠΙΔΑ , οεο;

Στο Α.Π.Θ σπούδασα. Το εξωτερικό ίσως να ήταν η λύση. Ως προσωπικότητα όμως είμαι ένα άτομο που τρέμει τις αλλαγές. Ήδη ήταν μεγάλο βήμα το ότι έφυγα από τη Ρόδο και ζω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Επίσης κάθε μετακόμιση μου προκαλεί άγχος και πέφτω και δε συνηθίζω εύκολα. Έκανα 2 μετακομίσεις μέσα στο κέντρο και είδα και έπαθα να συνηθίσω... Είχα και προβλήματα στις πολυκατοικίες επειδή έχω 2 σκυλάκια- πρώην αδέσποτα που μάζεψα- και είχα όλο φασαρίες. Τώρα ήρθα στον Εύοσμο. Ευτυχώς δεν με βρίζουν πια για τα ζώα, αλλά οι φοβίες έχουν μείνει και ακόμη δυσκολεύομαι να τις ξεπεράσω. Θέλω να πω...Ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις στην ίδια χώρα και στη ίδια πόλη, πόσο μάλλον σε άλλη χώρα! Εκεί θα πελαγώσω... Χρειάζομαι σταθερότητα για να είμαι ήρεμη... Και δυστυχώς μέχρι τώρα όλα ήταν ρευστά και άνω κάτω και δεν ήξερα τι θα γίνει αύριο!

Noμιζω οτι το 80% των ελληνων δεν ξερει τι θα γινει αυριο, και το 40% ειναι ανεργο ή κανει δουλειες του ποδαριου.. Κι εγω σε μια τετοια φαση ειμαι, αλλα προσπαθω να χρησιμοποιω τον χρονο που περναει εποικοδομητικα και δημιουργικα, και να μην αγχωνομαι, ευχομενη κατι καλο να με περιμενει στην πορεια..

Πραγματικα παντως εχεις περασει πολυ δυσκολες φασεις, και μπραβο σου που καταφερες να εισαι ανεξαρτητη απο τους γονεις εδω και ενα χρονο.. Επισης, δεν εισαι αορατη, μπορει να νιωθεις ετσι γιατι ετσι ησουν μες στην οικογενεια σου, αλλα δεν εισαι ουτε αορατη ουτε ασημαντη, καταλαβαινω γιατι εγινες δημοσιογραφος και γιατι θελεις να αλλαξεις τον κοσμο, γιατι απο πολυ μικρη ηθελες να αλλαξεις τον μικροκοσμο σου και τα στραβα του, την οικογενεια σου, αλλα ως παιδι δε μπορουσες, και η αληθεια ειναι οτι τους αλλους ουτε ως ενηλικες μπορουμε να τους αλλαξουμε.. Και αυτη η κατασταση μονη μου σε αλλη πολυ χωρις φιλους μονο με μια σχεση που δεν πολυκαταλαβαινει, δεν ακουγεται ιδανικη, αλλα ειναι επιλογη σου, και ως τετοια μπορεις να την αλλαξεις εντος καποιων πλαισιων..

Μακάρι....... Αλλά... Βλέπω μαύρους τοίχους και στο μεταξύ προχωράω. Όχι βέβαια πως από πάντα αυτ'ο δεν έβλεπα... από παιδι... ίσως συνήθισα όπως είπα και πιο πανω

Η Απογοήτευση

Είμαι 4 χρόνια μέσα σε αυτόν τον αγώνα... 4 χρόνια και 2 μήνες πέρασαν από την απόπειρα και από τότε κάνω καθημερινή προσπάθεια να αλλάξω ζωή.
Εμ ο πόνος όμως υπάρχει και απογοητεύομαι που δεν έχει αλλάξει κάτι...

Πρώτα 1 Cymbalta. Μετά 2 Cymbalta και ηρεμιστικά μετά το χωρισμό. Μετά 2 Cymbalta & 3 topamac 50mg. Τωρά 2 Cymbalta & 1 Talosin & 3 topamac 50mg.
Ναι και ψυχοθεραπείες και λοιπές μαλακίες.

Όχι δε με βοηθάνε. Πάλι σκατά είμαι...

Είναι βέβαια που δε βοηθάει και το περιβάλλον και οι συνθήκες και έχω προβλήματα άλυτα...

Γιατί δε γίνομαι καλύτερα???

{ Ήδη ήταν μεγάλο βήμα το ότι έφυγα από τη Ρόδο και ζω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.} <<<Εκανες ενα μεγαλο βημα που δεν εφερε ομως τις μεγαλες αλαγες ,,,, ΤΙς ΘΕΤΙΚΕς ΑΛΛΑΓΕς ΕΝΝΟΩ !
(κι αυτο το μονιμο αγχος με τις 'μετακομισεις' ? ? μηπως θελει κατι να σου πει ? )
λεω εγω τωρα,,,,,, Σκεφτηκες ποτε , μηπως εκεινο το μεγαλο βημα (?) αντιθετα απ οτι περιμενες , πολαπλασιασε τις ΑΡΝΗΤΙΚΕς ΑΛΑΓΕς στη ζωη σου ;;
Η ζωη δεν παει ευθεια , καμια φορα κανει και κυκλους . ..Ελπιζω να το ξερεις αυτο .....

