-
Παιδια σας ευχαριστω ολους παρα παρα πολυ για την υποστηριξη... δε φανταζεστε ποσο δυναμη κ κουραγιο μου γινεται... εχω συγκινιθει αφανταστα αυτη τη στιγμη που γραφω... να ειστε ολοι καλα σας ευχαριστω παρα μα παρα πολυ....
Η καταθλιψη επιμενει κ δεν λεει να φυγει εχει εδραιωθει για τα καλα μεσα μου κ θελει να με κανει κομματια κ να με διαλυσει ψυχολογικα κ σωματικα.... ειναι η χειροτερη αισθηση που θα μπορουσα να εχω ποτε... δεν ξερω αν θα με νικησει αυτη η εγω, γιατι απο ενα σημειο κ μετα ερχεται η εξαντληση κ τελειωνουν οι δυναμεις.... εχω παλεψει σε πολυ αντιξοες καταστασεις κ δεν ξερω ποσο ακομα θα αντεξω, αλλωστε οταν καποιος συνεχως δινει αγωνες μπορει ναι μεν να αποδεικνυεται δυνατος αμα τους κερδιζει, αλλα εχει παρα πολλες παραπλευρες απωλειες πολλες απο τις οποιες δεν αντικαθιστανται...
Μακαρι να ειχα το θαρρος να αυτοκτονησω κ να πετυχαινε δεν ειναι ζωη αυτο μια πανω μια κατω κ στη μεση ποτε... Με εχουν πιασει κ τα ψυχωσωματικα μεσα σ ολα κ δεν την παλευω πραγματικα ειδικα το βραδυ.... Ολη την ημερα ξαπλωνω κ δεν εχω διαθεση ουτε να σηκωθω εχω κ μια βδομαδα να κανω μπανιο χαλια ειμαι σαν φρικιο εχω γινει οχι οτι δεν ημουνα αλλα τωρα ειμαι χειροτερη... Ξαπλωνω κ νιωθω ανημπορη κ απελπισμενη κ ειμαι σε απογνωση κ με πιανει ταση παραιτησης απ τη ζωη... Με πιανει μπουκωμα κ αυτη η απαισια αισθηση της καταθλιψης σαν ενα μαυρο φιδι που σου ρουφαει σταδιακα την ενεργεια μεχρι να σου παρει κ τη ζωη στ τελος....
Το βραδυ με πιανει ανησυχια κ κανω πολυ αρνητικες κ απαισιοδοξες σκεψεις κ μου ρχεται να πεσω απ το μπαλκονι αλλα δεν ειναι κ τοσο ψηλα κ μαλλον παραλυτη θα μεινω αν το κανω, δεν ξερω αν υπαρχει 100& επιτυχης τροπος αυτοκτονιας.... φαντασιωνομαι την κηδεια μου κ πως θα με θυμουνται κ μαλλον θα με θυμουνται ως δυστυχισμενη κ θα με λυπουνται σαν τραγικη φιγουρα αλλα εγω δεν θελω ακριβως αυτο.... χτες εβαζα ολη μερα καταθλιπτικα τραγουδια κ εκλαιγα κ με πιασε το βραδυ πολυ εντονο παραπονο κ απογνωση σε σημειο βγηκα στο μπαλκονι κ εκανα ενα ολοκληρο πακετο τσιγαρα κ πηρα 3 λεξο για να ηρεμησω.... κ ετσι οπως ειχε ησυχια κ σκοταδι εβγαινε ακριβως αυτη η μελαγχολικη διαθεση....
πηρα χτες τη γιατρο τηλ κ με βαλε ραντεβου νωριτερα απ ο,τι ειχαμε κ απο χτες ξεκινησα λαντοζ 20 mg επισης επιτελους το abilify το πηγαμε στα 15 mg γιατι επαιρνα τη μεγιστη δοση κ ευελπστω να με βοηθησει το λαντοζ ειναι η δευτερη μερα σημερα που το παιρνω... τα αντικαταθλιπτικα θελουν περιπου ενα μηνα να δρασουν κ δεν ξερω αν θα αντεξω να ζησω ως τοτε κ αμα θα μου ανεβει η διαθεση......
ποναω πολυ γαμωτο κ υποφερω..... ειναι η πιο απαισια αισθηση που ειχα ποτε...... δεν παλευεται αυτο το πραγμα.......:(
:( :(
-
λακρυ μου,
τα αντικαταθλιπτικα δεν κανουν ενα μηνα να δρασουν.
κανουν λιγοτερο.
εντομεταξυ αν το λαντοζ το εχεις ξαναπαρει τοτε δρα ακομα πιο γρηγορα γιατι κατα καποιο τροπο ειναι σαν βρισκεται ηδη στον οργανισμο σου ασχετα αν το ειχες σταματησει για καποιο διαστημα και το συγκεκριμενο ειναι απο τα καλυτερα αντικαταθλιπτικα.
