η αυτοκτονια ειναι πραξη θαρρους η δειλιας?

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ.Α

ο ψυχολογος μου παλια οταν τον ρωτησα για το θεμα της αυτοκτωνιας μου ειπε οτι η αυτοκτωνια ειναι εκδικηση!
εκδικηση προς τον εαυτο μας πρωτα και μετα εκδικηση προς τους αλλους!
περσυ οταν ειχα δυο φορες τασεις αυτοκτωνικες,στο βαθος αυτο ηταν που ηθελα!
ηθελα να εκδικηθω την οικογενεια μου με τον θανατο μου!
ηθελα να πονουν και να εχουν τυψεις σε ολη την υπολοιπη ζωη τους για ολα αυτα που μου ειχαν κανει!
και μαλιστα τους το ειπα!αυτο σας αξιζει!θα αυτοκτωνισω για αυτα που μου εχετε κανει θα εχετε τυψεις στην υπολυπη ζωη σας για αυτο!
δεν ημουν καλα!ημουν αρρωστη!
η αδερφη μου αυτοκτωνησε στα 22 της,επασχε απο διπολικη και το εκανε στη φαση της καταθλιψης!
οι ανθρωποι που φτανουν στην αυτοκτωνια,ειναι ανθρωποι αρρωστοι ψυχικα!
δεν μπορει ενα ψυχικα υγιες ατομο να φτασει στην αυτοκτωνια οσο σοβαρο προβλημα και να εχει!
αν ηταν οποιος ειχε σοβαρο προβλημα να αυτοκτωνει δεν θα υπηρχε ζωντανος ανθρωπος σημερα!

---

Πρέπει να είχε πολύ δίκιο ο ψυχολόγος σου,και στην περίπτωση μου πέρυσι όταν στριφογυρνούσαν οι σκέψεις της αυτοκτονίας ήμουν σε φάση οπού ήμουν πολύ νευριασμένος με όλο το περιβάλλον γύρω μου...

Πιο συγκεκριμένα με είχε νευριάσει ένα συμβάν πάρα μα πάρα πολύ,δεν έκανα όμως το οτιδήποτε για να εκτονώσω τον θυμό μου πάνω σε κάτι και έκατσα ένα ολόκληρο απόγευμα στο δωματιό μου κλαίγωντας ενώ σκεφτόμουν συνεχώς πως σκοτώνω αυτό το άτομο αλλά και αν αυτοκτονούσα εγώ με τι τύψεις θα είχα φορτώσει αυτό το άτομο αν γνώριζε πως ο λόγος που θα είχα αυτοκτονίσει θα ήταν οι πράξεις του....
Τελικά δεν έκανα τίποτα....μέχρι πριν λίγο καιρό γκάζωνα μόνο και που άκουγα το ονομά του,όταν τον πετύχενα στον δρόμο κατά τύχη μου χάλαγε όλη την υπόλοιπη μέρα από τα νεύρα που είχα....

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ.Α

ο ψυχολογος μου παλια οταν τον ρωτησα για το θεμα της αυτοκτωνιας μου ειπε οτι η αυτοκτωνια ειναι εκδικηση!
εκδικηση προς τον εαυτο μας πρωτα και μετα εκδικηση προς τους αλλους!
περσυ οταν ειχα δυο φορες τασεις αυτοκτωνικες,στο βαθος αυτο ηταν που ηθελα!
ηθελα να εκδικηθω την οικογενεια μου με τον θανατο μου!
ηθελα να πονουν και να εχουν τυψεις σε ολη την υπολοιπη ζωη τους για ολα αυτα που μου ειχαν κανει!
και μαλιστα τους το ειπα!αυτο σας αξιζει!θα αυτοκτωνισω για αυτα που μου εχετε κανει θα εχετε τυψεις στην υπολυπη ζωη σας για αυτο!
δεν ημουν καλα!ημουν αρρωστη!
η αδερφη μου αυτοκτωνησε στα 22 της,επασχε απο διπολικη και το εκανε στη φαση της καταθλιψης!
οι ανθρωποι που φτανουν στην αυτοκτωνια,ειναι ανθρωποι αρρωστοι ψυχικα!
δεν μπορει ενα ψυχικα υγιες ατομο να φτασει στην αυτοκτωνια οσο σοβαρο προβλημα και να εχει!
αν ηταν οποιος ειχε σοβαρο προβλημα να αυτοκτωνει δεν θα υπηρχε ζωντανος ανθρωπος σημερα!