Quote:

---

Originally Posted by path

{ Ήδη ήταν μεγάλο βήμα το ότι έφυγα από τη Ρόδο και ζω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.} <<<Εκανες ενα μεγαλο βημα που δεν εφερε ομως τις μεγαλες αλαγες ,,,, ΤΙς ΘΕΤΙΚΕς ΑΛΛΑΓΕς ΕΝΝΟΩ !
(κι αυτο το μονιμο αγχος με τις 'μετακομισεις' ? ? μηπως θελει κατι να σου πει ? )
λεω εγω τωρα,,,,,, Σκεφτηκες ποτε , μηπως εκεινο το μεγαλο βημα (?) αντιθετα απ οτι περιμενες , πολαπλασιασε τις ΑΡΝΗΤΙΚΕς ΑΛΑΓΕς στη ζωη σου ;;
Η ζωη δεν παει ευθεια , καμια φορα κανει και κυκλους . ..Ελπιζω να το ξερεις αυτο .....

---

Η αλήθεια είναι πως έχω μείνει κολλημένη στο παρελθον και δε μπορώ να προχωρήσω. Είναι μεγάλο θέμα... Κολλημένη στις αναμνήσεις μου. δε μπορώ να χαρώ τιποτα. Θέλω πίσω όλους τους ανθρώπους που αγάπησα+ δεν ήταν μόνο στη Ρόδο. Στη Ρόδο ήταν οι γονείς μ και η Βικτώρια, η τότε καλύτερη φίλη π και αυτή σκατα... εδώ έκανα φίλες που χαθηκαν... Φανταστείτε ζήτησα τη φιλία ακόμη και του πρώην μου γιατί πιστεύω πως εκεί πίσω είμαι εγώ και πως έχασα τα πάντα πια.... Τα έχω παίξει τελείως

..σκεφτηκες να κανεις καμια αναδρομη στο παρελθον σου ?
γιατι οπως λεει και ενα στιχακι : ''αρωστη καρδια δεν βρισκει γιατρεια στη λησμονια "

Quote:

---

Originally Posted by path

..σκεφτηκες να κανεις καμια αναδρομη στο παρελθον σου ?
γιατι οπως λεει και ενα στιχακι : ''αρωστη καρδια δεν βρισκει γιατρεια στη λησμονια "

---

Τι είδους αναδρομή; Πως την εννοείς;
Γιατί δεν κάνω αλλη δουλεια χρόνια τώρα... Το πρόβλημα είναι πως δεν το έχω ξεφορτωθει να ζήσω και λίγο στο παρόν

Η Ρόδος είναι από τις ελάχιστες πόλεις (τις μετράω στα δάχτυλα του ενός χεριού) που θα μπορούσα να ζήσω και να μεγαλώσω οικογένεια.Δοκίμασε να σβήσεις την ηχογράφηση του πατέρα σου.Αφού η δουλειά σου ουσιαστικά σου δίνει ελευθερία στο που θα μένεις προσπάθησε να δεις την επιλογή του νησιού των ιπποτών...Είναι διαφορετικά να μπορείς να ξεχαστείς στα πέτρινα σοκάκια ή δίπλα στη θάλασσα ανά πάσα στιγμή από το να είσαι σε μια τσιμεντούπολη...Ελπίζω μόνο ο σύντροφος σου να μπορεί να ακολουθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by koinomystiko

Η Ρόδος είναι από τις ελάχιστες πόλεις (τις μετράω στα δάχτυλα του ενός χεριού) που θα μπορούσα να ζήσω και να μεγαλώσω οικογένεια.Δοκίμασε να σβήσεις την ηχογράφηση του πατέρα σου.Αφού η δουλειά σου ουσιαστικά σου δίνει ελευθερία στο που θα μένεις προσπάθησε να δεις την επιλογή του νησιού των ιπποτών...Είναι διαφορετικά να μπορείς να ξεχαστείς στα πέτρινα σοκάκια ή δίπλα στη θάλασσα ανά πάσα στιγμή από το να είσαι σε μια τσιμεντούπολη...Ελπίζω μόνο ο σύντροφος σου να μπορεί να ακολουθήσει.

---

Αυτό δυστυχώς δε γίνεται... Δε γεννήθηκαν τα προβληματα στη τσιμεντούπολη , αλλά εκεί... Εδώ απλά διογκώθηκαν και είδα το πρόβλημα που εκεί δε γινόταν λόγω των προκαταλήψεων του τόπου και της ηλικίας να δω και να αντιμετωπίσω...

