ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ?????

Καλημέρα,
Φίλη (δεν ξέρω αλλα σε έχω σαν άνθρωπο θηλυκού γένους στο μυαλό μου) Τι - ποτέ

Quote:

---

Originally posted by τι-ποτέ
καλημέρα, ο θεός μαζί σου!

---

Πράγματι θα ήθελα τον Θεό μαζί μου αλλά νιώθω ανάξιος της χάρης Του. Αστο να μην επεκταθώ

Φίλε Μιχάλη thanks που απλά και σταράτα ξεκαθαρίζεις πράγματα που πολύ δύσκολα θα ρωτούσα αλλού. Βέβαια κάθε άλλη γνώμη και άποψη θα ήταν ευήκοη. Όσο για την έκπληξη και απορία σου.

Και όμως ναι. Καθώς εξελισσόταν μπροστά στα μάτια της ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥ για πρώτη, το τωνίζω για πρώτη, φορά ο μαγικός κόσμος του Διαδικτύου και όντας η ίδια σε μία κατάσταση του τύπου ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται βρέθηκε στο τρίτο άτομο που μίλησε σε game room να ποιστέψει ότι ήταν΄ο άντρας της ζωής της. Να πιστέψει ότι έβρισκε την ευτυχία έστω και μόνο γράφοντάς του μυνήματα και μιλώντας του στο κινητό.Ξεχνιόταν από τα δικά της καθώς ανέβαινε ψυχολογικά από τις κουβέντες που μπορείς να γράψεις σε κάποιον άγνωστο και να τον κάνεις Θεό. ʼκουγε και διάβαζε για την αγάπη που της είχε ο άλλος και τα πίστευε μέχρι κεραίας. Τόσο πολύ είχε ανάγκη σε κάτι να πιστέψει που δεν έβλεπε πόσο ο άλλος την δούλευε κανονικά.
Και ναι. Όντας μεταξύ άλλον και computer wizzard το εννοώ όταν λέω ότι ήξερα κάθε τι που του έγραφε. Και του έγραφε το πρωί ότι θα μου ανακοινώσει πως θα με εγκαταλείψει και το βράδυ μου το ανακοίνωσε. Και το έγραφε πως το πήρα άσχημα αλλά δεν αλλάζει γνώμη . Και το έγραφε πως δεν την ένοιαζε για τίποτα. Και το εννούσε γιατί μου πήρε κάποιο καιρό να της αλλάξω γνώμη και να προσπαθήσουμε μαζί. Γιατί εάν έφευγε δεν ξέρω αν θα άντεχα να ξαναγυρίσει. Το θέμα ήταν πως βρήκαμε μαζί τον τρόπο να προσπαθήσουμε μαζί.
Και όχι δεν είχαν άλλη γνωριμία.
Και όμως. Δεν έγραφε η ίδια. Εγραφε η κατάθλιψη και η σύγχυση της. Ηθελε απλά να ξεφύγει από την μαυρίλα της. Και την προσωποποιούσε σε μένα. Νοιαζόταν και νοιάζεται για το παιδί της. Απλά ζητούσε μία ευκαιρία να ξεφύγει. Να αλλάξει κάτι. Να δεί μιά άσπρη μέρα. Από τους γιατρούς γιατρειά δεν είδε. Από εμένα δεν έβλεπε βοήθεια. Ακόμα και τώρα δεν ξέρω πραγματικά αν την βοηθάω σε κάτι ή μόνη της βρίσκει δυνάμεις.
Δεν την δικαιολογώ. Οχι. Απλά την αιτιολογώ. Βάζω τον ευατό μου στην θέση της. Αν ήμουν και εγώ τόσο ευαίσθητος όσο η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ. Αλλά την έχω την σκληροπετσιά μου εγώ. Και αν δεν την έχω έχω τους PINK FLOYD και χτίζω το δικό μου WALL. Εγώ δεν θα αντιδρούσα έτσι. Αλλά σίγουρα καλά δεν θα αντιδρούσα ούτε εγώ.
Εχει η ζωη πολλά να διδάξει.