---

μαρία, λυπάμαι για την αδερφή σου.
εύχομαι κατα ένα βαθμό να το εχεις ξεπεράσει.

δν πιστευω πως η αυτοκτονία ειναι πραξη εκδίκησης.
όταν κάποιος το επιχειρήσει, το κανει γιατί βρίσκεται σε απόγνωση.
κ δν προκειται μονο για ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες.

πχ όταν καποιος χάσει τη δουλεια του κ δν μπορεί να ζήσει τα παιδιά του, εχει χρεωμένο σπιτι κ δν εχει βοήθεια απο πουθενα,
μπορεί να φτάσει εκεί.
υπάρχουν τετοια παραδείγματα.

Μαρία.Α. λυπάμαι για την αδελφή σου.
Όσο ζούμε ελπίζουμε, αυτό είναι το αντίδοτο στην σκέψη αυτοκτονίας. Και ας αγκαλιάζουμε τα άτομα που βρήσκονται σε ψυχικές καταστάσεις που δημιουργούν τετοιες τάσεις. Η αίσθηση αγάπης, ο καλός λόγος και η συμπαράσταση που μπορούμε να προσφέρουμε έχουν την ικανότητα να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο σκέψης αυτών των ατόμων.

Κατά την γνώμη μου, αυτοί που θέτουν τερμα στη ζωή τους είναι είτε ψυχικά άρρωστοι σε βαθμό που να μην ελέγχουν τις πράξεις τους και να χουν επίγνωση των συνεπειών τους είτε δυνατοί, αποφασιστικοί χαρακτήρες, που στέρησαν όμως στον εαυτό τους την ελπίδα ή τη δυνατότητα οποιουδήποτε συμβιβασμού στη ζωή. Το ότι κάποιος είναι δυνατός σα χαρακτήρας δεν αποκλείεει το να φτάσει σε οριακές καταστάσεις απελπισίας ή απογοήτευσης για κάποιο περιστατικό ή κάποιες όψεις της ζωής του, αφού δυνατός χαρακτήρας δε σημαίνει απαραίτητα και ευτυχησμένος ή επιτυχημένος. Οι αδύνατοι σα χαρακτήρες και αυτοί που στο βάθος της σκέψης έχουν ακτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας δεν αυτοκτονούν. Μπορεί να φτάνουν σε πράξεις απόγνωσης, όμως αυτές δεν είναι σε τέτοιο βαθμό ώστε να επιφέρουν το αποτέλεσμα.

Να συμπληρώσω και κάτι ακόμα.
Νομίζω ότι οι Έλληνες, μιλώντας γενικά, είμαστε αρκετά εγωιστές για να αυτοκτονήσουμε. Θα κάνουμε το παν για να αυτοκτονήσουν άλλοι αλλά όχι εμείς σαν άτομα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%...AF%CE%B1%CF%82



ενταξει δν εχουμε κ την πρωτιά....

η αυτοκτονια ειναι πραξη απελπισιας..

Quote:

---

Originally Posted by arktos

μαρία, λυπάμαι για την αδερφή σου.
εύχομαι κατα ένα βαθμό να το εχεις ξεπεράσει.

δν πιστευω πως η αυτοκτονία ειναι πραξη εκδίκησης.
όταν κάποιος το επιχειρήσει, το κανει γιατί βρίσκεται σε απόγνωση.
κ δν προκειται μονο για ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες.

πχ όταν καποιος χάσει τη δουλεια του κ δν μπορεί να ζήσει τα παιδιά του, εχει χρεωμένο σπιτι κ δν εχει βοήθεια απο πουθενα,
μπορεί να φτάσει εκεί.
υπάρχουν τετοια παραδείγματα.

---

ΑΥΤΟΚΤΩΝΕΙ!και αφηνει πισω παιδια,συζυγο και χρεη!
αυτην την πραξη πως μπορουμε να την ονομασουμε?δηλειας?εγωισμο υ?γιατι συγουρα θαρρος δεν το λες!!
θαρρος θα ηταν να μεινει και να παλεψει για την οικογενεια του!