ξερω πολυ καλα πως ειναι να πονας.
ξερω καλα τι θα πει καταθλιψη,ωστοσο ειναι ενα αναστρεψιμο συναισθημα.
προσπαθησε να μην το ξεχνας αυτο!
πολλα πολλα φιλακια!
θα εισαι στην σκεψη μου γλυκια μου.
θα εισαι στην σκεψη ολων μας.
-
αμελι σε ευχαριστω παρα πολυ κ ολους τους υπολοιπους μου μου απαντησαν ειτε μου εστειλαν προσωπικο μηνυμα κ μου εδειξαν τη συμπαρασταση τους.... εχω συγκινηθει πολυ ειδικα σ αυτη τη φαση που ειμαι σας ευχαριστω παρα πολυ ολους...
το λαντοζ το εχω ξαναπαρει κ ειναι δοκιμασμενο φαρμακο σε μενα δλδ πιανει κ με εχει βοηθησει παλιοτερα, αλλα θυμαμαι ειχε κανει ενα μηνα να δρασει κ πραγματικα υπεφερα.... την παλευω με κανα λεξο το βραδυ αλλα κι αυτα δεν με πιανουνε...
νιωθω ερειπιο εσωτερικα, γκρεμισμενη, διαλυμενη κ σπασμενη... μου εχει φυγει καθε ενεργεια καθε διαθεση για οτιδηποτε, δεν μπορω να συγκεντρωθω, το μυαλο μου κανει συνεχως τις ιδιες σκεψεις, σκεφτομαι την αυτοκτονια, αλλες στιγμες δεν μπορω να σκεφτω τιποτα, εχω την αισθηση δυσφοριας κ ελλειψης ενδιαφεροντος κ απαθεια....
δεν ξερω αν θα με νικησει η θα το νικησω, παντως εχω κουραστει να παλευω συνεχεια.... δεν παει αλλο αυτο το μαρτυριο.... i can 't escape this hell.... so many times i 've tried.... but i 'm still caged inside.... i want to get away from this nightmare........:( :( :(
-
θα βγεις λακρυ μου απο αυτον τον εφιαλτη.
θα βγεις στανταρ.
και μετα θα ειναι σαν ενα κακο ονειρο που απλα ηρθε και εφυγε.
να μου το θυμηθεις!
εδω θα ειμαστε και θα τα λεμε.:)
-
σ ευχαριστω πολυ αμελι.....
δεν ξερω ποσο ακομα θα αντεξω.... ερχεται το ενα επεισοδιο πανω στο αλλο κ σου καταστρεφει τη ζωη κ σε παει πισω μεχρι παλι να επανελθεις....
δεν μπορω κ να διαβασω ουτε εξεταστικη να παω... χαμενο πηγε το εξαμηνο γαμωτο.....
ωρες ωρες δεν μπορω ουτε να κλαψω....δεν ξερω πια τι εχει νοημα.... αν αυτο ειναι ζωη, ευχαριστω δεν θα παρω....
εντωμεταξυ πριν εβλεπα το μανιακο θρεντ που ειχα ανοιξει κ βλεπω κ αυτα που γραφω τωρα κ εχω βαλει τα κλαμματα.. δεν αντεχω πια, μονο να πεθανω θελω.... γιατι αυτο σε μενα???....... τι ειμαι πια ???? σορρυ δεν μπορω να γραψω αλλο..............:(
-
οσων αφορα την εξεταστικη ουτε καν να το σκεφτεσαι.
και ενα εξαμηνο να παει χαμενο τι εγινε?
αυτο που προεχει ειναι να εισαι καλα.
σχετικα με το θρεντ που ειχες ανοιξει εν ωρα μανιας... δεν στο λεω για να σε παρηγορησω αλλα πολλες φορες που μπαινω στον πειρασμο να ξαναδιαβασω απο την αρχη το "παλευοντας στα κυματα" , για ορισμενα απο αυτα που εγραψα , οχι απλα ντρεπομαι αλλα θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει.
ομως τελικα...σημασια δεν εχει τι γραψαμε αλλα τι γραφουμε στο "εδω και τωρα" και τι θα γραψουμε στο μελλον.
η ζωη γλυκια μου παει μπροστα.
οχι πισω.
σου ευχομαι ολοψυχα περαστικα!
-
λακρυ μου,κουραγιο!μην μου στεναχωριεσαι!εσυ εισαι το πιο αισιοδοξο πλασμα εδω μεσα!δεινεις σε ολους μας κουραγιο και ξερεις πολυ καλα οτι δεν θα σε βαλει η καταθλιψη απο κατω!εσυ θα την γαμ.....ς εισαι πιο δυνατη απο αυτην και το εχεις αποδειξει!