δυστυχως φιλε μου περιπτωσεις σαν την δικη σου μονο ο χρονος μπορει να δειξει αν οντως ολες αυτες οι επιλογες σου ηταν σωστες η\' λαθος.
Ζουμε σε ενα κοσμο που ειναι σκληρος και ο ρυθμος της ζωης μας ακομα πιο τρελλος, οταν εισαι λοιπον λιγο κουρασμενος, λιγο ταραγμενος και λιγο ευαισθητος ειναι ευκολο να κοπει το λεπτο αυτο νημα που κρατα τις ισορροπιες μας και απο ενας απλος ανθρωπος να καταντησει κουρελι.
Αυτο που μπορει να μας κρατησει μερικες φορες ορθιους για να μην χασουμε το παιχνιδι ακομα και αν εχουμε φτασει σε οριακο σημειο ειναι η αγαπη, αν τα θεμελια της οικογενειας σας ειναι γερα θα φανουν τωρα στην δυσκολη στιγμη(αν και απο οτι καταλαβα τουλαγχιστον απο την δικη σου πλευρα βαστας γερα), θα δωσετε τον αγωνα σας και ευχομαι ολοψυχα να βγειτε νικητες.
Ξερω πως αυτα που σου γραφω ακουγονται σαν μια τυπικη εκθεση μα ειναι πραγματα που στα γραφω μεσα απο την ψυχη μου και γιατι η ιδια μου βιωσα αλλα και βιωνω παρομοιες καταστασεις και σε στιγμες που νομιζα πως θα λυγιζα ο δικος μου αγαπημενος και η κορη μου με κραταν ορθια να παλευω την καθε μερα και ας φαινεται μερικες φορες η συμπεριφορα του κουραστικη η\' υπομονετικη και ας δειχνω και εγω καμια φορα πως εχω βαρεθει απο την συνεχη προτροπη του...
καινουργιες συμβουλες δεν εχω να σου δωσω περα απο το να κανεις κουραγιο και υπομονη αν θελεις να κερδισεις την γυναικα σου πισω .

Καταρχήν thx σε όσους προσπάθησαν να με βοηθήσουν τον προηγούμενο μήνα που βρήκα την δύναμη να εκφραστώ ελέυθερα σε αυτό το forum.

Καταδεύτερον sorry που άργησα να έκφράσω το thx μου. (ποτέ η αυτοκριτική δεν έβλαψε)

Κατα τρίτον ενα μήνα σχεδόν μετά η κατάστασή μου έχει ως εξής:

Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από τα σωματικά της προβλήματα (ζαλάδες, πονοκέφαλοι, πόνοι στη μέση και στο στομάχι) σε βαθμό που δεν της επιτρέπουν να λειτουργήσει σαν ένας κανονικός άνθρωπος.
Εξακολουθεί να βασανίζει τον εαυτό της με σκέψεις αρνητικές που αφορούν τόσο την ίδια όσο και την σχέση μας στο παρελθόν. Εξακολουθεί να αγχώνεται για την δουλειά της. Εξακολουθεί να θέλει να δώσει τα πάντα για το καλό του ΑΓΓΕΛΟΥ μας αλλά να νιώθει ότι δεν μπορεί.

Έχει αλλάξει το γεγονός ότι πλέον πάει σε ψυχίατρο. Ήδη σε ένα μήνα της έχει αλλάξει δύο φορές την φαρμακευτική αγωγή της. Τώρα είναι με EFEXOR (όπως την πρώτη φορά που πέρασε τα ίδια πριν 2 χρόνια) και xanax

Και η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου εξακολουθεί να υποφέρει. Κάθε μέρα τα ίδια. Κλάματα, απογοήτευση για την κατάσταση που βρίσκεται. Δεν έχει κουράγιο για τίποτα. Δεν θέλει να κάνει τίποτα. Θέλει να περάσει αυτό το μαρύριο που νιώθει.

Εγώ εξακολουθώ να είμαι εδώ για την ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου. Η παράθεση των καταστάσεων στα προηγούμενα μυνήματα σκοπό είχε μόνο να περιγράψει επακριβώς τι βιώσαμε. ΊΣως να μακρυγόρησα γιατί μέσα μου πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Ομως η αληθινή πληγή μου είναι ότι δεν μπορώ αληθινά να βοηθήσω την ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου.

Και η ερώτησή μου εξακολουθεί να είναι η ίδια.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ?
ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΩ?
ΟΤΑΝ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΙ ΑΛΛΟ ΥΠΑΡΧΕΙ?


ΥΓ. Χαίρομαι που ξέρω πως κάποιοι ενδιαφέρονται.