Νομίζω ότι το να χαρακτηρίζουμε την αυτοκτονία είτε μόνο ως πράξη θάρρους είτε μόνο ως πράξη δειλίας είναι φοβερά απλοϊκό.

Δεν είμαστε μαύρο-άσπρο, αλλά τόσο πολυδιάστατοι που αλίμονο αν χωρούσαμε σ' ένα δίπολο..
καλοί-κακοί, θαρραλέοι-δειλοί, δυνατοί-αδύναμοι. Όχι, δεν το πιστεύω αυτό.

Είναι τόσο περίπλοκος ο ψυχισμός μας, είναι τόσα πολλά και ποικίλα αυτά που μπορεί να νιώσει και να βιώσει ένας άνθρωπος
σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής του που ένα απλό ''θάρρος ή δειλιά'' ΔΕΝ είναι αρκετό.
Ντροπή, απελπισία, απόγνωση, ανισορροπία, παρορμητισμός, αφέλεια, αδιέξοδο, απογοήτευση, αποτυχία, ανεπάρκεια, εξάντληση, παραίτηση.. και πάνω απ' όλα -για μένα- άρνηση.

Ναι, αρκεί μία και μόνο άρνηση τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά για να πάψεις να ζεις.
Για να μην παραδεχτείς ότι χρειάζεσαι βοήθεια, για να μην ζητήσεις βοήθεια, για να μη θέλεις να συνεχίσεις άλλο,
για να υπερβείς το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, για να μη φοβηθείς το θάνατο και το άγνωστό του..
για να μη σκεφτείς γυναίκα, παιδιά, αδέρφια και ανθρώπους που σε αγάπησαν και τους αγάπησες.

λοιπον να μαι κι εγω....( τα γουσταρω κατι τετοια θεματακια παντως..)

καταρχην δειλια δεν μπορει να χαρακτηριστει απ την αποψη κ μονο οτι για να κανεις κατι τετοιο απαιτει πολλα @@.. εννοω για να φτασεις στην τελεση της πραξης.... αλλο σκεφτομαι κατι (αυτοκτονικος ιδεασμος), αλλο θελω να το επιχειρησω (ταση αυτοκτονιας) κ αλλο το πραγματοποιω (αυτοκτονια η αποπειρα αυτοκτονιας)... αναμεσα σ αυτα τα 3 υπαρχουν αποκλισεις κ ο βαθμος, ενταση κ συχνοτητα καθοριζονται απο πολλους παραγοντες, εξατομικευμενους για καθε ανθρωπο....

το να περασει καποιος τα 2 πρωτα σταδια λοιπον κ να φτασει στο τριτο, μονο δειλια δεν το θεωρω... κ ποσο μαλλον οταν προκειται για πιο "σκληρους" τροπους (πτωση απο γκρεμο, τρενο, περιστροφο..) εκει παει να πει οτι ο αλλος ειναι αποφασισμενος κ εχει παρει ολο το ρισκο κ τις ευθυνες μιας τετοιας πραξης.. δεν μιλαμε για φλεβιτσες κ χαπακια που ειναι πλεον "childish" (δικια μου λεξη) τεχνικες κ το κανει ο αλλος μονο κ μονο για να τραβηξει την προσοχη κ να δωσει κραυγη απογνωσης οτι δεν ειναι καλα...

βεβαια δεν παει να πει αυτο οτι η αυτοκτονια ειναι πραξη θαρρους.. δλδ να αρχισουμε να λεμε "μπραβο ρε συ τον γενναιο, αυτοκτονησε! τι τολμηρος κτλ" ΟΧΙ... ειναι πραξη απελπισιας κ απογνωσης κ αποτελεσμα δυσκολων συνθηκων ζωης η ασχημης ψυχολογικης καταστασης η ψυχικων ασθενειων (πχ καταθλιψη, μανιοκαταθλιψη, ψυχωση κτλ..) Οποτε ας μην εξαγουμε συμπερασματα αβασανιστα κ οταν ειμαστε εξω απ το χορο πολλα τραγουδια λεμε !!!

Σιγουρα ειναι αμφιλεγομενο θεμα παντως κ παιζουν ρολο πολλα.... ξερω ατομα που μιλουσαν υποτημητικα για ατομα που καναν αποπειρα κ τους λεγαν προβληματικους κ οτι αυτοι ποτε δεν θα το κανουν, κι ομως σε μια ασχημη φαση της ζωης τους βρεθηκαν κ αυτοι στην ιδια θεση αυτων που κατηγορουσαν, καναν δλδ αποπειρα, κ μετα μοκο !!!! δεν ξαναμιλησαν ποτε για αυτοκτονια κ ητανε σαν τις χεσμενες αγελαδες!!