Λοιπόν εδώ και μια βδομάδα ξεκίνησα με τη παλιά μ ψυχολόγο. Είναι ο μόνος άνθρωπος π μπορεί να με βοηθήσει... Τα κέντρα ψυχικής υγείας είναι για το πέος... Μια φορά το μήνα και κάνουν διαπιστώσεις... Τρα λα λα, τρία πουλάκια κάθονταν!

Λοιπόν κάνω μια λίστα θεμάτων που θέλω σιγά σιγά να ανοίξω και τα μοιράζομαι και εδώ...

1. Πιστεύω πως πάντα στο τέλος θα συμβεί το κακό. Βαθιά πεποίθηση ίσως και λόγω βιωμάτων, πιστεύω πως κάτι θα γίνει και θα με αφήσει ακόμη και η τωρινή μ σχέση. Το θεωρώ δεδομένο. Δε θέλω να το χαρώ. Προετοιμάζομαι για το επερχόμενο τέλος. Όπως ήρθε το τέλος σε όλες τις φιλίες και τις σχέσεις τις προηγούμενες. Γίνομαι αστακός να μη πληγωθώ πάλι! ( Δε λέω πως είναι λογικό για αυτό μη με κρίνετε. Παράλογο είναι. Συμβαίνει παρόλα αυτά!)
2. Κολλημένη με τη ... μπάλα; Όχι! Κολλημένη με το πριν. Θέλω να διορθώσω το πριν. Κυνηγάω απεγνωσμένα ανθρώπους από τα παλιά επειδή νομίζω πως αν κρατήσω φιλική σχέση μαζί τους διαγράφεται το κακό , άρα και ο πόνος και είναι πια όλα καλά... Αμ δε που δε θέλουν και το σχέδιο, το απεγνωσμένο σχέδιο ανακούφισης πάει στράφι! ( Δε λέω πως είναι λογικό για αυτό μη με κρίνετε. Παράλογο είναι. Συμβαίνει παρόλα αυτά!)
3. Αναζήτηση του εαυτού , στο πριν...
4. Δε θέλω τίποτα....
5. Φόβος. Πιο πρόσφατος φόβος ήταν μην έχω "κούφια ωάρια" και αν στο μέλλον αποφασίσει ο δικός μ να κάνει παιδιά , δεν μπορώ και με παρατήσει για αυτό. Μέχρι και να το ελέγξω σκέφτομαι για να είμαι προετοιμασμένη αν με απορρίψει. Βλέπετε π πρώην μου άφησε έγκυο αυτη που είναι τώρα κ την παντρευεται... Και μάλιστα από ατυχημα. Με μένα 3 χρόνια δεν έτυχε ατυχημα, μήπως υπάρχει πρόβλημα και δεν έτυχε? Αλλά θα μου πείτε κ όταν τύχαινε με έβαζε να παίρνω το χάπι της επόμενης μέρας... Και εγώ ποτέ δεν έκανα τη χαζή...
6. Αυτοπεποίθηση χαμηλά , αλλά εντάξει έχω πάει κ πιο κάτω πιο παλιά...

Αν σκεφτώ κ αλλά θα σας πω..
Τα έχω παίξει λίγοοο .....
Θα συνέλθω , που θα πάει....

Θέλω φίλους γμτ για να ξεφύγω... Αλλά πως να κάνεις όταν όλοι είναι απασχολημένοι με τις ζωές τους και μόνο μ αυτές;

μηπως εσυ εισαι κολλημενη με την δικη σου ζωη;
γιατι καποιος αλλος να μπει στη διαδικασια να "κολλησει" στη δικη σου ζωη,οταν εσυ δεν ξεκολλας απο τα παλια για να "κολλησεις" με τους νεους ανθρωπους;

Quote:

---

Originally Posted by Empneustns

μηπως εσυ εισαι κολλημενη με την δικη σου ζωη;
γιατι καποιος αλλος να μπει στη διαδικασια να "κολλησει" στη δικη σου ζωη,οταν εσυ δεν ξεκολλας απο τα παλια για να "κολλησεις" με τους νεους ανθρωπους;

---

Δε νομίζω απλά δεν έχω τις ευκαιρίες

Βέβαια δεν έχω ξεκολλήσει από τις μνήμες. Νομίζω ένα κομματι μου πέθανε και το πενθώ. Εκείνη που είχε αθωότητα και έκανε όνειρα. Πέθανε μαζί με τα νεκρά όνειρα της. Ακόμη έρχονται βράδια που κλαίω μονάχη μου στα κρυφά για όσα έχασα χάνοντας εκείνον που αγάπησα κάποτε.... Τώρα εκείνος παντρευτηκε, περιμένει και παιδί.
Εγώ; Τι κάνω εγώ.
Στιγμές σαν αυτή κλαίω. Ο πόνος είναι τεράστιος. Η πληγή δεν έκλεισε ακόμη και αν προχώρησα η πληγή είναι εκεί.
Πονάω πολύ.
Δάκρυα....