Κουράγιο σε όλους/ες, δεν έχω να πω κάτι άλλο, φαντάζομαι ότι είναι δύσκολα.
Δεν έχω λόγια πραγματικά. Μου φαίνονται μικρά. Μόνο να δηλώσω τη συμπαράστασή μου θέλω.
Printable View
Κουράγιο σε όλους/ες, δεν έχω να πω κάτι άλλο, φαντάζομαι ότι είναι δύσκολα.
Δεν έχω λόγια πραγματικά. Μου φαίνονται μικρά. Μόνο να δηλώσω τη συμπαράστασή μου θέλω.
Σπύρο, το μήνυμά σου συγκινητικό και ό,τι μου έμεινε ήταν γλυκόπικρο αλλά σ'ευχαριστώ πολύ γι αυτό. Σου εύχομαι όπως και στα υπόλοιπα μέλη, σταδιακή, ήπια αποδοχή μίας νέας, αν και αρχικά τόσο επώδυνης πραγματικότητας και με το καλό σιγά σιγά όχι ξεπέρασμα, μάλλον αυτή είναι η πιο άκυρη λέξη τελικά σε απώλεια ανθρώπου, αλλά αποφατικό γνέψιμο στο αναπόφευκτο, το αναπόφευκτο αυτό που είναι μέρος του ανθρώπινου κύκλου, κομμάτι της πορείας. αα, πόσο τυπικές και μίζερες φαντάζουν οι λέξεις, πάντα έτσι φαντάζουν όταν θες να μιλήσεις για ό,τι βιώνεται.
εμενα μου λενε *εισαι νεα και ομορφη*, *πρεπει να τα ΞΕΧΑΣΕΙΣ(!!!!) και να προχωρας*, *εχεις την ζωη μπροστα σου* και αλλες μπουρδες.ποσες φορες εχω ακουσει για τα παιδια!! οτι για αυτα *πρεπει* και αλλα *πρεπει*! οχι,εγω δεν τα ηξερα,τωρα εμαθα οτι εχω παιδια! ναι,αληθεια,νομιζουν οτι τα αισθηματα λειτουργουν με το πατημα ενος κουμπιου! ε,υπαρχουν και τετοιοι ανθρωποι.λεγουτε ρομποτ.υπαρχουν ανθρωποι(πολλοι) που εκτως απο τα λεφτα δεν αγαπανε τιποτα.και τωρα καταλαβαινω ποσο τους λυπαμε...και ποσο ανωτερη τους ειμαι (και ολοι εμεις εδω...που εχουμε αισθηματα...αγαπη μεσα μας!)
εμενα με βασανιζει και αλλο. δεν εχω καταλαβει αιτια θανατου. και οι εξεταξεις (με λεπτομερια) θα βγουν σε κατι μηνες. ειναι ολα πολυ παραξενα..πολυ..και οτι δεν βρηκα το σταυρο του... το φοραγε χρονια.ποτε το'χασε? δλδ οντως οταν χανεις το σταυρο-σημαινει οτι κατι κακο να σου συμβει?
Ναταλι μην μπαινεις σε τετοιες διαδικασιες να σκεφτεσαι γιατι εχασε τον σταυρο του. Ανοιξα τα στεφανα μας και μεσα σε 4 χρονια διαλυθηκαν! σαν να τα εφαγε σκωρος, γεματα μικρες τρυπουλες, σκεφτηκα "μαγεία?" αλλα μετα το πεταξα απο το μυαλο μου. Αρκετα βασανιζομαι απο την απουσια του, δεν αντεχω να σκεφτομαι και αλλα
Οσο για τον χρονο... δεν ξερω πως θα ειναι μετα απο 1-2 χρονια. Το μονο που ξερω μετα απο 3 μηνες ειναι οτι τωρα κλαιω μονη μου. Οι γυρω μου εχουν προχωρησει και εγω εχω βαρεθει να επαναλλαμβανομαι οποτε κραταω τον πονο μου για μενα και φοραω το πικρο μου χαμογελο και λεω σε ολους οσους ρωτανε οτι ειμαι καλα.....