Οταν καποιος πραγματικα υποφερει, εχει αλλοιωθει τοσο ο τροπος σκεψης του που το μονο που βλεπει ειναι η απεραντη δυστυχια που ζει κ το μονο που μπορει να σκεφτει ειναι πως θα δωσει τελος σ αυτο το μαρτυριο.. Πραγματικα δεν μπορει να σκεφτει αλλους κτλ, αυτο δεν ειναι επιχειρημα να αποτρεψει καποιον... ισα ισα μπορει να τον τσαντισει χειροτερα οπως συνεβαινε κ με μενα.. δεν ειναι δλδ εγωιστικο πιστευω, αλλα λογω της καταστασης δεν μπορεις ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμη να σκεφτεις ψυχραιμα κ αντικειμενικα, η δυστυχια κ η θλιψη δεν σου δινει περιθωρια... εδω δεν σκεφτεσαι εκεινη τη στιγμη καν τον εαυτο σου, πως θα σκεφτεις συγγενεις κ φιλους??

Γενικα καλο ειναι να μην κρινουμε βεβιασμενα κ να μην απολυτοποιουμε καταστασεις.. καλο ειναι να βλεπουμε ολα τα πραγματα απο ολες τις οπτικες οσο μπορουμε..

Αποψη μου παντα...:P

Λάκρυ, πολύ εύστοχο το σχόλιο σου για την διάκριση μεταξύ ιδεασμού και τάσης! Υπάρχουν πραγματικά διάφορα στάδια και όταν φτάσεις στο τελευταίο σημαίνει πως έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Και όντως είναι πολυ λεπτό ζήτημα, δεν πρέπει να κρίνουμε βεβιασμένα.

μιλαμε για περιπτωσεις που το ατομο θελει για δικους του λογους να αυτοκτονησει, επειδη δεν αντεχει, κ οχι να το κανει για εντυπωσιασμο η για εκδικηση !!! γιατι αυτοι που το κανουν για εντυπωσιασμο η για εκδκηση ειναι για πολλα χαστουκια κ σιγουρα ανασφαλεις κ ανωριμοι κ συμπεριφερονατι σαν μομολα.... κ δεν παω τετοιους ανθρωπους..

Ειχα μια συμμαθητρια στο λυκειο που επειδη της τα πρηζαν οι γονεις της να διαβαζει κ να μη γκομενιζει τεσπα, επειδη δεν μπορουσε να διαχειριστει αλλιως την κατασταση κ δεν μπορουσε με συζητηση κ επιχειρηματα να τους βαλει στη θεση τους κ να ξεκαθαρισει τα θελω της, τι εκανε?? Πηρε 10 ντεπον ( παααααρα πολλα μωρε κ πολυυυυ δυνατα χαπια), αφησε το κουτακι στο τραπεζι της πανω, εγραψε κ μια αυτοκτονικη σημειωματαρα ναααα, αφησε κ την πορτα της ανοιχτη, ηταν κ οι γονεις της σπιτι, την πηγαν νοσοκομειο, πλυση στομαχου κ μετα ολα οκ!! Τετοια πραγματα με εκνευριζουν!! Αυτη τωρα το κανε επειδη δεν αντεχε τη ζωη της, η για να τη σπασει στους γονεις της??
Κ αντε πες της βαζω ελαφρυντικο λογω ηλικιας κ ανωριμοτητας... Οταν ομως αναλογες πραξεις κανουν μεγαλοι ανθρωποι (υποτιθεται πιο ωριμοι τρομαρα τους) μονο κ μονο για να τους δωσουν σημασια, εκει ποσες μπουφλες θελουν αραγε να συνελθουν ???????????

Αν το κάνεις σε μεγάλη ηλικία για λόγους εντυπωσιασμού τότε πραγματικά είσαι για μπούφλες!! Από την άλλη στην εφηβεία, υπάρχουν αυξημένα ποσοστά αυτοκτονιών και δεν νομίζω να είναι όλα λόγω ανωριμότητας.