μονο αφησε το μυαλουδακι σου να ηρεμησει μην το τρελαινεις με σκεψεις ολη μερα!στην φαση που εισαι χρειαζεσαι λιγο χρονο δωσε στο εαυτο σου λιγο χρονο και θα δεις οτι ολα θα πανε μια χαρα!
περνε κανενα ηρεμιστικο μεχρι να αρχισουν τα αντικαταθλιπτικα να ενεργουν,θελουν γυρω στις 21 μερες!μην εισαι αυστηρη με τον εαυτο σου!και κοψε τις μαλακιες για αυτοκτωνιες!τι ειναι αυτα τα πραγματα!υπομονη θα κανεις και θα περασει!
τι πρεπει να κανουν και αλλοι με ανιατες αρρωστιες,να αρχισουμε ολοι να αυτοκτωνουμε?
δεν θα μεινει ουτε ο μισος πλανητης ζωντανος!
δυνατη σε θελω,οπως ησουν τοσο καιρο,ετσι θα ξαναγινεις!στις 20 ιουνιου θα εισαι μια χαρα!αυτο να σκεφτεσαι!
-
τοτε θα παμε ολες μαζι να τα σπασουμε στα μπουζουκια και να γιορτασουσε οτι δεν θα μας βαλει κατω,οτι και να συμβει η γαμημενη η αρρωστεια μας!
συμφωνηται?
περημενω παρουσιες!
1.ΜΑΡΙΑ.Α
-
Γλυκιά μου Lacrymosa θέλω να σκέφτεσαι οτι είναι μια φάση. Είναι μια άσχημη φάση και θα περάσει. Μπορεί να μη σε γνωρίζω προσωπικά και να είμαι σχετικά καινούργια σε αυτό το forum αλλά σε θαυμάζω για τη δύναμή σου. Προσπάθησε να κάνεις θετικές σκέψεις. Έχεις αστειρευτη δύναμη μέσα σου για να το αντιμετωπίσεις κι ας νιώθεις το αντίθετο. Εγώ πιστεύω σε σένα με όλη μου την ψυχή. Σου εύχομαι περαστικά.
-
και τις δικες μου ευχες.. πριν λιγο καιρο ενιωθες τοσο καλα.. το μυριζοσουν οτι θα ακολουθουσε καταθλιπτικο.. ελπιζω να επανελθεις πολυ γρηγορα.. xx
-
Λακρυμόζα μου, ένα χαρακτηριστικό σου μου έχει κάνει πολύ εντύπωση όσο καιρό είσαι στο φόρουμ, και είναι η θετικότητά σου. Σε ότι φάση και να είσαι, είτε καταθλιπτική, είτε μανιακή είτε (την άλλη δεν την θυμάμαι, νομίζω πως η διπολική έχει 3 φάσεις αν δεν κάνω λάθος) βγάζεις πηγαία μια θετικότητα. Πιστεύω πως αυτό είναι στοιχείο του χαρακτήρα σου και ελπίζω να σε βοηθήσει (πέρα απ'τα υπόλοιπα) να βγεις σύντομα απ'την κατάθλιψη.
Σκέψου απλά πως θα περάσει. Εύχομαι σύντομα. Κ απέφυγε αν θες γενικεύσεις του τύπου τέτοια ζωή τι να την κάνω μια έτσι, μια αλλιώς και πάλη και ξανά πάλη γιατί απλά δεν ξέρεις πως μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον. (ξέρω όμως, αυτή τη στιγμή μιλάει η κατάθλιψη και όχι εσύ καθαρά και τα ξέρεις όλα αυτά, απλά στα υπενθυμίζω :) μ΄αρέσει να μου το κάνουν κ μένα όταν πέφτω στο μαύρο πηγάδι με τις απαισιόδοξες σκέψεις)
Τα λαντος τα έπαιρνα κι εγώ παλιά και ενέργησαν πάρα πολύ γρήγορα! Κατάλαβα διαφορά απ'τις πρώτες μέρες και στις 10-15 οκ! πάντως πριν απ'το μήνα. (είναι κ στον οργανισμό βέβαια)
Εύχομαι να είσαι καλύτερα σήμερα!.. άντε έχει και λιακάδα η θεσ/κη σήμερα μετά τη χθεσινή νεροποντή!:p
-
Γεια σας κ παλι... σας ευχαριστω ολους πραγματικα παρα πολυ για τα μηνυματα που μου γραφετε κ την στηριξη που μου δινετε... το εκτιμω πολυ αυτο κ ειναι πολυ σημαντικο... ευχομαι παντα να ειστε καλα...