μπουμπου,σκεφτομαι πολλα πραγματα.θελω να βρω τις απαντησες. ξερω οτι δεν να τις βρω μαλλον...
δεν να μαθω πλεον αν ενιωθε οτι κατι να του συμβει...λενε οτι οι ανθρωποι το νιωθουν,απλα περισσοτεροι δεν δινουν σημασια.
2-3 μηνες πριν...εβγαλε τις παμπαλιες φωτογραφιες του.τις κοιταγε με συγκινηση,μου τις εδιχνε,ελεγε ποιοι ειναι και ποτε ειναι.ειχε πολλη αναγκη να τα μοιραστει μαζι μου. τοτε μου φανηκε παραξενο,γιατι δεν ηταν ποτε εκδηλωτικος,μαλιστα τον ρωτησα *τι σε επιασε*? μου λεει *ε,ανοιξα το συρταρι και τις ειδα*. μα το συρταρι ηταν διπλα στο κρεβατι και το ανοιγε συνεχεια,ποτε ομως-12 χρονια!-δεν τις ειχε βγαλει για να μου δειξει.
τωρα καταλαβαινω....περναγε ολη η ζωη απο το μυαλο του.σαν να ηθελε να αποχαιρετησει...
Ρε συ είναι πολύ φυσιολογικό, μόνο 3 μήνες έχουν περάσει. Πάλι καλά που μπορείς και κλαις και εκτονώνεσαι. Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση εδώ μέσα είναι ότι όλοι όσοι χάνουν αγαπημένα πρόσωπα (τουλάχιστον όσον αφορά ερωτικές σχέσεις) δεν έχουν να θυμηθούν ούτε ένα τους ελάττωμα. Πάντα οι καλοί χάνονται ρε γαμώτο; Ειλικρινά, σας ζηλεύω, μακάρι να κάνω και 'γω μια τέτοια σχέση. Τώρα να θυμάστε πως έχετε κάτι πολύ πιο σημαντικό από την φυσική παρουσία ενός ανθρώπου, τις αναμνήσεις σας που θα ζεσταίνουν για πάντα την καρδιά σας. κατά βάθος δεν είστε μόνοι, αφού έχετε καταφέρει να ζήσετε σχέσεις τόσο σημαντικές. Θα σας συντροφεύουν για πάντα. Να το θυμάστε.Quote:
Originally Posted by boubourina
καθε ανθρωπος εχει ελλατωματα. ολα μπορω να πω οτι εκεινος που ηταν διπλα μου ηταν Ανδρας και Ανθρωπος. Λιγοι υπαρχουν σαν εκεινων. Και δεν το λεω εγω επιδη τον αγαπουσα κ.τ.λ. Μου τα εχουν πει οι φιλες μου καιρο πριν...Το λενε και καποιοι ανδρες. Κανενας δεν εχει να πει κατι κακο για το μωρο μου...κανενας...
GYPSY,δεν ξερω αν ειμαστε για να ζηλευεις. τι ειναι καλυτερα-να μη το εχεις ζησει η να το ζησεις και να το χασεις? ποναει παρα πολυ. οσο δεν φανταζεσε.και,ξερεις,ειναι παρα πολυ δυσκολο να ξανακανεις σχεση,γιατι ο πηχης ειναι πολυ ψηλα. Στη ζωη μου κανενας δεν με αγαπησε οπως εκεινος. Κανενας δεν με φροντιζε ετσι...Εμενα ορφανη,μαζι με τα παιδια μας. Παιδια...ηταν ολη η ζωη του...
Οταν εχεις ζησει τετοια σχεση, μετα ειναι το χαος... Τι να ζηλεψεις?
Και ναι,οι καλοι φευγουν.οι καλυτεροι,μαλλον.