Συμφωνω οτι στην εφηβεια υπαρχουν μεγαλα ποσοστα αυτοκτονιων, αλλα η συγκεκριμενη το κανε μονο κ μονο για να της δωσουν σημασια κ να την λυπηθουνε κ κλαψομουνιαζε συνεχως!!! Φυσικα υπαρχουν παρα πολλοι εφηβοι που βρισκονται σε φαση που δεν αντεχουν τη ζωη τους κ εχουν τασεις αυτοκτονιας, κι εγω ετσι περασα την εφηβεια μου κ εχω κανει κ κατι σαν ημι-αποπειρες (οχι για να πεθανω, τεσπα δεν θα επεκταθω..) Αλλα το κανα κρυφα κ για τον εαυτο μου, επειδη δεν αντεχα αλλο κ ηθελα να ξεσπασω, ποτε δεν εχω κανει κατι για να μου δωσουν σημασια η να με λυπηθουν!! Αλλωστε μισω την λυπηση οπως κ την αυτολυπηση!!

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

μιλαμε για περιπτωσεις που το ατομο θελει για δικους του λογους να αυτοκτονησει, επειδη δεν αντεχει, κ οχι να το κανει για εντυπωσιασμο η για εκδικηση !!! γιατι αυτοι που το κανουν για εντυπωσιασμο η για εκδκηση ειναι για πολλα χαστουκια κ σιγουρα ανασφαλεις κ ανωριμοι κ συμπεριφερονατι σαν μομολα.... κ δεν παω τετοιους ανθρωπους..

---

κι ομως λακρυ εγω ετσι λειτουργησα τοτε που ημουν σε μανιακο επεισοδιο!
δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα αλλο!
μου μπηκε αυτο στο μυαλο μου εκεινη την στιγμη και δεν χωρουσε καμια αλλη σκεψη!
το ποσο πολυ με πληγωσαν και ποσο πολυ με πονεσαν και με αυτον τον τροπο θα πληρωναν!
ηταν κατι ανεξελενκτο!ευτυχως ημουν με την κορη μου σε ενα ταξι και προσπαθουσε να με φερει στην πραγματικοτητα!λεγοντας μου,καλα μαμα εμας δεν μας σκεφτεσαι?παλι αυτους σκεφτεσαι?ο γιατρος με ειχε ενημερωσει οτι μπορει να ειχα τετοιες σκεψεις και τον ειχα παρει ειδη τηλ.Μου ειπε να βρω ενα φαρμακειο και να παρω ενα φαρμακο!
σας το λεω γιατι δεν μπορει κανεις να ξερει πανω σε καταθλιπτικο η΄μανιακο επεισοδιο τι μπορει το μυαλο να κανει!εμενα αυτο κρατησε για μιση ωρα!αν αυτη την μιση ωρα δεν ειχα καποιον διπλα μου θα το ειχα κανει!ειχα χασει την επαφη,στο μυαλο μου υπηρχε μονο αυτο!

μαρια εσυ ομως ησουν σε μανια ! ησουν πανω σε επεισοδιο στα πλαισια μιας σοβαρης διαταραχης!
Οποτε αυτο δεν πιανεται!
Κι εγω στην μανια εχω κανει τα χιλια τοσα.. Δεν εφταιγα ομως εγω γιατι πολυ απλα ΔΕΝ ημουν εγω εκεινη τη στιγμη!!
Το ιδιο ισχυει κ για τα καταθλιπτικα επεισοδια...
Ετσι οπως το εθεσες, το θεμα πλεον αναγεται στην περιπτωση που καποιος εχει καποια ψυχικη διαταραχη... οπως εγραψα παραπανω στο αλλο μου το ποστ, δεν πρεπει να κρινουμε κ να βγαζουμε βεβιασμενα συμπερασματα, οταν οι τασεις αυτοκτονιας ειναι αποτελεσμα ψυχικης διαταραχης...
Εγω παντως δεν πιστευω οτι ειχεις τασεις αυτοκτονιας λογω εκδικιτηκοτητας, αλλα ειχες τασεις αυτοκτονιας επειδη ησουν σε μανια κ δεν μπορουσες να ελεγξεις τον εαυτο σου, τις αντιδρασεις κ τα συναισθηματα σου !! Στα μανιακα επηρεαζεται πολλες φορες η μνημη κ η κριση!