Φίλε husband, Καλημέρα. Καταρχήν το γεγονός ότι την παρακολουθεί πλέον ψυχίατρος είναι θετικό γιατί τα προβλήματά της φαίνονται να είναι ψυχιατρικής φύσεως.

Τα αντικαταθλιπτικά που παίρνει, τα effexor -όπως και όλα τα αντικαταθλιπτικά- θέλουν το χρόνο τους για να δράσουν, μερικές φορές μήνα και παραπάνω. Ενδεχομένως να χρειάζεται και μεγαλύτερη δοσολογία, πράγμα που θα το κρίνει ο γιατρός αν κρίνει ότι δεν την βοηθούν.

Πιστεύω ότι με το χρόνο θα βοηθηθεί.

Η μεταξύ σας σχέση πως είναι;

kalhμέρα παιδιά, καλή κυριακή!
χάσμπαντ, καλός δρόμος η αναγνώριση από τη γυναίκα σου ότι χρειάζεται τη βοήθεια ειδικού. επιτέλους, τα ταμπού, τέρμα. τώρα, αφού συμβάλλει ειδικός, η υπομονή έχει νόημα. νόημα σωτηρίας και για τους δυο σας επίσης, έχει να υπάρχουν ζώνες ευχαρίστησης στην καθημερνή σας ζωή. αυτό, είτε μαζί, είτε χώρια, πρέπει να γίνεται. είναι άποψη μιας θηλυκού γένους μη ειδικής που την έχει πατήσει χοντρά, και τώρα πια είναι αργά. πρόσεχε τώρα λοιπόν!
ο θεός μαζί σας. ο θεός δε θέλει άξιους ή ανάξιους, αυτά είναι ανθρωπόμορφα ζητήματα δικαιοσύνης βάσει των νόμων και όχι βάσει της αγάπης. έτσι θα ήθελα να νομίζω. ο χριστός να σας ευλογεί, κι εσύ ν\'ανοίγεις την καρδιά σ\'αυτόν!

αγαπητε φιλε, θα σε παροτρυνα να επισκεφτεις και εσυ εναν ψυχολογο.

το αγχος, η καταθλιψη, τα σωματικα συμπτωματα, οι διαδικτυακες αναζητησεις και εικονικοι ερωτες της συζυγου σου δειχνουν εναν ανθρωπο πιεσμενο και εγκλωβισμενο που ψαχνει διεξοδο.

εισαι ομως κι εσυ εγκλωβισμενος στο ρολο του \'συμπαραστατη\', που ειναι βεβαια γενικα αξιεπαινος, αλλα καποιες φορες δεν βοηθαει - αντιθετα μπορει να δημιουργει μεγαλυτερο αγχος και πιεση και στους 2 σας.

Φιλε husband, διαβασα τα threads σου και θελω να σου πω οτι περασα και εγώ αναλογη περιπετεια με την συζυγό μου. Δεν υπήρχε καποιο τριτο προσωπο αλλά η καταθλιψη της, που ειχε οδηγησει σε εντονα σωματικά προβλήματα, μας οδηγησε σε αποξενωση. Ομως η αγαπη και η στηριξη της οικογενειας εφερε το επιθυμητο αποτελεσμα. Μηπως πρεπει να εστιασεις την προσοχη σου αν η γυναικα σου νιωθει εγκλωβισμενη σε ενα γαμο που πλεον ειναι δυσβασταχτος για εκεινη? Μηπως θελει να βιωσει κατι αλλο κατι διαφορετικό? Μηπως το περιβαλλον (εργασιακο ή οικογενειακο) δημιουργουν φραγμους για την προσωπικότητα της και αντιδρα ετσι? Βεβαια η ιατρικη φροντιδα είναι απαραίτητη αλλά συν αθηνα και χειρα κινει