Αυτο που φοβομουνα τελικα εγινε κ ειναι ο,τι χειροτερο να το βιωνεις κ τοσο εντονα, συνεχεια λεω "δεν μπορω" κ "δεν αντεχω" κ οτι θελω να πεθανω να τελειωνει επιτελους αυτο το μαρτυριο, μια πανω μια κατω αι σιχτιρ πια εχω σιχαθει τη ζωη μου....
Ξερω ειναι φαση κ φυσικα κ δεν θα ειμαι στην ιδια κατασταση επι 10 χρονια αλλα οταν σου συμβαινει το μονο που μπορεις να σκεφτεις μεσα στη δυστυχια σου ειναι ποσο χαλια εισαι κ μεσα στην απογνωση σκεφτεσαι πως θα δωσεις τελος.....
Ποναω κ υποφερω οσο δεν παει.... Δεν μπορω να κανω αλλες σκεψεις περα απο απαισιοδοξες κ του στυλ "ποσο θελω να πεθανω", "ποσο χαλια κ απαισια κ δυσκολη ειναι η ζωη", "γιατι σε μενα αυτο" κτλ....
Ευελπιστω να δρασει γρηγορα το λαντοζ παντως προς το παρον δεν εχει δειξει καμια διαφορα αλλα ειναι ελαχιστο το διαστημα που το ξεκινησα οποτε μαλλον σε 2-3 βδομαδες αλλα το θεμα ειναι πως τις βγαζω αυτες τις βδομαδες οταν ειμαι σε τετοιο χαλι... υπομονη κ υπομονη αλλα οκ ποση πια υπομονη να εχω ??
Πριν λιγο σηκωθηκα κ εκανα μπανιο μετα απο 1 βδομαδα με το ζορι βεβαια αλλα ημουν σε απελπιστικη κατασταση.. εντομεταξυ ολη μερα ξαπλωνω κ ειμαι σαν αρρωστη κ το βραδυ με πιανουν τα κλαματα κ παιρνω κανα λεξο να ηρεμω με εχουν πιασει κ τα ψυχοσωματικα τωρα εχω πονοκεφαλο κ πριν ενω ετρωγα με πιασαν κατι αρρυθμιες επι 10 λεπτα κ φοβηθηκα οτι θα παθω κατι....
-
Λάκρυ, καταρχήν χαίρομαι που επανήλθες, έστω και με όσα αναφέρεις πως σε απασχολούν και με το πόσο έντονα βιώνεις τις διάφορες φάσεις. Δε θυμάμαι αν έχω διαβάσει αν έχεις δοκιμάσει και κάποια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, αν το έχεις αναφέρει συγγνώμη. Όμως νομίζω πως θα σε βοηθούσε αυτό που λέμε ικανότητα/γνώση αυτοπαρηγορίας, self soothing τακτικές δηλαδή, νιώθω πως κάτι ανάλογο θα σου ήταν βοηθητικό. Γιατί και ο τρόπος που σου μιλάς σε κάθε σου φάση παίζει σημαντικό ρόλο, αν δλδ "σε κατεβάζεις" περισσότερο με κάποιες σου εσωτερικές ή εξωτερικές δηλώσεις απελπισίας, απόγνωσης, δε νομίζεις ότι με κάποιον τρόπο επιτείνεις τον συναισθηματικό πόνο? Πως τον αντιμετωπίζεις καταστροφολογικά? Αν σου λες συνέχεια πως δεν πάει άλλο, πως δεν υπάρχει ελπίδα, πως έχεις σιχαθεί τη ζωή σου, δε δίνεις και σήμα στον εγκέφαλό σου παρά πως ζεις κάτι πολύ επικίνδυνο και που δεν αντέχεται. Ο εγκέφαλός σου προσπαθεί ρε, δώσε και συ ένα χεράκι, λολ.
Θα περάσει κοπέλα μου. Δε θα πάθεις τίποτε. Aφού το έχεις το διαβαστικό, για κάνε ένα πέρασμα από emotophobia, ίσως να αναγνωρίσεις και κάτι από τις δηλώσεις σου εκεί, μια πρόταση σου κάνω. Άναψε ένα αρωματικό κεράκι, βάλε μια ήσυχη μουσική, χαλαρωτική, πάρε βαθιές ανάσες, τηλεφώνα σε μια φιλενάδα σου, αλλά δίχως να πιέζεις να φύγει το δυσάρεστο συναίσθημα, δέξου το και πες θα περάσει, είναι προσωρινό. Μην προσπαθείς να ελέγξεις και σε πιάνει πανικός. Καλό σου βράδυ, θα δεις πως αύριο όλα θα σου φαίνονται καλύτερα,ε?
-
lacrymosa σου εστειλα ενα προσωπικο μυνημα.Περιμενω απαντηση
-