Νάταλι, καταλαβαίνω πόσο επώδυνο είναι και πόσο ψηλά είναι ο πήχης. Και 'γω βάζω τον πήχη ψηλά γιατί ήμουν άτυχη, δεν βίωσα πατρική στοργή και τώρα τα ψάχνω όλα σ' έναν άντρα. Μακάρι να τα βρω κάποτε. Αυτό που θα πρέπει να σκέφτεσαι είναι ότι έχεις τα παιδάκια σου που έιναι σαν να είσαι εσύ και αυτός μαζί. Και έιναι ζωντανά! Η αγάπη σας συνεχίζει να ζει μεταμορφωμένη μέσα στα παιδιά σας. Φρόντισέ τα όσο μπορείς περισσότερο. :)
Gypsy και'γω δεν ειχα πατερα, ο ποτε και'γω τα εψαχνα ολα σε ενα.Και το βρηκα! Ερωνια ειναι οτι σκεφτομουν οτι ο θεος μου τον εστειλε για ολα αυτα που εχω περασει,στην ουσια ποτε δεν ειχα οικογενια...
Σημερα μιλησα με μια ξαδερφη του. μου ελεγε οτι ο αντρας μου ηταν παρα πολυ κουκλος στα νιατα του.(Και τωρα ηταν πολυ ομορφος,ολα αλλο ειναι τα νιατα). Ομορφος.εργατικος,εξιπνος (παραλο που δεν εχει τελιωσει το σχολειο),σπανια ψυχη,οικογενιαρχης...Ακομα και το παθος μας το ειχαμε μετα απο τοσα χρονια γαμου!
Οντως,τα βρηκα ολα σε εναν! Μα ηρθα 3500 χλ.μακρια για να τον βρω!
Για αυτο τωρα κλαιω και χτηπαω το κεφαλι μου.Τι να το κανω αυτο που ζησαμε? Με αναμνησεις να ζω απο'δω και περα για οσο μου εμενε? Ποσο να αντεξω? Τα παιδια ηταν η ζωη του,πρεπει να τα μεγαλωσω οπως ηθελε εκεινος,τα παιδια ειναι υπεροχα επειδη ειχαν υπεροχο μπαμπα. Αλλα δεν μου φτανουν! Θελω να τα μεγαλωνω με εκεινον...Θελω να τα χαιρεται και εκεινος!
Βασικα ολα αυτα τα χρονια ο αντρας μου δουλευει. Ειναι και αυτο...Θα εχω για να τα μεγαλωσω?
Καταλαβαίνω γλυκιά μου, πόσο καιρό έχει που "έφυγε" ο άντρας σου; Έχεις άλλους εισοδηματικούς πόρους εκτός από τον δικό σου μισθό;
*εφυγε* στις 6 Απριλιου....
το δικο μου μισθο? μα πιο μισθο? δεν εργαζομουν.Αυτο ειναι που ελεγα...
Είναι πολύ φρέσκο ακόμα, δυστυχώς. Ότι κι αν σου πούμε το ακούς βερεσέ και είναι φυσικό. Τώρα σκέφτεσαι να βρεις δουλειά να υποθέσω; Άλλους πόρους έχεις;
Ειναι ο πεθερος που ηρθε απο το χωριο και βοηθαει λιγο. Δουλεια ομως συγουρα χρειαζουμαι,δεν το συζητω. Τουλαχιστον μεχρι να βγει η συνταξη. Αλλα...απο τη μια θελω να εργαστω πλεον οχι μονο για τα λεφτα,αλλα και γιατι το σπιτι εχει αδιασει και δεν το αντεχω...απο την αλλη δεν βρησκω δυναμη θα σηκωθω το προ'ι'...Ασε που δεν υπαρχουν και οι δουλειες.
Δεν ξερω τι θα γινει...Πιστευω οτι το μωρο μου απο εκει που ειναι να μας προσεχει...δεν να μας αφησει ετσι...Ποτε δεν μας αφηνε....
Μπορείς να περιμένεις ακόμα λίγο καιρό μέχρι να νιώσεις καλύτερα και μετά να εργαστείς. Η εργασιοθεραπεία θα σου κάνει καλό. Καλο κουράγιο κοπέλα μου.