Ωρίστε τα κατάφερα και το πήρα απόφαση και επαναφέρω το θέμα μου. Δηλώνω άμεσα τα εξής:
1) Πονάω πολύ και να τα ζώ και να τα γράφω. Μπαίνω στο site και διαβάζω συνέχεια αλλά δεν έβρισκα την δύναμη να προσωποποιήσω ξανά το θέμα μου και γαιυτό έχω τόση αποχή απο τα posts.
2) Ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους βοηθήσουν και εκ των υστέρων όσους ήδη με βοήθησαν. Κάθε post είναι βοήθεια.
3) O τίτλος του thread εξακολουθεί να έχει ακριβώς την ίδια ένταση για μένα. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ?
4) Όχι καλίτερα δεν είμαστε. Στα ίδια θα έλεγα. Πόνοι πόνοι πόνοι και κλάμα κλάμα κλάμα και απογοήτευση και απογοήτευση και απογοήτευση. Φώς δεν βλέπω και πρέπει και να πείσω την ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου ότι το φώς είναι μπροστά της.
5) Το μόνο θετικό είναι ότι ο ΑΓΓΕΛΟΣ μας δεν έχει πολυκαταλάβει την σοβαρότητα του προβλήματος. Εξυπνη είναι και καρδούλα έχει αλλά στο να κρύβεται από αυτήν τα καταφέρνει μια χαρά η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου.
5) Το ρημάδι το pc εξακολούθησε να αποτελεί μέχρι και πριν λίγες μέρες την διέξοδο της ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ μου (περισσότερα αργότερα, τώρα πονάει ακόμα)
6) Η εμπιστοσύνη της σε μένα εξακολουθεί να είναι κλονισμένη. Τη μια \"σε αγαπώ και σε χρειάζομαι\" την άλλη \"παράτα με και δεν με βοήθησες ποτές σου\". Τη μιά \"είσαι ο ζωή μου\" και την άλλη \"μου έχεις καταστρέψει την ζωή, με τσάκισες, με ρήμαξες, τι θές? δεν έχω άλλο να με πατήσεις\"
Όσοι γνωρίζουν, όσοι νιώθουν, όσοι μπορούν, όσου θέλουν παρακαλώ βοηθήστε με στην αρχική μου απορία.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?
ΥΓ 10 λεπτά ήδη σκέφτομαι να το πατήσω το \"καταχώρηση\" ή άστο καλίτερα? ΘΑ δείξει

Τσουπ έφυγε. Περιμένω πολλά από εσάς αλήθεια αλλά και με λίγα, και με ελάχιστα πάλι καλίτερα θα είμαι.

http://www.cosgan.de/images/smilie/konfus/a050.gif http://www.cosgan.de/images/smilie/konfus/k045.gif
http://www.cosgan.de/images/smilie/konfus/p020.gif http://www.cosgan.de/images/smilie/konfus/s040.gif

Quote:

---

Originally posted by husband
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?

---

ξέρεις, μερικές φορές είναι απαίσιο, είναι φριχτό, είναι απάνθρωπο αλλά εν προκειμένω δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. τίποτα άλλο. πριν να σου το πω αυτό ας σε ρωτήσω εκείνη σου επιτρέπει να τη βοηθήσεις; σου δίνει αυτήν την εξουσία; σε θεωρεί σύμμαχό της;

Όχι απλώς το θέλει. Το ΑΠΑΙΤΕΙ απο εμένα να την βοηθήσω και μάλιστα να της δώσω την λύση.
Στον ευατό της δεν μπορεί να βρεί δύναμη. Σε άλλους δεν ανοιγεται παρά ελάχιστα και απέξω απέξω. Από τα φάρμακα δεν βλέπει τίποτα να αλλάζει. Με τον γιατρό (ψυχίατρος ή ψυχολόγος δεν ξέρω ακριβώς) μια φορά την εβδομάδα πάει για 1 με 1,5 ώρα και δεν μου λέει τίποτα. Αν έβλεπε κάτι καλό θα μου το έλεγε. Τι έμεινε? Εγώ.

Quote:

---

Originally posted by husband
Όχι απλώς το θέλει. Το ΑΠΑΙΤΕΙ απο εμένα να την βοηθήσω και μάλιστα να της δώσω την λύση.

---

το απαιτεί; μάλιστα, δεν το περίμενα. την έχεις ρωτήσει με ποιον τρόπο θέλει να τη βοηθήσεις;

Δεν ξέρει. Δεν βγάζει άκρη. Δεν ελπίζει καν ότι υπάρχει λύση. Δεν. Δεν. Δεν. Μόνω νιώθει πόνους σωματικά και μαυρίλα ψυχικά.
Πρέπει ΕΓΩ να βρώ την λύση. Πρέπει να κάνω εγώ ένα αεροπλάνο που έχουν χαλάσει και οι δύο κινητήρες του να πετάξει ξανά.

Το thx είναι μικρή λέξη παρεπιπτώντως αλλά εκφράζει πολλά που μόνο μπορούν να ενοούνται